"Ik wil een kind met jou"

Hoe gaat dat gesprek, hoe bespreek je dat?

Ik kan me daar namelijk niets bij voorstellen? Ik kan me niet eens voorstellen dat ik ooit een huisdier in huis haal (in goed overleg) met mijn vriend.

hier was het meer van: 'lijkt jou een baby leuk', naar: 'hoe zou het met baby zijn', naar: 'past een baby in ons leven', naar: 'ik wil nu een baby met jou'.

Ik wist dat hij sowieso vader wilde worden en niet te oud wilde zijn als hij vader werd.
Hij wist ook van mij dat ik jong moeder wilde worden.
Dus het was voor ons een heel logische stap eigenlijk.... We wisten allebei dat we kinderen met elkaar wilden en ook ongeveer wanneer. We hebben nog wel veel gesproken over hoe en wat. Maar dat we wilden wisten we wel.

Wij hadden in het begin van onze relatie het al over kinderen gehad en wouden toen ook al beide jong ouder worden.
Toen het bij mij begon te kriebelen zei ik gewoon dat ik graag een kindje wilden en wat hij daar van vond.
Toen hadden we nog geen eigen huis en hebben we afgesproken eerst een goede woning te vinden.
Nadat we waren verhuist hebben we het er regelmatig over gehad en hebben afgesproken als het huis klaar was er voor te gaan, binnen een maand was ik zwanger.

Dus kort gezegd, ik heb gewoon gezegd "ik wil een baby met jou"

bij ons was het meer van "wil je kinderen"?
ik ben toen gestopt met de pil ivm alle bijwerkingen en toen hadden we zoiets van we zien wel, in ons hoofd hadden we bedacht om er in oktober/november voor te gaan maar toen was D. net geboren

ik heb een tijd bij mn schoonouders gewoond. We wisten al hoe en wat. Op het moment dat we een eigen huisje zouden krijgen stopte ik met de pil.

Toen ik mijn man net kende hebben we het er vrij snel over gehad of we kinderen wilden. Dat wilden we allebei dus dat was mooi. Jaar later over gehad om met de pil te stoppen.

Tsja, hoe ging dat? We wisten van elkaar dat we kinderen wilden, ooit... Op een gegeven moment kreeg ik echt een kinderwens voor 'nu', dit heb ik gewoon aan hem verteld en gevraagd hoe hij daar over dacht. Hij wilde toen nog niet en zou vanzelf aangeven wanneer dat wel het geval zou zijn. In de tussentijd hebben we het best wel eens over kinderen gehad, soms omdat het gesprek er gewoon op kwam, heel soms omdat ik heel erg babykriebels had en dan praatten we daarover en kreeg ik een dikke knuffel. Maar ik heb nooit gezeurd of proberen te forceren. Een jaar of twee later, vlak voor onze bruiloft zei hij dat het hem heel fijn leek om binnenkort proberen een kindje te krijgen samen. Toen hebben we afgesproken wanneer ik met de pil zou stoppen (na onze vakantie in september, misselijk + constant naar de plee moetend op een festival leek me niks ).

Discordia schreef:Hoe gaat dat gesprek, hoe bespreek je dat?

Ik kan me daar namelijk niets bij voorstellen? Ik kan me niet eens voorstellen dat ik ooit een huisdier in huis haal (in goed overleg) met mijn vriend.

Soms kan het gesprek toch eens op het onderwerp kinderen komen...is dat nog nooit aan bod gekomen bij jou? Ik denk dat het dan langzaam over gaat in, zou jij willen en in wanneer zou je dat willen.

Gympie schreef:

Discordia schreef:Hoe gaat dat gesprek, hoe bespreek je dat?

Ik kan me daar namelijk niets bij voorstellen? Ik kan me niet eens voorstellen dat ik ooit een huisdier in huis haal (in goed overleg) met mijn vriend.

Soms kan het gesprek toch eens op het onderwerp kinderen komen...is dat nog nooit aan bod gekomen bij jou? Ik denk dat het dan langzaam over gaat in, zou jij willen en in wanneer zou je dat willen.

Ja hoor, dat is wel aan bod gekomen. Maar net als huisdieren (kromme vergelijking) weet mijn vriend niet zo goed hoe hij zich dat moet voorstellen als hij ze zelf heeft. Daarom kan hij er niet goed een mening over geven of en wanneer hij dat zou willen.

Ik heb geen heel sterke kinderwens. Deels omdat het ook erg veel van mij gaat vergen. Maar ik ben benieuwd hoe je dat gesprek de goede kant op krijgt als je je een vriend hebt die niet een heel sterke of overtuigende mening over zoiets heeft.

We wisten van elkaar dat we kinderen wilde. Dit veranderde in kinderen met elkaar. Wanneer we dat zouden willen heb ik echt uit mijn vriend moeten trekken, hij voelt zich enorm ongemakkelijk als ik erover begin. Soms begint hij er uit zichzelf over, maar dan zijn het een paar zinnen en dan gaat hij wat anders doen. Ik wist van mezelf wanneer ik het zou willen, hij zei in bed "Vanaf dan en dan gaan we het proberen toch?". Dat was hetzelfde idee als ik had, dus ik antwoordde met Jaaa Gelukkig komt die datum nu steeds dichterbij

O zo. Ja, ik ben daar ook wel benieuwd naar. Het gesprek dat je besluit te gaan stoppen met de pil ofzo.. Ik heb niet een hele sterke kinderwens..mijn vriend wel. Ik vind het soms wel moeilijk over te praten. Maar ik denk dat ik nog wel ga veranderen, ik denk dat ik er gewoon nu nog niet over kan praten.

Tja, wij wisten van elkaar dat we graag een gezin wilden, maar wisten niet wanneer. Bij mij kriebelde het al wat langer dan bij hem. We hebben toen tijdens een wandeling weer eens de voor- en nadelen van dat moment tegen elkaar afgewogen, geconcludeerd dat er nooit een 'echt' geschikt moment zal zijn en toen besloten om ons gevoel te volgen en ervoor te gaan.

Dat ging van: 'ik wil ooit kinderen' , naar 'ik wil ooit kinderen met jou', naar gesprekken over wanneer we dan kinderen willen, naar ik die aangaf al wel kinderen te willen naar uiteindelijk mijn man die heel lief aangaf er ook klaar voor te zijn. En een maand later was ik al zwanger .

Mijn vriend en ik wisten in verloop van relatie dat we beide een kinderwens hadden maar ik had nog geen enorme klepperende eierstokken. We woonden een jaar samen toen het wanneer krijgen van kinderen te sprake kwam. Op dat moment deed ik een studie van 4 jaar in 2 jaar en zat ik in mijn laatste jaar. Naast mijn studie werk ik 32 uur per week onregelmatige diensten. Ik zag het niet zitten om tijdens afstuderen zwanger en daardoor misschien ziek/misselijk/futloos zijn. Toen dus besloten dat we er na mijn afstuderen voor zouden gaan, maar ik heb toen al wel mijn inplanon laten verwijderen zodat ik kon "ontpillen"

Eigenlijk hadden we ook nog de wens om ook samen nog een verre en lange reis te maken. Dat doe je ook niet als je zwanger bent (tenminste leek mij niks). Nu een jaar geleden ben ik afgestudeerd, nog een tijd veel gewerkt en toen van begin december 2011 tot eind januari 2012 samen met vriend een onvergetelijke mooie backpackreis van Noord naar Zuid Thailand gemaakt. 01 januari 2012 was ons goede voornemen om geen voorbehoedsmiddelen meer te gebruiken Helaas werd mijn vriend de laatste 2 dagen van de vakantie mijn vriend ziek en werd in Nederland zo ziek dat hij met spoed werd opgenomen en heeft een week heel ziek in ziekenhuis gelegen. Omdat de artsen/internist niet wist wat hij had en wat dat met je lichaam doet/voor gevolgen kan hebben toen hij beter was toch maar terug gevallen op condoom. Omdat de internist niet wist wat hij had is hij overgedragen aan tropenziekenhuis in Rotterdam en na veel onderzoek/medicijnen is hij na 3 maanden gezond verklaard. Toen durfden we er dus echt voor te gaan en na ronde 2 was ik zwanger!

Ik denk dat onze situatie niet helemaal geldt, maar wij hadden het al wel eens over kinderen gehad, maar niet al voor nu en over stel nou dat het per ongeluk gebeurd, wat dan. Voor ons was het antwoord al snel duidelijk.
Dus er was afgelopen februari een week dat ik maar niet ongesteld werd en een test heb gedaan en ja hoor, meteen een dikke vette plus.
We moesten wel even slikken, maar dat was ook maar even want daarna veranderde alles in blijheid.
Voor ons is dit een enorme verassing.
De tijd gaat erg snel en afgelopen woensdag de 20 weken echo gehad. We zouden er beide niet aan moeten denken als we dit wondertje zouden verliezen .
Zo kan het dus ook gaan.

Toen mijn man nog mijn prille vriend was zei hij uit het niets tegen me: 'ik wilde nooit kinderen, maar met jou wel'

1 van mijn eerste vragen aan mijn man was: wil je kinderen? Had hij nee geantwoord, was het meteen finito.
Was ik niet eens een relatie aangegaan.

Dus hij wist wel dat ik een kinderwens had en ik wist ook van hem dat hij, ooit, kinderen wou.

Voor onze bruiloft wou hij er nooit van weten. Heb wel eens gezegd, wanneer wil jij kinderen? (Dacht toen nog heel naief dat je kinderen zo'n beetje wel kan plannen)
Na de bruiloft... was zijn antwoord.

En in de huwelijksnacht zei hij: ja nu kunnen we er voor gaan.

En nu zegt hij wel eens, wanneer zullen we voor een tweede gaan? Wil je het al? Nu is het andersom met vragen

Wij wisten al heel snel van mekaar dat we kinderen wilden. Als hij dat niet had gewild was ik geen serieuze relatie met hem aangegaan. Toen we samen woonden hadden we het er af en toe gewoon over, hoe dat zou zijn enz. En op een gegeven moment hebben we besloten om er na ons trouwen voor te gaan. Dat is uiteindelijk nog een paar maanden eerder geworden.

Tania schreef:Wij wisten al heel snel van mekaar dat we kinderen wilden. Als hij dat niet had gewild was ik geen serieuze relatie met hem aangegaan. Toen we samen woonden hadden we het er af en toe gewoon over, hoe dat zou zijn enz. En op een gegeven moment hebben we besloten om er na ons trouwen voor te gaan. Dat is uiteindelijk nog een paar maanden eerder geworden.

+1, en ook wij gingen er een paar maanden voor onze bruiloft voor, en het was meteen de 1e ronde raak. Op onze trouwdag was ik 5 maanden zwanger.

Wij wisten ook al van elkaar dat we jong kinderen zouden willen krijgen maar eerst wilden we trouwen, toen we eenmaal getrouwd waren had ik een paar maanden daarna 3 x de pil vergeten in 1 strip omdat mijn menstruatie op zich liet wachten toen deden we een test, deze was negatief dit vonden we eigenlijk allebei best wel jammer, toen zijn we daarna ervoor gegaan, 12 maanden later was ik zwanger..

Toen onze eerste 8 maanden was begon mijn man erover dat hij graag een tweede wilde, toen ons zoontje 10 maanden was was ik er ook klaar voor em zijn we ervoor gegaan!

Nu is ons meisje 10 weken en mijn man begon alweer: schat wanneer gaan we voor nog een kindje?

Het kwam gewoon in de loop van de tijd. We wilden allebei graag jong vader en moeder worden. Dan heb je het af en toe over welke periode ons 'ideaal' lijkt en op basis daarvan hebben we besloten om er voor te gaan.

Ik:ik wil je wat vragen
hij:wat dan
ik:hoe zou je het vinden als ik met de pil ging stoppen
hij:oooow heb je weer me C gewerkt(collega toen der tijd die het leuk vond als wij kinderen zouden krijgen)
ik:Nee ik wil gewoon een baby met jouw,ik zag je in disney met mijn nichtjes en neefje,en wilde dat het onze kinderen waren(waren net een paar weken daar voor met family naar disney geweest,toen begon het kriebelen bij mij om een kindje met hem)

Toen niet meteen gestopt omdat de woon situatie niet geschikt was,maar was bij mij zo erg aan kriebelen,dat het elke maand wel aanbod kwam dat ik wilde stoppen,in oktober 2009 ben ik gestopt met de pil ondanks dat onze situatie niet veranderd was.Oktober 2010 is onze zoon geboren woon situatie is nu nog steeds het zelfde maar vooruitzicht dat we oktober 2012 groter wonen.

Wij hebben het tijdens onze relatie wel vaker over kinderen gehad en we wilden ze allebei wel. Hij wilde het wel al wat eerder dan ik. Totdat ineens een half jaar geleden de knop bij mij omging. Hij vond het superleuk dat ik het wilde. We wilden eigenlijk wachten totdat we verhuisd waren (afgelopen mei) maar zijn er vanaf januari al voor gegaan. Achteraf maakt dat ook niet uit want ben nu ook nog niet zwanger!