nav verhuizen naar buitenland - ben je zo blij met je leven?

In het topic van Studiebol geven veel meiden aan niet te willen verhuizen naar t buitenland voor een baan van een parnter. De meesten geven als reden aan, dat ze hun huidige leven, vrienden en familie niet zouden willen missen.

zijn jullie dan gewoon heel blij met je leven nu? Of ben je bang voor verandering? Of iets anders?

Ik was een van diegene die aangaf het niet te willen. En dat heeft niet zozeer te maken met dat mijn leven hier nu zo supergeweldig leuk is of iets. Maar ik ben wel blij met m'n leven hier, weet wat ik hier heb en wil dat niet opgeven voor een leven in een land waar alles anders is wat ik gewend ben en waar ik van hou. Dat trekt me niet. En daarbij wonen hier mijn familie en vrienden, en zij vormen een heel groot onderdeel van het leven hier wat me blij maakt. Daarom zou ik die dus niet willen missen.

Het enige wat ik nog mis is een leuke relatie en een beetje meer geld, verder is mijn leven helemaal prima zo.

Ik heb het ook gewoon goed zo. Ik wil mijn vrienden houden en ik heb het gevoel dat het eerder zal verwateren als ik ver weg woon. Plus ik vind op afstand wonen gewoon erg omdat ik dan niet even bij iemand langs kan als iemand steun nodig heeft of bij een verjaardag of bepaalde gebeurtenis of zo.

Ik zou nooit zo ver weg van mijn familie willen zijn. Daar zou ik echt ongelukkig van worden.

Zero schreef:
Het enige wat ik nog mis is een leuke relatie en een beetje meer geld, verder is mijn leven helemaal prima zo.

Ik mis nog een leuke, uitdagende opleiding in plaats van geld.

SuperGrover schreef:Ik zou nooit zo ver weg van mijn familie willen zijn. Daar zou ik echt ongelukkig van worden.

+1. Lijkt me vreselijk

Ik heb aangegeven dat ik eventueel wel naar het buitenland wil verhuizen. Mijn leven is nu op zich prima, maar ik zou wel een leukere baan willen. Ik heb nu op zich ook wel een prima baan, maar ik vind het werk niet echt uitdagend en heb er ook niet zo veel plezier (meer) in.

Ja, ik heb een leuk leven.

Wij hebben sowieso een kind met autisme, het lijkt me niet in zijn belang om in een vreemd land te gaan wonen waar ze een andere taal spreken, waar het ritme anders is, waar je maar moet afwachten wat de voorzieningen zijn voor kinderen met autisme en waar alles voor zijn ouders ook nieuw is - ik denk dat hij dat ook wel bij ons aanvoelt. Soms vind ik het wel 'jammer' dat we niet in Amerika wonen omdat daar veel meer onderzoek wordt gedaan en veel intensiever wordt behandeld, maar ik denk niet dat emigreren de oplossing zou zijn.

Daarnaast zou ik niet zo ver van mijn ouders willen wonen en ik zou ook niet willen dat zij zo ver bij hun kleinkinderen vandaan zouden wonen.

Ik heb hier een goed leven, lekker dichtbij mijn familie, leuke vrienden, leuke baan, mijn man zijn eigen bedrijf, sport, hobby's e.d. Ik zou dat allemaal niet willen missen.

Ik heb een heerlijk leven. Maar.....dat kan ik in het buitenland net zo goed hebben. En we hebben.nu eenmaal beiden heel sterk deze wens. Natuurlijk zullen we onze familie en vrienden erg missen.

Ja, ik begin steeds meer te realiseren dat ik echt heel blij ben met m'n leven zoals het is gelopen, nu is en gaat worden.
Ik heb heel bewust over jouw vraag nagedacht omdat ik bijna zou emigreren maar uiteindelijk niet door ging en hoewel ik niet geloof in dat dingen voor bepaalde redenen gebeuren ofzo, ben ik uiteindelijk wel heel gelukkig met het pad dat ik nu ben gaan volgen.
Intussen weet ik gewoon dat ik in Nederland blijf en hier gelukkig ben, en genoeg middelen bezit om ook te kunnen reizen om van dat onrustige af te komen. Ik heb een goede basis van familie, vrienden en liefde die alleen maar steviger wordt, waardoor ik tegenwoordig zo veel rustiger in het leven sta. Dus ja, heel tevreden nu.