Leven voor de kinderen??

@ Dani: onze dochter gaat eigenlijk alleen voor het werk/cursussen naar de gastouder en als we een verplichting hebben waar we allebei naartoe moeten. Heel af en toe (op onze trouwdag bijvoorbeeld) gaan we samen uit eten en dan past mijn (schoon)moeder of zusje op. Verder voel ik niet de behoefte om dingen zonder haar te doen, leuke dingen kunnen we ook wel samen doen en ik zie een luier verschonen niet als belemmering om samen weg te gaan.

@ Zelda: helemaal prima!

Rejoy. schreef:

@ Susan: ik denk wel dat ik onder de categorie saaie muts val, maar wat dan nog? Ik vind mijn leven op dit moment sprankelend en spannend genoeg. Ik haal voldoening uit de manier waarop wij leven en met ons kind (straks kinderen) omgaan. Dat anderen dan vinden dat het belangrijk is om je kind een nacht weg te brengen zou mij eigenlijk een worst wezen, ik vind dat niet belangrijk en daar gaat het om toch?

Een saaie muts zijn is op zich ook niet erg, misschien was ik dat sowieso ook wel geweest, want ik ben niet heel erg van het uitgaan en het reizen, maar nu heb ik soms echt momenten dat ik me buiten de maatschappij voel staan of zo en dat wordt daar dan nog eens door versterkt.

Rejoy. schreef:@ Dani: onze dochter gaat eigenlijk alleen voor het werk/cursussen naar de gastouder en als we een verplichting hebben waar we allebei naartoe moeten. Heel af en toe (op onze trouwdag bijvoorbeeld) gaan we samen uit eten en dan past mijn (schoon)moeder of zusje op. Verder voel ik niet de behoefte om dingen zonder haar te doen, leuke dingen kunnen we ook wel samen doen en ik zie een luier verschonen niet als belemmering om samen weg te gaan.

@ Zelda: helemaal prima!

Ik zeg ook niet dat een luier verschonen een belemmering is om samen weg te gaan. Ik vind het wel heerlijk om er even niet aan te hoeven denken, maar goed iedereen heeft andere behoeftes.

Susan schreef: Je hoort en leest tegenwoordig niks anders dan dat je als je kinderen hebt echt nog wel flink ondernemend moet zijn en heel veel eigen dingen moet doen, want anders loopt het slecht af met je relatie en verander je in een saaie muts. Dat is af en toe wel een beetje vervelend.

Ja ik snap wel dat je dat als storend ervaart. Ik vind het onwijs knap als vrouwen al die dingen kunnen combineren, maar ik vind ook dat daar toch wel veel nadruk op wordt gelegd, dat dat eigenlijk tegenwoordig de verwachting is. Dat je dat eigenlijk zou moeten willen en ook daadwerkelijk aankunt. Ik denk dat veel vrouwen dat toch ook wel echt als heel zwaar ervaren. Echt petje af naar die vrouwen hoor, maar kan me voorstellen dat het vervelend is dat het in de verwachting ligt, en dat je andersom dus al gauw als saaie muts of duffe huismama wordt bestempeld als je daar niet voor kiest. En daarbij ligt het bij jou natuurlijk zo dat je wel thuis werkt, maar met name de zorg van de kinderen op je neemt, waardoor je uiteindelijk toch veel tijd met je kinderen bezig bent en daar heel veel investeert. Maar ik denk niet dat dat je anders in je relatie maakt hoor, je bent ondanks je kinderen nog steeds ook de vrouw van D en met wie je samen die zorgt draagt. Ik heb in elk geval net zoveel bewondering voor jou als voor een moeder die van hot naar her rent en dat weet te bolwerken. Jij bolwerkt andere dingen met dezelfde toewijding.

Susan schreef:Ik heb daar denk ik wat minder in te willen dan de meeste moeders.

+1.

Susan schreef:Ik krijg er soms juist de kriebels van dat er zo op gehamerd wordt dat je vooral ook je eigen leven moet houden en dat je ook vriendin, partner, et cetera bent. Daardoor wordt de druk en het gevoel dat ik het niet goed doe alleen maar groter.

Helemaal mee eens, ik kan daar ook slecht tegen.

Bij mij staan mijn kinderen echt veruit op de eerste plaats boven al het andere en het is al een hele taak om hun goed op te voeden. Laat staan voor wat een taak jij staat. Ik wil daarnaast eigenlijk geen druk voelen om ook nog eens carriere te moeten maken, mijn vriendengroep net zo vaak te blijven zien als voorheen, tig activiteiten buitenshuis te hebben en de relatie met mijn vriend precies hetzelfde te houden.

Soms kan ik ook zien dat het gewoon belachelijk is om zulke eisen aan jezelf te stellen en op andere momenten sluipt er toch iets van schuldgevoel in, hoe jammer ook.

Zelda schreef:

Elodie schreef:Nee ik leef niet voor mijn zoon. Ik wil het beste voor hem maar we leven met z'n drieën en moeten ons allemaal wel eens aanpassen.

+1. Ik word wel eens kriebelig van mensen die zeggen alleen voor hun kind te leven, net zoals dat voorbeeld van Annie. Je bent toch meer dan alleen moeder? Je bent ook partner, vriendin, collega etc.

Ook al is een mens meer dan alleen moeder, wat is er zo erg als iemand voor haar kind wil leven? Als dát haar gelukkig maakt.

Dolcis_ schreef:

Zelda schreef:

Elodie schreef:Nee ik leef niet voor mijn zoon. Ik wil het beste voor hem maar we leven met z'n drieën en moeten ons allemaal wel eens aanpassen.

+1. Ik word wel eens kriebelig van mensen die zeggen alleen voor hun kind te leven, net zoals dat voorbeeld van Annie. Je bent toch meer dan alleen moeder? Je bent ook partner, vriendin, collega etc.

Ook al is een mens meer dan alleen moeder, wat is er zo erg als iemand voor haar kind wil leven? Als dát haar gelukkig maakt.

Mijn eerste reactie op dit topic was: natuurlijk leef je niet alleen voor je kinderen. Maar inderdaad als iemand daar gelukkig van wordt, is dat een keuze. Anderzijds heb je toch ook gewoon vriendinnen en een man en familie waar je dingen mee onderneemt. Je leeft volgens mij dus nooit alleen maar voor je kinderen. Dat je je carriere op een laag pitje zet om thuis te kunnen zijn is volgens mij ook helemaal niet iets waardoor je je eigen leven op geeft. Je zet het hoogstens even in de koelkast.

Dolcis_ schreef:

Zelda schreef:

Elodie schreef:Nee ik leef niet voor mijn zoon. Ik wil het beste voor hem maar we leven met z'n drieën en moeten ons allemaal wel eens aanpassen.

+1. Ik word wel eens kriebelig van mensen die zeggen alleen voor hun kind te leven, net zoals dat voorbeeld van Annie. Je bent toch meer dan alleen moeder? Je bent ook partner, vriendin, collega etc.

Ook al is een mens meer dan alleen moeder, wat is er zo erg als iemand voor haar kind wil leven? Als dát haar gelukkig maakt.

Ik zeg ook helemaal biet dat dat erg is, ieder zijn ding. Als die moeders dat fijn zo vinden is het toch prima? Ik persoonlijk krijg daar wel de kriebels van, omdat ik mezelf niet zo goed voor kan stellen dat je alleen voor je kind leeft.
Maar goed, er zijn vast ook mensen die hun mening klaar hebben over de manier waarop wij dingen aanpakken, en dat mag ook best. Wij voelen ons hier gewoon fijn bij en zo heeft ieder haar eigen behoeftes.

Ook hier leven we met ons zoontje. Ik leef niet alleen voor hem, ik wil mezelf niet voorbij lopen en 'vergeten'. Niet dat ik heel veel tijd nodig heb voor mezelf. Momenteel leef ik nog wel voor mijn kind, hij is nog zo klein en heeft veel aandacht nodig. Douchen is even mijtijd, de rest komt wel weer als we wat meer ritme hebben en meer aan elkaar gewend zijn geraakt.

Ik zie het bij ons meer zo dat we leven voor ons gezin. En daar zijn wij alle vier lid van, dus zullen onze belangen allemaal mee moeten tellen.

In de weekends staan de kinderen trouwens wat meer op 1, maar dat wil niet zeggen dat ze/we niet uit logeren kunnen gaan; dat is voor de kinderen gewoon een feestje. En voor ons en de opa's en oma's (daar gaat het meestel om bij logeerpartijen) ook.

Best moeilijk te beantwoorden, ik heb zelf ook een leven buiten het opvoeden, ik studeer, ga dus naar school, heb projecten en daarbij werk ik ook nog wel eens freelance.. Toch zorg ik altijd dat hij zich goed voelt, dat er goed voor hem gezorgd word, en soms moet ik de keus maken thuis te blijven, en andere keren moet ik de keus maken hem toch nog een dagje extra weg te brengen.. Maar ik leef verder wel voor mijn kind alleen voor mij betekent dat niet dat ik thuis moet blijven zitten, en daarbuiten niks meer "mag".

Dani schreef:

Dolcis_ schreef:

Zelda schreef:

Elodie schreef:Nee ik leef niet voor mijn zoon. Ik wil het beste voor hem maar we leven met z'n drieën en moeten ons allemaal wel eens aanpassen.

+1. Ik word wel eens kriebelig van mensen die zeggen alleen voor hun kind te leven, net zoals dat voorbeeld van Annie. Je bent toch meer dan alleen moeder? Je bent ook partner, vriendin, collega etc.

Ook al is een mens meer dan alleen moeder, wat is er zo erg als iemand voor haar kind wil leven? Als dát haar gelukkig maakt.

Mijn eerste reactie op dit topic was: natuurlijk leef je niet alleen voor je kinderen. Maar inderdaad als iemand daar gelukkig van wordt, is dat een keuze. Anderzijds heb je toch ook gewoon vriendinnen en een man en familie waar je dingen mee onderneemt. Je leeft volgens mij dus nooit alleen maar voor je kinderen. Dat je je carriere op een laag pitje zet om thuis te kunnen zijn is volgens mij ook helemaal niet iets waardoor je je eigen leven op geeft. Je zet het hoogstens even in de koelkast.

Ik denk dat je dan misschien beter kunt zeggen dat je samen met je partner voor de kinderen leeft. Op het moment dat ik bij vriendinnen ben 's avonds, dan is mijn man thuis bij onze dochter en andersom.

Ja en nee, ik zeul haar niet overal mee naartoe, als het niet nodig is blijft ze bij mij en thuis in haar eigen bed. Maar ik vind mijn werk leuk, en het is nodig, dus gaat zij naar de dagopvang. Als ik bijv wil gaan shoppen met een vriendin, blijft ze thuis bij papa en als wij samen weg willen gaat ze logeren.

Dus ik probeer het voor haar absoluut zo aangenaam mogelijk te maken, maar niet ten kostte van alles en iedereen. Soms moet ze zich gewoon aanpassen, net als ons, wordt ze echt niet slechter van.

ik leef samen met mijn kind.
D. gaat voor alles, ik kan D. heel moeilijk weg brengen omdat ik graag iets wil doen met een vriendin of voor een vergadering voor m'n werk.
ik neem 9 van de 10 keer D. overal mee naar toe, als het een keer niet kan zoek ik oppas maar wel een beetje met tegenzin.
Ik ben dan ook heel blij met vriendinnen die net als ik een kindje hebben en overdag thuis zijn dan zijn de kindjes lekker aan het spelen en ondertussen kunnen wij gezellig thee drinken en kletsen .

Wij leven ook als gezin samen. Hiermee bedoel ik dat we naar ieders belangen kijken, dus ook naar de wensen die mijn vriend en ik hebben (individueel en samen). Echter hebben vriend en ik verschillende behoeften. Ik wil gewoon zoveel mogelijk met N. thuis zijn, wil haar eigenlijk alleen wegbrengen als ik voor mijn studie aan de slag moet. Mijn vriend heeft echter veel meer behoefte aan tijd voor zichzelf, dat is soms wel eens lastig.

Nee, ik leef niet voor mijn kinderen. Ik leef mét mijn kinderen. Onze behoeften zijn allemaal evenveel waard in dit gezin.

Ik stel de behoeften van mijn kinderen nu boven die van mij, maar dat zal ook minder worden als ze ouder en zelfstandiger worden, nu zijn ze nog zo goed als afhankelijk van de zorg die ze krijgen, dat gaat uiteraard minder worden als ze meer kunnen.

Ik vind het overigens wel een meerwaarde om af en toe even iets alleen te doen met mijn man. Ik ben namelijk niet alleen maar 'ouder van', maar ook 'partner van'. En soms is het lekker om dat even te scheiden. Net zoals ik het ook heerlijk vind om 'moeder van' te zijn.

Ik vind het leuk om iedereen zijn meningen zo te lezen!

Jolicious schreef:Ik vind het overigens wel een meerwaarde om af en toe even iets alleen te doen met mijn man. Ik ben namelijk niet alleen maar 'ouder van', maar ook 'partner van'. En soms is het lekker om dat even te scheiden. Net zoals ik het ook heerlijk vind om 'moeder van' te zijn.

Ja dit was dus waar ik nog op terug wilde komen, Rejoy.

Ik vind het namelijk ook belangrijk dat de relatie van jou en je partner goed blijft. En dat is in mijn ogen ook dingen samen doen. Natuurlijk is je kind verweven in je leven en hoort hij/zij er helemaal bij, maar ik vind het persoonlijk ook heerlijk om alleen met mijn partner wat te doen.

Natuurlijk heeft het wel een meerwaarde, maar ik vind het wel vervelend dat wordt gesuggereerd dat dingen met z'n tweeën doen (en dan heb ik het echt over weekendjes weg en dergelijke) een noodzakelijke voorwaarde is om je huwelijk goed te houden. Alsof je je partner zwaar tekort doet alsof je er niet geregeld samen op uit gaat.

Susan schreef:Natuurlijk heeft het wel een meerwaarde, maar ik vind het wel vervelend dat wordt gesuggereerd dat dingen met z'n tweeën doen (en dan heb ik het echt over weekendjes weg en dergelijke) een noodzakelijke voorwaarde is om je huwelijk goed te houden. Alsof je je partner zwaar tekort doet alsof je er niet geregeld samen op uit gaat.

Nee dat niet, maar in mijn ogen kan het je relatie wel een boost geven. Even niks hoeven.

Zelda schreef:

Jolicious schreef:Ik vind het overigens wel een meerwaarde om af en toe even iets alleen te doen met mijn man. Ik ben namelijk niet alleen maar 'ouder van', maar ook 'partner van'. En soms is het lekker om dat even te scheiden. Net zoals ik het ook heerlijk vind om 'moeder van' te zijn.

Ja dit was dus waar ik nog op terug wilde komen, Rejoy.

Ik vind het namelijk ook belangrijk dat de relatie van jou en je partner goed blijft. En dat is in mijn ogen ook dingen samen doen. Natuurlijk is je kind verweven in je leven en hoort hij/zij er helemaal bij, maar ik vind het persoonlijk ook heerlijk om alleen met mijn partner wat te doen.

Valt voor jou een film kijken of een goed gesprek op de vrijdag/zaterdagavond als je zoon in bed ligt daar niet onder bijvoorbeeld? Dat zijn de momenten die wij dan samen pakken. Natuurlijk heb je ook nog samen een relatie waaraan je moet werken, want als die niet goed is, dan vorm je geen stabiele basis voor je kind, maar wij hebben genoeg aan dat soort momenten. Ik vind het heerlijk om bijvoorbeeld bij hem op schoot te zitten voor de computer terwijl we samen een 3D ontwerp maken voor ons nieuwe huis, ik noem maar wat. Dat soort momenten waardeer ik minstens zo hard als een keer uit eten gaan bijvoorbeeld.