Voor jezelf opkomen

Vroeger was ik heel verlegen en durfde ik dat dus echt niet, nu gelukkig wel

Ik doe/durf het wel, maar vind dat ik het eigenlijk wel vaker mag doen!

Ja. Alleen soms een beetje laat: als er eigenlijk al een grens is overschreden. Maar daarna ben ik ook heel stellig en weet ik waar ik voor sta. Dat ik soms te laat reageer komt niet door gebrek aan lef, maar doordat ik het eerst allemaal goed moet overzien en overwegen voordat ik reageer, anders is het een grote blur en geef ik een overtrokken reactie. En soms omdat ik het domweg te laat door heb. Als ik dat nou eens kon veranderen...

Sterre schreef:Ja. Alleen soms een beetje laat: als er eigenlijk al een grens is overschreden. Maar daarna ben ik ook heel stellig en weet ik waar ik voor sta. Dat ik soms te laat reageer komt niet door gebrek aan lef, maar doordat ik het eerst allemaal goed moet overzien en overwegen voordat ik reageer, anders is het een grote blur en geef ik een overtrokken reactie. En soms omdat ik het domweg te laat door heb. Als ik dat nou eens kon veranderen...

Hier herken ik mij goed in!! Ik vind het lastig om gelijk een reactie te geven en moet daar eerst eigenlijk even 'overnadenken' omdat ik het lastig vind om dingen onder woorden te brengen. Maar ik ben nu toch echt aan het proberen om gewoon te zeggen wat ik denk en mijn mening te geven. Mijn vriend stimuleert me hier ook in en dat is erg fijn!

Vroeger werd me altijd gezegd dat ik assertiever moest worden. Was altijd het stille meisje dat het allemaal wel best vond wat er om haar heen gebeurde. Totdat ik op een punt in mijn leven kwam dat mijn ex-vriend overleed en ik daar heel veel onbegrip van kreeg van toenmalige vriendinnen. De aandacht ging nu eens niet naar hun, maar naar mij. Sindsdien ben ik veel meer voor mezelf op gaan komen en merk ik nu dat ik soms iets te snel mijn mening geef. Nu moet ik dus weer gaan leren om rekening te houden met andermans gevoelens, maar ook dat ik mijn gevoel kan uiten.

Vroeger kwam ik ook nooit voor mezelf op en was ik echt het bange grijze muisje.
Ik vond het veel belangrijker dat anderen mij aardig vonden.
En daardoor lopen er dus mensen over je heen, dat vond ik toen niet erg want ze vonden me wel aardig.
Maar je gaat er toch tegenaan lopen op een gegeven moment.

En nu moet ik er soms even aan denken dat ik niet te ver doorsla naar de andere kant.
Soms ben ik zo duidelijk dat mensen ervan schrikken zeg maar.
Mensen verwachten niet dat je zo'n duidelijke eigen mening hebt.

Het hangt af van de situatie en/of de persoon die ik voor me heb. Ik merk wel dat het me alleen maar goed doet als ik assertief ben en dat houd ik me dus voor op zo'n moment. Dat maakt me wel zekerder in het voor mezelf opkomen. Maar heb nog vaak momenten dat ik te lief ben iedereen te vriend wil houden..

Ja, dat kan ik wel. Alleen in m'n relatie heb ik er nog wel eens moeite mee.. Voornamelijk omdat dat zo dicht bij me staat.