Het lijkt mij zo eng om te bevallen.

Ik ben nu 28 en wil misschien ooit wel een kindje alleen lijkt het mij zo ontzettend eng om te moeten bevallen. Ik heb er nu al nachtmerries over want ik kan totaal niet tegen pijn. Ik grap altijd tegen mensen ik wil een ruggenprik, lachgas en een pca pomp en het liefst nog weg gemaakt worden en een keizersnede krijgen maar stiekem meen ik dit ook echt ben er echt doodsbang voor.
Ik wil zo graag een 'redelijk' pijnloze bevalling alleen kan dit niet in NL denk ik.

Maar stiekem wil ik toch wel heel erg graag een kindje over een paar jaar maar de angst om te bevallen zou mij echt tegenhouden. Het zwanger zijn op zich lijkt mij wel weer heel speciaal en leuk.

Komt misschien raar over hoor dit topic maar vraag me af of meer mensen hier last van hebben. Ik droom zo vaak dat ik zwanger ben en dan vind ik dat zon fijn gevoel.

Ise.

Het bevallen is ook absoluut niet leuk en inderdaad erg pijnlijk. Ik ben er ook erg slecht in, in de zin van: de eerste keer werd ik platgespoten voordat ik al te agressief werd, en de tweede keer was daar geen tijd voor, zodat ik in volle glorie zoveel misbaar heb gemaakt dat de verloskundige naderhand zei dat ze in 30 jaar werkervaring nog niet zo'n natuurgeweld had gezien.

Maar manman, wat je ervoor terugkrijgt, daar heb je zoveel plezier van de eerste bevalling duurde 12 uur, en de 2e 5 uur. Dat is bij elkaar opgeteld nog niet eens een hele dag, terwijl je daarna nog zoveel tijd hebt om te genieten. Tuurlijk zit die angst er wel, bij iedereen denk ik. Maar naarmate je kinderwens sterker wordt ben je denk ik veel meer bereid om die bevalling op de koop toe te nemen.

Tja, je moet er wat voor over hebben... Ik was in het begin ook heel erg bang, nu maak ik me er eigenlijk helemaal niet meer druk om... Ik kan ook niet zo goed tegen medische ingrepen, val snel flauw ed. Heb serieus nog nooit wat gehad en ben dan ook benieuwd of ik de pijn wel trek, maar op zo'n moment zul je wel moeten... Denk ook wel dat je er langzaam naartoe leeft...

ik ben al eens bevallen en ik kijk enorm uit naar de tweede bevalling (serieus ) Ik vind bevallen iets heel bijzonders.

Rejoy. schreef:ik ben al eens bevallen en ik kijk enorm uit naar de tweede bevalling (serieus ) Ik vind bevallen iets heel bijzonders.

Vind sowieso wel dat jij een mooie/ aparte kijk op dit soort dingen hebt...

Ik was altijd zo bang ook dat ik nooit zwanger wilde worden! Maar toen ging het toch erg kriebelen en nu moet ik toch echt gaan bevallen. Ik zie er best tegenop, al moet ik zeggen dat ik wel minder bang aan het worden ben nu als in het begin. Maar nog maak ik me best druk, gelukkig moet ik in het ziekenhuis bevallen en als ik het echt niet trek wil ik ook echt pijnstilling hebben. Toen ik mijn positieve test zag was ik natuurlijk blij, maar gelijk brak de paniek uit dat ik moest gaan bevallen!
Maar ja het hoort erbij helaas, iedereen kan en doet het en ook vaak meer als 1 keer dus het komt ook bij jou vast goed.

chococupcake schreef:

Rejoy. schreef:ik ben al eens bevallen en ik kijk enorm uit naar de tweede bevalling (serieus ) Ik vind bevallen iets heel bijzonders.

Vind sowieso wel dat jij een mooie/ aparte kijk op dit soort dingen hebt...

Mee eens!

Puggle, jouw ticker doet het niet

Ik stond er niet echt om te springen dat ik zou gaan bevallen, maar uiteindelijk gebeurde het bij mij allemaal zo plotseling en snel dat ik me er niet echt druk om heb kunnen maken.
Op dat moment zelf zat ik er echt doorheen en deed het zeg maar behoorlijk pijn, maar toen ik om pijnstilling vroeg mocht ik het niet meer omdat ik volledige ontsluiting had.
En nu ik er op terug kijk, kan ik me eigenlijk de pijn al bijna niet meer herinneren (hoe cliché haha).

Ik zag ook tegen mijn bevalling op. Mijn zoon is met 41 en 6 dgn gehaald, hij was een sterrenkijker en ben ingeknipt, 1 keer tangverlossing en 3 keer vacuumpomp... Mijn zoon had ook in het vruchtwater gepoept..

Ik heb zelf geen pijn bestrijding gehad... mijn geluk was dat mijn lichaam redelijk goed de endrofine, dat stofje in mijn lichaam aan heeft gemaakt. Was erg in mijzelf gekeerd... en heb wel een moment gehad dat ik niet meer kon maar ook daar kom je doorheen en idd wat er hier al geschreven is... je weet waarvoor je het doet.

Weet niet hoe ik het moet zeggen... maar of het een oergevoel is... maar op zo n moment kun en wil je het ook echt...

Wat mijn zwangerschap betreft, deze is prima verlopen, helaas op het einde te weinig vruchtwater vandaar dat mijn zoon is gehaald.

succes voor in de toekomst.

Ik heb zelf twee loodzware, lange bevallingen gehad en ik zie niet op tegen een eventueel derde bevallig. Wat RYW zegt: hoe pijnlijk en naar het ook is (en dat hoeft nog niet eens, wie weet gaat het van een leien dakje), het is maar eventjes in feite.

Aggi schreef:Ik zag ook tegen mijn bevalling op. Mijn zoon is met 41 en 6 dgn gehaald, hij was een sterrenkijker en ben ingeknipt, 1 keer tangverlossing en 3 keer vacuumpomp... Mijn zoon had ook in het vruchtwater gepoept..

Ik heb zelf geen pijn bestrijding gehad... mijn geluk was dat mijn lichaam redelijk goed de endrofine, dat stofje in mijn lichaam aan heeft gemaakt. Was erg in mijzelf gekeerd... en heb wel een moment gehad dat ik niet meer kon maar ook daar kom je doorheen en idd wat er hier al geschreven is... je weet waarvoor je het doet.

Weet niet hoe ik het moet zeggen... maar of het een oergevoel is... maar op zo n moment kun en wil je het ook echt...

Wat mijn zwangerschap betreft, deze is prima verlopen, helaas op het einde te weinig vruchtwater vandaar dat mijn zoon is gehaald.

succes voor in de toekomst.

En na het lezen van dit durft ze nooooooit meer zwanger te worden

Edit: overigens wil ik het niet bagatelliseren hoor Aggi, ik heb 2 keurige bevallingen gehad, ik ben alleen een gruwelijk mietje op het gebied van pijn

Lejow schreef:Puggle, jouw ticker doet het niet

Ik stond er niet echt om te springen dat ik zou gaan bevallen, maar uiteindelijk gebeurde het bij mij allemaal zo plotseling en snel dat ik me er niet echt druk om heb kunnen maken.
Op dat moment zelf zat ik er echt doorheen en deed het zeg maar behoorlijk pijn, maar toen ik om pijnstilling vroeg mocht ik het niet meer omdat ik volledige ontsluiting had.
En nu ik er op terug kijk, kan ik me eigenlijk de pijn al bijna niet meer herinneren (hoe cliché haha).

Oh ik zie hem wel. Vaag!

RYW schreef:

Aggi schreef:Ik zag ook tegen mijn bevalling op. Mijn zoon is met 41 en 6 dgn gehaald, hij was een sterrenkijker en ben ingeknipt, 1 keer tangverlossing en 3 keer vacuumpomp... Mijn zoon had ook in het vruchtwater gepoept..

Ik heb zelf geen pijn bestrijding gehad... mijn geluk was dat mijn lichaam redelijk goed de endrofine, dat stofje in mijn lichaam aan heeft gemaakt. Was erg in mijzelf gekeerd... en heb wel een moment gehad dat ik niet meer kon maar ook daar kom je doorheen en idd wat er hier al geschreven is... je weet waarvoor je het doet.

Weet niet hoe ik het moet zeggen... maar of het een oergevoel is... maar op zo n moment kun en wil je het ook echt...

Wat mijn zwangerschap betreft, deze is prima verlopen, helaas op het einde te weinig vruchtwater vandaar dat mijn zoon is gehaald.

succes voor in de toekomst.

En na het lezen van dit durft ze nooooooit meer zwanger te worden

Dat was niet de bedoeling...

hmm niet handig neer gezet... sorry

Tja bevallen is idd niet pijnloos maar t is t meest bijzondere en mooiste momenten uit mijn leven en zou dat nooit gemist willen hebben.
Als je zwanger bent leef je er ook naar toe en aan t ind wil je niets liever dan de kleine er uit en hem/haar vast houden.
Ik zou die angst je niet tegen laten houden om zwanger te worden.

Ik zie hem ook niet, Puggle...

RYW schreef:Ik zie hem ook niet, Puggle...

Nu hopelijk wel.

Ja is ook snoepy, ik merk dat ook echt zelf. De natuur regelt dat ook echt dat je er naar toe leeft om je kindje te zien. Dat heeft ook die 9 maanden echt nodig vind ik.

Ja, hij doet het!

En ja, dat heeft zeker 9 maanden nodig.. Je leeft naar die datum, je werkt er heen, door het bestellen en regelen van alles, door je verlof in te gaan enz..
Het is HEUL raar als dat al ineens met 6,5 maand afgebroken wordt..

Het leek mij ook ontzettend eng om te bevallen. Heb het ook meerdere keren hier op het forum erover gehad.
Denk dat er wel is mensen gek van mij werden?

Afgelopen maandag ben ik bevallen en ik denk nee weet zeker dat ik dit nooit had willen missen.
Had een bevalplan gemaakt en wilde naar ziekenhuis a omdat ze bij ziekenhuis b niet de pijnstilling hadden die ik wilde.
Toen ik bevallen was begon ik over de pijnstiling, ik heb dat hele pompje nooit gezien

Waar het op neerkomt is dat ik het ergste scenario in mijn hoofd had, maar het is mij zo meegevallen dat ik het bij wijze van volgende week zo weer zou doen.

Ik heb ook ervaren dat je er naar toe leeft, in het begin van mijn zwangerschap dacht ik oh shit het moet er ook nog uit. Toen ik beviel was ik 41+1 en mocht hij komen van mij, toen was ik er ook klaar mee.

Shygirl85 schreef:Het leek mij ook ontzettend eng om te bevallen. Heb het ook meerdere keren hier op het forum erover gehad.
Denk dat er wel is mensen gek van mij werden?

Afgelopen maandag ben ik bevallen en ik denk nee weet zeker dat ik dit nooit had willen missen.
Had een bevalplan gemaakt en wilde naar ziekenhuis a omdat ze bij ziekenhuis b niet de pijnstilling hadden die ik wilde.
Toen ik bevallen was begon ik over de pijnstiling, ik heb dat hele pompje nooit gezien

Waar het op neerkomt is dat ik het ergste scenario in mijn hoofd had, maar het is mij zo meegevallen dat ik het bij wijze van volgende week zo weer zou doen.

Ik heb ook ervaren dat je er naar toe leeft, in het begin van mijn zwangerschap dacht ik
oh shit het moet er ook nog uit. Toen ik beviel was ik 41+1 en mocht hij komen van mij, toen was ik er ook klaar mee.

[b]

Wat klinkt dit positief shy hopelijk ervaar ik het ook zo achteraf.

Puggle schreef:

Shygirl85 schreef:Het leek mij ook ontzettend eng om te bevallen. Heb het ook meerdere keren hier op het forum erover gehad.
Denk dat er wel is mensen gek van mij werden?

Afgelopen maandag ben ik bevallen en ik denk nee weet zeker dat ik dit nooit had willen missen.
Had een bevalplan gemaakt en wilde naar ziekenhuis a omdat ze bij ziekenhuis b niet de pijnstilling hadden die ik wilde.
Toen ik bevallen was begon ik over de pijnstiling, ik heb dat hele pompje nooit gezien

Waar het op neerkomt is dat ik het ergste scenario in mijn hoofd had, maar het is mij zo meegevallen dat ik het bij wijze van volgende week zo weer zou doen.
Ik heb ook ervaren dat je er naar toe leeft, in het begin van mijn zwangerschap dacht ik
oh shit het moet er ook nog uit. Toen ik beviel was ik 41+1 en mocht hij komen van mij, toen was ik er ook klaar mee.

[b]

Wat klinkt dit positief shy hopelijk ervaar ik het ook zo achteraf.

Ik ben ook alleen maar positief! Al moet ik soms nog wel even slikken om het hele idee hoe het gelopen is. Dat had ik namelijk niet durven hopen. Ik ga alles ook op papier zetten even een keer van mij af schrijven.

Maar dat hoop ik voor iedereen, een fijne bevalling. Voor zover je het fijn kunt noemen natuurlijk!

Niet echt leuk voor jou om te lezen...

Ik vind het verschrikkelijk! en wil nooit meer bevallen.
Niet de pijn.. die had ik niet met mijn ruggeprik, maar alle spaning erom heen..

Het was de mooiste dag van mijn leven en ik wil het nog een keer doen!

Tuurlijk doet het zeer, maar wat je er voor terug krijgt is zo mooi, zo bijzonder...

Bevallen is geen pretje, het is niet leuk om te doen. Maar miljoenen vrouwen doen het, vaak nog een tweede (derde, vierde, etc.) keer. Achteraf zal het dus bij de meesten wel 'meegevallen' zijn.

Ik keek ook wel enigszins op tegen mijn bevalling, al was ik niet echt bang. Ik wist gewoon dat ik even door dat moment heen moest. Op het moment zelf vond ik dat ik de meest vreselijke bevalling had die iemand ooit maar kan hebben, maar deze gedachte was ik heel erg snel vergeten.

Ik was ook heel erg bang en ik heb het idee dat daardoor m'n bevalling ook niet zo goed is gegaan. Op het laatst heb ik ook alles gegeven (wat uiteindelijk) nog geen nut had (S. lag niet goed en heb een keizersnede gehad) en daardoor heb ik een week lang met migraine op bed gelegen. Ook iets waar ik ontzettend bang voor was en helaas gebeurde dat ook..

Je moet het gewoon allemaal op je af laten komen. Geen enkele bevalling kan je plannen want ze zijn allemaal anders

Purpleflower schreef:Niet echt leuk voor jou om te lezen...

Ik vind het verschrikkelijk! en wil nooit meer bevallen.

Ik heb hetzelfde...