Slecht nieuws gesprek?

Wellicht dat dit een beetje warrig is, maar ik voel me ook een beetje warrig...

Zoals de meesten weten ligt mijn stiefmoeder in het ziekenhuis. Ze heeft eergisternacht epileptische aanvallen gehad en de kans was aanwezig dat dit werd veroorzaakt door een groeiende hersentumor. Die kans werd vandaag bevestigd na een scan. De hersentumor moet er hoe dan ook uit, wat het eindresultaat, hersenletsel e.d., ook zal zijn.

Morgen om 11.00u moet mijn vader op gesprek komen, zonder zijn vrouw. Hij neemt de broer van zijn vrouw mee in het geval er echt slecht nieuws komt. Ook al zal het voor de broer even slecht nieuws zijn. Ze ondersteunen elkaar. Zoiets denk ik. Maar zijn vrouw mag er NIETS van weten.

Ze is inmiddels bij. Ze heeft nog wel last van aanvallen, maar ze merkt hier zelf niets van. Dit is alleen te meten via de stickers op haar hoofd. (Totaal niet medisch aangelegd, sorry!) Ze schijnt mijn vader te hebben gevraagd waarom hij nog meer kleren voor haar moest meenemen, want ze wilde graag naar huis.

Vandaag ben ik naar huis gegaan, met de mededeling dat ik ook morgen vrij neem. Gelukkig nemen mijn collega's mij niets kwalijk. En vinden ze het alleen maar goed dat ik even voor mezelf kies. Het houdt me continu bezig, ik vind het echt verschrikkelijk. En dan morgen... Wat gebeurd er morgen..?

Ik weet dat ik het nu even per uur moet bekijken. Morgen moet ik stand-by staan, misschien moet ik zelfs wel even meegaan naar het ziekenhuis... Twee labiele mannen bij elkaar, dat werkt ook niet? Pfft!

Zou het een slecht nieuws gesprek zijn? Ik moet er namelijk niet aan denken. Want mijn vader stort in, de hele familie stort in... Ik en mijn broer storten in... We kennen haar nu zeven jaar, waren in 2009 getuigen van hun huwelijk, de enige getuigen, en we zijn van haar gaan houden.... En ook wij willen haar niet missen....

Nogmaals sorry voor het warrige verhaal, maar als ik niet narrig ben, dan huil ik en als ik mijn vader aan de lijn heb, dan wil ik me sterk houden. Vanavond ben ik nog even snel langsgeweest, maar lang kon ik ook niet blijven. Ik kon mijn gevoel gewoon niet uiten....

Pfft...

Lieve Isa, je weet me te vinden he... voor jullie allemaal

Wat is er mis met je gevoel uiten? Ik snap wel dat je niet constant wilt huilen bij je vader en er meer voor hem wilt zijn op die manier maar af en toe huilen is echt niet erg hoor. Je zegt zelf al dat je ook van haar bent gaan houden. Dat zal je vader alleen maar 'fijn' vinden om te zien al is het onder zo'n nare omstandigheid. Sterkte .

Lieve Isa, ik weet niet goed wat te zeggen. Wil je vooral heel veel strekte wensen. En misschien is dit wel je meest heldere post die je ooit geschreven hebt.

Als je mee wil naar het ziekenhuis, moet je dat doen. Je vader zal het fijn vinden als je er bent om hem te steunen. Heel veel sterkte!

Ik denk dat jullie het slechtste nieuws al gehad hebben namelijk dat ze een tumor heeft.

Ik denk daarom dat ze morgen het behandelplan willen doornemen met je vader. Dus de operatie. De gevolgen van die operatie kunnen ze denk ik niet zo goed inschatten, dat is een kwestie van afwachten hoe je stiefmoeder het doet na de operatie. Misschien willen ze ook nog wel gaan bestralen of iets dergelijks.

Meid als je mee wilt naar dat gesprek moet je gewoon meegaan, trek je het niet doe het dan niet.

Het spijt me je zal niet zoveel aan mijn reactie hebben denk ik. Ik wil je alleen nog heel erg veel sterkte wensen! Dikke knuffel voor jou!

ik vind het heel moeilijk in te schatten. Ik weet dat hier verpleegkundigen zijn. Alleen vind ik het heel vreemd dat ze dit zonder je stiefmoeder doen. Het gaat tenslotte om haar. Het eerste waar ik aan denk is dat ze behoorlijk heftig nieuws hebben en eerst willen overleggen hoe ze dit gaan brengen. Alleen blijf ik het vreemd vinden. Dat is het rare er ook aan. Vind het erg vreemd. Morgen in ieder geval heel veel sterkte.

Dank jullie wel meiden!

Mimpie; De tumor zit er al jaren. Hij is waarschijnlijk vanaf geboorte aanwezig geweest. Hij is ooit opgespoord in het ziekenhuis vanwege het feit dat stief altijd hoofdpijn had. We hebben zelfs haar laatste verjaardag jaren geleden al gevierd. Want de artsen hadden geen goede hoop. Gelukkig bleek de tumor niet te groeien en bleek deze zelfs goedaardig te zijn. Ze hebben hem daarom laten zitten, maar nu is het nieuws toch gekomen dat door de aanvallen de tumor eruit moet. En hierdoor kan ze grote letsel krijgen, omdat ze eigenlijk niet bij de plek kunnen zonder iets te beschadigen. We wisten het ergens wel, maar waren het wellicht expres vergeten... Omdat alles zo goed ging... Maar in je achterhoofd zit het altijd...

Ik vind het trouwens altijd moeilijk om mijn gevoel te uiten. Ik heb geen zin om me zwak te voelen. En ik weet dat zwak niet slecht is, maar ik voel het als slecht aan. Ik sta morgen stand-by om mee te gaan naar het ziekenhuis. Het lijkt mij niet verstandig dat ze dit alleen, met zijn tweeen, gaan doen.

Fairytale schreef:ik vind het heel moeilijk in te schatten. Ik weet dat hier verpleegkundigen zijn. Alleen vind ik het heel vreemd dat ze dit zonder je stiefmoeder doen. Het gaat tenslotte om haar. Het eerste waar ik aan denk is dat ze behoorlijk heftig nieuws hebben en eerst willen overleggen hoe ze dit gaan brengen. Alleen blijf ik het vreemd vinden. Dat is het rare er ook aan. Vind het erg vreemd. Morgen in ieder geval heel veel sterkte.

Wat vind je vreemd? Want dat komt nogal vreemd op mij over.

Lieve Isa! Doe dat waar jij je goed bij voelt, er is geen goede of foute manier. Heel veel sterkte en een .

Ik vind het vreemd dat ze een gesprek met je vader of zijn vrouw willen. Ik neem toch aan dat het over haar gaat. Ik zou er in ieder geval niet blij mee zijn als ze dingen met mijn man over mij gingen bespreken zonder dat ik er zelf van af zou weten.

pff heel veel sterkte! Wat heftig zeg.

Fairytale schreef:Ik vind het vreemd dat ze een gesprek met je vader of zijn vrouw willen. Ik neem toch aan dat het over haar gaat. Ik zou er in ieder geval niet blij mee zijn als ze dingen met mijn man over mij gingen bespreken zonder dat ik er zelf van af zou weten.

Ik denk dat dat héél erg ligt aan de situatie waarin de patiënt zich bevindt.

*been there, done that*

Fairytale schreef:Ik vind het vreemd dat ze een gesprek met je vader of zijn vrouw willen. Ik neem toch aan dat het over haar gaat. Ik zou er in ieder geval niet blij mee zijn als ze dingen met mijn man over mij gingen bespreken zonder dat ik er zelf van af zou weten.

Zoals ik het zie, en ook ik weet er helemaal niets vanaf. Willen ze mijn vader informeren over haar gezondheid, zonder haar, omdat met haar een aanval kan opleveren. Stress stimuleert aanvallen toch? Geen idee hoor, maar dat is mijn eerste gedachte. Of dat ze mijn vader eerst het slechte nieuws doen, zodat hij het kan laten bezinken en dat ze hen dan samen apart nemen? Echt geen idee. Maar ergens vind ik het nog niet zo gek.

Ja ok, daar zit natuurlijk ook wat in daar had ik nog niet aan gedacht. Sterkte in ieder geval.

Heel veel sterkte Isa.

Isa schreef:Ik vind het trouwens altijd moeilijk om mijn gevoel te uiten. Ik heb geen zin om me zwak te voelen. En ik weet dat zwak niet slecht is, maar ik voel het als slecht aan. Ik sta morgen stand-by om mee te gaan naar het ziekenhuis. Het lijkt mij niet verstandig dat ze dit alleen, met zijn tweeen, gaan doen.

Hoezo lijkt je dit niet verstandig? Het komt op mij nogal over alsof ze een behandelplan willen gaan bespreken. Vraag gewoon aan je vader of hij het fijn vindt als je mee gaat. Maar verstandig... Het zijn twee volwassen mannen die elkaar hierin kunnen steunen dus dat lijkt me wel ok. Ook met dit soort dingen. Daarom zijn ze dus al met zijn tweetjes.

Ik heb geen zin om me zwak te voelen? Er is inderdaad niets verkeerds aan emoties. Ik vind het tonen van emoties geen uiting van zwakte. Ik denk dat als ik op sommige momenten mijn emoties niet had geuit, mensen mij raar en kil hadden gevonden. Nu zeg ik niet dat je dat bent maar ik vind het apart dat je in een dergelijke situatie je voor wilt doen als iemand die je niet bent want de emoties heb je duidelijk wel.

Ik heb ook niet echt goede raad, ik zou vooral zeggen doe waar jij je goed bij voelt. Of dat nou is dat je er dan bij bent of niet. Ik wil je in ieder geval even veel sterkte wensen!

Wat naar, veel sterkte!

Dank je wel voor de opheldering Lady4.

ZvB - Het is iets waarmee ik ben opgegroeid. Huilen vond één van mijn ouders zoiets als zwakte tonen. Ik ben hier zo op gaan letten, door de jaren heen, dat wanneer ik mij intens verdrietig voel, ik in het rondte ga bitchen. Inmiddels ben ik wel zover, met het terugdraaien daarvan, dat ik mensen redelijkerwijs kan vertellen dat ik wat raar uit de hoek kan komen, omdat... En gelukkig wordt dit geaccepteerd... Maar handig is het niet. Iets wat ik in jaren heb opgebouwd, kan ik simpelweg niet in een paar jaar weer afbouwen. Ik doe mijn best echter wel.

Heel veel sterkte! Het is altijd zo verschrikkelijk als je moet wachten tot er duidelijkheid komt. Liefst wil je dat gesprek zo snel mogelijk.
Doe waar jij je goed bij voelt

Heel veel sterkte Isa

Veel sterkte, Isa!

Weet je al iets meer??

Nee...

Ik heb net proberen te bellen, maar hij is in gesprek.