Hoe gaan jullie om met alle 'adviezen" ?

Hallo!!

Ik denk dat dit voor de meeste wel herkenbaar zou zijn, die ongewenste/ongevraagde adviezen. Hoe gaan jullie daarmee om? Iedereen bedoeld het goed, maar ik zit er niet elk moment van de dag op te wachten (eigenlijk nooit, alleen als ik er om vraag eigenlijk).
Voorval van vandaag; Ik studeer nog en zit nu in mijn 3e jaar (stagejaar). Ik ben in juli uitgerekend en als alles goed verloopt, hoef ik niet te vertragen en kan ik in september een lichte (dus 1 a 2 dagen in de week) minor volgen en daarna afstuderen. Vandaag heb ik aan mijn klas verteld dat ik zwanger ben en iedereen vind het helemaal geweldig. In mijn klas zit een meisje (naja ze is iets ouder als dat ik ben, maar weet niet goed hoe ik haar moet omschrijven haha), die zelf ook moeder is en wel heeft vertraagd en nu een ingewikkeld traject volgt om alles te halen. Ze kwam na de les naar me toe en we hadden het er over hoe ik dat allemaal ging aanpakken. Dus ik alles uitgelegd, zegt ze; nou ik weet niet of je het zo moet doen hoor, moeder zijn is zwaar! Ik zei maar ja en amen, maar ik dacht bij mezelf; wtf, denk je dat ik dat niet snap? Ze had nog meer van dat soort uitspraken en ze zal het vast wel goed bedoelen, en misschien zijn het gewoon mijn hormonen, maar ik hou er niet van als iemand mij het gevoel geeft dat ik niet realistisch bezig ben. Ik heb het erbij gelaten en geen moeite gedaan om uit te leggen hoe de opvang geregeld zou worden (want dat is zo goed als geregeld, ik moet alleen nog weten welke dagen ik naar school moet) e.d. Daarbij heb ik wel gezegd dat als ik er zelf op dat moment geen goed gevoel heb of het lichamelijk met mij of spruit niet gaat, het ook niet gebeurd, maar daarop reageerde ze niet..

Maar om op mijn vraag terug te komen; hoe gaan jullie daarmee om?

Groetjes!

Ene oor in, andere weer uit!
Wat je zegt, als jij daar niks aan hebt, je zou het ook kunnen aangeven natuurlijk.
En dat ze het dan als feit noemt dat het moederschap zwaar is, dat hoeft namelijk niet zo te zijn! Maar dat terzijde, dat was je vraag niet

bella schreef:Ene oor in, andere weer uit!
Wat je zegt, als jij daar niks aan hebt, je zou het ook kunnen aangeven natuurlijk.
En dat ze het dan als feit noemt dat het moederschap zwaar is, dat hoeft namelijk niet zo te zijn! Maar dat terzijde, dat was je vraag niet

Je hebt ook gelijk, het hoeft niet zwaar te zijn, maar waarom heb ik het gevoel dan, dat ik me moet verdedigen tegen over haar waarom ik de keuze maak om toch door te gaan met mijn opleiding?

Maar hoe doe je dat, ene oor in, andere weer uit.. Dit soort dingen raken me wel, en dat wil ik helemaal niet. Ik krijg dan bijna het gevoel dat ik het (nu al) niet goed doe..

Dat soort advies is inderdaad niet altijd leuk om te krijgen! Herken je verhaal ook heel erg, ben zelf halverwege mijn 3e jaar zwanger geraakt en kreeg ook uit meerdere hoeken adviezen over mijn opleiding, opvang, etc.

Wat ik er nuttig van vond heb ik onthouden en de rest heb ik zoveel mogelijk langs me heen laten gaan. Makkelijk is dat niet altijd, maar veel meer kun je niet doen. En het raakt je meestal ook wel, dat had ik ook. Maar je bent nu eenmaal zwanger en student, en je doet vast wat jij het beste voor jouw kindje vind in deze situatie toch?

Dan is er niks aan de hand, en ook studenten kunnen goede moeders zijn! Heb meerdere ouders bij mij in de klas en heb van hun ook wel te horen gekregen dat het een zware combi kan zijn, maar dat zo'n kleintje alles goed maakt. Zelf kan ik er nog niet veel over zeggen omdat ik in februari pas weer ga starten, maar ik heb het ook goed geregeld wat opvang betreft en verwacht dat het wel zal lopen.

Je moet gewoon doen wat jouw hart je ingeeft! Je doet echt niks verkeerd hoor, en misschien (als je durft, zelf zou ik te verlegen zijn) kun je voorzichtig proberen uit te leggen dat je toch in de situatie van studerende moeder komt te zitten en dat je liever hebt dat mensen met je meedenken in plaats van je tegenwerken.

Succes!

Ik pik inmiddels de adviezen eruit die mij aan staan en de rest vergeet ik zo snel mogelijk. Ik heb ook heel veel van dat soort commentaar gehad (advies wil ik het niet noemen). Ik ga er nu helemaal niet meer op in als mensen mij dat soort ongevraagde 'adviezen' willen geven. Ik zeg nu alleen dat ik daar heus wel over na heb gedacht of dat ik dat echt wel weet.

Ik reageer nu alleen nog inhoudelijk als mensen er echt in geinteresseerd zijn, niet als ze het me allemaal wel even beter weten te vertellen en zelf geen (studerende) moeder zijn.

Dromertje schreef:Ik pik inmiddels de adviezen eruit die mij aan staan en de rest vergeet ik zo snel mogelijk. Ik heb ook heel veel van dat soort commentaar gehad (advies wil ik het niet noemen). Ik ga er nu helemaal niet meer op in als mensen mij dat soort ongevraagde 'adviezen' willen geven. Ik zeg nu alleen dat ik daar heus wel over na heb gedacht of dat ik dat echt wel weet.

Ik reageer nu alleen nog inhoudelijk als mensen er echt in geinteresseerd zijn, niet als ze het me allemaal wel even beter weten te vertellen en zelf geen (studerende) moeder zijn.

Dat soort mensen zijn inderdaad erg irritant! Geen moeder zijn en wel even denken te weten hoe het moet... Terwijl het in de praktijk bijna altijd anders uitpakt dan je van tevoren wel even gedacht had. Zulke mensen kun je inderdaad beter niet op reageren.

Ok, het advies is duidelijk hahaha! Ik ben stiekem wel blij dat jullie wel snappen wat ik bedoel haha! Misschien moet ik wat meer vertrouwen hebben in mezelf en de rest inderdaad gewoon laten kletsen (nu nog erachter komen hoe dat moet )!

Super bedankt!

Haha o ja dat had ik ook. Vooral dat mensen moesten vertellen dat moeder zijn en nog studeren HEEL ERG ZWAAR is. Ja, wat denk je, dat ik de zwangerschap nu nog ongedaan laat maken omdat je me dat even vertelt?

Viel achteraf 100 procent mee hoor, hoe zwaar dat was

Negeren of zeggen dat je er niet van gediend bent.

Maar ze bedoelde het vast goed. Ik kende ook iemand die goed had bedacht hoe ze haar opleiding zou afronden (HBO). Het is allemaal anders gelopen dan verwacht en nog is ze niet afgestudeerd, haar kleine is inmiddels al 2,5 jaar oud. Ze is er nu wel weer mee bezig, maar het is nu veel ingewikkelder om het toch af te ronden.

Ik merk ook wel eens dat mensen iets heel rooskleurig plannen en wel zeggen te begrijpen dat het anders kan lopen, maar dat toch niet echt beseffen. Maar ik zeg daar ook niets over, het wordt denk ik meestal niet gewaardeerd

Ik had dit zelf trouwens ook. Ik had helemaal bedacht wanneer ik mijn laatste examen zou doen en dat zou ergens in juli-aug 2010 zijn. Nu heb ik in mei pas mijn examen. Door omstandigheden rond mijn dochter ben ik er gewoon niet aan te gekomen. Gelukkig kan ik het zonder gedoe nu alsnog afronden en daarna verder studeren

Liva schreef:Haha o ja dat had ik ook. Vooral dat mensen moesten vertellen dat moeder zijn en nog studeren HEEL ERG ZWAAR is. Ja, wat denk je, dat ik de zwangerschap nu nog ongedaan laat maken omdat je me dat even vertelt?

Viel achteraf 100 procent mee hoor, hoe zwaar dat was

JAAAA! Exact wat ik bedoel!!!!

nisavi schreef:Negeren of zeggen dat je er niet van gediend bent.

Maar ze bedoelde het vast goed. Ik kende ook iemand die goed had bedacht hoe ze haar opleiding zou afronden (HBO). Het is allemaal anders gelopen dan verwacht en nog is ze niet afgestudeerd, haar kleine is inmiddels al 2,5 jaar oud. Ze is er nu wel weer mee bezig, maar het is nu veel ingewikkelder om het toch af te ronden.

Ik merk ook wel eens dat mensen iets heel rooskleurig plannen en wel zeggen te begrijpen dat het anders kan lopen, maar dat toch niet echt beseffen. Maar ik zeg daar ook niets over, het wordt denk ik meestal niet gewaardeerd

Ik had dit zelf trouwens ook. Ik had helemaal bedacht wanneer ik mijn laatste examen zou doen en dat zou ergens in juli-aug 2010 zijn. Nu heb ik in mei pas mijn examen. Door omstandigheden rond mijn dochter ben ik er gewoon niet aan te gekomen. Gelukkig kan ik het zonder gedoe nu alsnog afronden en daarna verder studeren

Ik realiseer me dat heel goed, begrijp me niet verkeerd, maar waarom gelijk uitgaan van het negatieve? En hoezo denk jij dat mensen het toch niet helemaal beseffen? Ik denk dat jij dat niet kan zeggen eigenlijk..

Ja, dat is heel irritant. Kan er lang of kort over zijn, maar dat is heel irritant.

Je kunt altijd vertraging oplopen, dat is het risico van tijdens je studie zwanger raken. Maar als je daar gewoon soepel mee om gaat, is er toch weinig aan de hand? Ik had er al bij in gecalculeerd dat ik er langer over zou doen. Uiteindelijk heb ik die studie niet af gemaakt (ik studeer nu iets anders) omdat ik vast liep door andere redenen (echt studie specifiek, niet om het studeren+moederschap), maar het studeren op zich viel me echt hartstikke mee hoor. Niet zoals veel mensen zeiden dat het zou zijn iig.

Als mensen iets te rooskleurig plannen dan komen ze daar vanzelf wel achter en dan plannen ze het alsnog anders. De wereld vergaat dan toch niet?

Steep schreef:

nisavi schreef:Negeren of zeggen dat je er niet van gediend bent.

Maar ze bedoelde het vast goed. Ik kende ook iemand die goed had bedacht hoe ze haar opleiding zou afronden (HBO). Het is allemaal anders gelopen dan verwacht en nog is ze niet afgestudeerd, haar kleine is inmiddels al 2,5 jaar oud. Ze is er nu wel weer mee bezig, maar het is nu veel ingewikkelder om het toch af te ronden.

Ik merk ook wel eens dat mensen iets heel rooskleurig plannen en wel zeggen te begrijpen dat het anders kan lopen, maar dat toch niet echt beseffen. Maar ik zeg daar ook niets over, het wordt denk ik meestal niet gewaardeerd

Ik had dit zelf trouwens ook. Ik had helemaal bedacht wanneer ik mijn laatste examen zou doen en dat zou ergens in juli-aug 2010 zijn. Nu heb ik in mei pas mijn examen. Door omstandigheden rond mijn dochter ben ik er gewoon niet aan te gekomen. Gelukkig kan ik het zonder gedoe nu alsnog afronden en daarna verder studeren

Ik realiseer me dat heel goed, begrijp me niet verkeerd, maar waarom gelijk uitgaan van het negatieve? En hoezo denk jij dat mensen het toch niet helemaal beseffen? Ik denk dat jij dat niet kan zeggen eigenlijk..

Je hoeft niet alleen van het negatieve uit te gaan, maar wel beseffen dat het anders kan lopen. En dat laatste wordt regelmatig vergeten.

En waarom mag ik dat niet zeggen als dat mijn ervaring is bij mensen in mijn omgeving?

Oh en natuurlijk pas je vanzelf de plannen aan, maar die opmerking over studeren en moeder zijn was denk ik niet kwaad bedoeld en als je het vervelend vindt moet je dat gewoon tegen haar zeggen (of negeren).

Susan schreef:Als mensen iets te rooskleurig plannen dan komen ze daar vanzelf wel achter en dan plannen ze het alsnog anders. De wereld vergaat dan toch niet?

exactly. Mensen maken elkaar graag bang denk ik.

Liva schreef:

exactly. Mensen maken elkaar graag bang denk ik.

Ja, ik heb soms echt het gevoel dat mensen het interessant vinden staan om iets negatiefs te vertellen of zo.

Susan schreef:

Liva schreef:

exactly. Mensen maken elkaar graag bang denk ik.

Ja, ik heb soms echt het gevoel dat mensen het interessant vinden staan om iets negatiefs te vertellen of zo.

Helemaal mee eens... Je wil niet weten hoe vaak mensen nu al zeggen: O dan moet je wel verhuizen, trap op met 2 kinderen lukt echt niet hoor...

Verhuizen nog voor de bevalling? Ik peins er niet over, komt tijd komt raad!

Of: dan stop je zeker wel met werken? Werken met 2 baby's is geen doen...

Haha BA dat slaat ook nergens op idd. Als je kinderen allebei maar de opvang zijn kan je toch gewoon werken?

Ja nou wat ik wel geleerd heb de laatste 2 jaar is dat
je echt je gevoel moet volgen. Zit het voor jouw idee goed, dan zit het ook goed.

Liva schreef:Haha BA dat slaat ook nergens op idd. Als je kinderen allebei maar de opvang zijn kan je toch gewoon werken?

Ja nou wat ik wel geleerd heb de laatste 2 jaar is dat
je echt je gevoel moet volgen. Zit het voor jouw idee goed, dan zit het ook goed.

Mensen denken dat je max 1 kind naar de opvang kan doen en de andere dan tijdens het werk op je rug mee moet nemen...

Liva schreef:Haha BA dat slaat ook nergens op idd. Als je kinderen allebei maar de opvang zijn kan je toch gewoon werken?

Ja nou wat ik wel geleerd heb de laatste 2 jaar is dat
je echt je gevoel moet volgen. Zit het voor jouw idee goed, dan zit het ook goed.

en mocht toch blijken dat je een piepklein inschattingsfoutje hebt gemaakt, kom je daar vanzelf wel achter en verzin je ook wel weer een oplossing.

Nou, ik ken iemand met een drieling en zij werkt ook, hoor. Wat een onzin dat dat niet zou kunnen.

Susan schreef:Nou, ik ken iemand met een drieling en zij werkt ook, hoor. Wat een onzin dat dat niet zou kunnen.

Pcies, mensen praten je graag problemen aan die er niet zijn!

nisavi schreef:

Steep schreef:

nisavi schreef:Negeren of zeggen dat je er niet van gediend bent.

Maar ze bedoelde het vast goed. Ik kende ook iemand die goed had bedacht hoe ze haar opleiding zou afronden (HBO). Het is allemaal anders gelopen dan verwacht en nog is ze niet afgestudeerd, haar kleine is inmiddels al 2,5 jaar oud. Ze is er nu wel weer mee bezig, maar het is nu veel ingewikkelder om het toch af te ronden.

Ik merk ook wel eens dat mensen iets heel rooskleurig plannen en wel zeggen te begrijpen dat het anders kan lopen, maar dat toch niet echt beseffen. Maar ik zeg daar ook niets over, het wordt denk ik meestal niet gewaardeerd

Ik had dit zelf trouwens ook. Ik had helemaal bedacht wanneer ik mijn laatste examen zou doen en dat zou ergens in juli-aug 2010 zijn. Nu heb ik in mei pas mijn examen. Door omstandigheden rond mijn dochter ben ik er gewoon niet aan te gekomen. Gelukkig kan ik het zonder gedoe nu alsnog afronden en daarna verder studeren

Ik realiseer me dat heel goed, begrijp me niet verkeerd, maar waarom gelijk uitgaan van het negatieve? En hoezo denk jij dat mensen het toch niet helemaal beseffen? Ik denk dat jij dat niet kan zeggen eigenlijk..

Je hoeft niet alleen van het negatieve uit te gaan, maar wel beseffen dat het anders kan lopen. En dat laatste wordt regelmatig vergeten.

En waarom mag ik dat niet zeggen als dat mijn ervaring is bij mensen in mijn omgeving?

Oh en natuurlijk pas je vanzelf de plannen aan, maar die opmerking over studeren en moeder zijn was denk ik niet kwaad bedoeld en als je het vervelend vindt moet je dat gewoon tegen haar zeggen (of negeren).

Je zegt dat je merkt dat mensen te rooskleurig plannen, maar hoe weet je dat zeker? Achteraf is wel lekker makkelijk.
En ik heb al gezegd dat ik ook wel weet dat zij het positief bedoelde, maar zij het negatief benaderde en mij het gevoel gaf dat ik er niet goed over na heb gedacht, daar gaat het mij om. Haar eigen ervaring op mij projecteren en er maar vanuit gaan dat het zo zal lopen, daar heb ik echt een hekel aan.

En ik voel me niet geroepen om iemand ongevraagd advies te geven, iedereen heeft overal maar een mening over en vooral als je zwanger bent.

Beauty Addict schreef:

Susan schreef:Nou, ik ken iemand met een drieling en zij werkt ook, hoor. Wat een onzin dat dat niet zou kunnen.

Pcies, mensen praten je graag problemen aan die er niet zijn!

Ja en daarbij staat het ook weer vol van de oordelen!