Leven voor de kinderen??

Rejoy. schreef:

Zelda schreef:

Jolicious schreef:Ik vind het overigens wel een meerwaarde om af en toe even iets alleen te doen met mijn man. Ik ben namelijk niet alleen maar 'ouder van', maar ook 'partner van'. En soms is het lekker om dat even te scheiden. Net zoals ik het ook heerlijk vind om 'moeder van' te zijn.

Ja dit was dus waar ik nog op terug wilde komen, Rejoy.

Ik vind het namelijk ook belangrijk dat de relatie van jou en je partner goed blijft. En dat is in mijn ogen ook dingen samen doen. Natuurlijk is je kind verweven in je leven en hoort hij/zij er helemaal bij, maar ik vind het persoonlijk ook heerlijk om alleen met mijn partner wat te doen.

Valt voor jou een film kijken of een goed gesprek op de vrijdag/zaterdagavond als je zoon in bed ligt daar niet onder bijvoorbeeld? Dat zijn de momenten die wij dan samen pakken. Natuurlijk heb je ook nog samen een relatie waaraan je moet werken, want als die niet goed is, dan vorm je geen stabiele basis voor je kind, maar wij hebben genoeg aan dat soort momenten. Ik vind het heerlijk om bijvoorbeeld bij hem op schoot te zitten voor de computer terwijl we samen een 3D ontwerp maken voor ons nieuwe huis, ik noem maar wat. Dat soort momenten waardeer ik minstens zo hard als een keer uit eten gaan bijvoorbeeld.

Als dat voor jullie werkt is dat toch prima? Blijkbaar is jullie behoefte om samen echt weg te gaan niet zo groot en daar is niks mis mee. Ik zou het voor mezelf alleen niet zo fijn vinden. Ik zie samen met mijn partner uit eten, naar het strand ofzo als een welkome traktatie, iets extra's. Niet dat het met onze zoon niet leuk is, integendeel, we genieten ontzettend veel van hem, elke dag weer. Maar het is soms gewoon fijn om even helemaal mezelf te zijn, lekker stappen met vriendinnen enzo. Ik heb dat echt nodig, omdat ik nog jong ben (jij ook, dat weet ik).

Ik leef voor mijn onze zoon (en voor mijn man), mijn behoeften zijn ondergeschikt. Ik ga er vanuit dat als ons zoontje groter is ik wat meer tijd heb voor eigen dingen.

Susan schreef:Natuurlijk heeft het wel een meerwaarde, maar ik vind het wel vervelend dat wordt gesuggereerd dat dingen met z'n tweeën doen (en dan heb ik het echt over weekendjes weg en dergelijke) een noodzakelijke voorwaarde is om je huwelijk goed te houden. Alsof je je partner zwaar tekort doet alsof je er niet geregeld samen op uit gaat.

Ik mis even wie dat suggereert dan.

Maar ik moet eerlijk bekennen dat het wel iets is wat ik wel een soort van noodzakelijk vind voor ónze relatie. Omdat wij over het algemeen allebei een druk leven hebben en de neiging hebben om langs elkaar heen te leven, ook als we dan samen op de bank zitten 's avonds. Het helpt ons enorm om eens in de zoveel tijd even een avondje samen weg te gaan en echt alleen tijd voor elkaar te hebben. Niet iedereen zal dat zo voelen, maar ik merk dat het voor onze relatie wel echt een meerwaarde is.

Floor schreef:Ik leef voor mijn onze zoon (en voor mijn man), mijn behoeften zijn ondergeschikt. Ik ga er vanuit dat als ons zoontje groter is ik wat meer tijd heb voor eigen dingen.

Heb je daar vrede mee of vind je dat soms wel lastig, dat je je eigen behoeftes op de laatste plek zet?

Zoals ik al eerder in deze discussie zei: niemand in het bijzonder in dit topic, ik vind dat het iets is waar tegenwoordig in het algemeen nogal op wordt gehamerd.

Zelda schreef:

Rejoy. schreef:

Zelda schreef:

Jolicious schreef:Ik vind het overigens wel een meerwaarde om af en toe even iets alleen te doen met mijn man. Ik ben namelijk niet alleen maar 'ouder van', maar ook 'partner van'. En soms is het lekker om dat even te scheiden. Net zoals ik het ook heerlijk vind om 'moeder van' te zijn.

Ja dit was dus waar ik nog op terug wilde komen, Rejoy.

Ik vind het namelijk ook belangrijk dat de relatie van jou en je partner goed blijft. En dat is in mijn ogen ook dingen samen doen. Natuurlijk is je kind verweven in je leven en hoort hij/zij er helemaal bij, maar ik vind het persoonlijk ook heerlijk om alleen met mijn partner wat te doen.

Valt voor jou een film kijken of een goed gesprek op de vrijdag/zaterdagavond als je zoon in bed ligt daar niet onder bijvoorbeeld? Dat zijn de momenten die wij dan samen pakken. Natuurlijk heb je ook nog samen een relatie waaraan je moet werken, want als die niet goed is, dan vorm je geen stabiele basis voor je kind, maar wij hebben genoeg aan dat soort momenten. Ik vind het heerlijk om bijvoorbeeld bij hem op schoot te zitten voor de computer terwijl we samen een 3D ontwerp maken voor ons nieuwe huis, ik noem maar wat. Dat soort momenten waardeer ik minstens zo hard als een keer uit eten gaan bijvoorbeeld.

Als dat voor jullie werkt is dat toch prima? Blijkbaar is jullie behoefte om samen echt weg te gaan niet zo groot en daar is niks mis mee. Ik zou het voor mezelf alleen niet zo fijn vinden. Ik zie samen met mijn partner uit eten, naar het strand ofzo als een welkome traktatie, iets extra's. Niet dat het met onze zoon niet leuk is, integendeel, we genieten ontzettend veel van hem, elke dag weer. Maar het is soms gewoon fijn om even helemaal mezelf te zijn, lekker stappen met vriendinnen enzo. Ik heb dat echt nodig, omdat ik nog jong ben (jij ook, dat weet ik).

Haha, volgens mij ben ik nog jonger dan jij bent Misschien scheelt het wel dat ik wat dat betreft heel jong was toen ik daarmee begon (13/14/15 toen ik elke vrijdag, zaterdag en zondag weg was, me ieder weekend katjelam zoop, genoeg sjans heb gehad tot ik mijn man leerde kennen toen ik 15, bijna 16 was en toen langzaam indamde). Ik heb daar nu inderdaad niet meer de behoefte aan, maar dat was al zo voor onze dochter kwam.
De momenten die jij pakt met je partner, het uit eten, strand, dat soort dingen, die doen wij lekker met z'n drietjes en straks met z'n viertjes en delen wij dan ook weer het genieten van de kinderen. Voor ons zijn dat ook extra's! De momenten die wij dan voor onszelf hebben, doordat de kinderen slapen, dat is waardevol en voldoende voor ons.

Zelda schreef:

Floor schreef:Ik leef voor mijn onze zoon (en voor mijn man), mijn behoeften zijn ondergeschikt. Ik ga er vanuit dat als ons zoontje groter is ik wat meer tijd heb voor eigen dingen.

Heb je daar vrede mee of vindt je dat soms wel lastig, dat je je eigen behoeftes op de laatste plek zet?

Ik heb daar vrede mee, het enige wat ik jammer vind is dat ik geen eigen moment kan pakken (even een half uurtje in bad bijv.), maar het blijft dan ook bij jammer, vind het niet lastig.

Waarom zou je niet zo'n moment kunnen pakken Floor?

Een half uurtje in bad lijkt mij ook wel kunnen.

Floor schreef:

Zelda schreef:

Floor schreef:Ik leef voor mijn onze zoon (en voor mijn man), mijn behoeften zijn ondergeschikt. Ik ga er vanuit dat als ons zoontje groter is ik wat meer tijd heb voor eigen dingen.

Heb je daar vrede mee of vindt je dat soms wel lastig, dat je je eigen behoeftes op de laatste plek zet?

Ik heb daar vrede mee, het enige wat ik jammer vind is dat ik geen eigen moment kan pakken (even een half uurtje in bad bijv.), maar het blijft dan ook bij jammer, vind het niet lastig.

Je hebt toch ook een partner? Dan kun jij toch je badmoment pakken als hij thuis is? Mijn man gaat nu bijna elke avond een stuk wandelen of fietsen met onze dochter, zodat ik even een half uurtje rust heb zonder prikkels, héérlijk, dat heb ik nu echt nodig in m'n zwangerschap.

Jolicious schreef:Waarom zou je niet zo'n moment kunnen pakken Floor?

Inderdaad? Begrijp me niet verkeerd maar ik vind het altijd een beetje verdrietig om te lezen dat moeders geen rustmoment voor zichzelf kunnen creeëren. Tijd voor jezelf moet je maken Floor, dat is net zo belangrijk als de zorg/aandacht voor je kindje.

Rejoy. schreef:

Haha, volgens mij ben ik nog jonger dan jij bent Misschien scheelt het wel dat ik wat dat betreft heel jong was toen ik daarmee begon (13/14/15 toen ik elke vrijdag, zaterdag en zondag weg was, me ieder weekend katjelam zoop, genoeg sjans heb gehad tot ik mijn man leerde kennen toen ik 15, bijna 16 was en toen langzaam indamde). Ik heb daar nu inderdaad niet meer de behoefte aan, maar dat was al zo voor onze dochter kwam.
De momenten die jij pakt met je partner, het uit eten, strand, dat soort dingen, die doen wij lekker met z'n drietjes en straks met z'n viertjes en delen wij dan ook weer het genieten van de kinderen. Voor ons zijn dat ook extra's! De momenten die wij dan voor onszelf hebben, doordat de kinderen slapen, dat is waardevol en voldoende voor ons.

Klopt, ik ben iets ouder dan jij het scheelt misschien ook wel dat jij en je man bewust voor een kindje gingen, bij mij was het op mijn 20e ineens out of the blue, vol in mijn stap-periode. Alles is heel snel gegaan (hals over kop huisje zoeken, en alle andere dingen die geregeld moeten worden) en soms vind ik het stiekem wel jammer dat ik niet meer zo onbezorgd kan zijn als toen. Aan de andere kant is de geboorte van mijn zoon en hem zien opgroeien de mooiste ervaring in mijn leven, het heeft me zoveel rijker en bewuster gemaakt van alles.

Maar ik dwaal af naar het strand enzo doen we ook gewoon met z'n viertjes drietjes hoor, het is absoluut niet zo dat onze zoon nergens mee naartoe mag. En natuurlijk kijken we ook samen een filmpje thuis op vrijdagavond. Maar net zoals Jolicious hebben wij het echt nodig om af en toe sámen erop uit te gaan, we voelen ons allebei daarna stukken beter, en dan kunnen we er weer fris tegenaan

Daar ben ik ook benieuwd naar Floor! (Klinkt trouwens heel gek om dat te zeggen, ik heet ook zo).


Ik leef zelf overduidelijk met mijn kind. Niet voor hem. Ik weet dat hij het fijn zou vinden als ik meer thuis zou zijn, maar ik vind het zelf prettig om drie dagen per week te werken. Anders mis ik teveel op mijn werk. Ik weet dat hij graag de hele ochtend dicht bij me in de buurt is, maar soms ga ik een halfuurtje alleen douchen en geef ik hem wat te spelen. Omdat ik die tijd voor mezelf nodig heb.

Uiteindelijk heeft hij er wel baat bij dat ik dat doe. Als ik ontspannen ben kan ik beter voor hem zorgen.

Gelukkig ben ik gezegend met een zoon die zichzelf goed kan redden. Ik heb veel respect voor moeders als Susan die zichzelf staande weten te houden in een moeilijkere gezinssituatie.


Zelda: nu zeg jij ook al dat iemand tijd voor zichzelf 'moet' maken. Van wie moet dat dan?

Ik vind dat soms ook wel jammer hoor, Zelda. Dat dat onbezorgde voorgoed voorbij is. En wij zijn wel bewust voor een kindje gegaan.

De laatste tijd is het hier overigens vooral dat ik leef met N. samen en mijn vriend een beetje zijn eigen gang gaat. Het klinkt misschien heel negatief, maar zo bedoel ik het niet. Soms vind ik het wel jammer dat mijn vriend en ik niet kunnen genieten van een avondje samen op de bank, film kijken, samen achter de computer, etc. Hij is gemiddeld twee avonden in de week thuis, dus 's avonds zien we elkaar heel weinig. Overdag slaapt hij (hij is 's nachts rond 5/6 uur thuis van werk) en 's middags doet hij vaak dingen voor zichzelf of heeft hij andere afspraken, waarna hij om half 6 weer moet gaan werken. Echt veel tijd samen hebben we niet, hij dus ook niet met N. Hij heeft momenteel heel erg de behoefte om zijn eigen dingen te doen (hij zit helemaal niet lekker in zijn vel, lang verhaal) en daarin geef ik hem de ruimte. Om even 'bij te praten' gaan we dan samen uit eten of ergens wat drinken, want thuis komt het daar toch niet van. Het gebeurt niet vaak, maar dit hebben we wel echt nodig

Filoria schreef:


Zelda: nu zeg jij ook al dat iemand tijd voor zichzelf 'moet' maken. Van wie moet dat dan?

Nou ja het woord 'moeten' komt natuurlijk wat opdringerig over en dat bedoel ik helemaal niet. Floor zegt zelf dat ze het jammer vindt dat ze geen eigen moment kan pakken, maar de enige die tijd voor zichzelf kan maken is zijzelf, snap je?

ik heb al 3x een reactie getypt om het te proberen uit te leggen maar ik heb eigenlijk geen zin in een discussie, ik wil geen verantwoording afleggen voor onze levenswijze/stijl/keuzes. Ik kan gewoon simpelweg geen tijd vrijmaken/vinden om ook maar 10 minuten in de badkuip te zitten, laat staan een half uur. (en in bad is een voorbeeld he, niet denken dat ik nu elke dag denk 'goh jammer dat ik niet in bad kan')

@zelda waarom wordt je daar verdrietig van? Ik zeg toch niet dat ik zo'n rotleven heb ofzo. Ik leef gewoon voor 2 anderen op deze aardbol en niet voor mezelf. dat was de vraag toch aan het begin van het topic

Floor schreef:ik heb al 3x een reactie getypt om het te proberen uit te leggen maar ik heb eigenlijk geen zin in een discussie, ik wil geen verantwoording afleggen voor onze levenswijze/stijl/keuzes. Ik kan gewoon simpelweg geen tijd vrijmaken/vinden om ook maar 10 minuten in de badkuip te zitten, laat staan een half uur. (en in bad is een voorbeeld he, niet denken dat ik nu elke dag denk 'goh jammer dat ik niet in bad kan')

@zelda waarom wordt je daar verdrietig van? Ik zeg toch niet dat ik zo'n rotleven heb ofzo. Ik leef gewoon voor 2 anderen op deze aardbol en niet voor mezelf. dat was de vraag toch aan het begin van het topic

Ik word daar inderdaad een beetje 'verdrietig' van omdat ik van mening ben dat je op een gegeven moment jezelf voorbij loopt als je geen tijd voor jezelf neemt. Ik weet niet hoe oud je kindje is, misschien nog heel erg jong, en dan begrijp ik het al beter. Misschien komt die tijd voor jezelf ook wel als je kindje eenmaal wat ouder is.
Ik mag de vraag toch wel stellen waarom je geen tijd voor jezelf vrij kan maken, dat is toch geen rare vraag als je zegt dat je alleen voor 2 personen leeft en eigenlijk niet voor jezelf.

Ik vind het eerlijk gezegd ook wel vrij radicaal om alleen maar voor anderen te leven en jezelf de tijd niet eens te gunnen om in bad te gaan. Jij bent toch ook belangrijk?

Jolicious schreef:Ik vind het eerlijk gezegd ook wel vrij radicaal om alleen maar voor anderen te leven en jezelf de tijd niet eens te gunnen om in bad te gaan. Jij bent toch ook belangrijk?

Dit dus.

Jolicious schreef:Ik vind het eerlijk gezegd ook wel vrij radicaal om alleen maar voor anderen te leven en jezelf de tijd niet eens te gunnen om in bad te gaan. Jij bent toch ook belangrijk?

+ 1
Ik vind het zeer neerbuigend naar jezelf overkomen.

@zelda, Je mag gerust de vraag stellen, ik ben alleen een ramp in uitleggen, als ik simpel zeg dat ik geen tijd kan vrijmaken, geloof ik nog niet dat je het snapt/beter begrijpt waarom.
zoontje is 4 maanden, ik schreef eerder al dat als hij groter is ik vast wat meer tijd voor mezelf heb. Maar dan nog zou ik weinig tot niks voor mezelf doen, ik heb eigenlijk geen dingen die ik doe voor mezelf, ook al niet voordat ik een kindje had ( of het huishouden moet daaronder vallen )

@, ik weet niet meer wie het schreef, dan zal ik wel radicaal zijn. Ik zeg toch ook niet dat ik niet belangrijk ben? Ik ben belangrijk voor mijn man en zoontje, niet voor mezelf.

Aan de andere kant is het kindje van Floor nog maar vier maanden. Gingen jullie regelmatig in bad toen jullie zo'n jonge baby hadden?

Toen Tomas zo klein was had ik een beetje hetzelfde hoor Floor. Maar de manier waarop je het neerzet komt inderdaad over alsof je jezelf de tijd niet wil gunnen, alsof je vindt dat je dat niet verdient ofzo. Zo bedoel je het vast niet toch?

Ik vind dat oprecht erg om te lezen, dat je zo over jezelf denkt.

Filoria schreef:Aan de andere kant is het kindje van Floor nog maar vier maanden. Gingen jullie regelmatig in bad toen jullie zo'n jonge baby hadden?

Ik heb geen bad, maar wel een douche. En natuurlijk deed ik dat. Waarom zou ik dat niet doen? Ik run toch niet alleen een huishouden&gezin?