Wat doe je nu wat je nooit had verwacht?

Sweety schreef:

Lien schreef:

Sweety schreef:Ik dacht vroeger rond mijn 20ste moeder te zijn en al samen te wonen met een leuke lieve jongen.
En zie hier: Bijna 26, woon weer thuis, geen kinderen, geen relatie ( maar wel een leuke,lieve date )

Dit dacht ik een aantal jaar geleden ook, toen ging het goed met mijn toemalige vriend, al wilde hij niet samenwonen en kinderen hebben ik dacht dat ik hem wel zo ver zou krijgen. Nu ben ik 22 en woon ook nog thuis en ben vrijgezel. Wellicht wel een date binnenkort en als dat wat zou worden gaat mijn leven wel snel veranderen denk iK!

Vervelend is het eigenlijk dan dat wat je vroeger dacht niet klopt.. Tenminste ik ervaar dat wel zo. Probeer ook wel te kijken naar de leuke dingen maar soms is het jammer.
Ben benieuwd naar je date! Waar ken je hem van?

Ik heb daar ook wel eens moeite mee hoor omdat ik het plaatje gewoon helemaal in mijn hoofd had. Mijn date, ik ken hem al heel lang, hij is de voetbaltrainer van mijn broertje. Mijn ex was dat ook. Deze jongen vond mij al leuk toen ik nog wat met mijn ex had maar heeft daar nooit iets mee durven doen, zelfs niet toen het al uit was omdat ik nogal knipperde met mijn ex. Met oud en nieuw heb ik met hem gezoend en sindsdien smsen we een beetje en wil hij afspreken. Ik vind het heel spannend want hij is wel een stuk ouder (hij is 31).

Dat is wel wat ouder inderdaad, maar het gaat om hoe leuk je hem vind en hoe leuk jullie het met elkaar hebben. Maar er is dus wel wat gepland?

Dat ik terug naar school zou gaan op mijn 22ste.
Dat ik ooit mijn rijbewijs zou hebben!! (daar denk ik echt nog wel eens aan)

Sweety schreef:Dat is wel wat ouder inderdaad, maar het gaat om hoe leuk je hem vind en hoe leuk jullie het met elkaar hebben. Maar er is dus wel wat gepland?

Nou nog niet echt maar dat komt weer omdat ik een operatie aan mijn knie heb gehad, daar moet ik eerst wat meer van herstellen voordat ik een date met hem afspreek:P

Vroeger riep ik altijd dat ik vrachtwagenchauffeur wilde worden, net als mijn opa, met wie ik veel mee ging.
Ik hoefde toch echt geen vriend, trouwen of zelfs kinderen.
In mijn vorige relatie vond ik het al heel wat dat ik met een jongen samen kon zijn en hem zo leuk vinden, maar nu met mijn vriend is het helemaal maf: Ik droom over kindjes van ons samen, en als hij mij ten huwelijk zou vragen, zou ik nog ja zeggen ook!

Dat ik fietsvakantie, met tassen en tent, ook echt leuk zou vinden. vroeger vond ik het helemaal niet leuk, maar moest gewoon met mn ouders mee (die dat dus deden:P)

Wat ik trouwens ook nooit had verwacht dat ik nog op de Universteit zou terecht komen. Mijn droom om dierenarts te worden viel in groep 8 in duigen (toen ik het advies mavo/havo kreeg). Daarna adviseerden ze mij in Havo 4 om geen VWO te gaan doen na de Havo, vanwege mijn moeite met de talen. Nou moet ik ook toegeven dat ik geen hoogvlieger was in Havo 4 en 5. Ik had geen zin om hard te leren en voor Engels haalde ik altijd 5-en, dus ik kon me het advies wel voorstellen.

En nu zit ik op mijn 22ste toch op de UU, en waarschijnlijk ben ik in september Master of Science (maar ik wordt geen dierenarts)

Toen ik een jaar of 15 was had ik een bijbaantje waar ik lekker van kon rondkomen en nog van kon sparen ook, binnen no time stond er een flink bedrag op m'n spaarrekening.

Ik had nooit gedacht dat dat nu op zou zijn. Ik had zelfs gedacht dat ik alleen maar meer ging verdienen en 'over een paar jaar' (nu dus) alles kon kopen wat ik wou, valt dat ff tegen.

Lenzen dragen
Kaas op pizza eten ( al is het met ligt protest)

dat ik mijn mobieltje mis als hij leeg is of ik hem vergeet. Ik heb pas toen ik mijn rijbewijs haalde een mobieltje aangeschaft. Nu krijg ik altijd een raar gevoel als ik hem niet bij me heb, terwijl zo vaak wordt ik niet gebeld