Er compleet doorheen zitten

Op dit moment zit ik er echt compleet doorheen.

Voor mij was de druppen toen ik eind vorig jaar een miskraam kreeg en paar dagen later kregen we te horen dat de broer van mijn man een kind krijgt. Ik zou dan ongeveer even lang zwanger zijn. Dus wij worden steeds geconfronteerd met hun zwangerschap. Als ik er alleen al aan denk dat hun straks een kind hebben kan ik wel huilen, is niet dat ik het hun niet gun. Maar wij wachten al zo lang op een kindje. Ook merk ik aan mijzelf dat ik gewoon wraak gevoelens krijg na baby's en kinderen en zo ben ik niet. Ik vind baby's en kinderen lief en wil niet als ik ze zie denken van die wil ik slaan of als ik een zwangere vrouw zie denk ik ook de meest rare dingen.

Ik heb de afgelopen 2 jaar veel meegemaakt mijn vader heeft een beroerte gehad en is daardoor een hele andere vader geworden en momenteel is hij heel erg anders dan dat die was. Ik zou zo graag willen dat het 2 jaar geleden was dat hij nog de normale vader was zoals altijd.

Ook hebben we veel tegenslag met het bedrijf van mijn man. Hij heeft dit jaar maar 4 weken gewerkt en dat geld nog nooit binnen gekregen omdat je wachtweken hebt. Dus alleen mijn inkomen van ongeveer 600 euro krijgen we maar. Daar moeten we van leven en alles van betalen, wat natuurlijk niet lukt. Dit is alleen maar extra stress, waar ik echt helemaal gek van word.

Wat ik ook zo vervelend vind ik mensen vragen mij heeft je man al werk, en hoe is het met je vader. Ze vragen niet hoe het met mij is. Ben in december geopereerd maar niemand die er naar vraagt. Niet dat mensen mij altijd moeten vragen hoe het is.

Al die situaties bij elkaar zorgt ervoor dat ik momenteel gewoon een wrak ben. Ik werk zodat we in ieder geval iets van inkomen krijgen. Maar ben kapot van een dag werken. Ik ken mezelf zo helemaal niet. Het liefste pak ik nu mijn koffer en ga ergens heen ver weg van hier, maar ja dat lost natuurlijk niks op.

Is een heel verhaal geworden, maar moet het gewoon kwijt, in ieder geval bedankt voor het lezen

Ik herken op zich wel dat het confronterend is als je andere mensen ziet hebben wat jij niet hebt en zo graag had willen hebben, dat doet soms gewoon pijn en soms kun je het er net even niet bij hebben en veroorzaakt het een rothumeur of een huilbui. Dat is denk ik wel normaal. Op het moment dat het echt woede, wraakgevoelens en nare gedachten bij je gaat oproepen, als je de drang voelt om anderen iets aan te doen en sowieso als je jezelf zo slecht voelt dat je haast niet meer weet wat je met jezelf aan moet, dan denk ik dat je er wel echt actief aan moet gaan werken, desnoods met een professionele hulpverlener. Ik denk dat je problemen dan te diep zitten om er hier op een forum echt goed advies over te geven.

Sterkte in ieder geval, ik hoop dat je snel weer een beetje wind mee hebt in je leven en beter in je vel zit.

Jeetje meid wat naar om te moeten horen dat je je zo voelt. Dat van het kindje en je zwager wist ik wel dat je het heel erg moeilijk mee had en ik kan me voorstellen dat het elke keer pijn doet. Maar dat je verder ook in de put zit(ook met je mans werk) vind ik vreselijk naar te moeten horen. Is het geen optie om er even tussenuit te gaan? Ik weet dat jullie misschien geldzorgen hebben, maar het kan je wel weer even een boost geven en voorkomen dat je instort/een burnout krijgt. Ik hoop dat het allemaal beter zal gaan(en dat er voor jullie ook nog een kindje mag komen), maar voor nu heel veel sterkte en knuffels(dat verdien je zeker)

Als ik jou was zou ik jezelf per direct ziek melden en een afspraak met de huisarts maken om een vervolgplan op te stellen. Dit ga je zo niet lang volhouden. Het is een opeenstapeling van dingen die je moet zien te verwerken. Nu voor jezelf kiezen is niet zwak het is juist een sterke beslissing om te zien dat je verkeerd bezig bent. Wil je in ieder geval veel sterkte wensen.

Wat naar om te lezen Sarah. Ik zou inderdaad ook externe hulp gaan zoeken om het te verwerken. Dat is helemaal niet erg, en kan je net even weer de juiste draai aan je leven geven. Anders blijf je misschien met onverwerkte dingen zitten, en kan dat blijven terug komen. Sterkte en ik hoop dat er weer goede dingen op je pad komen, waardoor je weer wat positiever wordt!

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen maar ik wil je gewoon een hele dikke knuffel geven"

Eens met het stuk van susan.

Ik herken veel van de situatie waarin je zit, buiten het baby stuk dan herken wel dat soms alles wat tegen kan zitten ook daadwerkelijk tegenzit.Maar lees wel dingen waar actief iets mee gedaan kan worden. Waarom heeft je vriend-man(?) maar 4 weken gewerkt is dat door eigen bedrijf ? Is er dan geen mogelijkheid dat hij in loondienst gaat? Van 600 euro doe je ook niet veel natuurlijk.

Wat betreft je vader 's situatie denk ik dat dat een stuk acceptatie en verwerking is,je kan daarin blijven "hangen" maar daar schiet niemand iets mee op .

Begrijp me niet verkeerd,weet absoluut echt hoe je je voelt maar met wegzakken in ellende komt het niet goed!

dank jullie voor de reacties ,
frolic mijn man heeft maar zo kort gewerkt hij heeft een eigen bedrijf en door de winter was er gewoon geen werk. Hij wil nu wel stoppen en op zoek naar een gewone baan maar er is gewoon niks te vinden helaas. Nu werk die wel weer gelukkig.

Door jullie reacties en net dikke huilbui in de auto heb ik zojuist de huisarts gebeld en moet daar woensdag heen. Bah vind het nu al doodeng. Wat moet ik dan zeggen

Goed dat je gebeld heb ! En wat je moet zeggen? gewoon de waarheid ! Ik zou mijn man wel blijven aanmoedigen om werk te zoeken ondanks dat hij nu werkt.het zijn nu hele onzekere tijden en gezien de situatie waarin je je bevind lijkt me dat het slimste. Zeker als je zwanger word. Het geeft dan al zoveel meer rust in je leven.

Daar zou ik me geen zorgen over maken, de huisarts zal je vragen stellen waar je op kan antwoorden. Ik kan me goed voorstellen dat je het even niet meer ziet zitten. Goed dat je hulp zoekt.

Sterkte.

o mijn man zoekt ook zeker wel naar werk hoor, hij heeft al 10 brieven gestuurd en allemaal of niks gehoord of werd niks. Dus hij blijft doorzoeken

Goed dat je de huisarts hebt gebeld en vertel hem gewoon wat je hierboven ook in je eerste stukje hebt geschreven. Hopelijk komt er dan snel wat hulp voor je op gang, want je hebt het erg moeilijk (gehad). Heel veel sterkte ermee, ik hoop dat je je snel in elk geval iets beter zult voelen.

Bah wat een tegenslagen voor jullie zeg. Helemaal voor jou vanwege je miskraam dat heeft sowieso een impact. Is het niet mogelijk om er met iemand over te praten want de boze gefrusteerde gevoelens die je hebt, heeft dat niet met jouw verwerkingsproces te maken? Sterkte hoor!

Wat naar om te lezen dat je er zo doorheen zit, goed dat je de stap hebt genomen om een afspraak bij de HA te maken!
Verder weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen.... ik hoop alleen dat je je gauw weer wat beter mag gaan voelen en dat het jullie allemaal voor de wind mag gaan en jullie ook gauw een kindje mogen krijgen!

Ben net bij de huisarts geweest barste in tranen uit. En hij heeft mijn verhaal geluisterd en vond het veel dingen. En heeft me door verwezen naar maatschappelijk werk.

Zei hij nog wat over je werk?

Ow Sarah wat rot allemaal, hopelijk kun je bij de MD wel je verhaal kwijt.

nou 11 april intake gesprek. Ben benieuwd wat ik er van moet verwachten.

Over mijn werk heb ik het niet gehad omdat het gewoon geen optie is om te stoppen met werken dan krijg ik geen inkomen

maar je hoeft ook niet te stoppen, meld jezelf ziek dan krijg je toch ook gewoon loon of 70% van je loon. Of heb je een 0uren contract dan is het wat anders. Maar je moet nu ook aan jezelf denken he meid

Ja, je zou eens kunnen kijken of je niet een tijdje in de ziektewet kunt. Gewoon even lekker bijkomen en bijtanken, daar knap een mens soms echt van op...

Hebben jullie het ook nog gehad over jullie kinderwens? Is het misschien een idee om daar eens verder in te voorzien? ik wil je absoluut niets aanpraten/pushen maar volgens mij zijn jullie al een poosje bezig

Ik wil je in iedergeval heel veel sterkte wensen, ik weet helaas hoe het is om zo diep in de put te zitten.... Hoop dat je je gauw wat beter voelt meis!

ik heb idd een 0 uren contract,

En over de kinderwens, Wij zijn al bij het ziekenhuis. Alleen moet mijn man nog een keer onderzocht worden. En dat komt er eigenlijk niet van. En wij vinden die stap voor ivf of andere behandelingen veel te groot nog. Dus dat staat allemaal op een laag pitje

Ik vind 't allemaal heel vervelend voor je Sarah, en ik wil even zeggen dat ik 't heel knap van je vind dat je de (vaak hele grote) stap hebt genomen om hulp te gaan zoeken. Ik hoop dat 't je zal helpen!

Wat naar dat je je zo voelt Sarah. Wel knap dat je er werk van gemaakt heb.
Ik ben verder al een hele tijd benieuwd naar je, hoe het herstel is gegaan met je hand? Kan je je hand weer volledig gebruiken?

Mijn hand. tja die ging goed. Tot de laatste tijd mijn wijsvinger ineens heel stijf is en snachts het gevoel af en toe terug is . Zit nu te twijfelen om ik moet bellen naar de arts van het ziekenhuis. En hoe is het met jou hand ?

Sarah1985 schreef:Mijn hand. tja die ging goed. Tot de laatste tijd mijn wijsvinger ineens heel stijf is en snachts het gevoel af en toe terug is . Zit nu te twijfelen om ik moet bellen naar de arts van het ziekenhuis. En hoe is het met jou hand ?

Hmm dat klopt niet, zou ik toch ff laten checken.

Met mijn hand gaat het goed! Heb eigenlijk nergens geen last meer van, tenzij in echt iets zwaars moet tillen dan voel ik het nog maar verder mag ik niet klagen. Helaas moet ik binnenkort wel aan mijn andere hand geholpen worden.