FF zeuren!

,ik voel me zo waardeloos....

ik heb niet eens normaal een zwangerschap kunnen hebben zonder dat mijn lijf protesteerde, heb nooit het idee gehad dat ik een fijn "huisje" voor mijn zoon kon zijn

mijn bevalling duurde lang, hartslag daalde, K MOEST er echt uit dus hebben ze me volledig ingeknipt, sindsdien merk ik dat het van onder nog lang niet allemaal hersteld is. ze hebben hem weggerukt, aangekleed, ik moest maar gaan douchen, en daarna maar gaan slapen ergens....terwijl K toch binnen een uur borstvoeding moest krijgen en ik mijzelf niet had moeten wassen. niet zeuren, we hebben het al druk genoeg (zei het ziekenhuis).

en nu zit ik al 3,5 maanden aan die kolf. eerst 7x keer maar nu ongeveer 5/6 keer per dag. ook al is borstvoeding het meest natuurlijke wat je je kind kan geven, voelt dit zo ontzettend onnatuurlijk.

ik baal ervan dat ik niet normaal mijn kind kan voeden zoals ik het voor ogen had.

vooral als ik aan het kolven ben en ik zie hem liggen, staan de tranen in mijn ogen. ik ben 'jaloers" op de vrouwen die wel hun kindje kunnen voeden aan de borst, zij meerdere malen zeggen hoe ontzettend fijn en makkelijk het is, en mijn melkkoe noemen.... ( ook al bedoelen ze dit waarschijnlijk niet zo rot)

ik houd mij sterk, ik laat mij niet kennen (zo ben ik mijn hele leven al), maar s"avonds in bed kan ik wel janken. ik troost mij met de gedachte dat ik niet moet zeiken en blij moet zijn dat ik een zoon heb, die gezond is en het goed doet! dankbaar dat iets mij gegund waar zoveel andere vrouwen al zo lang op wachten...waar heb ik het dan nog over...

Wat onwijs vervelend dat je je zo voelt..
Dikke knuffel voor jou.

Ach meid, het klinkt een beetje zoals ik me na mijn eerste bevalling voelde. Maar zo moet je niet denken, je bent niet waardeloos. Dat je lichaam niet mee werkte tijdens de zwangerschap kun jij helemaal niks aan doen. En je hebt het toch maar mooi voor mekaar gekregen om zo'n mooi kindje te krijgen.
En de borstvoeding, moet je kijken hoeveel je voor je kindje doet door al zolang het kolven vol te houden (en ik zou die mensen die je melkkoe noemen precies vertellen hoe je je daardoor voelt). Ik snap je verdriet hoor, ik heb bij J. heel lang met de tranen in m'n ogen gezeten als hij naar m'n borst hapte. Dan voelde ik me zo'n slechte moeder. Maar je bent geen slechte moeder! Je doet alles zo goed mogelijk voor je kindje en echt je kindje vind jou de liefste mama van de wereld.

Hoe knap is het van jou dat je het kolven al zolang vol houdt! Petje af hoor! En meid, aan zo'n bevalling heb jij niks kunnen doen. Komt er een tweede, maak dan een bevalplan en schrijf alles op wat JIJ wil. Doe ik nu ook voor nummer 2, omdat bevalling 1 totaal niet is gegaan als hoe wij het voor ogen hadden.

Voor de rest een dikke knuffel.

Wat vervelend dat je je zo voelt....

Ook al heb je een zoontje etc. Dat betekend niet dat je verdriet er niet mag zijn. Huil je het er wel eens flink uit? Kan erg opluchten om het verdriet even flink toe te laten. Ik kan me voorstellen dat sommige ervaringen moeilijk te verwerken zijn. En sterk door gaan is niet altijd een oplossing ofzo.

Dikke knuffel in elk geval!

Je doet het goed Joyce!

dank je meiden! doet me wel goed die berichtjes. ik vind het zo jammer dat mijn omgeving maar hun ongezouten mening geven, terwijl ik altijd mij probeer in te denken in anderen en niemand wil kwetsen.

Parel: ingeknipt tot aan mijn anus zeg maar, ze had geen tijd om een nette subtiele knip te zetten, en ragde gewoon maar helemaal door. mede daardoor gaat de grote boodschap ook niet je van het. K slaapt wel wat beter nu hoor! hij slaap nu 5/6 uur per nacht, en overdag in totaal denk 1,5 uur. het is gewoon geen slaper.

stofzuiger: ik heb dat ook wel van tijdens mijn zwangerschap. het besef kwam pas veel later! een paar dagen later en K was er niet meer geweest.......dit werd ook pas verteld toen ik 33 weken zwanger was.....

ik denk ook wel dat ik mij zo voel, omdat het weer 10x k*t is met mijn nieren, ik verrek weer van de pijn....maar goed ik zie er niet ziek uit......dus is het begrip er ook niet, wat ik mij ook wel kan voorstellen.

de enige reden waarom ik kolf ligt in zijn bedje! voor mijzelf had ik het allang opgegeven.

Joyce, als kolven je teveel energie kost is het misschien het overwegen waard om te stoppen? Het moet niet zo zijn dat je er aan onderdoor gaat...
Nu mag je ook geen pijnstilling voor je nieren?

Stofzuiger schreef:Joyce, als kolven je teveel energie kost is het misschien het overwegen waard om te stoppen? Het moet niet zo zijn dat je er aan onderdoor gaat...
Nu mag je ook geen pijnstilling voor je nieren?

ik denk dat ik mij meer voel falen als ik stop omdat Ik het niet aankan. nu heb ik nog het idee dat het ik het beste doe voor K.

ik mag wel pijnstilling, maar ik wil niet zoveel nemen, komt toch allemaal in de melk terecht, ook al mag het wel.
maar heb zelf het idee dat de oorzaak weggenomen moet worden en niet de klachten onderdrukken. ik moet dus een second opinion aanvragen, want mijn uroloog is een hork van een vent....wil naar mijn eigen ziekenhuis....maar goed dat is weer een ander hoofdstuk....

Ik was vol overtuiging met borstvoeding begonnen, maar na 3 weken ben ik beginnen kolven en ook dat heb ik maar 2 weken volgehouden. Nu geef ik flesjes en ben ik een gelukkige mama!

Wat rot dat je je zo voelt en je niet gesteund voelt door je omgeving

Ik vind het echt superknap en getuigen van heel veel doorzettingsvermogen dat je nu nog kolft! Alleen even een waarschijnlijk stomme vraag van mij; is het niet nog mogelijk dat hij ooit nog aan de borst gaat drinken(met hulp van een goede lk)? of verleren kindjes dat?

Of combineren? Dat je de helft kolft en de helft KV geeft? Als dat lichamelijk en geestelijk beter haalbaar is voor je...

Ik kolf nu wanneer het me uit komt, en niet meer onder tijdsdruk. Heb ik even niks op het moment dat ze moeten drinken? Krijgen ze KV.
En de eerste en laatste voeding krijgen ze pap met KV omdat het anders niet dik is met BV, dat haalt er bij mij heel veel druk af, dat niet meer 'moeten', maar kolven wanneer ik 'kan'. Scheelt veel stress voor mij en daardoor ben ik ook leuker voor de kinderen.

ik hoop wel dat hij misschien weer aan de borst kan, maar eigenlijk weet de betere ik dat dat niet meer gaat gebeuren. hij drinkt te onrustig, waardoor hij elke uur komt, en maar kleine beetjes drinkt. dat breekt mij helemaal op.

ik weet niet op kindjes het verleren, het is natuurlijk wel een een natuurlijke drang.

het is ook wat lastiger geworden omdat ik alles indikt. soms deed ik wel eens na een fles als hij nog een beetje wilde aan de borst. maar dat betekend nu dat hij eerst een papje van nutriton moet krijgen voordat hij aan de borst mag, tja dan is de lol er ook wel vanaf, en het geduld ook....

Ik kan je geen raad geven , maar vind het erg voor je dat je je zo voelt!