Ben ik aan het zeuren?

Ik plaats mijn topic even hier aangezien jullie meer ervaring hebben met kinderen
Ik heb een nichtje van 1 jaar en 2 maanden. Mijn schoonzus wil dat alleen haar moeder oppast. Verder echt niemand, kan haar moeder niet, dan blijven ze gewoon thuis. Terwijl de hele familie inclusief ik het al een aantal keer heeft aangeboden. We zouden het best leuk vinden om mijn nichtje vaker te zien en wat met haar te gaan doen, maar dat mag dus niet.

Haar moeder heeft nog 5 pleegkinderen thuis, kleine kinderen met downsyndroom of ''onhandelbare'' kinderen. Op mijn nichtjes verjaardag waren die kinderen er ook bij en mijn nichtje wordt gewoon om de haverklap geslagen, of aan der haren getrokken, er wordt met haar gevaarlijk gesleept, of geduwd. En ook al zegt iemand er wat van, die kinderen snappen dat niet (of willen het niet snappen) en gaan er gewoon mee door. Wat ik onwijs zielig vind voor mijn nichtje. Maar ook gewoon gevaarlijk. En zo gaat het elke keer als mijn nichtje bij haar moeder is. Ik houd mijn hart vast voor als dat echt een keer mis gaat. En als mijn nichtje ziek is kan haar schoonmoeder niet met haar naar het ziekenhuis of huisarts want er zitten nog 5 andere kinderen thuis en ze kan geen auto rijden. Er moet dus altijd een ambulance gebeld worden of mijn broer/schoonzus moet naar de andere kant van de stad racen wat een anderhalf uur duurt en als er een file is b.v nog langer. Ik vind dat zo’n rare situatie. Ik vind het gewoon gevaarlijk.

Maar ook als we bij mijn broer thuis zijn en die schoonmoeder is er, dan heb je geen kans om bij mijn nichtje in de buurt te komen, ze claimt dat kind. Als ze haar in haar handen heeft en je vraagt of je haar even vast mag houden of mee mag spelen, loopt ze gewoon weg met I.… En mijn broer en schoonzus vinden dat goed. Ze is nu dus 1 jaar en we hebben haar hooguit 3x gezien. Want ze zijn vaak niet thuis, oppassen mag niet, en als schoonmoeder er toevallig is kom je niet eens in de buurt…

En erover praten helpt niet. Eigenlijk moet ik me er dus gewoon bij neerleggen en hopen dat er niks ernstigs gebeurd. Maar ik zit er best mee. Zouden jullie dit anders doen of precies hetzelfde?

Sorry voor mijn langdradige verhaal.

Ik zou dit verhaal met je broer bespreken zonder dat zijn vriendin erbij is. Wil/kun je dit niet dan zal het een eind ophouden denk ik.
Daarnaast gaat een kdv ook niet met de kinderen naar het ziekenhuis, zij kunnen ook niet weg omdat er meer kinderen zijn. Daarnaast is dat geen taak van oma maar van papa en mama natuurlijk. Dus dat gevaarlijke zie ik niet zo.

Het feit dat jouw schoonmoeder vijf pleegkinderen heeft die ook nog eens extra zorg nodig hebben, lijkt me wel een teken dat ze erg vaardig is op het gebied van kinderverzorging.

Susan schreef:Het feit dat jouw schoonmoeder vijf pleegkinderen heeft die ook nog eens extra zorg nodig hebben, lijkt me wel een teken dat ze erg vaardig is op het gebied van kinderverzorging.

Ook als ze die kinderen slaat om ze ''in het gareel'' te houden?

Lieskuh schreef:Ik zou dit verhaal met je broer bespreken zonder dat zijn vriendin erbij is. Wil/kun je dit niet dan zal het een eind ophouden denk ik.
Daarnaast gaat een kdv ook niet met de kinderen naar het ziekenhuis, zij kunnen ook niet weg omdat er meer kinderen zijn. Daarnaast is dat geen taak van oma maar van papa en mama natuurlijk. Dus dat gevaarlijke zie ik niet zo.

Dat snap ik, maar zoek je dan geen kdv die geen anderhalf uur rijden van je huis/werk is? (alleen als het echt niet anders kan)

We hebben het er weleens met mijn broer over gehad, hij vind deze situatie ook 10 keer niks, maar durft niet tegen zijn vrouw in te gaan.

Als ze die verstandelijk gehandicapte kinderen serieus zou slaan dan zou ik een melding maken bij de organisatie waarvoor zij werkzaam is of het AMK. Daar zou ik nog geen seconde over na hoeven denken. Máár....hoe weet jij dat ze die kinderen slaat. Heb je dat daadwerkelijk gezien of is het gezien-van-horen-zeggen?

Salander schreef:
Dat snap ik, maar zoek je dan geen kdv die geen anderhalf uur rijden van je huis/werk is? (alleen als het echt niet anders kan)

We hebben het er weleens met mijn broer over gehad, hij vind deze situatie ook 10 keer niks, maar durft niet tegen zijn vrouw in te gaan.

Anderhalf uur rijden is wel ver maar maakt voor het verhaal niets uit. Als je kind ziek wordt dan ga je gewoon naar de huisarts, je kunt toch niet a la minute terecht dus dan maakt die afstand niets uit. En mocht het spoed zijn dan is er altijd nog de ambulancedienst, die zijn er zo.
En je broer is gewoon een slappe ... en als hij wéét dat hij zijn kind brengt bij een vrouw die haar daadwerkelijk slaat, dan is hij nog een waardeloze vader ook. En zijn eigen vrouw/vriendin niet aan durven spreken....daar gaan mijn haren dus van overeind staan.

Lieskuh schreef:Als ze die verstandelijk gehandicapte kinderen serieus zou slaan dan zou ik een melding maken bij de organisatie waarvoor zij werkzaam is of het AMK. Daar zou ik nog geen seconde over na hoeven denken. Máár....hoe weet jij dat ze die kinderen slaat. Heb je dat daadwerkelijk gezien of is het gezien-van-horen-zeggen?

Nee dat heb ik echt zelf gezien. Zodra ze niet luisteren of doen wat zij wil krijgen ze een klap. Als mijn nichtje een klap krijgt van een jongetje, wordt dat jochie daarna ook meteen geslagen door haar moeder. En zo doet ze dat thuis ook, ''anders luisteren ze helemaal niet''. Tja zo kan ik ook 5 kinderen ''opvoeden''. En wanneer dat slaan, of wat voor andere straffen dan ook, niet meer helpt en ze echt onhandelbaar worden moet ze er meteen vanaf. Dan wordt de instantie gebeld die ze daar geplaatst heeft en gaan ze naar zo'n tehuis of ander pleeggezin. Ik heb meer het idee dat ze voor het geld doet dan wat anders...

En mijn broer is idd een slappe zak.

Dan zou ik dus contact opnemen met de instantie die de kinderen daar plaatst! Zou ik geen seconde over na hoeven denken.

Zoals al eerder gezegd- bij mishandeling van die kinderen melding maken bij het AMK, zorgen en frustraties uiten naar broer, en voor de rest is het niet jouw pakkie aan, hoe moeilijk dat misschien ook is.
Wat hun keuzes zijn wb opvang ed, tja, zijn hun keuzes. Ik werkte een flink eind van mijn woonplaats, ook mij kostte het soms 1,5 uur om bij het KDC te zijn... Ieder zijn keuzes.

snoezel schreef:Zoals al eerder gezegd- bij mishandeling van die kinderen melding maken bij het AMK, zorgen en frustraties uiten naar broer, en voor de rest is het niet jouw pakkie aan, hoe moeilijk dat misschien ook is.
Wat hun keuzes zijn wb opvang ed, tja, zijn hun keuzes. Ik werkte een flink eind van mijn woonplaats, ook mij kostte het soms 1,5 uur om bij het KDC te zijn... Ieder zijn keuzes.

Hier ben ik het mee eens, het is niet jouw pakkie aan. Ik denk dat je je hier gewoon bij moet neerleggen,
hoe vervelend dat misschien ook is.

Lieskuh schreef:Dan zou ik dus contact opnemen met de instantie die de kinderen daar plaatst! Zou ik geen seconde over na hoeven denken.

Eens, maar ik vind het wel raar dat je niet meteen met die informatie komt, op die manier is het een beetje lastig reagren.

Ik vind ook dat als je die moeder die kinderen hebt zien slaan dat je moet bellen (eerlijk gezegd snap ik niet dat je dat nog niet gedaan hebt).
En verder snap ik dat de situatie voor jou en je familie heel vervelend is maar de enige die daar wat aan kan veranderen is je broer. Dus ik zou met hem in gesprek blijven gaan en anders houdt het echt op want de ouders beslissen uiteindelijk wat er gebeurt met hun kind.

Kan je ook bellen als je verder geen info over diegene hebt? Weet alleen in welke plaats ze woont. Kunnen ze er dan wel wat mee?

Het ging me in eerste instantie om de veiligheid van mijn nichtje. In een omgeving zijn waar ze door andere kinderen geslagen wordt enzo. Daarom schreef ik in eerste instantie niet hoe die schoonmoeder met de andere kinderen omgaat. Natuurlijk vind ik het erg dat die andere kinderen ook geslagen worden, maar durf dan weer geen melding te maken omdat straks ik het dan gedaan heb weet je wel. Stel dat ze onderzoek gaan doen of die kinderen daar weggehaald worden, dan ben ik straks degene die de boze piet is. Of komen ze er nooit achter wie die melding gedaan heeft? Ik heb daar ook echt geen verstand van...

En ik ben zo'n overbezorgde paniekmuts. Als mijn kind ziek zou worden zou ik het liefst 5 min later bij het ziekenhuis zijn. Vandaar dat ik me zorgen maakte dat dat misschien veel langer kan duren bij mijn nichtje vanwege de afstand enzo.

Salander schreef:

het ging me in eerste instantie om de veiligheid van mijn nichtje. In een omgeving zijn waar ze door andere kinderen geslagen wordt enzo. Natuurlijk vind ik het erg dat die andere kinderen ook geslagen worden, maar durf dan weer geen melding te maken omdat straks ik het dan gedaan heb weet je wel. Stel dat ze onderzoek gaan doen of die kinderen daar weggehaald worden, dan ben ik straks degene die de boze piet is. Of komen ze er nooit achter wie die melding gedaan heeft? Ik heb daar ook echt geen verstand van...

Je kunt een melding maken bij het AMK. Je naam is daar dan wel bekend, maar wordt niet doorgegeven aan degene over wie de melding gaat.

Susan schreef:

Lieskuh schreef:Dan zou ik dus contact opnemen met de instantie die de kinderen daar plaatst! Zou ik geen seconde over na hoeven denken.

Eens, maar ik vind het wel raar dat je niet meteen met die informatie komt, op die manier is het een beetje lastig reagren.

Ik? Of de TO? Ik begrijp je even niet?

Lieskuh schreef:

Susan schreef:

Lieskuh schreef:Dan zou ik dus contact opnemen met de instantie die de kinderen daar plaatst! Zou ik geen seconde over na hoeven denken.

Eens, maar ik vind het wel raar dat je niet meteen met die informatie komt, op die manier is het een beetje lastig reagren.

Ik? Of de TO? Ik begrijp je even niet?

TO. Ik vind de situatie wel heel anders als schoonmoeder haar pleegkinderen slaat, als ik dat in eerste instantie niet weet dan kan ik niet echt een zinnige reactie geven.

Ik denk dat ze mij bedoelde lieskuh

Ah ok, dan zal ik zo even bellen kijken wat hun hierover zeggen.

Je zegt het zelf al; ' als het jouw kind zou zijn', maar het is jouw kind niet.

Daarnaast vind ik het wel een beetje kwalijk dat je bezorgd bent dat je nichtje niet naar een ziekenhuis gebracht kan worden en dat jij je nichtje zo weinig ziet, terwijl haar moeder gehandicapte kindjes slaat maar je daarvoor niet de zwarte piet wilt zijn.

Supertalentje schreef:Je zegt het zelf al; ' als het jouw kind zou zijn', maar het is jouw kind niet.

Daarnaast vind ik het wel een beetje kwalijk dat je bezorgd bent dat je nichtje niet naar een ziekenhuis gebracht kan worden en dat jij je nichtje zo weinig ziet, terwijl haar moeder gehandicapte kindjes slaat maar je daarvoor niet de zwarte piet wilt zijn.

Ik was bang dat als ik melding zou maken dat er dan doorgegeven wordt wie dat heeft gedaan. Volgens susan is dat niet zo dus maak ik nu wel melding. Stel dat die moeder erachter komt dat ik dat doe, weet ik zeker dat ik mijn nichtje de komende jaren niet zie. Maar misschien ben ik te overbezorgd of zie ik teveel spoken i don't know.

Ik heb van mijn andere nichtjes gewoon veel te veel gemist, werd overal buiten gehouden, heb ze jarenlang niet gezien. Mijn jongste nichtje wist zelfs jaren later niet meer wie ik was. Ik wil gewoon dat het goed met haar gaat en blijft gaan en dat ze in een omgeving is waar ze niet bijna elke dag gemept wordt door andere kinderen, die misschien niet eens beseffen dat ze een ander kindje pijn doen. Daarom wil ik deze keer wat meer meemaken van haar ipv een sporadische foto en berichtjes op hyves. Misschien ben ik dan wel te beschermend of te geïnteresseerd ofzo.