nav wat vind jij asociaal gedrag bij vreemden..

Als je in de stad oid loopt wat vind je dan echt associaal tov kinderen?

Ik vind het asociaal als:
- ouders gillen tegen hun kind,
- ouders kinderen aan armen mee leuren door de stad heen
- vloeken tegen een ander waar de kinderen bijzijn


En jullie?

Ik snap het nut van dit topic niet zo eigenlijk, is het nu de bedoeling dat we 'asociaal' gedrag op gaan sommen van andere ouders? Nee, daar doe ik niet aan mee. Het moet 'asociaal' zijn trouwens, in je topictitel.

Ik stoor me aan ouders die hun kinderen niet onder controle hebben, al kunnen ze daar misschien niks aan doen, maar kinderen die de hele winkel door rennen en lopen te schreeuwen, kan ik niet tegen.
Verder moet iedereen zelf weten hoe ze hun kinderen opvoeden.

Storm klopt idd een S te veel.

Ik kwam erop over door een ander topic. Ik vind mensen tegenwoordig gewoon echt soms te asociaal voor woorden, vandaar dacht dat er hier mensen dat misschien ook wel vonden. En er zijn hier zoveel topics waarvan ikhet nut niet begrijp haha dus deze kan perfect..

Tsja, ik vind dit een 'kijk mij een goede moeder zijn die het beter doet dan jij' topic, en daar stoor ik me aan. Wat is asociaal gedrag? Ik heb vaak ook medelijden met de ouders die tegen hun kindje schreeuwen bijvoorbeeld. Ik vraag me altijd af wat er aan de andere kant van het verhaal speelt.

Nou zo is het dus totaal niet bedoeld. Ik ben gewoon benieuwd of jullie je 'storen' aan het gedrag van andere mensen omdat ik die indruk wel kreeg in een ander topic.

Ik vind het idd altijd erg zielig als ouders schreeuwen tegen hun kind, door dat andere topic dacht ik eraan en vandaar dit topic. Totaal geen ow wat ben ik toch geweldig topic..verre van...

Ik vind dat ook heel zielig hoor, maar wat ik wil zeggen is, vaak is het een momentopname wat je ziet.

Storm schreef:Ik vind dat ook heel zielig hoor, maar wat ik wil zeggen is, vaak is het een momentopname wat je ziet.

dat is ook zo, maar ik denk dan toch soms van als er maar niets gebeurd met zo'n kindje. Misschien heel gek maar je hoort zoveel van die bizare verhalen. Laatst schrok ik zo van een moeder, weet natuurlijk niet wat er vooraf voorgevallen is, maar ze ging serieus tekeer tegen haar kind van 2?? ongeveer dat er heel veel mensen stonden te kijken. Schelden, ze sloeg haar en daarna sleurde ze het kind zo mee aan dr armpje. Ik snap dat kinderen het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen maar deze reactie vond ik echt erg. Zo van in blinde woede kan er vanalles gebeuren.

Printje, dat gaat idd veel te ver.

Storm schreef:Printje, dat gaat idd veel te ver.

Precies en de emo-ik kan daar serieus niet tegen, het kan natuurlijk ook goed eenmalig geweest zijn, dat die moeder dr dag niet had maar ik vond eht zoo zoo zielig. En door dat andere topic over wel/niet op andermans kinderen reageren dacht ik er weer aan, want er stonden zoveel mensen te kijken en niemand (ook ik niet) ging erheen om het kind of de moeder te helpen. Dan denk ik achteraf, misschien stom, maar stel dat het thuis mis was gegaan en die moeder had dat kind iets aangedaan dan had ik mezelf wel voor mijn kop kunnen slaan, dat je dan toch iets gedaan hebt zeg maar.

Ik probeer meestal niet zoveel op anderen te letten, omdat je inderdaad vrijwel nooit een goed beeld hebt van de gehele situatie, je ziet alleen maar een momentopname. Dat neemt niet weg dat ik soms weleens dingen zie waar ik niet vrolijk van wordt. Met name schreeuwen/schelden, meesleuren, of erger nog: slaan. Dat laatste zag ik een keer vanuit de trein, op het perron sloeg een moeder haar dochtertje.. Echt mijn hart brak toen ik zo'n klein meisje geslagen zag worden

Ik zag laatst een keer een oma in de stad een straat oversteken met haar kleinkinderen. Ze wilde eerst het meisje en toen de jongen de straat overkrijgen. Dit is echt een straat waar ik het al benauwd van krijg om op de fiets over te steken, er zijn geen stoplichten en het is een hoofdweg. Redelijk bizar idee dus om een klein jongetje daar in zijn uppie voor te laten wachten, dat deed hij dus ook niet en tot mijn grote schrik ging hij dus alleen oversteken.

Op een gegeven moment stond hij midden op de straat terwijl het verkeer langs hem heen raasde en waar die oma hem toen voor uitmaakte... Ik durf het hier gewoon bijna niet neer te zetten, hij werd helemaal verrot gescholden, ze was hysterisch aan het schelden tegen hem terwijl ze hem ophaalde en daar ging ze nog wel een paar minuten mee door toen hij eenmaal in veiligheid werd gebracht. En het erge: ik zag dat het jongetje en het meisje er heel gelaten op reageerden, alsof ze het gewend waren, dat weet ik eigenlijk wel zo goed als zeker. Daarna fietste die vrouw al krijsend tegen de kinderen verder met hun. In plaats van dat je het jongetje even een grote knuffel geeft omdat hij zich ook kapot is geschrokken.

Ik vraag me nu nog steeds af of ik er niet iets van had moeten zeggen, het was echt ver de grenzen van het normale over.

Ik probeer meestal niet zoveel op anderen te letten, omdat je inderdaad vrijwel nooit een goed beeld hebt van de gehele situatie, je ziet alleen maar een momentopname. Dat neemt niet weg dat ik soms weleens dingen zie waar ik niet vrolijk van wordt. Met name schreeuwen/schelden.

+1

Loesje waarom kopiëer jij gewoon de tekst? Weet je niet hoe je moet quoten?

Loesje waarom kopiëer jij gewoon de tekst? omdat ik het daar ook mee eens ben

Hahaha sorry maar hier moest ik om lachen het kan best zijn dat je het ermee eens bent maar dan kun je beter de tekst quoten in plaats van het te kopiëren.

Hahaha sorry maar hier moest ik om lachen het kan best zijn dat je het ermee eens bent maar dan kun je beter de tekst quoten in plaats van het te kopiëren.

flauw hoor

PapillonRose schreef:Ik probeer meestal niet zoveel op anderen te letten, omdat je inderdaad vrijwel nooit een goed beeld hebt van de gehele situatie, je ziet alleen maar een momentopname. Dat neemt niet weg dat ik soms weleens dingen zie waar ik niet vrolijk van wordt. Met name schreeuwen/schelden, meesleuren, of erger nog: slaan. Dat laatste zag ik een keer vanuit de trein, op het perron sloeg een moeder haar dochtertje.. Echt mijn hart brak toen ik zo'n klein meisje geslagen zag worden

+1

Dat laatste is inderdaad hartverscheurend.

Twellie schreef:Ik zag laatst een keer een oma in de stad een straat oversteken met haar kleinkinderen. Ze wilde eerst het meisje en toen de jongen de straat overkrijgen. Dit is echt een straat waar ik het al benauwd van krijg om op de fiets over te steken, er zijn geen stoplichten en het is een hoofdweg. Redelijk bizar idee dus om een klein jongetje daar in zijn uppie voor te laten wachten, dat deed hij dus ook niet en tot mijn grote schrik ging hij dus alleen oversteken.

Op een gegeven moment stond hij midden op de straat terwijl het verkeer langs hem heen raasde en waar die oma hem toen voor uitmaakte... Ik durf het hier gewoon bijna niet neer te zetten, hij werd helemaal verrot gescholden, ze was hysterisch aan het schelden tegen hem terwijl ze hem ophaalde en daar ging ze nog wel een paar minuten mee door toen hij eenmaal in veiligheid werd gebracht. En het erge: ik zag dat het jongetje en het meisje er heel gelaten op reageerden, alsof ze het gewend waren, dat weet ik eigenlijk wel zo goed als zeker. Daarna fietste die vrouw al krijsend tegen de kinderen verder met hun. In plaats van dat je het jongetje even een grote knuffel geeft omdat hij zich ook kapot is geschrokken.

Ik vraag me nu nog steeds af of ik er niet iets van had moeten zeggen, het was echt ver de grenzen van het normale over.

Toch snap ik wel dat je even helemaal dol wordt als je (klein) kind daar tussen het verkeer staat. Al had ze dat risico nooi mogen nemen.
Zo heb ik een keer een klap van mijn tante gekregen omdat ze me zo zonder kijken de weg op zag lopen en voor een auto vandaan moest plukken. Ze schrok zo dat ze me dus sloeg (daar voelde ze zich ook weer heel erg rot over)

Ik herinner me een vader die in een parkeergarage keihard tegen zijn kinderen (een jaar of 4 en een jaar of 6) schreeuwde dat hij blij was dat mama er was, want dan hoefde HIJ tenminste niet continu met twee van die asociale kutkinderen opgescheept te zitten, en als ze niet binnen tien seconden in de auto zaten dan sloeg hij ze er wel in.

Tuurlijk weet je niet wat er is voorgevallen, maar toen dacht ik wel: het zou je pa maar zijn...

Sunprincess schreef:

Twellie schreef:Ik zag laatst een keer een oma in de stad een straat oversteken met haar kleinkinderen. Ze wilde eerst het meisje en toen de jongen de straat overkrijgen. Dit is echt een straat waar ik het al benauwd van krijg om op de fiets over te steken, er zijn geen stoplichten en het is een hoofdweg. Redelijk bizar idee dus om een klein jongetje daar in zijn uppie voor te laten wachten, dat deed hij dus ook niet en tot mijn grote schrik ging hij dus alleen oversteken.

Op een gegeven moment stond hij midden op de straat terwijl het verkeer langs hem heen raasde en waar die oma hem toen voor uitmaakte... Ik durf het hier gewoon bijna niet neer te zetten, hij werd helemaal verrot gescholden, ze was hysterisch aan het schelden tegen hem terwijl ze hem ophaalde en daar ging ze nog wel een paar minuten mee door toen hij eenmaal in veiligheid werd gebracht. En het erge: ik zag dat het jongetje en het meisje er heel gelaten op reageerden, alsof ze het gewend waren, dat weet ik eigenlijk wel zo goed als zeker. Daarna fietste die vrouw al krijsend tegen de kinderen verder met hun. In plaats van dat je het jongetje even een grote knuffel geeft omdat hij zich ook kapot is geschrokken.

Ik vraag me nu nog steeds af of ik er niet iets van had moeten zeggen, het was echt ver de grenzen van het normale over.

Toch snap ik wel dat je even helemaal dol wordt als je (klein) kind daar tussen het verkeer staat. Al had ze dat risico nooi mogen nemen.
Zo heb ik een keer een klap van mijn tante gekregen omdat ze me zo zonder kijken de weg op zag lopen en voor een auto vandaan moest plukken. Ze schrok zo dat ze me dus sloeg (daar voelde ze zich ook weer heel erg rot over)

Ja klopt, mijn eerste reactie als ik heel erg schrik van wat mijn dochter doet is ook wel eens boos worden voor een paar seconden. Maar deze oma ging minutenlang luid scheldend tegen haar kleinkinderen te keer. Echt heel naar en niet meer een normale eerste reactie.

Ik word er altijd zo verdrietig van om dit soort verhalen te lezen

ik vind het asociaal als ouders hun (jonge) kinderen niet bijbrengen dat ze niet constant met hun neus vooraan hoeven te staan en ze niet moeten verwachten dat iedereen (wildvreemden) op hun vragen/verhalen zit te wachten (als je bijvoorbeeld in gesprek bent met iemand anders).

En ik vind het ook aso als je je kinderen in de supermarkt op skeelers rond laat skeeleren, waarbij ze iedere keer tegen andere mensen/winkelwagentjes op botsen.

Waarom is het asociaal om kinderen aan hun arm mee te sleuren .. als ze niet luisteren tja.. je moet toch wat (of zie ik dit nu verkeerd)..

Ik moet stiekem altijd wel lachen als ik kinderen zo overdreven nep hoor huilen of in het gangpad zie liggen krijsen.. die ouders met die beschaamde gezichten ..