Hertsel na burn - out

Voor de zomervakantie, op 6 juli, ben ik thuis komen te zitten met een burn out.

De zwangerschapshormomen hebben me het laatste zetje gegeven en toen was een simpele zin van mijn baas genoeg om me compleet uit mijn plaat te laten gaan.

Nu zit ik nog steeds thuis. Per 1 mei ga ik weer opbouwen (voor de tweede maal, voor mijn zwangerschapsverlof was ik al aan het reintegreren) en per 1 juni weer volledig werken. Ik kijk er enorm naar uit, ik wil weguit dit huis waar de muren op me af komen.

En ondanks dat weet ik dat ik er eigenlijk nog niet ben.

Ik ben enorm snel boos en kan dan ook onredelijk boos zijn. En dat besef ik me dan ook, maar dat enorme kwaaie gevoel blijft.

Wie herkent dit en wat heb je er aan gedaan?

SE

SE, ik herken veel van wat je schrijft. Ik heb in 2009 een aantal maanden thuis gezeten ivm burn out. Ik heb daarna een reintegratietraject van 3 maanden doorlopen waarna ik weer volledig aan de slag ging.

Wat ik heb overgehouden aan de burnout is dat ik me niet lang kan concentreren en heel erg last heb van omgevingsgeluiden. (pratende collega's, verkeer, gras maaien rond kantoor etc). Het is iets dat is gebleven, en niet over is gegaan. Het is iets waar ik mee om moet gaan en dat moest ik ook leren.

Die boosheid herken ik ook wel een beetje, bij mij was dat gericht op een specifiek iets. En door er heel veel over te praten (in het begin ook met een maatschappelijk werker) is het gesleten. In het begin kon die boosheid mij heel erg beheersen. Nu zit die er nog wel (na 3 jaar nog steeds!), maar niet meer aan de oppervlakte. Als ik dat specifieke iets oproep, of er over praat, dan komt het naar boven, maar normaal gesproken denk ik er helemaal niet meer aan.

Het is positief dat je je beseft dat je (onredelijk) boos kan worden. Misschien is het voor jou een idee om op zulke momenten een time out te nemen. Wellicht kan dat in overleg met je werkgever en zou je je bijv. terug kunnen trekken totdat het gevoel van boosheid over is.

Ik herken ook dat je zegt dat je weer zin hebt om te gaan werken. Dat had ik ook. De eerste dag was doodeng, maar daarna vond ik het heerlijk om te werken, en ook om mijn uren op te bouwen en zo weer in het ritme te komen. Veel succes, maar ook veel plezier!

Ik herken het persoonlijk niet, maar wel bij mijn vader, die heeft heel lang overspannen thuis gezeten (weet alleen niet of burn-out en overspannen hetzelfde is?)

Bij hem hielpen gesprekken met de huisarts heel goed, en vooral actief bezig zijn, wandelen, fietsen etc. Bijv. als hij merkte dat de spanning en de boosheid even teveel werden, (hij kon weinig hebben van mij en mijn zus bijvoorbeeld), dan ging hij even een stuk fietsen of een rondje wandelen. Maar daarnaast ook iedere week gingen mijn ouders op zaterdag of zondag gewoon een heel flink stuk wandelen in de bossen, gewoon paar uur lang, puur ter ontspanning.
Voordeel van wandelen en fietsen is dat het niks kost, in tegenstelling tot een sportschool bijvoorbeeld.

Heel veel sterkte! Heb het van dichtbij mee gemaakt wat het met iemand (kan) doen en dat is geen pretje.

Wat ik nog wel wil zeggen, is luister goed naar jezelf. Heel leuk dat er is afgesproken dat je per 1 mei weer gaat opbouwen en per 1 juni weer volledig aan de slag ,maar ik denk persoonlijk dat binnen een maand van niks naar volledig erg heftig kan zijn. Als je merkt dat het toch teveel wordt, trek op tijd aan de bel, en smeer dat opbouwen bijvoorbeeld uit over 2 of 3 maanden indien mogelijk.
Heb bij mijn vader ook gezien dat te snel weer beginnen, (door pushen vanuit bedrijf en arboarts, terwijl de huisarts adviseerde nog niet te beginnen), je een enorme klap kunnen geven.
Uiteraard hoop ik voor je dat het wel lukt om 1 juni weer aan de slag te gaan! En het is ook zeker niet onmogelijk

Heb je ook kunnen werken aan de redenen voor de burn-out? Als het door je werk kwam, worden er wel veranderingen in je werkzaamheden aangebracht, zodat een nieuwe burn-out voorkomen kan worden?

Dank je wel voor je reactie!

Ik ga het morgen ook aangeven bij mijn spv'er, wellicht kan hij me er nog mee helpen. Ik heb morgen een gesprek op mijn werk over wat ik vanaf mei voor werkzaamheden ga doen.. Ik ga dan ook aangeven wat ik voel / ervaar, zodat zij dit ook weten...

Heb ook zo'n vermoeden dat dit iets gaat zijn waar ik mee moet leren leven... Ik heb zolang over me heen laten lopen datik het niet meer wil. En dus reageer ik te heftig.. Negeerde ik mijn frustratie om oneerlijke behandeling voorheen, nu reageer ik te heftig ....

AngelNyn schreef:Ik herken het persoonlijk niet, maar wel bij mijn vader, die heeft heel lang overspannen thuis gezeten (weet alleen niet of burn-out en overspannen hetzelfde is?)

Bij hem hielpen gesprekken met de huisarts heel goed, en vooral actief bezig zijn, wandelen, fietsen etc. Bijv. als hij merkte dat de spanning en de boosheid even teveel werden, (hij kon weinig hebben van mij en mijn zus bijvoorbeeld), dan ging hij even een stuk fietsen of een rondje wandelen. Maar daarnaast ook iedere week gingen mijn ouders op zaterdag of zondag gewoon een heel flink stuk wandelen in de bossen, gewoon paar uur lang, puur ter ontspanning.
Voordeel van wandelen en fietsen is dat het niks kost, in tegenstelling tot een sportschool bijvoorbeeld.

Heel veel sterkte! Heb het van dichtbij mee gemaakt wat het met iemand (kan) doen en dat is geen pretje.

Wat ik nog wel wil zeggen, is luister goed naar jezelf. Heel leuk dat er is afgesproken dat je per 1 mei weer gaat opbouwen en per 1 juni weer volledig aan de slag ,maar ik denk persoonlijk dat binnen een maand van niks naar volledig erg heftig kan zijn. Als je merkt dat het toch teveel wordt, trek op tijd aan de bel, en smeer dat opbouwen bijvoorbeeld uit over 2 of 3 maanden indien mogelijk.
Heb bij mijn vader ook gezien dat te snel weer beginnen, (door pushen vanuit bedrijf en arboarts, terwijl de huisarts adviseerde nog niet te beginnen), je een enorme klap kunnen geven.
Uiteraard hoop ik voor je dat het wel lukt om 1 juni weer aan de slag te gaan! En het is ook zeker niet onmogelijk

Heb je ook kunnen werken aan de redenen voor de burn-out? Als het door je werk kwam, worden er wel veranderingen in je werkzaamheden aangebracht, zodat een nieuwe burn-out voorkomen kan worden?

Het kwam grotendeels door mijn werk. De grootste oorzaak heeft ontslag genomen en dat heeft heel veel rust gegeven. Daarbij kwam dat ik werk van 5 dagen in mijn 3 dagen moest doen, dat ging niet. Na de zomervakantie gaat dat hopelijk anders worden!

Ik hoop dat ik zometeen weer meer structuur krijg in mij leven, daar snak ik echt naar (denk dat ik me daarom ook zo druk kan maken om het voedingsschema van mijn zoon)!! Ik zit nu9,5 maand thuis... Heb gesprekken gehad met een psych en spv'er. Heb sinds eind dec een nieuwe spv'er..

Ik wacht gewoon op een 'schone lei'. Denk dat die pas na de zomervakantie komt. Het is inieder geval fijn dat ik tot de zomer geen verantwoordelijkheden heb en dus alles weeer rustig kan starten..

Als het fout gaat of dreigt te gaan, dan ga ik dit aangeven bij mijnbaas, maar omdat ik dus ook al zo lang thuis zit, gaan ze me vanaf 6 jui korten op mijn inkomen wanneer ik niet volledig ga werken... Dus ik WIL weer aan de slag. Hoe raar het ook klinkt ook voor mezelf. Ik ben voor mijn gevoel momenteel alleen maar mama! En op mijn werk ben ik gewoon SE.

Lekker warrig weer

Fijn dat in ieder geval de grootste oorzaak er niet meer werkt!
Weet je ook al zeker of na de zomervakantie die druk gaat afnemen?

Inderdaad fijn dat je zonder druk straks weer begint, even geen verantwoordelijkheden en in je eigen tempo weer beginnen.

Je komt in ieder geval wel positief over, het is heel goed dat je weer uitkijkt naar het werken! Vind het niet warrig hoor, snap heel goed dat je ondertussen wel weer wat meer structuur wilt. Je bent dan toch meer onder de mensen, even weer JIJ zijn, ipv "alleen maar" mama, overigs die aanhalingstekens, want kan me voorstellen dat 24/7 thuis zijn met een kindje misschien soms wel zwaarder kan zijn dan een 40 uurige werkweek!

Wel balen dat je gekort gaat worden op je inkomen als je langer thuis komt te zitten, hopelijk legt dit niet een te grote druk op je schouders.

Denk als jullie huis straks verkocht is dat het ook wel een hoop zal schelen kwa stress?

Nouja heel veel succes in ieder geval en probeer zo positief te blijven!

AngelNyn schreef:Fijn dat in ieder geval de grootste oorzaak er niet meer werkt!
Weet je ook al zeker of na de zomervakantie die druk gaat afnemen?

Inderdaad fijn dat je zonder druk straks weer begint, even geen verantwoordelijkheden en in je eigen tempo weer beginnen.

Je komt in ieder geval wel positief over, het is heel goed dat je weer uitkijkt naar het werken! Vind het niet warrig hoor, snap heel goed dat je ondertussen wel weer wat meer structuur wilt. Je bent dan toch meer onder de mensen, even weer JIJ zijn, ipv "alleen maar" mama, overigs die aanhalingstekens, want kan me voorstellen dat 24/7 thuis zijn met een kindje misschien soms wel zwaarder kan zijn dan een 40 uurige werkweek!

Wel balen dat je gekort gaat worden op je inkomen als je langer thuis komt te zitten, hopelijk legt dit niet een te grote druk op je schouders.

Denk als jullie huis straks verkocht is dat het ook wel een hoop zal schelen kwa stress?

Nouja heel veel succes in ieder geval en probeer zo positief te blijven!

Dat huis van ons, ja dat is best een druk erbij! Maar goed, dat zal op den duur wel loslopen denk ik. We hebben gelukkig wel wat hulp van familie als we dubbele lasten gaan krijgen, maar liever maak ik daar geen gebruik van!

24/7 thuis zijn is niks voor mij, ik wil inderdaad even mezelf zijn. Ikhouvan mijn kinderen en ben heel blij met ze, maar ik ben er zelf ook nog!

Bedankt voor je begripvolle reactie!