Slecht nieuws

Krijg ik vandaag telefoon, mijn vader heeft leukemie en zijn lichaam is te zwak voor chemo kuren. Hij heeft vandaag 3 zakken bloed gekregen..
Mijn band met mijn vader loopt op het moment wat stroef. Ene kant ben ik erg boos. Andere kant geef ik wel veel om hem.
Vorig jaar heeft hij ook heel veel bloedtransfusies gehad. En was hij erg ziek. Ze zeiden da thij nog maar een jaar te leven had ongeveer. Even later zeiden ze dat hij nog wel langer zou leven.
Nu is er eindelijk duidelijk wat hij heeft. Leukemie en we kunnen niet meer aan 'jaren' denken.
Ik heb het vorig jaar heel zwaar gehad. Met mijn opleiding en alles bij elkaar. Ik ging er bijna zelf aan onderdoor. Slaapmedicatie gehad en kalmeringstabletten om wat rust te krijgen in mijn hoofd.
Dit jaar is het belangrijkste jaar. Namelijk mijn laatste en zwaarste jaar.

Om eerlijk te zijn, weet ik niet zo goed wat er komen gaat. Maar ik ben best bang voor de komende tijd.
Ik vind het moeilijk mijn hoofd ergens bij te houden. En als het hier om gaat al helemaal.
De opleiding is vrij pittig en mijn draagkracht is in de wintermaanden ook wat minder..

'zucht'..

Heel veel sterkte!

Dank je.

ik hoop dat er misschien mensen zijn met advies om mijn hoofd er een beetje bij te houden?

Pfoe.. advies
Ik kan de geijkte dingen wel zeggen, maar ik denk dat je die zelf ook wel kunt bedenken
- proberen je gedachten te verzetten
- avondje voor je zelf (heet bad/douche, chocola eten)
- alles er uit schreeuwen/huilen
- een lange wandeling maken

Ik wil je verder wel heel veel sterkte wensen meis..

Poeh advies heb ik niet echt eigenlijk, tja misschien wat Lejow zei, en dan nog een luie film kijken ofzo?

Maar wil je wel echt heel veel sterkte wensen!

Ook ik wil je veel sterkte wensen en misschien als tip, om eens te praten met je decaan / mentor om te kijken of er misschien iets aan je studie verlicht kan worden (misschien met wat vertraging, maar wel dat je rustiger aan kan doen)

Sterkte en de tips van Lejow zijn denk ik ook heel fijn om op te volgen!

Wat een rotnieuws inderdaad. Ondanks dat de band niet optimaal is, is dit natuurlijk ook wel weer erg drastisch . Heel veel sterkte en wellicht kun je contact opnemen met je huisarts voor iets kalmerends? Inderdaad, af en toe tijd voor jezelf proberen te nemen en steun hiervoor bij je partner/ familie/ vrienden vragen.

ik heb verder geen tips!

Misschien heb ik wel een tip: laat ze op school weten wat er aan de hand is..

Goh jemig... wat een slecht nieuws. Ik sluit me aan bij de tips van Lejow. Vooral het wandelen. Als het kan mét je vader nog..?? Of is de situatie nu dusdanig ernstig dat dat niet meer mogelijk is?

Erg vervelend in ieder geval meid... Sterkte met deze situatie..

Veel sterkte

jeeh, heftig! heel veel sterkte!

Ik wil je heel erg veel sterkte wensen!

Jeetje wat een heftig nieuws, en dat zo vlak voor de "feest"dagen.... heel veel sterkte!!!

Wat vreselijk! Heel veel sterkte voor jou !

wat vreselijk.. veel sterkte..

Ik zou ze op school sowieso wel laten weten wat er aan de hand is e.d. dan kunnen ze daar rekening mee houden als dat nodig is..

Veel sterkte meid! Ik zou inderdaad school op de hoogte brengen en samen kijken wat je kunt doen of evt. uit kunt stellen. Als er iemand is die met je meedenkt is dat al heel fijn.

Bedankt dames.
Ik denk dat dat ook wel belangrijk is, tijd voor mezelf blijven vrij maken door iets leuks te doen.

Wandelen met mijn vader kan misschien wel. Hij kan alleen niet zoveel. Hij zit in een rolstoel en slaapt overdag. Hij red het niet om een langere tijd wakker te blijven.
Als hij naar de winkel is geweest, dan is hij al bek af..

Ik heb mijn praktijkopleider al een mailtje gestuurd. Maar ze heeft vakantie.

Bah..

Wat naar zeg..heel erg veel sterkte.
Echte tips heb ik niet voor je, kan ze zelf ook wel gebruiken.

Misschien is het wel slim om die praktijkopleider te bellen. Nu blijf je ermee bezig in je hoofd en daar schiet je niks mee op. Daar maak je jezelf alleen maar stressig van. Bij mij willen ze graag weten hoe het steeds gaat en of ik dan bel in de vakanties, maakt ze niks uit.

Gekje schreef:Bedankt dames.
Ik denk dat dat ook wel belangrijk is, tijd voor mezelf blijven vrij maken door iets leuks te doen.

Wandelen met mijn vader kan misschien wel. Hij kan alleen niet zoveel. Hij zit in een rolstoel en slaapt overdag. Hij red het niet om een langere tijd wakker te blijven.
Als hij naar de winkel is geweest, dan is hij al bek af..

Ik heb mijn praktijkopleider al een mailtje gestuurd. Maar ze heeft vakantie.

Bah..

Ik denk dat je niet moet denken dat je perse iets leuks moet doen met hem. Langsgaan vind hij waarschijnlijk al lief. Mijn vader kan ook weinig meer en voor hem is ook alles te vermoeiend (slaapt veel bij ook) maar hij vindt het heerlijk als de kinderen langs komen. Al kijken we maar samen TV. Je hoeft soms niet eens te praten om er voor iemand te zijn. Er zijn is vaak al genoeg.

Daar heb je wel gelijk in.. Er zijn is vaak al genoeg.
Ik had hem gisteren nog gebeld. En gezegd dat ik in gedachten elke seconde bij hem ben. Hij zei dat hij zich wel laat behandelen maar dat hij er ook wel vrede mee heeft om te gaan. Niet om ons achter te laten natuurlijk, maar voor hem is het wel goed zo. Zonder ons had hij zijn kaarsje gewoon uit laten gaan ipv nog behandeld te willen worden.
Hij zei dat hij wel bang is dat hij ons niet meer ziet. Zulke dingen doen toch wel pijn.. Ik heb ook een beetje het gevoel dat ik er niet verdrietig om mag zijn. Juist omdat ons contact op het moment wat minder goed verliep..

Jeetje meid, natuurlijk mag je verdrietig zijn,
Misschien is het contact de afgelopen tijd wat minder geweest, maar vroeger waarschijnlijk wel goed.
Heb je mooie/leuke dingen mee gemaakt.
Het blijft je vader hoe dan ook en jullie houden van elkaar.

Mijn schoonmoeder is 2 maanden geleden overleden, ze was alcholist en had de laatste tijd last van korsekof ( schrijf je niet zo)
Je kan je voorstellen dat de band die alle kinderen met haar hadden niet optimaal was.
Maar iedereen was er verdrietig om, kids, schoonkids iedereen.
Mijn man heeft tranen met tuiten gehuild ( huilt normaal nooit) alle herinneringen kwamen boven uit de tijd dat ze nog wel goed ( bezig) was.
Maar ook de ongeneerde uitspraken die eigenlijk niet kunnen hihi.

Dus ja meid je heb alle recht om verdrietig te zijn.

Veel sterkte de komende tijd

1 keer is genoeg

Je mag altijd denken en voelen wat je wilt hoor. In gevoel zit soms niet direct een logica maar ik vind het wel logisch dat je verdrietig bent. Waarschijnlijk had je toch hoop dat het contact beter zou worden, al was dat niet zo. Met dit nieuws lijkt die kans voorbij te gaan en verlies je die hoop. Is toch logisch dat je je verdrietig voelt om zoiets? Dat een contact slecht loopt wil ook niet zeggen dat je niet van iemand houdt.

Je hebt alweer gelijk.. Hé Lagom toch..

We hebben wel altijd een click gehad. Eigenlijk gelijk vanaf het begin al. Alleen liep het de laatste tijd gewoon rot..
Ik heb met een oud klasgenootje afgesproken om 1x in de week samen met school bezig te gaan. Dan weet ik in elk geval zeker dat ik school door blijft gaan.