N.a.v kind 'kwijt'

Heb jij wel eens meegemaakt dat je je kindje tijdelijk kwijt was? Bijv. in de supermarkt, bibliotheek, zwembad..

Nee, gelukkig niet, dat lijkt me heel naar.

Liadan schreef:Nee, gelukkig niet, dat lijkt me heel naar.

+1

!x in het zwembad met mijn ouders, we ontdekten alledrie tegelijk dat hij niet meer zat waar zij zat en toen was ik echt in paniek. 5 seconcen later zag ik hem een paar meter verder.
En een keer in de dierentuin, we gingen naar het speeltuintje en een vriend van ons ging plassen en ik dacht dat C.mee was, maar die vriend kwam alleen terug. Toen was ik ook echt bang en heeft paar minuten geduurd voordat mijn vriendin hem vond, in de speeltuin aan de kabelbaan.

Oef moet er niet aan denken, gelukkig niet!!

Nou niet echt kwijt maar als hij al uit het zicht is vind ik het al scary. 1 keer ging hij bij de h&m onder de kledingrekken zitten, dat vond ik niet grappig, toen moest ik wel ff goed kijken waar hij nou zat. Verder verlies ik hem eigenlijk nooit uit het oog en blijft over het algemeen dichtbij (rent snel terug als ik te ver van hem af loop)

Oh wel trouwens, een maand geleden. Had hem naar bed gebracht en toen ik later even ging kijken lag hij niet in zijn bed. Na een paar keer roepen en achter het gordijn gekeken te hebben hoorde ik hem grinniken onder zijn bed

juffie001 schreef:Oh wel trouwens, een maand geleden. Had hem naar bed gebracht en toen ik later even ging kijken lag hij niet in zijn bed. Na een paar keer roepen en achter het gordijn gekeken te hebben hoorde ik hem grinniken onder zijn bed

wat een boefje. Zoiets heb ik idd ook een keer gehad, mijn zoon kon die week voor het eerst uit bed klimmen en had dat tijdens zijn middagslaapje gedaan (ik had niks gehoord). Dus ik kom nietsvermoedend boven, ligt hij niet in zijn ledikant, hele kamer overhoop, la half uit de commode gebroken (heeft blijkbaar iets willen pakken en daarbij aan de la gehangen). Ik roepen en zoeken maar krijg geen reactie. Naar zolder gerend, ligt hij daar op ons bed te maffen. Ik was echt bang dat hij ergens zou liggen met weet ik veel wat ergs.

Nee moet er niet aan denken! Vriend heeft weleens voor de grap (nou wat een grap....) In de winkel l achter een stelling gezet en daarna tegen mij in paniek 'waar is L!!!???'

Ik was uur later nog aan het trillen, wat een naar gevoel was dat. Gelukkig zag mn vriend ook wel in dat hij dit nooit meer moest doen. Wat was ik woest op hem toen.

Ja, een keer in een winkel. Zo'n groot warenhuis. Hij verstopte zich steeds onder de rekken, en dat vond ik al vervelend. En op een gegeven moment was hij ons dus ook kwijt, en wij zagen hem ook nergens meer. Toen ben ik als een gek zijn naam gaan roepen door de winkel. En een mevrouw die mij hoorde en hem zag vroeg aan hem: ben jij....? En toen liep ze op mijn geroep af.

Hij was toen 5 minuten weg, en ik was helemaal in paniek.

M 1x op een markt.
En C vorig jaar in ecomare. Maar die had toen gelukkig een sticker met naam en telefoonnr op, dus toen werd ik gebeld, dat hij bij de kassa stond.

Flower_L schreef:Nee moet er niet aan denken! Vriend heeft weleens voor de grap (nou wat een grap....) In de winkel l achter een stelling gezet en daarna tegen mij in paniek 'waar is L!!!???'

Ik was uur later nog aan het trillen, wat een naar gevoel was dat. Gelukkig zag mn vriend ook wel in dat hij dit nooit meer moest doen. Wat was ik woest op hem toen.

Zo, dat kan ik me voorstellen ja!

Lijkt me echt verschrikkelijk om je kind kwijt te raken.

Nee, ook nog niet.

Ooh ja ik wel! Ik zat voor ons huis in de speeltuin en V zat op de glijbaan. Om de speeltuin zijn staat een lage heg. Je kunt er langs 2 kanten uit maar ik was zo gaan zitten dat V altijd langs mij moest komen om eruit te gaan.
Ik zit daar met nog meer moeders en iedereen let altijd wel op elkaars kinderen.
G was aan het fietsen op het pleintje (wat aan de speeltuin ligt) en ik sta op een loop 4 meter verder om te kijken naar G. Ik draai me om en zeg: "waar is V?".
Hij zat daarvoor nog op de glijbaan! Wij kijken, zoeken, roepen en ik raakte wel flink in paniek. Hij was namelijk 2!
Je kunt vanaf het plein 5 straten in, dus ja waar loop je eerst heen.
Ik rennen op mijn hakken en roepen, mijn hart bonkte in mijn keel en de tranen stonden in mij ogen. Ineens komt er een vrouw met hem aan de hand aanlopen en ze zei nou die liep wel zo stevig door in zijn eentje dat ik hem maar heb beetgenomen. Hij wou net oversteken.
Ik helemaal in tranen "wat ging je nou doen". Zegt hij:"flietjes halen" (frietjes). Ik was zo geschrokken en voelde me heel erg schuldig. Ik heb er nog dagen last van gehad.

Vanaf toen hebben we hem altijd als haviken in de gaten gehouden want het bleek wel dat meneer een echte wegloper was. Later heeft hij nog vaak geprobeerd om er tussenuit te knijpen.

Ik ben hem thuis wel eens kwijt geweest. Zat ie verstopt achter de wc pot Verder gelukkig nooit en hoop ook dat dat niet gaat gebeuren.

Ik ben L 30 seconden kwijt geweest in de AH. Het gevoel was niet te omschrijven, gewoon verschrikkelijk. Word er nog naar van.

Ik ben een keer een oppaskind kwijt geweest, moeder was er op dat moment ook bij. Hij stond bij zijn moeder toen ik de andere kinderen de jassen aan ging doen, dus ik zeg gedag, neem buggy en normaal open er 2 kindjes mee, en nu liep er maar 1. Nou, hele huis en tuin doorgezocht, want meneer verstopte zich graag. En toen als een gek naar buiten, was meneer alvast vooruit gelopen (3 jaar) en die liep dus al in het winkelcentrum (woonden ze 1 straat vandaan).... hij had niet eens door dat we niet achter hem liepen En zijn moeder voelde zich schuldig, want zij had hem bij zich toen ik met de andere kinderen ver ging, en zij naast de voordeur stond. Tja, ik had die deur nooit open gezet op het moment dat ik ze aankleed, maar goed, dat is een ander verhaal. Pas toen hij ons zag ging hij heel hard huilen en had hij door dat we hem kwijt waren en erg ongerust waren. Daarna had die ALTIJD mijn hand, of zijn moeders hand vast.

Ik ben vroeger urenlang gezocht in een pretpark. Was een jaar of 7 en ben in m'n eentje in allerlei attracties geweest. Verder ben ik een keer onder de bank in slaap gevallen en was ik ook zoek, men zocht al in de sloot achter ons huis of daar een kinderlijkje dreef.....
:affraid:

Maar goed, daar ging dit topic niet over geloof ik.

En jij vond het niet raar om zonder je ouders daar te lopen? Haha, gewoon in attracties gaan!

ja een keer in de C&A. De kinderafdeling is op de eerst etage dus hij kon niet echt ergens heen. Mijn man is bij de roltrap gaan staan en had van daaruit ook zicht op de lift. Ik ging zoeken tussen al die rekken tot ik hem ineens hoorde lachen. De schrik zat er behoorlijk in

We zijn 't zoontje van mijn man kwijt geweest op Amsterdam Centraal station toen hij een jaar of 7 was...
We liepen naar de gele borden om te kijken hoe laat we waar welke trein moesten hebben en toen we ons nog geen paar seconden later omdraaiden om te kijken of de kinderen er nog wel waren was er eentje weg. De jongste had ook niets gezien. We waren in de grote hal en hebben staan roepen en alles maar geen N. te vinden...
Uiteindelijk wilden we naar de politie gaan, er kwamen net een paar agenten aanlopen. En toen bleken die agenten N. bij zich te hebben.
N. is nogal een dromer en hij was gewoon zonder op of om te kijken achter ons aan aan het sloffen geweest en volledig in gedachten vast naar het spoor gelopen (we gingen wel vaker met de trein)... En toen was hij dus tot de ontdekking gekomen dat wij niet met hem mee waren gelopen. Hij is toen naar de conducteur van de trein gelopen die daar stond en heeft gezegd dat hij ons kwijt was en die hebben toen gelijk de spoorwegpolitie gebeld...
Brrr...dat was écht schrikken!

Ik heb trouwens bij ikea gewerkt, daar waren ook regelmatig kindjes zoek, daar is dan een code voor en dan gaat ál het personeel naar dat kindje uitkijken. Meestal zijn die kindjes dan gelukkig zo terecht. Ik heb ook wel eens een totaal in panieke ouder bij me gehad, was wel fijn hoor als het kind er dan weer was!

Nee gelukkig niet!

Ik heb in een attractiepark gewerkt en daar kwamen vaak kindjes huilend naar me toe dat ze hun ouders kwijt waren. Zelfs 1 keer gehad dat ik een kindje van een jaar of 3 helemaal alleen bij een hek zag staan op zijn blote voeten. Ik vragen hoe hij heette, of hij wist waar papa en mama waren, met wie hij hier was of hij op de camping stond of hier voor 1 dagje was.... Ik kreeg nergens antwoord op. Totdat ik vroeg waar zijn schoenen waren. Zijn antwoord: in de ballenbak natuurlijk! En er dan ech zo'n koppie bij trekken van duhh dat je dat niet weet. Dus ik heb hem afgeleverd bij de ballenbak waar de oppas verbaast opkeek hoe ik aan haar oppaskindje kwam. Ze was hem nog niet eens kwijt!

Maar gelukkig heb ik ook veel kindjes gehad met een telefoonnummer op hun arm zodat ik de ouders kon bellen.

Ben wel al meerdere keren kleuters kwijt geweest. Als we op schoolreisje gingen en er ineens een ouder vol paniek voor je neus staat dat ze een kind uit het groepje kwijt zijn.
Vroeger was de regel dat ze dan de school moesten bellen, die belde dan ons en dan gingen we zoeken, maar dit is zo omslachtig dat ik de ouders gewoon altijd mijn telefoonnummer geef.