Even klagen...

Mijn relatie is dus nu een week ongeveer uit.

Mijn ouders, schoonouders en broer, zwager zijn op de hoogte. De oplettende kijker heeft gezien dat onze statussen verandert zijn op Facebook. Ik kreeg meteen na 2 sec al reacties. Ik wilde dat niet, dus heb die status update weggehaald. Maar nu 'baal' ik wel weer, want ik wil eigenlijk wel lieve reacties hebben, soort van eeeeeeven aandacht krijgen omdat ik het niet krijg van de 'vriendinnen' van wie ik het wel wil.

Verder wil mijn ex dat ik nog mee ga naar de familie dag en mee ga naar een weekendje weg met mijn schoonouders. Ik heb daar totaal geen behoefte aan. Sommigen vinden het ook raar dag we nu nog in 1 huis wonen... Hallo, alsof er in 1week andere woonruimte voor handen is... En dan woon ik liever met mijn ex dan bij mijn vader of moeder.

Mijn schoonmoeder mailde nog vrolijk dat ik de foto's van hun vakantie nog wel zal zien...ik denk het niet.

Pffff..ik wil lieve aandacht, maar ook weer niet. Ik wil niet meer rekening houden met mijn ex-schoonouders, maar vind ook weer niet dat ik ze totaal kan 'negeren'.

Ik twijfel of het de goede beslissing is, maar ben ook wel erg vrolijk. De echte klap zal wel komen als we allebei ons eigen plekje hebben. Of niet?

Verder gaat het wel goed hoor met me ;-)

Jeetje , ik zou ook niet meer mee gaan/willen met je ex naar die gelegenheden. Dan ben je daar ook niet op je gemak denk ik. Ik snap dat je behoefte hebt aan lieve reacties

Ik vind niet dat je ex van jou kan verwachten dat je nog meegaat naar de familiedag.
Het is uit, wat moet je daar nog, even grof gezegd.
Ik zou even bij je schoonouders langsgaan, als afscheid, waarin je een en ander kan uitleggen. Anders zal zij je vrolijk blijven mailen.
Wel vind ik het lullig van je vriendinnen dat ze je zo links laten liggen nu, ik snap wel dat je aandacht wilt van mensen die dichtbij je staan en die je kunnen troosten en afleiding bieden.

En eigenlijk wil ik die aandacht niet van 'andere' mensen op mijn Facebook, maar van HUN, vriendinnetjes!

Misschien is het wel goed om er even langs te gaan. Ik vind dat wel heel moeilijk hoor. Mijn ex-schoonmoeder kan nogal een kreng zijn...en er is altijd zo'n spanning tussen ons geweest.

Ik probeer nu ook meer mijn eigen leven te leven. Vond het ook erg raar dat mijn ex maandag met mijn moeder ergens heen was geweest en vrolijk mee kwam bbqen. Ik heb dus nu gewoon gemeld dat ik vrijdag bij mijnaandeel ga eten (en er dus niet bij gevraagd of hij mee komt...is ook zo'n gewoonte om wel te doen). Hij vroeg wel of hij mee mocht en toen heb ik nee gezegd.

Op de één of andere manier vind ik het heel moeilijk om op je te reageren (ook al heb ik pas bijgelezen sinds ik terug ben vd Filipijnen), maar ik wil het ook niet negeren. Het lijkt alleen dat je zelf ook geen idee hebt wat je met je gevoelens aan moet, waardoor ik ook geen idee heb wat een goede reactie zou zijn.

Ik kan je alleen meegeven om vooral naar je hart te luisteren en dus alleen de dingen te doen waar jij je goed bij voelt. Je hoeft niet meer op die manier rekening met hem te houden. Van je vriendinnen vind ik het 'laf' dat ze het zo af laten weten, maar ik zou daarin ook meer op m'n strepen gaan staan. Niet zozeer dat ik troost af ga dwingen, maar ik zou niet meer me inhouden qua hierover mijn teleurstelling uitspreken, aangezien je in die zin niets meer te verliezen hebt, doordat ze nu ook al min of meer schitteren van afwezigheid.

Veel sterkte gewenst met alles wat je afwisselend voelt en denkt.

Hoezo was je ex met jouw moeder wat gaan doen en mee bbqen?

Ik vind het echt raar dat je vriendinnen je zo weinig aandacht geven, juist nu je dat nodig hebt! Lijkt me dat je daar juist vriendinnen voor bent.
Die dingen waarvan je ex wil dat je meegaat, zou ik niet doen. Zoals hier ook al gezegd: uit is uit, wat moet je daar dan nog? Hij zal eraan moeten wennen dat hij alleen naar dat soort dingen gaat, maar hij mag jou daar niet voor gebruiken.
Goed dat je gezegd hebt dat hij vrijdag niet mee mag. Het zal voor jullie allebei wennen zijn zo, maar dat is toch iets waar jullie mee om moeten leren gaan, hoe moeilijk dat ook is.

Ibbeltje schreef:Hoezo was je ex met jouw moeder wat gaan doen en mee bbqen?

Hij was meegegaan naar een sportwedstrijd. Ja ik wist wel dat hij daar ging kijken...alleen, dacht ik. Niet dat hij mee zou gaan rijden...

Jip83 schreef:

Ibbeltje schreef:Hoezo was je ex met jouw moeder wat gaan doen en mee bbqen?

Hij was meegegaan naar een sportwedstrijd. Ja ik wist wel dat hij daar ging kijken...alleen, dacht ik. Niet dat hij mee zou gaan rijden...

Hmm, vind dat nog raar nadat het uit is om met jouw moeder te gaan samen.

Ook vind ik dat jouw vriendinnen je meer mogen steunen

Nour schreef:Op de één of andere manier vind ik het heel moeilijk om op je te reageren (ook al heb ik pas bijgelezen sinds ik terug ben vd Filipijnen), maar ik wil het ook niet negeren. Het lijkt alleen dat je zelf ook geen idee hebt wat je met je gevoelens aan moet, waardoor ik ook geen idee heb wat een goede reactie zou zijn.

Ik kan je alleen meegeven om vooral naar je hart te luisteren en dus alleen de dingen te doen waar jij je goed bij voelt. Je hoeft niet meer op die manier rekening met hem te houden. Van je vriendinnen vind ik het 'laf' dat ze het zo af laten weten, maar ik zou daarin ook meer op m'n strepen gaan staan. Niet zozeer dat ik troost af ga dwingen, maar ik zou niet meer me inhouden qua hierover mijn teleurstelling uitspreken, aangezien je in die zin niets meer te verliezen hebt, doordat ze nu ook al min of meer schitteren van afwezigheid.

Veel sterkte gewenst met alles wat je afwisselend voelt en denkt.

Dank je wel. Deze gevoelens zijn ook nieuw voor me. Eigenlijk 'moet' ik een potje janken, maar er komt niks.

Ik reageer nu bewust even niks naar vriendinnen. Zou het ook niet goed weten te formuleren, zonder olie op het vuur te gooien, iets af te dwingen of what ever. Ik wil zeker geen troost afdwingen. Wat 1 nog zei is dat ze ook niet meer goed op de hoogte was van mijn gedoe. Vraag dan eens wat aan me. Ik wilde ook niet 'continue' wat van mij laten horen, omdat ik ook niet als een zeikerd wil overkomen die altijd maar verdrietig/negatief is of zo.

Wat ik al zei ik voel me best vrolijk en dan denk ik weer: ja het is de goede beslissing, aantik voel me nu vrolijker dan ervoor.

Hey Jip!

Wat vervelend allemaal joh!

Ik denk dat je juist heel duidelijk moet maken aan je vriendinnen dat je ze nodig hebt. Dat je niet zo goed weet wat je voelt en dat je daar juist met hun over wilt praten.
Ik vind dat zij nogal bot met jou en je gevoelens omgaan.

Het lijkt me ook in jullie situatie heel raar om ineens geen stel meer te zijn, daar moeten jullie allebei jullie weg in vinden. Hoe hebben jullie het aan jullie ouders verteld? Zijn jullie langsgegaan of via de telefoon? Ik vind het wel zo netjes om 'afscheid' te nemen van je schoonouders. Misschien kan je ze een kaartje sturen?

Ik hoop voor jullie beide dat jullie hier een weg in vinden.
Sterkte meid!

Dank je wel Pritt. Ik wacht nog even een weekje af. En dan kan ik inderdaad gewoon schrijven dat ik ze nodig heb. Zou ik alleen dat er in kunnen zetten? Ik ben zo slecht in het formuleren...
Ze hebben wel al veel met me gepraat, zouden ze er klaar mee zijn? Dat kan ik me ook wel voorstellen. Terwijl ik het echt niet heel de tijd alleen maar over me, myself and I wil hebben. Ik ben ook oprecht geïnteresseerd in hun leven.

Ik zou je vriendinnen bellen en dan het gesprek aangaan.
Over de mail/sms/app schiet niet op, dingen komen anders over dan je bedoelt etc.
Je kunt wel een aantal dingen voor jezelf op papier zetten zodat je niets vergeet.

Ik zou het ook zeggen en niet mailen.
Juist als je gewoon het gesprek aangaat kan je uitleggen wat je bedoelt. Een mail kan totaal verkeerd overkomen!

En gewoon opbellen durf ik dan weer niet... te onzeker voor. Ik wacht gewoon nog eventjes af.

gelukkig krijg ik her en der wel veel lieve reacties met de melding dat mensen willen helpen als het nodig is. wie weet komen daar weer nieuwe vriendschappen uit voort.

Er zit ook wel een.huilbui dwars. en ik zou het zo fijn vinden als iemand gewoon eens een arm om me heen sloeg en zei dat huilen mag. en dan geduldig blijft zitten met zakdoekjes of zo. Er gewoon zijn voor me.

wel lekker dat klagen hier ;-)

Lijkt wel alsof de relatie een beetje verder gaat tussen jullie. Met al die verwachtingen van contact met je schoonfamilie en je ex die met je moeder op pad gaat. Lijkt me heel verwarrend. Eigenlijk is de relatie voorbij, maar de situatie is nog niet echt veranderd.

We gaan elkaar tegenkomen bij wedstrijden, omdat we nu eenmaal dezelfde sport doen. Het kan ook zo zijn dat ik ergens ga kijken naar sportmaatjes en dat hij ook meedoet. Andersom kan dat ook. Dat was maandag ook het geval. Prima, maar dan vind ik het niet meer prima dat hij met mijn familie meerijdt.

Wat jij schetst dolcis, zo voelt het ook. Als ik daar wat van zeg, dan moet ik of normaal doen of rustig aan... Hij had laatst post van mij opengemaakt. Voorheen niet zo ergmaar nu wil ik dat niet meer. Doet ie het toch een tweede keer! Grrr...

Het lijkt me handig om eens om de tafel te gaan en duidelijk je grenzen aan te geven. Dat je samen woont is een feit. Maar lijkt me belangrijk dat je je los kan gaan maken van hem. Zonder schoonfamilie acties en dat hij je post open maakt. Hebben jullie afspraken gemaakt samen?

Je hoeft je in elk geval niet onzeker te voelen over je eigen grenzen. Jullie zijn uit elkaar, en het is belangrijk dat je op die voet verder gaat. Het is je goed recht om dingen met zijn schoonouders te weigeren. Je hebt wat post betreft ook alle recht op de privacy dat hij er van af blijft. Als een relatie voorbij is, kies je er samen voor om niet meer je leven verder met elkaar te delen. Dus moet hij zich daar ook naar gaan gedragen.

Het is ook heel moeilijk om je los te maken van elkaar als je nog steeds samen leeft. Ik hoop alleen wel dat je een beetje voor jezelf gaat opkomen. Ook tegenover je vriendinnen. Het is echt geen crime als je aan geeft dat je ze nodig hebt. Zeg het tegen ze, ik kan het me niet voorstellen dat ze je weigeren. Wat kan er gebeuren als je ze belt? Begrjip wel dat je het moeilijk vind hoor. In het ergste geval kunnen ze boos worden? Maar dan heb jij in elk geval wel je best gedaan. En geprobeerd om ze te bereiken. Als ze je gaan weigeren of boos worden, dan weet je ook waar je aan toe bent bij hun. Toch weer een stukje duidelijkheid. Nu wachten op iets waarvan je niet weet of het komt, is weer zo onduidelijk. Dat maakt ook onzeker. Je weet immers niet wat je wel en niet kunt gaan verwachten.

Bedankt voor je wijze woorden Dolcis. Ik ben inderdaad onzeker. Vanmorgen was mijn ex met zijn vader en broer in de tuin bezig. We moeten toch rekening houden met verkoop, dus dan moet het ook netjes zijn. Het wordt allemaal zo mooi, dat ik bijna denk...is er toch geen kans om het toch nog wel een keer te proberen? Maar goed, we zijn al zo lang aan het hanessen...

Ik merk nu ook dat als je uitgesproken hebt uit elkaar te gaan, het eigenlijk niet handig is om nog een tijd samen te moeten wonen. Gelukkig stelde hij gisteren ook voor: zal ik kijken of ik voor een maand ergens wat kan gaan huren? Hoe vind je zoiets? Het zou mooi zijn als we bijvoorbeeld voor een half jaar een huis kunnen vinden van mensen die gaan reizen of zo. Dan kan ik kijken of ik het red in mijn eentje met de onkosten (naar ratio, want sommige kosten zijn nu voor 2 personen). En of het echt is wat ik/we willen. Ja jullie lezen het goed, ik twijfel. Dat komt denk ik toch door het bij elkaar blijven (wat ik hierboven al schreef).

Maar goed, ik probeer mijn eigen leven wat meer te gaan leiden en soms lukt dat goed en soms niet. We moeten inderdaad afspraken gaan maken. Ik probeerde dat vorige week, maar toen wilde mijn ex dat niet.

Het is best een gedoe eigenlijk...

Dolcis_ schreef:Het is echt geen crime als je aan geeft dat je ze nodig hebt. Zeg het tegen ze, ik kan het me niet voorstellen dat ze je weigeren. Wat kan er gebeuren als je ze belt? Begrjip wel dat je het moeilijk vind hoor. In het ergste geval kunnen ze boos worden?

Ik vind het gewoon lastig ze op te bellen, nadat ik uiteindelijk enorm teleurgesteld ben in ze. En nu hoor ik ook niks, dus dan is dat toch al een teken dat ze zich niet geroepen voelen mij te steunen. Eigenlijk durf ik niet te bellen, omdat ik bang ben dat ze me dan opdringerig vinden of zo.

Zo...beide 'vriendinnen' hebben laten weten geen vriendinnen meer te willen zijn. Ik kost teveel energie en de match is er toch niet. Die zag ik even niet aankomen, van 1 van de twee sowieso niet. Wel toevallig dat die twee ook weer vriendinnen zijn...alsof ze dit hebben besproken met elkaar.

Is het echt wel een beslissing van jullie beide? Want ik krijg na het lezen van je bericht het idee dat je ex dit niet wil en nog doet alsof jullie relatie nog gewoon hetzelfde is.

Misschien moet je zelf even op zoek naar tijdelijke woonruimte. Dat geeft misschien rust, ook voor jezelf.

En wat een flutvriendinnen zeg, als je ze al vriendin mag noemen...

Ik denk dat ik maar weer een gesprek met hem moet aan gaan. Ik heb al gekeken naar tijdelijke woonruimte, maar dat is niet zo heel makkelijk te vinden.

En ja het zijn flutmeiden, ben nu echt klaar met ze. Eentje durfde ook nog te melden dat als ik mezelf weer gevonden heb, het er misschien dan wel in zit. En als ik het dan weer eens moeilijk krijg, dan laat ze meer weer vallen? Daar kan ik dan dus echt niks mee, sorry hoor. Het lampje is wel gaan branden dat het nu dus wel degelijk een keertje over me, myself en I mag gaan. Ik ben nu de belangrijkste voor mezelf.

Zo..

Wat moet jij het zwaar hebben op het moment met alles. Vriendinnen die je als een baksteen laten vallen, een relatie die over is. Daarnaast ook nog eens niet lekker in je vel. Heb echt met je te doen je lijkt me zo'n lieve meid. En dan mensen die zo gemeen tegen je zijn.