Hoe voelt bekkeninstabiliteit?

Hoe kom je erachter of je bekkeninstabiliteit hebt? Wat voor pijn voel je dan?

Ik kreeg het met ongeveer 18 weken. Iedere keer als ik opstond van de bank of uit bed kreeg ik een pijnscheut tussen m'n benen en later ook bij m'n heupen. Ik had geen idee wat het was maar het werd steeds erger. Als ik bijv. een paar uur had gewerkt kon ik s'avonds gewoon niet meer van de bank af van de pijn. Toch ik een keer naar de vk moest vertelde ze dus dat het bekkenpijn was. De pijn werd steeds erger en met 23 weken liep ik echt al een oud vrouwtje. Toen ben ik ook in de ziektewet gegaan want lopen deed echt zeer. Hetzelfde als lopen en liggen. Ik kon gewoon geen goede houding vinden en ik wisselde ook wat af heel de dag door. Ik ben toen ook naar een fysio gegaan de een beetje masseerde en me tips gaf en oefeningen voor thuis. Het hielp iets maar niet veel. Ik ben ook heel erg bang dat ik het bij een evt 2e weer krijg. Ik ga dan ook meteen als ik dan 16 weken ben naar een speciale bekkenfysio hier in de buurt. Met tips, massages en oefeningen kan het dan een stuk minder heftig worden als toen ik zwanger was van onze zoon. Ik hen tot 2 a 3 weken na de bevaling last gehad van m'n bekken en ik merk dat ik nu nog steeds erg zwak daar ben

Het begon hier beide keren met pijn aan mijn SI gewricht.
Dat straalde uit naar mijn heupen.

Kort daarna begont het aan de binnenkant van mijn benen. Een enorme pijn wat je ook heel goed merkt als je lang gelegen/gezeten hebt. Ik kreeg mijn benen bijna niet meer open.
(slapen met een kussen ertussen scheelt een klein beetje)

Watermeloen schreef:Het begon hier beide keren met pijn aan mijn SI gewricht.
Dat straalde uit naar mijn heupen.

Kort daarna begont het aan de binnenkant van mijn benen. Een enorme pijn wat je ook heel goed merkt als je lang gelegen/gezeten hebt. Ik kreeg mijn benen bijna niet meer open.
(slapen met een kussen ertussen scheelt een klein beetje)

Hier ook. Om 1 uur MOEST ik gewoon plat voor een uur of 2... Ik liep er echt bij als Lucile Werner... Het voelde ook alsof ik mijn bovenlichaam niet recht op mijn onderstel kon houden, echt vreselijk.

Watermeloen schreef:Het begon hier beide keren met pijn aan mijn SI gewricht.
Dat straalde uit naar mijn heupen.

Kort daarna begont het aan de binnenkant van mijn benen. Een enorme pijn wat je ook heel goed merkt als je lang gelegen/gezeten hebt. Ik kreeg mijn benen bijna niet meer open.
(slapen met een kussen ertussen scheelt een klein beetje)

Ja idd. Ik heb de laatste weken met een voedingskussen in bed geslapen. Lag echt wat prettiger !

Als je het vermoeden hebt, zsm de (bekken)fysio bellen! dan kun je er misschien nog wat aan doen. Beter iets te vroeg dan te laat.

@Razz, waarom doe je er nu niet wat mee dan? Als je nu gaat trainen kun je alles weer stabiel krijgen. En een heleboel ellende voorkomen.

Ik ben toen, zodra ik wist dat ik zwanger was van de 2e, begonnen met fysio.
Ik kreeg alleen heel snel harde buiken door de oefeningen en toen zijn ze me elke week gaan masseren.
Dat heeft een hoop ellende gescheelt! Met een week of 35 ben ik gestopt en nergens meer last van gehad, alleen als ik uit bed kwam.

Bij mij voelde het als een zeurende/ soms stekende pijn in mijn onderrug wat uitstraalde naar de billen en heupen. Ik heb er Cesartherapie voor gevolgd, echt een aanrader want daarna had ik weinig tot geen last meer!

Ik merkte het voor het eerst toen ik 8 weken was en op vakantie. We moesten ongeveer 10 minuten lopen naar het centrum en als ik daar was, was ik echt gesloopt ik kon dan bijna niet meer lopen. Dan zat ik daar op een terrasje bij te komen en als we terug waren in het hotel ging ik liggen omdat ik last had heel laag in m'n rug.
Het is uiteindelijk steeds erger geworden, ik heb ook nog veel pijn bij mijn schaambot gehad, ik kon m'n benen niet zover meer optillen enz.

Na de bevalling was het over. Ik stapte in het ziekenhuis zo het bad in alsof er niks aan de hand was. M'n man zat me aan te kijken alsof ik gek was. Alleen als ik echt heel veel gelopen of heel veel in huis gedaan heb op een dag heb ik nog een beetje zeurende pijn maar verder is het gelukkig over. Ik was echt heel bang dat het heel lang zou duren.

Tania schreef:Ik merkte het voor het eerst toen ik 8 weken was en op vakantie. We moesten ongeveer 10 minuten lopen naar het centrum en als ik daar was, was ik echt gesloopt ik kon dan bijna niet meer lopen. Dan zat ik daar op een terrasje bij te komen en als we terug waren in het hotel ging ik liggen omdat ik last had heel laag in m'n rug.
Het is uiteindelijk steeds erger geworden, ik heb ook nog veel pijn bij mijn schaambot gehad, ik kon m'n benen niet zover meer optillen enz.

Na de bevalling was het over. Ik stapte in het ziekenhuis zo het bad in alsof er niks aan de hand was. M'n man zat me aan te kijken alsof ik gek was. Alleen als ik echt heel veel gelopen of heel veel in huis gedaan heb op een dag heb ik nog een beetje zeurende pijn maar verder is het gelukkig over. Ik was echt heel bang dat het heel lang zou duren.

Zo hier ook. Nu, 4 maanden na mijn bevalling, kan ik nog niet verder dan 800 meter lopen of een dag volledig voor mijn kind zorgen. Neem je klachten dus wel echt serieus. Tevens is bekkenpijn niet meteen bekkeninstabiliteit. Bekkeninstabiliteit wordt ook niet meer als woord gebruikt 'officieel'. Je hebt zwangerschapsgerelateerde bekkenpijn in verschillende gradaties. Als je nu, tijdens je zwangerschap, bekkenpijn heeft kan het heel goed dat dat met voldoende rust en juiste oefeningen van een bekken(!)fysiotherepeut prima te handelen is en na je bevalling over is. Juist als je bij de beginnende pijn al naar een fysio stapt kan je goede tips krijgen om de klachten zo mimiem mogelijk te houden.

Hier begon het ook met pijn in m'n SI-gewricht, en ook al heel snel pijn in m'n schaambot (vooral bij het omdraaien in bed). Dit waren voor mij echt de bekkeninstabiliteit-klachten. En verder ook 'gewone' bekkenpijn, die zat vooral in m'n onderrug, of eigenlijk meer bovenaan mijn billen (en inderdaad uitstralen naar de heupen). Ik heb bij beide zwangerschappen aan het eind in een rolstoel gezeten (of eigenlijk kon ik dat in de laatste zes weken van mijn laatste zwangerschap ook niet meer), en zodra het kind er uit was ging het meteen stukken beter. Bij de eerste duurde het een maand of zes voordat ik weer redelijk normale afstanden kon afleggen zonder pijn, nu drie maanden na de geboorte van de tweede gaat dat al supergoed eigenlijk.
Ik hoop dat het meevalt voor je!