Werken of niet?

Ik vind het heel fijn om naast mijn gezin thuis ook elders verantwoordelijkheden te hebben. Ja, ik zou wel minder willen werken, heel graag zelfs. Maar stoppen niet... Misschien een keer voor een bepaalde periode, maar ik denk dat het thuis zitten me gaat vervelen. Niet zozeer omdat ik dan niks mee maak, ik ben gewoon niet iemand die graag en veel thuis zit.

Eerst zou ik zeggen ja! Heerlijk bij de kindertjes etc etc, maar nee, ik zit nu in de zieketewet en toch ziet vrijwel elke dag hetzelfde eruit, en duren de dagen lang, dus nee, laat mij er ook maar naast lekker werken.

Voorheen had ik meteen gezegd dat ik graag helemaal thuis zou zijn. Maar zoals het nu loopt vind ik het prima. Ik ben altijd overdag thuis. Werk de ene week 2 avonden de andere week 3 (bij uitzondering meer) van 18.30 tot 22.30uur. En om het weekend ochtend en/of avond (ochtend is van 7.30-11.00uur). Mijn man is dan thuis bij onze dochter en ik kan mijn vak uit blijven oefenen. Vind het wel fijn, anders zou ik ook heel veel in moeten halen als ik met de tijd weer zou willen gaan werken en nu blijf ik goed bij wat betreft handelingen.

Nee, absoluut niet. Ik werkte 24 uur, plus 8 uur school ernaast. Nu werk ik 24-32 uur, maar helemaal onregelmatig. Ik vind dit wel lastiger, omdat ik nu best vaak een avond weg ben, dan breng ik de kinderen 's ochtends naar school en zie ik ze pas de volgende ochtend weer even omdat ik een late dienst heb, en dan zie ik ze weer 's ochtends alleen even omdat ik nog een late dienst heb. Of ik heb bijvoorbeeld het afgelopen weekend het hele weekend gewerkt, overdag, dus dan zag ik ze alleen 's ochtends even een paar uurtjes. Dat is soms wel pittig en ook voor het eerst dat ik mijn kinderen af en toe mis, terwijl ik altijd 32 uur gewerkt heb. Maar met 32 uur werken kon ik ze altijd zelf wegbrengen en ophalen en samen ontbijten en avondeten, dat kan nu heel vaak niet.

Maar toch zou ik het niet anders willen eigenlijk, ik geloof niet dat ze er last van hebben en hun vader vangt het prima op als ik er niet ben.

dan zou ik tot ze naar school gaan thuis willen blijven en daarna als oproep in de zorg

Nois schreef:Ik vind het altijd zo vreemd te lezen dat men wel iets anders te vertellen wil hebben dan over hun kind(eren). Echt een dooddoener. Het werk van mijn man en zijn collega's boeien mij niet zo en daar hebben we het misschien 3 x per week 10 minuten over. Ik heb mijn man echt voldoende te vertellen hoor, ondanks dat we meerdere keren per dag bellen en ik veel thuis ben met de kinderen.

Ik heb dat zelf wel en niet alleen bij mijn vriend, maar ook bij anderen. Ik merkte in mijn verlof dat ik het gesprek toch weer steeds op mijn kinderen bracht omdat ik weinig andere onderwerpen meer had om over te praten. Ik had toen ook weinig tijd voor hobby's, dus dat viel ook al af als gespreksonderwerp.

Als het financieel haalbaar zou zijn, zouden mijn vriend en ik allebei minder gaan werken. Helemaal niet werken lijkt me helemaal niks. Heb mn werk en de daarbij horende sociale contacten en voldoening wel nodig.

Nu zijn de gesprekken die wij over Ezra hebben over het algemeen denk ik wel wat diepgaander dan de gemiddelde gesprekken die mensen over hun kinderen hebben, er is juist erg veel om over na te denken en te discussiëren.

Mijn man blijft straks full-time werken en ik ga overschakelen naar part-time (3 dagen werken) Mocht het financieel kunnen dan zou ik nog niet full-time moeder/thuis willen zijn. Ik zou daar zelf ook niet vrolijk van worden om full-time moeder te zijn, ik wil toch ook m`n sociale contacten onderhouden en nog iets voor mezelf willen doen.

Tuinstoel schreef:

Nois schreef:Ik vind het altijd zo vreemd te lezen dat men wel iets anders te vertellen wil hebben dan over hun kind(eren). Echt een dooddoener. Het werk van mijn man en zijn collega's boeien mij niet zo en daar hebben we het misschien 3 x per week 10 minuten over. Ik heb mijn man echt voldoende te vertellen hoor, ondanks dat we meerdere keren per dag bellen en ik veel thuis ben met de kinderen.

Ik heb dat zelf wel en niet alleen bij mijn vriend, maar ook bij anderen. Ik merkte in mijn verlof dat ik het gesprek toch weer steeds op mijn kinderen bracht omdat ik weinig andere onderwerpen meer had om over te praten. Ik had toen ook weinig tijd voor hobby's, dus dat viel ook al af als gespreksonderwerp.

Idd ik heb het ook gemerkt. Vroeg mijn man: wat heb je gedaan vandaag? Nou uh.. uitgeslapen, gewandeld, boodschappen gedaan, ergens op de koffie, kraamvisite, met siem bezig geweest en daar bleef het wel bij. Voor mij persoonlijk is dit te weinig en keek echt uit om weer aan het werk te gaan. Tja mijn kind achter laten vond ik niet leuk (wie wel) maar heb weer heerlijk gewerkt.
Mijn man verteld trouwens elke dag over zijn werk, ik vind dat ook interessant en blijf zo op de hoogte waar hij op dat moment aan het werk is en met wie etc.
Hobbies heb ik wel maar valt weinig te vertellen over de taarten wat ik maak of wat ik scrap.
De liefde om recepten uit proberen en bekijken deel ik met mijn man dus daar kon ik mijn ei wel in kwijt.

Ik denk dat het anders is als je kindje wat groter is en zelf praat en dingen onderneemt of op school zit. Dan ontmoet je ook andere moeders en een gesprek aangaan met je kind is ook wel leuk. Een baby praat nog niet terug.

Dus vreemd vind ik het niet dat je op een gegeven moment verveeld thuis met een baby.

Wij praten wel veel over ons werk trouwens, omdat we alletwee werk doen wat we leuk vinden en veel nieuwe dingen doen in ons werk. Dus dan praten we over hoe dat aan te pakken, hoe dingen verlopen zijn, we geven elkaar advies over het werk, bespreken moeilijke dingen. Niet dat het alleen maar over werk gaat, maar we bespreken er wel heel veel over, waar we naartoe willen werken en waar we mee bezig zijn. Meer de ontwikkeling dan het werk zelf zeg maar.

Als ik niet werk sta ik voor mijn gevoel echt stil, dan heb ik nog genoeg te vertellen over andere dingen, maar ik ontwikkel me een stuk minder. De kinderen hebben we het ook wel over, maar niet heel intensief, dat loopt wel, grappige voorvallen wisselen we wel uit of hoe we bepaalde dingen aan moeten pakken, maar geen heel gesprekken ofzo.

Eucalypta schreef:

Als ik niet werk sta ik voor mijn gevoel echt stil, dan heb ik nog genoeg te vertellen over andere dingen, maar ik ontwikkel me een stuk minder. De kinderen hebben we het ook wel over, maar niet heel intensief, dat loopt wel, grappige voorvallen wisselen we wel uit of hoe we bepaalde dingen aan moeten pakken, maar geen heel gesprekken ofzo.

Dit vind ik ook belangrijk, jezelf blijven ontwikkelen. Heb trouwens ook het idee dat een cv gat van een paar jaar ook niet meer zo goed is als pak hem beet 15 jaar geleden. Lijkt me lastiger terugkomen tegenwoordig als je er een paar jaar uit bent geweest.

Ik zal altijd wel blijven werken. Gewoon omdat ik het een hele belangrijke aanvulling vind op mijn leven. Ik doe het met veel plezier en zou het dus niet opgeven om volledig thuis te gaan zitten. Dat is niets voor mij en lijkt me ook echt vreselijk. Maar, dat is persoonlijk natuurlijk he!

Oh, als we het financieel lekker hadden met 1 loon, zou ik met alle liefde en plezier thuisblijven.
Zou dan wel verder gaan om dingetjes te maken thuis en op mp oid te verkopen zodat ik wel leuk met iets bezig ben.
Maar het lijkt me heerlijk om thuis te zijn.
Al ga je je op een gegeven moment misschien alleen voelen of je vervelen/minder belangrijk voelen?

Lily schreef:Mijn man blijft straks full-time werken en ik ga overschakelen naar part-time (3 dagen werken) Mocht het financieel kunnen dan zou ik nog niet full-time moeder/thuis willen zijn. Ik zou daar zelf ook niet vrolijk van worden om full-time moeder te zijn, ik wil toch ook m`n sociale contacten onderhouden en nog iets voor mezelf willen doen.

Dat je fulltime moeder (wat een rare benaming eigenlijk) bent wil natuurlijk niet zeggen dat je geen sociale contacten meer hebt die haal je niet alleen uit je werk. Ik ben nu ook thuis, maar ik spreek toch ook nog steeds met jullie af? Ik heb genoeg sociale contacten hoor.

Buiten dat, verkies ik parttime werken toch wel boven thuis zijn met mijn kind.

haha nee dat klopt ook, maar in mijn beleving ga je toch al minder snel dingen ondernemen met een kleintje als van tevoren dat wil ik er meer mee zeggen. (zul je zien dat als onze uk er straks is ik overal heenga e.d. haha)

ik zou niet helemaal kunnen stoppen met werken. ik werk nu 3 dagen en evt 2 dagen zou lekker zijn, maar hoeft niet van mij. mochten we de jackpot winnen vind ik dat mijn vriend eerst minder mag gaan werken voordat ik dat doe.

ik kon me niet voorstellen dat ik het werk ging missen toen ik verlof kreeg, maar na 4.5 thuis zitten had ik het thuis echt wel gezien! even wat anders en lekker mijn eigen ding doen, dat had ik wel gemist!

Ik heb toevallig mijn werk net opgezegd. Wel ga ik nog zo'n 7 uurtjes per week schoonmaken. Ik heb wel de intentie om iets in de buurt te zoeken (het werk heb ik opgezegd vanwege reistijd) maar eerlijk gezegd vind ik het ook helemaal niet erg een tijdje thuis te zijn met onze zoon, ook niet voor wat langere tijd. Ik sluit niet uit dat ik na een tijdje wel weer graag wat wil werken maar eerst vind ik het thuis zijn ook wel prettig.

ik had meer sociale contacten toen ik thuis was, dan nu ik weer werk hoor. Nu spreek ik vriendinnen en familie veel minder dan eerst. Verder heb ik het in die tijd nooit gemist dat ik niet werkte. Wij hadden op zich genoeg te bespreken, over werk hebben we het eigenlijk maar heel weinig.

nu ik op m'n plek zit op mijn huidige werkplek zou ik niet meer willen stoppen met werken. Ik vind het te leuk om te werken om te stoppen. Toen ik hier nog niet zat, mistte ik het werken absoluut niet en had ik het prima naar mijn zin full-time thuis.

Ik zou wel willen stoppen maar dan iets vanuit huis willen doen.

Ik heb het tot nu toe heel fijn gevonden om zoveel thuis te kunnen zijn. Ik werk wel, maar dan alleen weekenden. Ik zou denk ik wel bijv 2 ochtenden erbij willen werken als ik werk zou hebben wat ik echt leuk vind.

TBIB schreef:Ik zou wel willen stoppen maar dan iets vanuit huis willen doen.

Ik vind dat juist wel eenzaam, soms wou ik dat ik gewoon naar een redactie kon om daar te schrijven in plaats van thuis of in koffietentjes.

Als ik de kans zou hebben, zou ik meteen stoppen met werken! En ik zou daar (denk ik) geen seconde spijt van krijgen. Wanneer A. op de basisschool zou zitten, dan zou ik wel weer gaan werken. Of wanneer ik nog meer kindjes zou krijgen, wanneer de jongste op de basisschool zou zitten.

Ik zou zelf niet helemaal stoppen met werken. Ten eerste lijkt het me wel eng om zelf geen inkomen meer te hebben en ten tweede lijkt het me echt heel moeilijk om weer aan de slag te gaan als je er jaren uit bent geweest. Ik zou wel blijven werken, denk 2 dagen, al is het maar om onder de mensen te blijven. Thuis zitten is niks voor mij, dan zou de stap naar werken alleen meer groter en moeilijker worden.

Ik zou wel willen blijven werken maar geen 3 dagen dan zou ik 1,5 dag willen werken of als oproeper. Zo blijf ik ook bij met mijn handelingen.