Vriendschappen van je partner

Mijn vriend en ik hebben inmiddels bijna 6 jaar een relatie en wonen inmiddels 3 jaar samen. Al vanaf het begin hebben wij "afgesproken" dat vriendschappen voor ons belangrijk zijn en dat we allebei onze eigen vriendschappen hebben. We hebben geen gezamelijke vriendenkring maar inmiddels wel een aantal stellen die we tijdens onze relatie hebben leren kennen en waar we samen leuk contact mee hebben. Daarnaast hebben we allebei onze eigen vrienden waar we niet zozeer samen mee omgaan maar meer zonder elkaar. Zo is het al jaren en dat is prima, een ( voor ons belangrijk) stukje eigen leven in de relatie. Nu heeft mijn vriend een "goede" vriend die al vanaf het begin van onze relatie perse wil dat wij samen met hem en zijn vriendin gezellige dingen gaan doen, helaas vind ik zijn vriendin niet zo leuk. Die vriend is een prima jongen, kan ik het best mee vinden maar zijn vriendin is een arrogante uit de hoogte doende tante wat natuurlijk prima mag maar daar heb ik geen behoefte aan. Ik kies dan liever mijn eigen vriendinnen... Als ik haar zie kan ik trouwens wel heel goed normaal doen hoor, ben ook weer niet zo'n hork! Nou, probleem is gerezen... Die vriend van mijn vriend doet altijd moeilijk als mijn vriend iets met hem wil afspreken, dan moeten we maar koffie komen drinken of komt zijn vriendin wel gezellig mee naar ons óf ze kunnen niet naar de kroeg want daar houdt zijn vriendin niet van terwijl er geen sprake van is dat zij of ik mee zou gaan. Aanstaande zondag vieren ze van 1 tot 3 de verjaardag van hun dochter, nu zijn mijn vriend en ik uitgenodigd om met mijn ouders en oma te gaan lunchen ter ere van mijn (eerste) moederdag. Leuk! Sentimenteel! Balen dat de verjaardag ook is, maken we daarvoor een andere afspraak het is tenslotte ook moederdag. Misschien niet de keuze van iedereen maar wel die van ons, ook eerlijk gezegd en niet over gelogen. En nu is die vriend boos, op mij... Ik zal er wel weer voor gezorgd hebben dat mijn vriend niet naar die verjaardag kon, ik neem altijd de beslissingen en denk daarbij nooit aan anderen, ik vraag nooit naar hun kind en ben altijd ongeintresseerd, ik neem nooit initiatief om iets af te spreken, ik doe lelijk tegen zijn vriendin en als klap op de vuurpijl is het toch wel belachelijk dat die vriend uberhaupt nog bevriend wil zijn met mijn vriend want zo is er toch niks aan. En dat over de telefoon...

Ik word hier verdorie echt verdrietig van... Heb er vannacht van wakker gelegen. Moet ik aan mezelf gaan twijfelen door dingen gezegd door iemand die ik praktisch nooit zie, die mij ook echt niet kent. Het ligt tenslotte allemaal aan mij. Bah... Natuurlijk heb ik ook mijn nukken en wil ik niet bevriend zijn met zijn vriendin maar ik heb wel hele leuke vriendinnen die mij echt zouden zeggen wat ze van mij vonden als er echt iets zou zijn. Mijn vriend is echt woedend, het laatste woord is hier niet over gezegd maar gisteravond nam die vriend de telefoon niet meer op en wilde hij niet open doen toen mijn vriend naar hem toe was gefietst. Mijn vriend had de indruk dat ze wel thuis waren maar niet open deden. Zo jammer, hij is een vriend van mijn vriend dus wat doe ik er dan eigenlijk toe. Last heeft hij niet van me, als ze afspreken ga ik mijn eigen dingen doen na een kort gesprekje. Wil me hier helemaal niet druk om maken, maar doe het dus wel. Wat moet ik hier nou mee?

Heel verhaal, dank voor het lezen...

Ik vind niet dat je aan jezelf hoeft te twijfelen hoor.
Je mag toch zeker wel je eigen vrienden kiezen?
Als je die vriendin van hem niet mag, dan hoef je daar toch niet bevriend mee te zijn en 'gezellige' dingen mee te gaan doen alleen maar om die vriend van je vriend tevreden te houden? Kom op zeg.
Je doet gewoon normaal tegen haar als je haar ziet en dat is genoeg vind ik.
Waarom moet die vriend altijd zijn vriendin erbij hebben? Heeft ze geen eigen vrienden dan?
Ik krijg daar sowieso altijd al een beetje de kriebels van, als mensen alles samen willen doen.
Ik snap wel dat die vriend het leuk vind om gezellig samen dingen te doen als 2 stellen, maar dan moet je het ook wel goed kunnen vinden met elkaar. Als dat niet zo is dan houd het op.

En als je zoiets viert op moederdag dan weet je dat sommige mensen niet kunnen komen.
Daarnaast is het toch geen verplichting? Kom op. Jullie kunnen ook wel een andere keer langs komen.
Als je niet kan dan kan je niet, klaar.
Ik vind het een beetje gemiep van zijn kant eigenlijk.

Wat een nare situatie! Kan me voorstellen dat je je hier rot door voelt. Zou ik zelf ook hebben, ook al is het onzin!
Als de vriend van jouw hier boos om blijft zegt dit meer over hem dan over jou/jullie. Vind niet dat jij iets verkeerds hebt gedaan of verkeerd hebt gehandeld.

Probeer het van je af te zetten, ook al is dit makkelijker gezegd dan gedaan.