Zonder kind op vakantie..Het komt wel dichtbij..

Ik ga over 3 weken voor 11 dagen naar Marokko met mijn werk. (We gaan met het hele team een rondreis maken) De baas betaald, we gaan naar plekken waar ik anders niet zou komen, het is dus een super uitdaging! Ik kijk er enorm naar uit! Ik riep elke keer heel stoer -wanneer mensen vroegen of ik N niet zou gaan missen- dat dat wel mee zou vallen, ik zou zo' n uitdaging niet laten schieten, het druk genoeg hebben etc.

Maar nu 3 weken voor vertrek begint het toch wel beetje eng te worden. Die stoere houding stort een beetje in, en krijg soms beetje buikpijn....
Hij slaapt regelmatig bij opa en oma, we gaan volgende week een weekendje weg zonder hem, dus het is niet dat ik niet zonderr hem kan...Ik heb zat geoefend, zeg maar...

Ik ga dit zeker wel doen, en ga ook echt niet 11 dgn zitten meuten en huilen...maar het zal best lastig worden, besef ik mij!
Ben van plan misschien wat te skypen, indien mogelijk...
Hebben jullie verder nog tips om deze dagen door t komen, en wel te kunnen genieten????
(het helpt al, om het gewoon lekker op te kunnen schrijven....)

Ik zag er ook tegenop toen ik vorig jaar 2 weken wegging zonder kinderen, van de ene kant had ik er heel veel zin in, van de andere kant was ik bang dat ik ze te erg zou gaan missen. Ik hield me maar vast aan het idee dat als het écht niet zou gaan ik altijd nog eerder terug zou kunnen. Maar het is hartstikke goed gegaan! Ik heb elke 2-3 dagen even geskyped met ze, dat vond ik erg fijn. Ik had verwacht dat ik ze heel erg zou missen en natuurlijk had ik momenten dat ik ze miste, maar ik heb vooral genoten van mijn tijd daar en tijd voor mezelf.

Het is denk ik niet helemaal te voorspellen hoe het zal gaan voor je, maar ik hoop dat je een super tijd zal hebben. En accepteren dat moeilijke momenten er ook bij horen en dat je hem mág missen, het is je kind.

Ohja mijn dochter was 20 maanden toen ik weg was, net als jouw zoon dan? Maar zij heeft er echt amper wat van meegekregen, mijn zoon was ruim 3 en hij had het er veel moeilijker mee.

Geen tips maar wel even een Snap dat je je nu wel zenuwachtig gaat maken! Ik hoop dat je toch erg zult genieten!

holaagirl schreef:Ik ga over 3 weken voor 11 dagen naar Marokko met mijn werk. (We gaan met het hele team een rondreis maken) De baas betaald, we gaan naar plekken waar ik anders niet zou komen, het is dus een super uitdaging! Ik kijk er enorm naar uit! Ik riep elke keer heel stoer -wanneer mensen vroegen of ik N niet zou gaan missen- dat dat wel mee zou vallen, ik zou zo' n uitdaging niet laten schieten, het druk genoeg hebben etc.

Maar nu 3 weken voor vertrek begint het toch wel beetje eng te worden. Die stoere houding stort een beetje in, en krijg soms beetje buikpijn....
Hij slaapt regelmatig bij opa en oma, we gaan volgende week een weekendje weg zonder hem, dus het is niet dat ik niet zonderr hem kan...Ik heb zat geoefend, zeg maar...

Ik ga dit zeker wel doen, en ga ook echt niet 11 dgn zitten meuten en huilen...maar het zal best lastig worden, besef ik mij!
Ben van plan misschien wat te skypen, indien mogelijk...
Hebben jullie verder nog tips om deze dagen door t komen, en wel te kunnen genieten????
(het helpt al, om het gewoon lekker op te kunnen schrijven....)

Ik hoop dat je snelgenoeg internet kan vinden Zowel in ons hotel als in een internetcafe in Marrakesh was het zoooo traag ( ongeveer de snelheid die wij hadden toen het nog via de telefoonlijn moest zowat haha, dat skypen er niet in zat).

Ik kan me wel iets bij je gevoel voorstellen, dat gevoel had ik heel erg toen ik op cruise ging. Ik moest ver vliegen en zat lang op zee. Ik kon op zee ook geen contact hebben dus toen zat ik echt een week van de buitenwereld afgesloten. Mijn man was wel bij de kinderen dat scheelde wel. Ze hebben er niets aan over gehouden ,ze kennen mijn vakantie alleen van de foto's maar hebben geen idee dat ze alleen bij papa waren.

Wij gaan met regelmaat samen ook nog wel weg, maar nooit meer zo lang. (al willen we binnen nu en paar jaar naar Afrika op Landroverreis met zn 2en. Veelste gevaarlijk voor de kinderen. Ik ben de twijfelaar in dit geheel. Het is ver weg, in gevaarlijke landen en kwestbaar zo in de open natuur.. tja.. gelukkig hebben we nog even want dat kost heeeel veel geld.. en dat is er nog niet;)