wat jij geeft, verwacht je dat ook terug?

mijn man en ik zijn heel erg van het cadeautjes geven, als iemand een nieuwe baan heeft, ziekenhuisopname, diploma behalen, promotie maar ook vaak zonder reden. wij vinden het leuk om te doen, vaak zijn het kleinigheidjes maar het kan ook aardig aan tikken.

ben jij makkelijk met cadeautjes? als jij iemand een cadeau geeft voor een verjaardag van 50 euro en je krijgt vervolgens zelf iets terug van 10 euro, ga je dan de volgende keer een kleiner cadeautje geven?

Mwa, het gaat niet echt om het uiteindelijke bedrag maar om de waarde die het voor iemand zelf (of in dit geval dus voor mij) heeft.

Ik ben zelf wel iemand die een cadeau teruggeeft met dezelfde waarde. Maar ik verwacht zeker niet van iemand een cadeau die net zoveel geld kostte als mijn cadeau voor hem/haar. Vind niet dat ik zomaar kan verwachten dat die persoon dat geld uit kan geven aan een cadeau. Nou moet ik zeggen dat ik meestal niet hele dure cadeaus geef..

O! en als antwoord op je laatste vraag. Stel ik geef mijn beste vriendin een cadeau van 50 euro. En zij mij een van 10 euro ga ik niet haar ook een cadeau van 10 euro geven. Het kan natuurlijk zijn dat zij minder geld te besteden heeft en dan ben ik met dat cadeautje van 10 euro ook heel blij!

Hmm enerzijds wil ik NEE roepen, maar tegelijkertijd doe ik 't onbewust wel Of nouja, ik kijk naar wat diegene de laatste keer aan mij gaf ongeveer, maar da's ook meer omdat ik niet weet wat gebruikelijk is..

ik heb ook altijd gezegd dat ik dat niet zou doen maar iets begint me steeds meer die kant op te drijven om zo te worden.... zonder te zeggen bij wie, ik heb vorig jaar ik denk bijna 250 euro uitgegeven aan cadeau's voor 2 mensen die dichtbij ons staab, wat kregen we terug van hun? een cadeau van 15 euro!

ik voel me dan een secreet als ik zo ga denken dat ik dan ook maar iets van 15euro terug moet geven...

Pien schreef:ik heb ook altijd gezegd dat ik dat niet zou doen maar iets begint me steeds meer die kant op te drijven om zo te worden.... zonder te zeggen bij wie, ik heb vorig jaar ik denk bijna 250 euro uitgegeven aan cadeau's voor 2 mensen die dichtbij ons staab, wat kregen we terug van hun? een cadeau van 15 euro!

ik voel me dan een secreet als ik zo ga denken dat ik dan ook maar iets van 15euro terug moet geven...

Ik zou me geen secreet gaan voelen als ik jou was. Maar wat ik al zei, misschien hebben zij het geld niet van die dure cadeaus terug te geven?

Ik ben zelf niet zo attent en verwacht ook niet aldoor attente cadeaus van mensen om me heen. Al doen ze dat soms wel, dan ben ik natuurlijk blij. Ik hoop alleen niet dat ze verwachten dat ik dan net zo wordt als zij, want zo zit ik niet in elkaar.

Nee. Ik ben opgevoed met het principe: laat je ene hand niet weten wat de andere geeft. Geven is geven, dat doe je vanuit je hart, niet omdat je er iets voor terugkrijgt. Of dat nu cadeaus zijn, loyaliteit of vriendschap. Ik ben niet erg materialistisch, let er totaal niet op wat ik krijg en weggeef. Het liefst zou ik miljoenen hebben en het allemaal uitgeven aan mijn vrienden.

Pien schreef:ik heb ook altijd gezegd dat ik dat niet zou doen maar iets begint me steeds meer die kant op te drijven om zo te worden.... zonder te zeggen bij wie, ik heb vorig jaar ik denk bijna 250 euro uitgegeven aan cadeau's voor 2 mensen die dichtbij ons staab, wat kregen we terug van hun? een cadeau van 15 euro!

ik voel me dan een secreet als ik zo ga denken dat ik dan ook maar iets van 15euro terug moet geven...

Als je geen 250 euro wilt uitgeven dan doe je dat toch niet? Niemand dwingt je daartoe... Hetzelfde vervolgens terug verwachten, of verbolgen zijn over een cadeau van 15 euro vind ik erg kinderachtig...

Ik dacht bij de topictitel eigenlijk niet eens aan cadeautjes, maar meer aan daden.

Ik ben zelf iemand die graag helpt, en help heel erg vaak anderen met Engelse teksten redigeren, en dergelijke. Ik vind dat ook echt leuk om te doen. Nou heb ik onlangs een aantal mensen geholpen op m'n Amerika forum daarmee, en sinds zij hoorden dat ik ga emigreren, willen ze van alles voor mij terug doen. Daar heb ik helemaal niet om gevraagd, het is echt absoluut niet alsof ik iets terugverwacht, want deze 'goede daden' deed ik gewoon om anderen te kunnen helpen en omdat ik het leuk vind (niet geheel onzelzuchtig uiteindelijk maar toch). En het is zo'n fijn gevoel dat er zo veel mensen zijn die mij terug willen helpen.

En nog een voorbeeld: Er woont hier sinds kort een Engels meisje in de stad, naast m'n oom en tante. M'n tante had mij verzocht haar eens te mailen, want wie weet kan ze wel wat hulp gebruiken, de stad leren kennen, wat mensen leren kennen, etcetera. Nou geen enkel probleem. Ik spreek goed Engels en neem haar wel beetje op sleeptouw.
Nou ga ik zelf dus over een tijd ook naar een ander land verhuizen, en via via kreeg ik het emailadres van een Nederlandse vrouw die woont in de stad waar ik wil gaan wonen. En zij is super enthousiast dat ik daar kom wonen, heeft al allemaal leuke plannen wat ze met me wil doen en laten zien, en dat voelt ook echt zo goed, dat geeft zo'n fijn gevoel. Dus mijn eigen 'goede daad', komt exact terug bij mij. Dat vind ik zo mooi, dat raakt me echt enorm.


Kortom, moraal van dit verhaal: Ik verwacht het zeker niet terug, maar ik waardeer het des te meer.

En nog even ontopic een materialistische reactie: Nee ik verwacht absoluut geen gelijke bedragen of soortgelijke cadeau's terug. Ik geef iets omdat ik het leuk vind, en soms is een cadeau voor een vriendin super groot, en een andere keer is het wat kleiner, of wat goedkoper. Het gaat mij meer om de gedachte er achter. En ik verwacht zeker niet iets van dezelfde waarde terug.

Nee, niet echt. Ik heb vriendinnen die héél attent zijn, maar ook vriendinnen die je haast moet wakker meppen om te laten weten dat je nog bestaat.

Van mannen verwacht ik sowieso niks, ik ken een handjevol attente mannen en daar houd het mee op.

wat het vooral in dit geval is, het zijn mensen waar ik heel veel omgeef en ik gun ze alles. ze hebben het zelf veel breder als dat wij hebben maar zullen nooit spontaan wat terug geven. niet alleen qua cadeautjes is het voornamelijk dat wij geven, ook qua intresse tonen in voor hun belangrijke gebeurtenissen of op visite komen. en idd zoals Marin noemt, daden. dat kan varieren van helpen met boodschappen doen, tot taxichauffeur spelen, van oppassen tot tuin verzorgen. overal is het vooral eenrichtingsverkeer, waarschijnlijk trek ik het me door de hormonen allemaal extra aan, maar het kwetst me eigenlijk best wel. wij zijn bijv heel erg trots op de babykamer, maar dat hebben ze nog altijd niet gezien. vandaag controle in het ziekenhuis gehad en bij de verloskundige, en nee.. weer geen smsje/ telefoontje om te vragen hoe het was...

Ik begrijp het wel, maar ik denk dat je moet accepteren dat iedereen anders in het leven staat. Mensen zijn niet altijd enthousiast over iets waar jij wel enthousiast over bent. Dat kun je niet forceren. Ik denk dat je beter kunt letten op de momenten waarop je de liefde van je naasten wel ziet. Ook al is dat niet op een manier die jíj prettig vindt.

Dat kan ik me wel voorstellen, dat dat een beetje zuur voelt, Pien. En ze er op wijzen doe je ook niet, want dan is het ook niet meer spontaan, en ze doen ook niets 'verkeerd'. Het zou gewoon fijn zijn als ze wat attenter richting jullie zouden zijn. Ja, dat gevoel kan ik wel begrijpen van je. Probeer alleen niet een negatieve houding tegenover hen te krijgen, met dit gevoel. Dat zou zonde zijn van je eigen 'goedheid' zeg maar.

Iedereen uit zijn vriendschap/liefde/aandacht weer op een andere manier. Ik moet van mezelf toegeven dat ik ook niet zo attent ben, omdat ik dingen vaak gewoon vergeet. Vaak gaan dingen een beetje langs me heen, omdat ik nogal chaotisch en dromerig ben. Verder ben ik best sociaal op sommige momenten als ik me erop instel, maar kan ik ook een enorme einzelganger zijn en een paar dagen/weken niks of weinig met anderen te maken willen hebben. Als mensen wel aan mij denken vind ik dat heel lief, maar soms ook onnodig. Dan verbaast het me bijvoorbeeld echt dat iemand eraan denkt een kaartje te sturen uit het buitenland. Als ik aan het reizen ben dan ben ik zo opgeslokt door indrukken dat kaartjes compleet langs me heen gaan.

Je kan toch niet verwachten dat iedereen hierin hetzelfde is?

Noa schreef:Iedereen uit zijn vriendschap/liefde/aandacht weer op een andere manier. Ik moet van mezelf toegeven dat ik ook niet zo attent ben, omdat ik dingen vaak gewoon vergeet. Vaak gaan dingen een beetje langs me heen, omdat ik nogal chaotisch en dromerig ben. Verder ben ik best sociaal op sommige momenten als ik me erop instel, maar kan ik ook een enorme einzelganger zijn en een paar dagen/weken niks of weinig met anderen te maken willen hebben. Als mensen wel aan mij denken vind ik dat heel lief, maar soms ook onnodig. Dan verbaast het me bijvoorbeeld echt dat iemand eraan denkt een kaartje te sturen uit het buitenland. Als ik aan het reizen ben dan ben ik zo opgeslokt door indrukken dat kaartjes compleet langs me heen gaan.

Je kan toch niet verwachten dat iedereen hierin hetzelfde is?

Dat heb ik ook, het zou mij ook benauwen als mensen verwachten dat ik net zo ben als zij, boos worden omdat ik geen kaart stuur met Kerstmis, et cetera. Ik heb ook zo mijn pluspunten, maar die hoeven niet hetzelfde te zijn als die van een ander.

Noa, je hebt zeker gelijk met wat je zegt, over dat niet iedereen op dezelfde manier zich uit. Ik vind alleen dat het er wel een beetje vanaf hangt wat voor band je met die persoon hebt, de persoon over wie ik het heb is iemand die me heel dichtbij staat, juist omdat de band zo hecht en groots is, kwetst het me....

Ik zal dat overigens nooit tegen hun zeggen, want idd.. als ik hun een cadeau voor hun nieuwe huis geef van 80 euro en ik krijg vervolgens zelf een bosje bloemen terug voor mijn nieuwe huis, dan ben ik oprecht blij met die bloemen. Het is mijn eigen keuze om dat bedrag uit te geven en dus kun je dat gewoonweg niet terug verwachten. Wat mij gewoon steekt is dat ik totaal geen makkelijke zwangerschap heb, ik bijna niks meer kan en ook bijna niks meer doe. Juist op die momenten kun je dan iemand gebruiken die even intresse toont of die je even helpt met een zware boodschappentas... Maar helaas, dat zit er niet in, vandaag ook weer 2 belangrijke afspraken gehad en wederom geen sms/ telefoontje o.i,.d. En dat maakt me verdrietig... Zelfs op mijn hyves ziet ze staan dat ik 2 afspraken heb gehad vandaag, dan nog totaal geen contact.

.

Susan schreef:

Noa schreef:*enorme quote*

Dat heb ik ook, het zou mij ook benauwen als mensen verwachten dat ik net zo ben als zij, boos worden omdat ik geen kaart stuur met Kerstmis, et cetera. Ik heb ook zo mijn pluspunten, maar die hoeven niet hetzelfde te zijn als die van een ander.

Zó +1!

Gloria schreef:

Susan schreef:

Noa schreef:*enorme quote*

Dat heb ik ook, het zou mij ook benauwen als mensen verwachten dat ik net zo ben als zij, boos worden omdat ik geen kaart stuur met Kerstmis, et cetera. Ik heb ook zo mijn pluspunten, maar die hoeven niet hetzelfde te zijn als die van een ander.

Zó +1!

En + nog 1..

Ik heb door dit topic wel net meteen 4 smsjes gestuurd naar mensen die ik al een tijdje verwaarloos

Susan schreef:Dat heb ik ook, het zou mij ook benauwen als mensen verwachten dat ik net zo ben als zij, boos worden omdat ik geen kaart stuur met Kerstmis, et cetera. Ik heb ook zo mijn pluspunten, maar die hoeven niet hetzelfde te zijn als die van een ander.

Helemaal mee eens!

Als ik in mijn directe omgeving moest gaan bij houden wat ze allemaal voor "belangrijks" moeten doen dan kan ik nog wel een agenda gaan bijhouden.
Ik heb me nog nooit druk gemaakt over mensen die niet vroegen of ik een controle heb gehad ofzo. En dat verwacht ik ook niet van ze. En als iemand dan wel een keer wat vroeg dan kregen ze antwoord.

Maar qua kadootjes van waarde, het boeit mij niet zo voor de rest, als ik iemand een kado zou geven van 100 euro en zij komen vervolgens een andere keer met iets van 10 euro, tja ieder zijn keuze en daar kan ik ook niet wakker van liggen.

Weetjewel schreef:
Maar qua kadootjes van waarde, het boeit mij niet zo voor de rest, als ik iemand een kado zou geven van 100 euro en zij komen vervolgens een andere keer met iets van 10 euro, tja ieder zijn keuze en daar kan ik ook niet wakker van liggen.

Dude dat zeg je nou wel, maar hoe snel zou je de volgende keer iets van 100 euro neertellen als jij een bioscoopbonnetje hebt gekregen voor je verjaardag?