Zomaar met vreemden meelopen...

nav een gesprekje net met een vriendin even hier ook deze vraag..

We hebben een enorm sociaal en gezellig ventje dat met iedereen kletst enzo. Erg gezellig maar aan de ene kant ook wat eng omdat hij dus zomaar met anderen meeloopt als ze dat hem vragen.

Zo bijv vandaag, was de eerste keer dat hij dat dus echt deed (met anderen meelopen)

Hij loopt opeens naar een kindje met een Cars tshirt. WOW mama carsss riep hij WOW. En toen kreeg het kindje dus een hand van hem. Zijn moeder keek naar ons, omdat ik het uiteraard allemaal precies volg en het voor onze neus gebeurde, en zegt dus voor de grap; ga je met ons mee naar de diertjes kijken??

Jaaaaaaaaa roept R, daag daag mama en hij loopt dus serieus mee...

Nu was het dus zeg maar gespeeld door deze mensen maar ik vind het wel echt doodeng dat hij dat dus ook echt gewoon doet, al vraag ik me af hoe ver hij meegelopen zou zijn maar ja dan is het natuurlijk al te laat..



Doen jullie kids dit ook? En ik probeer hem al te leren dat hij niet zomaar met iemand mee mag lopen maar ja hij is pas net 2, in hoeverre zal hij dit echt snappen?

Mijn oudste loopt niet zozeer met mensen mee, maar loopt gewoon weg van mij. In winkels houd ik haar constant bij de hand of in het zicht, want als ze ergens iets leuks ziet is ze vertrokken.

Laatst werd ze heel erg boos op mij omdat ik haar driewieler in de schuur op wilde ruimen. Uit kwaadheid rende ze weg, dus ik ging er achteraan op een afstandje. Ze was in zichzelf aan het mompelen onder het rennen: 'Mag weer niet van mama... Heel stom... Ik wil driewieler... Mama zeuren... Niet leuk... ' Ondertussen keek ze dus gewoon niet om! Na echt een halve kilometer of zo (!), riep ik haar en ze schrok zich rot, want ze had dus gewoon echt niet door dat ik nog achter haar liep en dat maakte haar blijkbaar ook niet uit .

Oh ja en qua tips: ik leg wel uit dat het belangrijk is dat ze bij mij in de buurt blijft, maar dat is dus nog niet helemaal doorgedrongen. Ik probeer er geen eng verhaal van te maken in de zin van: er kan je wel iets overkomen. Maar gewoon dat ik het fijn vind als ze bij mij in de buurt blijft.

Ik hou R ook altijd aan de hand maar meestal loopt hij wat om me heen, hij houdt me vrijwel altijd goed in het zicht. Altijd in de buggy vind ik niets omdat ik hem ook wel leren dat hij gewoon bij me moet blijven, anders is hij dadelijk ouder en nooit gewend aan loslopen en wanneer je hem dan los laat lopen vraag ik me af of ze dat dan dus nog gewoon doen.

Ik twijfel over zo'n wandelkoord maar daar is mijn wederhelft het niet mee eens, die vindt dat iets voorhonden en niet voor kinderen.

Ik zeg hem ook dat hij goed bij mama moet blijven en zo wat dingen maar het dringt dus nog niet echt door hahaha.

Hier op de camping hebben we een heel mooie grote tuin met schommel, glijbaan, zandbak, trampoline, speelhuis, toch is de tuin van de buren altijd interessanter. Gelukkig reageert Ezra inmiddels op zijn naam en kan ik hem terugroepen, maar af en toe is de verleiding te groot en loopt hij toch door, en als Yrsa weer zo'n moment heeft dat ze alles doet wat Ezra doet gaat zij er ook nog achteraan. De enige optie is dus heel goed opletten en ze niet uit het oog verliezen.

Inderdaad goed opletten, en hier duurde het ook even voor hij reageerde als ik hem ook echt terug riep.

ik ben heel blij dat ons kind wat dat betreft ontzettend verlegen is en een vreemde nog niet aan durft te kijken.

Rejoy. schreef:ik ben heel blij dat ons kind wat dat betreft ontzettend verlegen is en een vreemde nog niet aan durft te kijken.

+1. Vanuit de kinderwagen kan N. heel lief lachen en zwaaien naar vreemden, maar zodra ze in de buurt komen en N. niet veilig in de wagen zit dan moet ze niks van ze hebben.

Parisienne schreef:

Rejoy. schreef:ik ben heel blij dat ons kind wat dat betreft ontzettend verlegen is en een vreemde nog niet aan durft te kijken.

+1. Vanuit de kinderwagen kan N. heel lief lachen en zwaaien naar vreemden, maar zodra ze in de buurt komen en N. niet veilig in de wagen zit dan moet ze niks van ze hebben.

+1

Hier is T dus bijna anderhalf en is dus ook zo sociaal en niet bang voor vreemden en zal met iedereen meegaan. Daarom let ik ontzettend op met wie ze is. Ik kan haar als mama alleen nog beschermen, want uitleggen kan nog niet.

Mijn dochter is nog een stuk jonger, maar zij loopt ook rustig met iedereen mee. Op straat zegt ze tegen iedereen "Hey". Vorige week waren we op een verjaardag en toen zei iemand helemaal verbaasd tegen me dat dl zomaar met diegene was meegelopen, dat was ze met haar kleinkinderen niet gewend. Ik weet eigenlijk niet wat ik daar aan kan doen, behalve het in de gaten houden.

loesje schreef:

Parisienne schreef:

Rejoy. schreef:ik ben heel blij dat ons kind wat dat betreft ontzettend verlegen is en een vreemde nog niet aan durft te kijken.

+1. Vanuit de kinderwagen kan N. heel lief lachen en zwaaien naar vreemden, maar zodra ze in de buurt komen en N. niet veilig in de wagen zit dan moet ze niks van ze hebben.

+1

Tof, liever hebben dat je kind verlegen is voor je eigen gemoedsrust.

Zo erg is dat toch niet? Wees blij dat hij zo onbevangen is. En de wereld is niet zo eng, er staan niet engemensen op elke straathoek die je kind iets willen doen. Je lijkt me zelf een beetje bang. Ik vind het ook lastig dat mijn zoon makkelijk wegloopt, maar meer omdat hij dan verdwaald en bijvoorbeeld in het water kan vallen. Maar niet vanwege andere mensen, die zijn niet gevaarlijk of eng.

mijn dochter is dus ook niet bang voor vreemden. laatst op mijn werk liep ze gewoon met een collega mee die dat aan haar vroeg. ik dacht dat doet ze niet nou mooi wel. maar vind het dus ook best griezelig dat ze zo is. enige wat je kan doen is denk ik uitleggen en in de gaten houden.

WWat wil je uitleggen dan? ik zeg tegen mijn kinderen dat ze als ze met iemand mee willen ze dat altijd eerst moeten vragen. Of ze iemand nu kennen of niet. Ik ha geen verhalen ophangen dat ze bij mama moeten blijven omdat het anders gevaarlijk is of uitleggen dat romige mensen niet aardig zijn. Ik ben zelf lekker naïef en doe het daar al bijna 30 jaar prima op en ik hoop dat mijn kinderen dat overnemen, dat vertrouwen in mensen.