Hoe gaan jullie om met alle 'adviezen" ?

Dromertje schreef:

Liva schreef:Haha BA dat slaat ook nergens op idd. Als je kinderen allebei maar de opvang zijn kan je toch gewoon werken?

Ja nou wat ik wel geleerd heb de laatste 2 jaar is dat
je echt je gevoel moet volgen. Zit het voor jouw idee goed, dan zit het ook goed.

en mocht toch blijken dat je een piepklein inschattingsfoutje hebt gemaakt, kom je daar vanzelf wel achter en verzin je ook wel weer een oplossing.

Precies

Steep schreef:

nisavi schreef:

Steep schreef:

nisavi schreef:Negeren of zeggen dat je er niet van gediend bent.

Maar ze bedoelde het vast goed. Ik kende ook iemand die goed had bedacht hoe ze haar opleiding zou afronden (HBO). Het is allemaal anders gelopen dan verwacht en nog is ze niet afgestudeerd, haar kleine is inmiddels al 2,5 jaar oud. Ze is er nu wel weer mee bezig, maar het is nu veel ingewikkelder om het toch af te ronden.

Ik merk ook wel eens dat mensen iets heel rooskleurig plannen en wel zeggen te begrijpen dat het anders kan lopen, maar dat toch niet echt beseffen. Maar ik zeg daar ook niets over, het wordt denk ik meestal niet gewaardeerd

Ik had dit zelf trouwens ook. Ik had helemaal bedacht wanneer ik mijn laatste examen zou doen en dat zou ergens in juli-aug 2010 zijn. Nu heb ik in mei pas mijn examen. Door omstandigheden rond mijn dochter ben ik er gewoon niet aan te gekomen. Gelukkig kan ik het zonder gedoe nu alsnog afronden en daarna verder studeren

Ik realiseer me dat heel goed, begrijp me niet verkeerd, maar waarom gelijk uitgaan van het negatieve? En hoezo denk jij dat mensen het toch niet helemaal beseffen? Ik denk dat jij dat niet kan zeggen eigenlijk..

Je hoeft niet alleen van het negatieve uit te gaan, maar wel beseffen dat het anders kan lopen. En dat laatste wordt regelmatig vergeten.

En waarom mag ik dat niet zeggen als dat mijn ervaring is bij mensen in mijn omgeving?

Oh en natuurlijk pas je vanzelf de plannen aan, maar die opmerking over studeren en moeder zijn was denk ik niet kwaad bedoeld en als je het vervelend vindt moet je dat gewoon tegen haar zeggen (of negeren).

Je zegt dat je merkt dat mensen te rooskleurig plannen, maar hoe weet je dat zeker? Achteraf is wel lekker makkelijk.
En ik heb al gezegd dat ik ook wel weet dat zij het positief bedoelde, maar zij het negatief benaderde en mij het gevoel gaf dat ik er niet goed over na heb gedacht, daar gaat het mij om. Haar eigen ervaring op mij projecteren en er maar vanuit gaan dat het zo zal lopen, daar heb ik echt een hekel aan.

En ik voel me niet geroepen om iemand ongevraagd advies te geven, iedereen heeft overal maar een mening over en vooral als je zwanger bent.

Ik merk dat, omdat het me wordt verteld. Ik ga het zus en zo doen en dan ben ik dan afgestudeerd. Prima toch, ik hoop ook dat het altijd zo gaat. Achteraf gezien als iemand erover begint zeggen ze ook wel dat ze het iets te rooskleurig hadden ingeschat. Niets mis mee toch, maar het is gewoon zo.

Maar goed jij waardeert het niet en vat het op die manier op. Prima, ik ga daar verder geen discussie over voeren. Ik maak me niet snel druk om adviezen. Er zitten ook goede tussen, je kunt toch niet alles al weten? Ik tenminste niet en heb ook wel wat goede adviezen gekregen.

En degene waar ik het niet mee eens ben of niet van toepassing vind op mezelf leg ik gewoon naast me neer. Zonder dat ik me er enorm aan ga ergeren.

Ik kreeg met name advies van mensen die zelf geen kinderen hebben of waarvan hun kind welgeteld 1 maand ouder was
Dat neem ik dus gewoon echt niet serieus....

Heel veel dingen die ik hier lees zijn zo herkenbaar! Alsof je inderdaad nog even abortus zou laten plegen omdat studerende moeder zijn zo zwaar zou zijn volgens anderen..

Het kan ook heus wel eens lastiger zijn dan zonder kindje, maar wat dan nog? Moet iedereen toch zelf weten.. En als het dan al zo zwaar zou zijn, dan heb je toch meer aan steun dan aan negatieve opmerkingen?

Zelf ben ik trouwens iemand die het iets 'rooskleuriger' gepland had, had niet gedacht er bijna een jaar tussenuit te zijn. Maar toen kreeg ik vrij vroeg al hyperemesis gravidarum en zag ik het niet zitten om met een spuugbakje naar college te gaan

Dus ja, het zal best voorkomen dat mensen het verkeerd inschatten, maar ook als je niet zwanger of moeder bent kan dat gebeuren. Je kunt bijvoorbeeld als 'gewone' student iets krijgen als Pfeiffer en dan worden je plannen ook flink overhoop gehaald.

Niks van aantrekken dus! Ik vond dat in het begin ook wel heel erg lastig hoor. Maar begon me steeds meer te realiseren dat het echt mijn leven is en dat het goed is zolang ik het zelf fijn vind zo. En dan hebben anderen daar maar een probleem mee, dat is dan ook echt hun probleem

Iemand hier trouwens ervaring met jaloerse mensen? Soms kreeg ik negatieve opmerkingen naar mijn hoofd en dan schemerde er wel een beetje door dat ze het me gewoon niet gunden (en het zelf stiekem wel heel graag zouden willen, een kindje). Dan vraag ik me af waarom je niet gewoon blij kunt zijn voor een ander.. En anders kan je ook niks zeggen dacht ik, maar daar waren die mensen het dus niet mee eens

Susan schreef:Als mensen iets te rooskleurig plannen dan komen ze daar vanzelf wel achter en dan plannen ze het alsnog anders. De wereld vergaat dan toch niet?

Mijn dochter was helemaal niet gepland, en kijk aan, mijn wereld is ook niet vergaan! Juist niet!
Maar goed, om op de adviezen terug te komen, ik vind het ook zo ontzetten vervelen dat mensen gaan vergelijken.
Want misschien kan ik het beter zo doen, want dat doet een ander ook. (vanuit eigen situatie bekeken he?)
Ik pik er inderdaad ook de dingen uit waar ik wat mee kan, en de rest hoor ik wel, maar daar luister ik niet naar.