Leven voor de kinderen??

Ik was pas in gesprek geraakt met iemand en die vertelde dat bij haar toch wel alles op de manier ging zoals haar kinderen dat wilde/wat dus het makkelijkste uitkwam voor de kinderen. Dus bv alleen thuis slapen, niet naar een KDV maar bij mama etc. Haar conclusie was: ja je leeft tenslotte toch voor de kinderen!

Dus ik gaf aan dat ik het niet helemaal met haar eens was! Uiteraard is mijn dochter heel belangrijk voor me, begrijp me niet verkeerd! Maar ik vind dat ik naast moeder ook nog 'vrouw van' ben en 'vriendin van' . Dus dat ik het ook leuk vind om een weekend met bv alleen manlief weg te gaan, of met vrienden! En dan gaat mijn dochter dus naar mijn moeder of schoonouders. Wij nemen haar ook overal mee naar toe en dan gaat ze daar gewoon naar bed.

Nu vroeg ik me af hoe jullie hier over denken meiden. En dan bedoel ik als je kijkt naar je eigen situatie!

Ik vind dat iedereen zijn kinderen moeten opvoeden zoals diegene denkt dat dit het beste is, en daar zal ik ook niet snel iets van zeggen, maar was gewoon benieuwd naar jullie kijk hierop!

De komende jaren leef ik voor mijn kinderen, ik pas mijn leven eigenlijk zoveel mogelijk aan hen aan. Ik blijf mezelf ontwikkelen, maar zorg wel dat ik pas tot bloei kom als de kinderen wat ouder en zelfstandiger zijn. Dan zullen de kinderen mij steeds minder nodig hebben en zal ik weer mee voor mezelf gaan leven. Ik hou er rekening mee dat ik over een paar jaar mezelf kan ontwikkelen en daardoor moet ik er nu af en toe voor kiezen om mijn dochter wel naar de gastouder te brengen, maar ik probeer dit zoveel mogelijk te beperken.

Mijn kinderen staan wel echt op nummer 1 in mijn leven, weekendje weg zonder de kinderen zou ik niet snel doen.
Maar mijn werk zou ik ook niet graag missen, vind het wel lekker om die uren in de week even iets anders te doen als moederen. Maar ze gaan dan wel zo min mogelijk naar het KDV, breng ze niet een hele dag terwijl ik alleen de ochtend werk om maar een voorbeeld te noemen.

Ik leef MET mijn kind. Uiteraard wil ik het beste voor hem, maar wat dat 'beste' is, zal iedereen anders zien. Ik ga bv. wel eens een middagje/dag weg zonder hem, maar ik zie ook niet waarom dat voor hem niet goed zou zijn, hij is dan fijn bij papa. Anderzijds maken wij wel bewust de keuze om geen gebruik te maken van kdv, terwijl een ander dat geen probleem of juist goed vindt.

Zeggen dat je VOOR je kinderen leeft roept bij mij het idee op dat je zonder hen niets zou hebben om voor te leven en zo voel ik dat gewoon niet. We laten soms wel dingen voor het welzijn van onze zoon, maar over het algemeen is wat voor mijn zoon het beste is, ook het beste voor mij. Het zijn geen conflicterende belangen.

Ik leef mét mijn kindje. . Ik trek er rustig op uit zonder hem. Vorig jaar 8 dagen zonder hem op vakantie geweest. Denk niet dat ik er een leuker mens van word als ik alleen maar voor hem ga leven

Het eerste jaar draaide wel wat meer om hem.

Ik heb daar denk ik wat minder in te willen dan de meeste moeders.

Rejoy. schreef:De komende jaren leef ik voor mijn kinderen, ik pas mijn leven eigenlijk zoveel mogelijk aan hen aan. Ik blijf mezelf ontwikkelen, maar zorg wel dat ik pas tot bloei kom als de kinderen wat ouder en zelfstandiger zijn. Dan zullen de kinderen mij steeds minder nodig hebben en zal ik weer mee voor mezelf gaan leven. Ik hou er rekening mee dat ik over een paar jaar mezelf kan ontwikkelen en daardoor moet ik er nu af en toe voor kiezen om mijn dochter wel naar de gastouder te brengen, maar ik probeer dit zoveel mogelijk te beperken.

Zo denk ik er ook over!

Helaas studeer ik nog (hopelijk niet lang meer) en moet ik ook werken, maar ik beperk het tot een minimum. Zo hoeft ze op het moment maar 1 dag naar het kdv. Alles staat zoveel mogelijk in het teken van A. en dat blijft ook wel zo de komende jaren. Als zij naar de basisschool gaat, dan zal ik weer wat meer voor mezelf gaan doen denk ik. Tenzij er nog gezinsuitbreiding komt, dan geldt dat wanneer de jongste naar de basisschool gaat. Tot die tijd wil ik er zoveel als mogelijk voor A. en eventuele broertjes/zusjes zijn. Dat voelt voor mij ook goed, het voelt ook niet als dingen op moeten geven. Als ik minder 'nodig' ben dan komt er vanzelf weer ruimte voor andere dingen, die ik nu trouwens niet eens mis!

Susan schreef:Ik heb daar denk ik wat minder in te willen dan de meeste moeders.

Mag ik vragen waarom?

XXAnnieXX schreef:

Mag ik vragen waarom?

Omdat ons kind autisme heeft en het voor ons dus allemaal niet zo vanzelfsprekend is om hem even naar een oppas te brengen of hem overal en nergens mee naartoe te nemen.

Susan schreef:

XXAnnieXX schreef:

Mag ik vragen waarom?

Omdat ons kind autisme heeft en het voor ons dus allemaal niet zo vanzelfsprekend is om hem even naar een oppas te brengen of hem overal en nergens mee naartoe te nemen.

Oke dan begrijp ik het! Dan is het natuurlijk een heel ander verhaal.

Nee ik leef niet voor mijn zoon. Ik wil het beste voor hem maar we leven met z'n drieën en moeten ons allemaal wel eens aanpassen.

Elodie schreef:Nee ik leef niet voor mijn zoon. Ik wil het beste voor hem maar we leven met z'n drieën en moeten ons allemaal wel eens aanpassen.

+1. Ik word wel eens kriebelig van mensen die zeggen alleen voor hun kind te leven, net zoals dat voorbeeld van Annie. Je bent toch meer dan alleen moeder? Je bent ook partner, vriendin, collega etc.

volgens mij maakt het ook nogal uit hoe je die uitspraak opvat. Want hoewel ik aangeef voor mijn dochter te leven is het echt niet zo dat ze het middelpunt van alles is en dat alles naar haar willetje gezet wordt en doe ik ook regelmatig leuke dingen met mijn man, wij kiezen er dan voor om bijvoorbeeld in het zonnetje op een grasveld te gaan zitten, terwijl onze dochter zich alleen vermaakt en wij kunnen praten en niet om onze dochter een nacht weg te brengen zodat wij naar een hotel kunnen bijvoorbeeld.

Ik denk dat voor je kinderen het beste willen en daar naar streven óf echt alles doen wat je kind wil, hele verschillende dingen zijn. Dat eerste lijkt me wel normaal en goed en betekent niet dat je jezelf maar helemaal opzij moet schuiven, maar dat laatste lijkt me niet heel gezond in de meeste gevallen.

Ik krijg er soms juist de kriebels van dat er zo op gehamerd wordt dat je vooral ook je eigen leven moet houden en dat je ook vriendin, partner, et cetera bent. Daardoor wordt de druk en het gevoel dat ik het niet goed doe alleen maar groter.

Je moet het doen zoals het voor jou en jullie gezin goed voelt Susan. Je bént natuurlijk naast moeder ook vrouw, dochter en vriendin maar je zal altijd de zorg en liefde dragen voor je kinderen.

Rejoy. schreef:volgens mij maakt het ook nogal uit hoe je die uitspraak opvat. Want hoewel ik aangeef voor mijn dochter te leven is het echt niet zo dat ze het middelpunt van alles is en dat alles naar haar willetje gezet wordt en doe ik ook regelmatig leuke dingen met mijn man, wij kiezen er dan voor om bijvoorbeeld in het zonnetje op een grasveld te gaan zitten, terwijl onze dochter zich alleen vermaakt en wij kunnen praten en niet om onze dochter een nacht weg te brengen zodat wij naar een hotel kunnen bijvoorbeeld.

Maar waarom kiezen jullie er dan niet voor om je dochter een nachtje wegbrengen. Als ze bij opa/oma/tante/oom of wie dan ook is, dan is dat toch alleen maar leuk voor alle partijen? Opa/oma/tante/oma of wie dan ook vindt het vast leuk om op jullie dochter te passen, jullie dochter vindt het waarschijnlijk heerlijk om aandacht van diegene te krijgen en jullie hebben lekker een nachtje voor jullie tweeen.

Susan schreef:Ik krijg er soms juist de kriebels van dat er zo op gehamerd wordt dat je vooral ook je eigen leven moet houden en dat je ook vriendin, partner, et cetera bent. Daardoor wordt de druk en het gevoel dat ik het niet goed doe alleen maar groter.

Ik begrijp dat het bij jullie situatie uiteraard een ander verhaal is. Ik bedoelde ook niks persoonlijk verder. En zover ik weet hamer ik nergens op.

Susan schreef:Ik krijg er soms juist de kriebels van dat er zo op gehamerd wordt dat je vooral ook je eigen leven moet houden en dat je ook vriendin, partner, et cetera bent. Daardoor wordt de druk en het gevoel dat ik het niet goed doe alleen maar groter.

Och Susan, dit vind ik echt vervelend om te lezen. Je doet het hartstikke goed. Ik lees al zo lang mee voordat ik echt actief werd, en heb juist heel veel bewondering voor je. .

Zelda schreef:

Susan schreef:Ik krijg er soms juist de kriebels van dat er zo op gehamerd wordt dat je vooral ook je eigen leven moet houden en dat je ook vriendin, partner, et cetera bent. Daardoor wordt de druk en het gevoel dat ik het niet goed doe alleen maar groter.

Ik begrijp dat het bij jullie situatie uiteraard een ander verhaal is. Ik bedoelde ook niks persoonlijk verder.

Nee, maar ik heb het natuurlijk niet alleen over jouw reactie. Je hoort en leest tegenwoordig niks anders dan dat je als je kinderen hebt echt nog wel flink ondernemend moet zijn en heel veel eigen dingen moet doen, want anders loopt het slecht af met je relatie en verander je in een saaie muts. Dat is af en toe wel een beetje vervelend.

Muis schreef:

Och Susan, dit vind ik echt vervelend om te lezen. Je doet het hartstikke goed. Ik lees al zo lang mee voordat ik echt actief werd, en heb juist heel veel bewondering voor je. .

Dank je, heel lief van je.

Susan schreef:

Zelda schreef:

Susan schreef:Ik krijg er soms juist de kriebels van dat er zo op gehamerd wordt dat je vooral ook je eigen leven moet houden en dat je ook vriendin, partner, et cetera bent. Daardoor wordt de druk en het gevoel dat ik het niet goed doe alleen maar groter.

Ik begrijp dat het bij jullie situatie uiteraard een ander verhaal is. Ik bedoelde ook niks persoonlijk verder.

Nee, maar ik heb het natuurlijk niet alleen over jouw reactie. Je hoort en leest tegenwoordig niks anders dan dat je als je kinderen hebt echt nog wel flink ondernemend moet zijn en heel veel eigen dingen moet doen, want anders loopt het slecht af met je relatie en verander je in een saaie muts. Dat is af en toe wel een beetje vervelend.

Ja dat snap ik want jullie zitten in een andere situatie. Jullie kunnen E.zra niet zomaar uit logeren doen, al zou je misschien wel willen. Ik heb het meer over de mensen waarvan het hele leven (vrijwillig) om de kinderen draait, en bij wijze van niks meer met hun partner samen willen doen zonder kinderen, ik snap dat gewoon niet zo.

Dani schreef:

Rejoy. schreef:volgens mij maakt het ook nogal uit hoe je die uitspraak opvat. Want hoewel ik aangeef voor mijn dochter te leven is het echt niet zo dat ze het middelpunt van alles is en dat alles naar haar willetje gezet wordt en doe ik ook regelmatig leuke dingen met mijn man, wij kiezen er dan voor om bijvoorbeeld in het zonnetje op een grasveld te gaan zitten, terwijl onze dochter zich alleen vermaakt en wij kunnen praten en niet om onze dochter een nacht weg te brengen zodat wij naar een hotel kunnen bijvoorbeeld.

Maar waarom kiezen jullie er dan niet voor om je dochter een nachtje wegbrengen. Als ze bij opa/oma/tante/oom of wie dan ook is, dan is dat toch alleen maar leuk voor alle partijen? Opa/oma/tante/oma of wie dan ook vindt het vast leuk om op jullie dochter te passen, jullie dochter vindt het waarschijnlijk heerlijk om aandacht van diegene te krijgen en jullie hebben lekker een nachtje voor jullie tweeen.

mwoah, ik denk niet dat mijn dochter het leuk vindt om wakker te worden in een vreemd bedje, in een vreemde omgeving (aangezien ze vrijwel nooit op de slaapkamers komt bij anderen), met personen die niet zo dicht bij haar staan zoals haar eigen ouders. Pas wanneer ze écht het besef heeft van logeren en zelf wil gaan, dan gaat ze logeren. Eerder vind ik het gewoon niet nodig en kunnen we ook andere dingen doen.

@ Susan: ik denk wel dat ik onder de categorie saaie muts val, maar wat dan nog? Ik vind mijn leven op dit moment sprankelend en spannend genoeg. Ik haal voldoening uit de manier waarop wij leven en met ons kind (straks kinderen) omgaan. Dat anderen dan vinden dat het belangrijk is om je kind een nacht weg te brengen zou mij eigenlijk een worst wezen, ik vind dat niet belangrijk en daar gaat het om toch?

@ Zelda: waarom snap je dat niet? Je kunt toch ook quality time met je vriend hebben zonder dat je je kind weg brengt? En je kunt met z'n drieën toch ook een hoop leuke dingen doen en ontspannen?

Rejoy. schreef:

Dani schreef:

Rejoy. schreef:volgens mij maakt het ook nogal uit hoe je die uitspraak opvat. Want hoewel ik aangeef voor mijn dochter te leven is het echt niet zo dat ze het middelpunt van alles is en dat alles naar haar willetje gezet wordt en doe ik ook regelmatig leuke dingen met mijn man, wij kiezen er dan voor om bijvoorbeeld in het zonnetje op een grasveld te gaan zitten, terwijl onze dochter zich alleen vermaakt en wij kunnen praten en niet om onze dochter een nacht weg te brengen zodat wij naar een hotel kunnen bijvoorbeeld.

Maar waarom kiezen jullie er dan niet voor om je dochter een nachtje wegbrengen. Als ze bij opa/oma/tante/oom of wie dan ook is, dan is dat toch alleen maar leuk voor alle partijen? Opa/oma/tante/oma of wie dan ook vindt het vast leuk om op jullie dochter te passen, jullie dochter vindt het waarschijnlijk heerlijk om aandacht van diegene te krijgen en jullie hebben lekker een nachtje voor jullie tweeen.

mwoah, ik denk niet dat mijn dochter het leuk vindt om wakker te worden in een vreemd bedje, in een vreemde omgeving (aangezien ze vrijwel nooit op de slaapkamers komt bij anderen), met personen die niet zo dicht bij haar staan zoals haar eigen ouders. Pas wanneer ze écht het besef heeft van logeren en zelf wil gaan, dan gaat ze logeren. Eerder vind ik het gewoon niet nodig en kunnen we ook andere dingen doen.

@ Susan: ik denk wel dat ik onder de categorie saaie muts val, maar wat dan nog? Ik vind mijn leven op dit moment sprankelend en spannend genoeg. Ik haal voldoening uit de manier waarop wij leven en met ons kind (straks kinderen) omgaan. Dat anderen dan vinden dat het belangrijk is om je kind een nacht weg te brengen zou mij eigenlijk een worst wezen, ik vind dat niet belangrijk en daar gaat het om toch?

Oke, als jij dat denkt... Maar goed een momentje met je partner hoeft niet gelijk een nacht weg te zijn. Brengen jullie haar overdag wel eens naar oppas om wat leuks te gaan doen? Hier komt het zelden voor, maar als het gebeurt vind ik het heerlijk. Even zonder na te hoeven denken over tijd/verschonen/eten/slaapje op pad.

@Rejoy:

Ik reageer later op je vraag, ik zit nu in de auto en het is een beetje moeilijk typen met de iPhone.