Voor de baan van je vriend verhuizen naar het buitenland?

studiebol schreef:Momenteel is het voor mij eigenlijk geen opties, de kindjes, de hulp die ik van mijn ouders, buren en vriendinnen krijg. Ik ken daar niemand en de kans dat ik 4 weken alleen zit, nee dat zou ik echt niet willen. Wat iemand ook al zei ik zou wel een baan willen hebben, ik ben er niet goed in om de hele dag thuis te zijn met de kids..

Als er geen kinderen waren weet ik het ook niet hoor... juist omdat mijn vriend dus veel weg is, zit ik daar veel alleen, in een vreemd land, geen mensen die ik ken en dan ga ik me snel vervelen denk ik.

Tazz schreef:

studiebol schreef:Momenteel is het voor mij eigenlijk geen opties, de kindjes, de hulp die ik van mijn ouders, buren en vriendinnen krijg. Ik ken daar niemand en de kans dat ik 4 weken alleen zit, nee dat zou ik echt niet willen. Wat iemand ook al zei ik zou wel een baan willen hebben, ik ben er niet goed in om de hele dag thuis te zijn met de kids..

Als er geen kinderen waren weet ik het ook niet hoor... juist omdat mijn vriend dus veel weg is, zit ik daar veel alleen, in een vreemd land, geen mensen die ik ken en dan ga ik me snel vervelen denk ik.

De meeste vrouwen die met hun man mee zijn naar het buitenland hebben daar au pairs of nanny's. Dus je heb altijd hulp. En in het begin is het lastig maar je leert ook daar mensen kennen en je bouwt je eigen leven daar op, met een eigen vriendengroep en activiteiten. En vooral omdat je kinderen hebt is dat makkelijk contact leggen.

Ik ben echt geen type voor een au pair of nanny dat lijkt me echt vreselijk

Oreo schreef:100% ja! Maar dan alleen als eventuele kinderen iets ouder zijn (en dus schoolgaand). Toen ik zelf 8 jaar was, ben ik met mijn ouders naar het buitenland (Azie) geweest. Daar heb ik zó ontzettend veel geleerd en dat had ik niet in Nederland kunnen leren.

Mijn vriend en ik ambiëren het absoluut om naar het buitenland te gaan, de taal maakt ons niet zoveel uit. In het buitenland woon je vaak (zeker als je expat bent) in een "compound" met andere expats. Daarnaast organiseren veel bedrijven activiteiten en zaken voor families omdat het in veel landen dan verboden is voor de partner om te werken.

AngelNyn schreef:
Was het niet heel erg lastig om je aan te passen en je verstaanbaar te maken bij leeftijdsgenootjes? Wel leuk om te lezen dat je het juist als zo positief ervaren hebt!
Vaak zie je bij die "ik vertrek" programma's ook van die ouders die dan graag naar het buitenland willen en de kinderen zijn dood ongelukkig omdat ze de taal niet spreken en al hun vriendjes moeten achter laten. Vervolgens worden ze op een school gedropt waar ze ook niks kunnen, want ze spreken de taal niet..Vind dat altijd zo zielig! Maar misschien geven die programma's ook wel een vertekenend beeld puur voor de kijkcijfers.

Susan schreef:

AngelNyn schreef:
Was het niet heel erg lastig om je aan te passen en je verstaanbaar te maken bij leeftijdsgenootjes? Wel leuk om te lezen dat je het juist als zo positief ervaren hebt!
Vaak zie je bij die "ik vertrek" programma's ook van die ouders die dan graag naar het buitenland willen en de kinderen zijn dood ongelukkig omdat ze de taal niet spreken en al hun vriendjes moeten achter laten. Vervolgens worden ze op een school gedropt waar ze ook niks kunnen, want ze spreken de taal niet..Vind dat altijd zo zielig! Maar misschien geven die programma's ook wel een vertekenend beeld puur voor de kijkcijfers.

Eens, ik vind die kinderen in 'Ik vertrek' bijna altijd doodzielig. Het is dan wel vaak zo dat die ouders heel slecht voorbereid naar het buitenland vertrekken, in een omgeving gaan wonen waar het heel lastig is om te aarden en dat ze het vaak te druk hebben voor de kinderen omdat ze de hele tijd bezig zijn met hun camping of hotel, met het regelen van vergunningen die dan weer niet rond blijken te zijn, het opknappen, enzovoort. Zelf wonen ze dan vaak nog heel primitief omdat al het geld in het bedrijf gaat zitten. Dat is denk ik wel iets anders dan dat je naar het buitenland gaat omdat een van je ouders daar een baan kan krijgen, meteen in een kant-en-klaar appartement terechtkomt, op een internationale school, enzovoort.

Susan schreef:Op zich denk ik dat het wel gaat, een camping beginnen in het buitenland, als dat echt je vakgebied is en je weet hoe je zoiets moet doen. Bij 'Ik vertrek' is het altijd van 'Frans werkt als bedrijfsleider bij de Action, Mireille is receptioniste in een bejaardentehuis, nu willen ze een keer iets anders, dus gaan ze een camping in Spanje beginnen.' Ik vind dat altijd zó stom, een camping opzetten en beheren is toch ook gewoon een vak waarvoor je kennis en ervaring nodig hebt, waarom denkt iedereen dat je dat wel 'even' doet?

Ik ken iemand die voorheen op onze camping werkte en daarvoor nog op allerlei andere campings, hij en zijn vrouw zijn nu beheerder op een camping in Frankrijk, zij hebben daar een mooi huis en die camping loopt erg goed, maar het is gewoon een baan waarvoor je iets moet kunnen, net als voor de meeste banen. En zij hebben dat slim aangepakt, zij zijn gewoon een camping gaan beheren van de organisatie waar hij al jaren voor werkt. Zij hebben ook twee kinderen en bij hen denk ik dan, ja, zij zijn professionals, zij kunnen dat. Maar die mensen in dat programma vind ik stuk voor stuk naïeve amateurs.

AngelNyn schreef:

Ik snap ook nooit zo goed waarom mensen denken dat bij het runnen van een camping / hotel / B&B je meer rust en vrije tijd krijgt.. Je het 24/7 gasten om je heen, het is toch logisch dat je juist dan nóg minder vrije tijd hebt? Zeker in het begin, of bij een klein bedrijfje.. Het is nou eenmaal geen 8 tot 5 baan waar je om 5 uur de deur van je kantoor oid dicht trekt en tot 8 uur de volgende ochtend er bij wijs van spreke niks mee te maken hebt. Natuurlijk kan je mensen inhuren om het voor jou te runnen, maar dan moet je omzet er ook wel naar zijn.