Iemand nog wat te zeuren?

Charlie schreef:Ik wil ook zeuren!

Ik voel me een vet zwijn.

ohh dat is wel heel erg....
Ik wil ook zeuren...
Vorige week een cavia gekocht dat beessie heeft schurft en gisteren mee naar de da geweest en blijkt dat hij vocht achter de longen heeft...hopen dat hij het red...!!!

Mijn broertje wil niet meer knuffelen

Ja ik! Ik wil slapen.. 7u wekker, drukke dag!
En ik ben kotsmisselijk. Ben dr wakker van geworden, maar 't komt er helaas (nog) niet uit!

Pippa schreef:Zelda, jij mag ook niet meer werken? O nee... en nu dan? Dan hebben jullie beide geen werk meer dus?

Ik heb nog wel werk maar een 0 urencontract. En ze hebben helaas niet meer werk voor mij. Dus het ziet ernaar uit dat ik een andere baan moet gaan zoeken..,

Echt kut, ik werk hier al 3,5 jaar en heb het echt naar mijn zin. Ik wil liever helemaal geen andere baan zoeken..

Angela_1986 schreef:

тыквашка schreef:

Angela_1986 schreef:Ik wil al de hele dag tegen iemand aan zeuren maar ik vind dat ik niet moet zeuren en wil niemand 'tot last' zijn dus heb ik 't maar niet gedaan maar ik wil 't wel kwijt dus dan hier maar ff zeuren...

Ik ben m'n lijf zoooo beu, steeds maar pijn en ik word er zo verschrikkelijk moe van! En d'r zit iemand in m'n hoofd die er eigenlijk gewoon uit moet maar dat lukt me niet...

En dan is 't dadelijk ook tijd voor 'n wijntje!

Ik doe mee met het wijntje (of nee denk dat ik port neem). Ik word echt gek van mezelf. En als ik nog even verder mag klagen... 1 mei...dan heb ik pas de intake voor (psychische) hulp...ik weet uit ervaring dat een intake nog niet echt hulp is en het tweede gesprek is 15 mei... En ik ben zo bang dat dit het ook weer niet is. Ik ben al zo vaak doorverwezen naar weer een andere instantie. Nu ga ik naar de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis... Ik ben heel erg benieuwd!

Proost! Al zit ik nog niet aan de wijn...

Wat ontzettend vervelend dat je 1 mei pas terecht kunt en eigenlijk 15 mei pas écht! Ik hoop voor je dat dit voor jou de juiste hulp is!
Hangt de psychische hulp die je nodig hebt samen met je lichamelijke klachten? Als ik vragen mag...

Ik sta op de wachtlijst voor revalidatie, de wachttijd is 'enkele' maanden. Toen ik vroeg of dat 2, 6 of meer maanden is, zei ze '2 maanden zeker niet, met 6 maanden heb je geluk!'
de zorg in Nederland!
Nu ga ik mezelf ook inschrijven bij een andere plek maar ik moet nog een begeleidend briefje schrijven en dat houdt me nog tegen, het is weer zo'n stapje die 't 'echt' maakt zeg maar.

Ja, 't is wat met die wachtlijsten, vreselijk irritant vind ik dat! Ik zei gisteren al tegen mij man, als ik nou bij de huisarts dreig mijn polsen door te snijden dan gaat het misschien sneller... Alleen voel ik de behoefte helemaal niet en bovendien krijg je dan 'acute' hulp en ik wil geen acute hulp maar goeie hulp.

Psychische hulp en lichamelijke klachten hangen zeker wel samen. Ik ben ook door mijn fysiotherapeut gevraagd toch nog eens een poging te doen hulp te zoeken. Maar ik heb een hoop problemen. Angsten, slechte stressbestendigheid, ADHD, spanningen, pijn, onrust, slaapproblemen, genoeg dingen waar ik nu wel eens mee aan het werk wil zeg maar.

Ik heb eigenlijk niet echt wat te zeuren, alhoewel..... Ik zit al vanaf kwart voor 8 te wachten op een bedrijf dat de schoorsteen komt inspecteren. Ze zouden tussen 8 en 12 komen. Ik moet nog wat dingen buiten de deur doen en had gehoopt dat ze er een beetje op tijd zouden zijn.

Ik heb wel wat te zeuren... ik wil morgen op reis, maar ik vlieg standby dus ik weet nog niet of ik met de vlucht mee kan.. ARGH!

Pompoen, sterkte! hopelijk is het tweede gesprek wel wat je er van verwacht!
Doedel, dat is wel bijzonder, 700m3 in 5 weken! Dat doen wij je niet na, en wij verbruiken in de winter zo'n 8 kuub per dag!
Burn, beterschap!

Ik heb al een paar dagen last van ( behoorlijk pijnlijk) voorweeen maar doorzetten doet het niet..

тыквашка schreef:

Angela_1986 schreef:

тыквашка schreef:

Angela_1986 schreef:Ik wil al de hele dag tegen iemand aan zeuren maar ik vind dat ik niet moet zeuren en wil niemand 'tot last' zijn dus heb ik 't maar niet gedaan maar ik wil 't wel kwijt dus dan hier maar ff zeuren...

Ik ben m'n lijf zoooo beu, steeds maar pijn en ik word er zo verschrikkelijk moe van! En d'r zit iemand in m'n hoofd die er eigenlijk gewoon uit moet maar dat lukt me niet...

En dan is 't dadelijk ook tijd voor 'n wijntje!

Ik doe mee met het wijntje (of nee denk dat ik port neem). Ik word echt gek van mezelf. En als ik nog even verder mag klagen... 1 mei...dan heb ik pas de intake voor (psychische) hulp...ik weet uit ervaring dat een intake nog niet echt hulp is en het tweede gesprek is 15 mei... En ik ben zo bang dat dit het ook weer niet is. Ik ben al zo vaak doorverwezen naar weer een andere instantie. Nu ga ik naar de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis... Ik ben heel erg benieuwd!

Proost! Al zit ik nog niet aan de wijn...

Wat ontzettend vervelend dat je 1 mei pas terecht kunt en eigenlijk 15 mei pas écht! Ik hoop voor je dat dit voor jou de juiste hulp is!
Hangt de psychische hulp die je nodig hebt samen met je lichamelijke klachten? Als ik vragen mag...

Ik sta op de wachtlijst voor revalidatie, de wachttijd is 'enkele' maanden. Toen ik vroeg of dat 2, 6 of meer maanden is, zei ze '2 maanden zeker niet, met 6 maanden heb je geluk!'
de zorg in Nederland!
Nu ga ik mezelf ook inschrijven bij een andere plek maar ik moet nog een begeleidend briefje schrijven en dat houdt me nog tegen, het is weer zo'n stapje die 't 'echt' maakt zeg maar.

Ja, 't is wat met die wachtlijsten, vreselijk irritant vind ik dat! Ik zei gisteren al tegen mij man, als ik nou bij de huisarts dreig mijn polsen door te snijden dan gaat het misschien sneller... Alleen voel ik de behoefte helemaal niet en bovendien krijg je dan 'acute' hulp en ik wil geen acute hulp maar goeie hulp.

Psychische hulp en lichamelijke klachten hangen zeker wel samen. Ik ben ook door mijn fysiotherapeut gevraagd toch nog eens een poging te doen hulp te zoeken. Maar ik heb een hoop problemen. Angsten, slechte stressbestendigheid, ADHD, spanningen, pijn, onrust, slaapproblemen, genoeg dingen waar ik nu wel eens mee aan het werk wil zeg maar.

Smaakte je portje wel? Ik heb uiteindelijk geen wijn meer op, maar de cola smaakte goed!

Het is zeker heel erg irritant! Je wil eindelijk aan de slag met jezelf, durft/kunt eindelijk die stap te zetten en dan, dan mag je weken/maanden wachten...

Bij de HA dreigen je polsen door te snijden is zeer zeker geen garantie dat je dan wel snel(ler) geholpen wordt en zo wel, dan is het inderdaad acute hulp en die wil je écht niet!

Je hebt inderdaad genoeg dingen waar je aan wilt gaan werken, knap dat je die stap nu hebt gezet! Hopelijk tref je nu een goede hulpverlener die je écht kan helpen!

Heb je wel eens buiten het 'normale' psychische hulpverleningscircuit gekeken voor 'n hulpverlener? Ik heb ook niet zo'n hele goede ervaringen met psycho.logen, G.GZ en P.AAZ-afdelin.gen dus heb ik twee jaar geleden een andere manier van hulpverlening gezocht. De beste man had een hele prachtige, lange titel die ik dus niet kan herhalen maar het was een soort coach. Ik had mezelf ook voorgenomen dat wanneer ik me na 2 gesprekken niet op m'n gemak zou voelen en/of het idee had dat dit me niet zou helpen, ik er mee zou kappen en iets anders zou zoeken. Want ik had ook geen zin meer om maar wat aan te rommelen, ik wilde échte, goede hulp. Gelukkig bleek dit voor mij wel goed te zijn!

Hmmmm als het mag. Veel mensen willen graag afvallen, ik wil graag aankomen. Ik ben door de medicatie al 6 kilo afgevallen waardoor ik nu 56 kilo weeg terwijl ik 1m73 ben. Heb een bmi van 19 dus als ik nog meer afval ben ik niet gezond bezig. Eten lukt wel maar niet de hoeveelheden van vroeger, ik zit zo snel vol. Lichamelijk is het een drama aan het worden. Mijn pols doet zeer en mijn elleboog is ook moeilijk te doen en alsof het leuker kan gaat mijn andere pols nu ook lastig doen. Snap er niks van! Is mijn lijf het aan het begeven ofzo?

Het enige positieve is dat ik mij geestelijk wel een heel stuk beter voel.

Doedel schreef:

Jaya schreef:Gaan Doedel! Krijg je spijt van als je het niet doet.

Ja ik weet het, ik maak deze keer ook maar een afspraak zonder kids, want ik hou er normaal al niet van, maar sinds ik medicijnen slik is het echt kut met peren geworden....

Verstandig. Door je medicijnen is je gebit dan waarschijnlijk zwakker geworden en dan kan je het beter wat vaker laten controleren dan dat je er straks van alles aan moet laten doen. En als je er al niet van houdt is dat geen pretje

Gisteren vierde ik mn verjaardag,allerlei vrienden had ik van me uitgenodigd. Mn broer heeft sindskort een nieuwe vriendin en die heeft niemand nog ooit gezien maar omdat hij nog moest werken kwam hij pas laat.
Mn broer komt zo dus binnen met dat meisje, mn broer gaat de kring rond(opzich was het nog niet eens zo super druk, denk stuk of 10) met iedereen een hand geven. Dat meisje gaat zitten, stelt zich aan niemand voor. Is toch vreemd? Mij feliciteerde ze bijv ook niet.
Mn vriend zei dat het misschien kwam uit onzekerheid, maar als je 28 bent en je hebt nog moeite met jezelf voor te stellen..
Zij bleef hier slapen met mn broer, geen probleem hoor verder maar nu liggen ze dus nog steeds in bed. Vind dat ook zo vreemd, als ik bij mn schoonouders voor het eerst kom en blijf slapen dan sta je toch uit beleefdheid wat vroeger op? Uitslapen kan ik goed begrijpen hoor omdat het gisteren best laat is geworden (2 uur) maar uiterlijk om 11 uur opstaan moet dan toch wel lukken?

Wow wat onbeleefd van dat meisje en je broer zeg. Was ze de rest van de avond wel een beetje gezellig? Ik ben het met je eens dat je inderdaad best een beetje op tijd mag opstaan als je ergens voor het eerst komt

Goh, als je hun leeftijd er niet bij had gezet had ik gedacht dat het nog pubers waren. Ik vind het niet meer dan normaal om je voor te stellen en iemand te feliciteren op de verjaardag.. En op een normale tijd op te staan ook niet. Apart. Heb je verder wel een leuke dag gehad?

Ik heb vandaag 2 stukken mokkataart gegeten met als reden: ik ga toch nog hardlopen. Maar nu ben ik moe, koud en lui. Vraag me af of ik de deur nog uit wil.

Dolcis_ schreef:Ik heb vandaag 2 stukken mokkataart gegeten met als reden: ik ga toch nog hardlopen. Maar nu ben ik moe, koud en lui. Vraag me af of ik de deur nog uit wil.

Nog wezen hardlopen? Jij taart ik sigaretten, zo veel dat ik het komende jaar geen sigaret meer ga aanraken..blehhhhh

Joan schreef:Goh, als je hun leeftijd er niet bij had gezet had ik gedacht dat het nog pubers waren. Ik vind het niet meer dan normaal om je voor te stellen en iemand te feliciteren op de verjaardag.. En op een normale tijd op te staan ook niet. Apart. Heb je verder wel een leuke dag gehad?

+1, ik vind het best onbeschoft.

Zelda schreef:

Joan schreef:Goh, als je hun leeftijd er niet bij had gezet had ik gedacht dat het nog pubers waren. Ik vind het niet meer dan normaal om je voor te stellen en iemand te feliciteren op de verjaardag.. En op een normale tijd op te staan ook niet. Apart. Heb je verder wel een leuke dag gehad?

+1, ik vind het best onbeschoft.

+2.

Ik heb niet echt iets te zeuren, wel iets te klagen. Ik ben eigenlijk gewoon zó boos.

Mijn tante kreeg afgelopen donderdag of vrijdag een afspraakbevestiging voor haar zoon op de polikliniek in het ziekenhuis, voor 5 april. Mijn neefje is alleen al bijna 12 jaar geleden overleden ... Nu heeft mijn tante gebeld en gezegd dat de afspraak niet klopt, maar ze heeft er niet bij gezegd dat haar zoon dus al bijna 12 jaar dood is. Ik vind dat echt knap, ik zou ze echt even goed laten weten wat voor grove fout ze gemaakt hebben. Ik ben er echt boos om, hoe kán dit gebeuren?

jeetje alex dat is echt belachelijk zeg!

Angela_1986 schreef:

Smaakte je portje wel? Ik heb uiteindelijk geen wijn meer op, maar de cola smaakte goed!

Het is zeker heel erg irritant! Je wil eindelijk aan de slag met jezelf, durft/kunt eindelijk die stap te zetten en dan, dan mag je weken/maanden wachten...

Bij de HA dreigen je polsen door te snijden is zeer zeker geen garantie dat je dan wel snel(ler) geholpen wordt en zo wel, dan is het inderdaad acute hulp en die wil je écht niet!

Je hebt inderdaad genoeg dingen waar je aan wilt gaan werken, knap dat je die stap nu hebt gezet! Hopelijk tref je nu een goede hulpverlener die je écht kan helpen!

Heb je wel eens buiten het 'normale' psychische hulpverleningscircuit gekeken voor 'n hulpverlener? Ik heb ook niet zo'n hele goede ervaringen met psycho.logen, G.GZ en P.AAZ-afdelin.gen dus heb ik twee jaar geleden een andere manier van hulpverlening gezocht. De beste man had een hele prachtige, lange titel die ik dus niet kan herhalen maar het was een soort coach. Ik had mezelf ook voorgenomen dat wanneer ik me na 2 gesprekken niet op m'n gemak zou voelen en/of het idee had dat dit me niet zou helpen, ik er mee zou kappen en iets anders zou zoeken. Want ik had ook geen zin meer om maar wat aan te rommelen, ik wilde échte, goede hulp. Gelukkig bleek dit voor mij wel goed te zijn!

Nou het probleem is eigenlijk...die stap voor hulp...die heb ik 2 jaar geleden al gezet en zie waar ik nu sta... Ik ben toen naar maatschappelijk werk gegaan omdat er veel speelde, ik kreeg daar een of andere doos die de hele tijd 'oh wat erg' zei en me vervolgens terug naar de huisarts stuurde omdat ze het allemaal te ingewikkeld vond. Daarna bij de Riagg geweest, maar daar vonden ze het te ingewikkeld dus toen hebben ze me naar Al.trecht gestuurd en daar hebben ze me helemaal onderzocht, allemaal diagnoses gesteld en bedacht dat ik wel bij ze in therapie kon voor 3 dagen in de week, maar dan moest ik wel eerst herstellen van mijn heupproblemen (en daar loop ik nu nog steeds bij). In de tussentijd moest ik maar bij de Riagg onder behandeling blijven. Alleen lieftallige psycholoog wilde daar als steeds niets starten omdat ik toch naar Al.trecht zou gaan en uiteindelijk zei ze, toen was ik net geopereerd aan mijn heup (de eerste operatie), dat ze toch niets met me kon starten omdat ik naar Al.trecht zou gaan en dat ik eigenlijk vooral kwam om te praten en dat ik dat maar bij maatschappelijk werk moest doen. Ik had toen zo iets van: aan mijn hoela, als jij me niet meer wil helpen ben ik weg maar ik ga niet naar maatschappelijk werk terug...
Nou en toen eigenlijk een hele tijd maar een beetje zitten wachten tot ik beter zou worden want dan kon ik naar Al.trecht. Maar ja, ik ben nog steeds niet 'beter' en eigenlijk ben ik omdat ik er goed over heb kunnen nadenken tot de conclusie gekomen dat ik daar ook helemaal niet heen wil. Ze hebben me daar een diagnose gegeven waar ik niet achter sta, ik heb het gevoel dat ze last hebben van tunnelvisie en volledig voorbij zijn gegaan aan de kern van mijn problemen. Bovendien voelde ik me niet op een volwaardige manier behandeld daar...
Uiteindelijk teruggegaan naar de huisarts...die kwam na lang nadenken tot de conclusie dat ik toch maar naar Al.trecht moest. Toen ben ik teruggegaan naar haar en heb ik uitgelegd dat ik niet naar Al.trecht wíl en dat ik bovendien NU hulp wilde en niet wachten tot die heup eens goed zou zijn. Vervolgens wilde ze me naar een revalidatiecentrum sturen omdat ik ook zo veel lichamelijk problemen heb. Maar daar heb ik nooit meer iets van gehoord en omdat ik toen ineens toch weer geopereerd moest worden heb ik dat zo gelaten.
En nu ben ik terug naar mijn andere huisarts, die luistert meestal wel wat beter. En die begreep wel dat ik niet naar Al.trecht wilde, zei: "als jij je daar niet goed bij voelt dan is dat ook niet handig" en heeft me dus doorverwezen naar wéér een andere GGZ-instelling hier uit de omgeving.

Ik heb goeie en minder goeie ervaringen met GGZ maar wil graag geholpen worden, ik denk dat dat wel helpt. Ik heb in de afgelopen jaren heel wat keren rondgezocht naar 'andere' hulp. Maar ik heb dat niet gevonden, niet wat ik denk nodig te hebben en wat ik zoek. Bovendien heb ik ook niet echt geld voor dingen die maar deels of helemaal niet vergoed worden. Ik wil idd ook echt goede hulp, ik stá er ook op dat ik dat krijg, ik verdien het... Maar het is wel moeilijk om het te vinden, zeker in de GGZ!

Oh en ik zal mijn polsen niet doorsnijden...ik ben helemaal niet suïcidaal, heb ook geen enkele behoefte om mezelf pijn te doen. Ik zie soms echt niet meer voor me hoe het verder moet, dat wel, en ik ben regelmatig wanhopig, maar niet wanhopig genoeg blijkbaar.
Maar vind het wel écht heel lastig dat er zulke wachtlijsten zijn, dat je zo lang moet wachten op goede hulp. Zelfs als je er echt heel erg aan toe bent is dat zo. Maar 't word er niet beter op...dat is wel erg jammer.