ik trek dit niet meer!

Het lijkt alsof je beter uit elkaar kan gaan dan, dit klinkt toch wel heftig zo. Ik snap natuurlijk dat je wil vechten voor f, maar hij is nu juist nog zo jong dat hij er weinig van mee krijgt. Ik vraag me af of het er echt beter op gaat worden zo.
Wel ontzettend rot voor je

Dit klinkt idd heftig en is m.i. niet 123 opgelost.

Wat jammer om te lezen dat het zo tussen jullie gaat, ik kan me ook nog andere posts herinneren Is het misschien een idee om eens samen met iemand te gaan praten? Of denk je dat je dat punt al voorbij bent?

Wat ontzettend rot. Heb je al uitgebreid, op een rustige manier, met hem hierover kunnen praten? Waar komt dit vandaan bij hem? Dat hij zijn afspraak niet na komt is vervelend maar ik vind een kind dat 4 dagen naar de opvang gaat niet perse zielig. Het lijkt me alleen wel een ongezonde situatie dat hij niet gewoon één dag bij zijn zoon kan zijn. En ben jij nog wel gelukkig? Dat is belangrijk hoor! Een kind voelt dat echt wel aan.

Dat klinkt wel heftig chippa!
Kan me voorstellen dat een papadag voor de papa's niet altijd mee valt. Een vriend van ons heeft ook een papadag maar vindt het ook erg tegenvallen. Omdat je niet relax een dagje vrij hebt, maar het is gewoon constant oppassen en alert zijn. mja dat is voor jou natuurlijk net zo.
Hun hebben bedacht dat zij na de zomer minder gaat werken en dat hij weer meer gaat werken. Zij vindt het niet anders en doet niets liever dan bezig zijn met de kids.

Ik denk dat jullie kindje het ook wel aanvoelt, als je man zich 'irriteerd' aan het huilen of baalt van het feit daqt hij niet eigen dingan kan doen. Waardoor jullie kindje ook wat onrustiger/minder gezellig is op dat moment.

Hoe was dit voor de tijd dan? Want jullie kindje is nog niet zo heel oud.
Is het echt van de laatste maanden, kan het dan niet zijn dat jullie nog moeten wennen aan de nieuwe situatie.
Dat je allebei je weg moet vinden, en misschien valt het hem nu wel tegen het papa zijn.
Misschien moeten jullie samen met iemand gaan praten, om daar achter te komen.

Sterkte meid! Denk goed aan jezelf!

Oh, wat een nare en moeilijk situatie zeg! Heeft je man met je zoon wel leuke momenten in het weekend bijvoorbeeld, al is het maar even stoeien samen, spelen samen of een boekje lezen o.i.d.? Of kijkt je man verder helemaal niet naar hem om?

Zo, wat een lamlul met zijn 'jij wilde een kind'. Hoe hebben jullie het besloten eigenlijk, om
voor een kindje te gaan? Stond hij er uberhaupt wel achter?

Ik kan me wel een beetje voorstellen hoe je je voelt,ik moet mijn vriend 9 van de 10 keer pushen om iets met zijn zoon te doen. Hij kijkt liever tv,zit achter de laptop. Als ik er wat van zeg,dan kijkt hij ff 5 minuten naar hem om en dat was het dan....
Heel veel sterkte met de situatie,hopelijk komt het goed....

Eens met Jolicious. Ik begrijp heel goed dat je het niet meer trekt. Staat je man open voor gesprekken/therapie/etc? Er moet echt op korte termijn wat gaan veranderen denk ik. Sterkte!

Novalee schreef:Wat jammer om te lezen dat het zo tussen jullie gaat, ik kan me ook nog andere posts herinneren Is het misschien een idee om eens samen met iemand te gaan praten? Of denk je dat je dat punt al voorbij bent?

+ 1, ik meen me te herinneren dat je als eens gepost had dat je man zich als een hork gedroeg (en blijkbaar nog steeds) tegenover jou tijdens je zwangerschap en tegenover jullie beide na de bevalling/
Vind het ook erg vervelend te lezen dat hij nog steeds niet verandert is en niet inziet wat hij allemaal wel heeft ipv alleen maar klagen.
Tuurlijk valt het tegen om een dag voor F te zorgen als hij veel huilt, maar dat zou voor jou niet anders zijn als je thuis bent. En die opmerkingen van 'jij wou een kind' vind ik al helemaal niet kunnen, hij was er ook bij en kan zijn handen er nu niet ineens van aftrekken omdat het hem niet zo bevalt of het voldoet niet aan zijn verwachtingen.

Is het misschien een idee om eens samen met iemand te praten over de situatie? Of heb je zoiets van, praten is geen oplossing meer, ik wil gewoon bij hem weg.
In ieder geval dikke !

lieve chipa,



je hebt al wel eens eerder een topic over dit onderwerp gehad toch? ik denk dat het belangrijkste is dat je gelukkig bent en je kleine mannetje gelukkig is. nu is de situatie denk ik niet zo aan je verhaal en reacties. wat iemand al opperde kun je niet bij iemand terecht voor een weekje of zo om je man in te laten zien dat ie nu is echt moet gaan veranderen en dat het anders op is? wat is je eigen gevoel hierin? ik wil je iig heel veel sterkte wensen met wat je ook besluit.



liefs liesje

Gisteravond heb ik mn matras opgepakt en ben bij f op de kamer gaan slapen. Man deed niet eens moeite om me tegen te houden. Heb gezegd dat ik het spuugzat ben.wordt vervolgd dus. Mss relatie therapie oid. Zo kan het niet meer.

Wat vervelend allemaal! Ik hoop dat jullie samen de juiste beslissing nemen. En dat iedereen daar gelukkig van wordt!

Wat naar en moeilijk zeg!! Heel veel sterkte!

Oh jemig wat naar allemaal zeg. Het klinkt alsof hij totaal geen moeite wil doen voor jou en jullie zoon. Ik zou ook goed nadenken of je zo verder wilt, dit lijkt me vreselijk slopend, ook in combinatie met je nieuwe baan!

OH chipa wat een ontzettend nare situatie. Een hele dikke en hopelijk gaat hij toch nog inzien dat hij jullie kan kwijtraken als het op deze manier doorgaat.

ik denk dat je je verschillende dingen moet afvragen:
- zijn zowel jij als F beter af met hem of zonder hem? (zeker nav eerdere van jou topics)
- zijn er dingen die onoverkomelijk zijn, of zijn het dingen die op te lossen zijn.
- is hij bereid om mee te gaan naar een mediator/relatie therapeut?

Even los van dit punt gezien, want uiteindelijk als ik dit zo lees, vraag ik me af hoe het zal gaan als jullie uit elkaar gaan. Ik heb zo'n vermoeden dat ie dan ook niet voor F wil zorgen, en dan zal F dus ook vaker naar het kdv moeten. Dus als je dat nu zielig vind, moet je je wel realiseren dat dat straks waarschijnlijk ook het geval zal zijn. Dus als dit echt het issue is voor jou moet je daar nog maar eens goed over nadenken. Maar ik heb het idee dat het meer alles bij elkaar is, en in deze meer zijn houding hierin dan een dagje extra kdv. En terecht, want zijn houding is echt belabberd.
Bij ons is vanalles anders dan we 5 jaar geleden hadden bedacht, in ons geval zit ik veel meer thuis dan verwacht, en dat valt me ook vies tegen. Maar daar praten we wel over gelukkig. Wij hebben ervoor gekozen dat Dave voor zijn eigen bedrijf ging = meer inkomen, dus dat is dan nu even jammer voor mij. Maar wij hebben inderdaad de opvang aangepast vanaf januari waardoor ik ook meer kan werken. Alhoewel dat in mijn geval in totaal nog maar 5 dagdelen opvang zijn nu. Maar toch. Ik vind het wel belangrijk dat jullie samen achter jullie keuzes staan!

Sterkte!

Jeetje, je zit niet in een makkelijke situatie. Als hij echt geen energie in het gezin wil steken dan heeft bij elkaar blijven denk ik weinig zin. F heeft ook niets aan ruzies etc. Maar ik zou eerst duidelijk tegen hem zeggen wat de consequenties van zijn gedrag gaan zijn als hij zo door gaat, dat niet alles op jouw schouders moet rusten en dat je ook graag werkt en jezelf ontwikkeld. Ik denk dat therapie nog best wel eens een oplossing kan geven.. maar zorg dat hier snel iets aan veranderd, het sloopt je en dalijk neemt hij al stappen om echt weer aan het werk te gaan en moet jij "verplicht" minderen en ben jij dalijk je baan kwijt.. Maar ook voor F lijkt mij dit een stress-situatie. Ook zal hij wel aanvoelen dat papa hem niet wil verzorgen.. dat hij daarom meer huilt, kan me niet zo goed voorstellen dat hij hele dagen zou huilen alleen bij papa en verder in de week niet..

LMCurious schreef:

Even los van dit punt gezien, want uiteindelijk als ik dit zo lees, vraag ik me af hoe het zal gaan als jullie uit elkaar gaan. Ik heb zo'n vermoeden dat ie dan ook niet voor F wil zorgen, en dan zal F dus ook vaker naar het kdv moeten. Dus als je dat nu zielig vind, moet je je wel realiseren dat dat straks waarschijnlijk ook het geval zal zijn.

Ik vermoed dat ze ook niet bij hem weg wil omdat ze denkt dat F dan minder vaak naar het kinderdagverblijf hoeft, maar omdat ze met hem gewoon geen gezin kan vormen. Je kan het beter alleen moeten doen omdat je daarvoor kiest dan dat je constant aan een dood paard moet trekken, want dat is pas echt frustrerend.

Aller eerst een dikke Ik herken wel dingen in je verhaal.
Ik heb ook het idee dat je puur en alleen bij je man blijft voor je kind. Sterker nog je schrijft het letterlijk.
Ik vraag me af of dat wel een gezonde relatie is. Jij bent zo niet gelukkig en je kindje voelt dat ook aan.
Voor mijn gevoel heb je al lang een keuze gemaakt maar is er 1 ding wat je tegenhoud.
Ik zou zelf na gaan of dat echt een belangrijke reden is om bij elkaar te blijven en zo ongelukkig door het leven verder te gaan.

Ik snap dat je alles uit de kast wilt halen omdat jullie samen een kind hebben. Dat heb ik zelf ook gedaan maar je komt op een punt dat je inziet dat het geen redden meer heeft. En dan zul je moeten kijken waar jij en je kind gelukkiger van worden. Is dat samen met papa of zonder papa. (scheiden dus)

Sterkte het is een enorme rot situatie !

Pff heftig hoor, alles is al gezegt maar wil je een dikke geven.

Wat een ontzettend nare situatie, lijkt me vreselijk eenzaam als je er zo alleen voor staat ondanks dat je getrouwd bent, dat had je waarschijnlijk toch heel anders voor je gezien. Er zijn al prima adviezen gegeven, dus ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen!

freakielief schreef:Wat een ontzettend nare situatie, lijkt me vreselijk eenzaam als je er zo alleen voor staat ondanks dat je getrouwd bent, dat had je waarschijnlijk toch heel anders voor je gezien. Er zijn al prima adviezen gegeven, dus ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen!

Hier wil ik me graag bij aansluiten. Heel veel sterkte!

Vind het heel heftig om te lezen!

Heel veel sterkte!