Ontzettend overstuur huilen

Sinds gister kan R ineens in huilen uitbarsten. Niet gewoon huilen maar helemaal hysterisch huilen, dikke tranen en niet te bedaren. Dit past echt totaal niet bij hem. Hij hapt naar adem. Hoort dit gewoon bij zijn leeftijd? Hij heeft dit net af en aan een uur volgehouden.

Ahh wat sneu. Hier ( gelukkig ) niet herkenbaar. Dus zou niet weten wat t is. Ik kan me wel voorstellen dat je er een beetje radeloos van wordt

Nou, ik raak er zelf verdrietig van omdat hij zo intens verdrietig is. Hij ligt nu op zijjn buik (terwijl hij daar echt een bloedje hekel aan heeft) tegen mij aan te slapen. Wegleggen gaat niet, want dan begint hij opnieuw heel erg te huilen. Ik snap er niks van.

Klinkt een beetje alsof hij pijn heeft. Misschien krampjes of groeipijn?

Misschien heeft hij ergens last van, oren? Tandjes? Is hij verkouden? Koorts/verhoging?
Anders even laten na kijken..

Ja ik dacht ook dat het pijn kon zijn. Heb m een paracetamol 60mg gegeven (vind het onnodig om paracetamol 120mg te geven als ik niet zeker weet dat hij pijn heeft). Maar dat lijkt wel te werken. Hij is zelfs aan het lachen in zijn slaap. Maar hoe herken je groeipijn? En maken ze dan ineens een groeispurt of heeft het te maken met het oprekken van de spieren/pezen (ofzo?).

Hij heeft wel rode gloeiende wangen, maar geen koorts. Hij zat niet aan zijn oren maar wilde wel graag gedragen worden en een beetje hupsen.

Krijgt hij geen tandje? M heeft dan ook rode wangen en kan dan ook schreeuwend huilen.

Kruumel schreef:Krijgt hij geen tandje? M heeft dan ook rode wangen en kan dan ook schreeuwend huilen.

+1

Ja ik denk dat je wel gelijk hebt. Ik zag namelijk al een tijdje 4 bobbels zitten (2 boven en 2 onder), maar daar leek hij geen last van te hebben en vond het prima om op een bijtring te kauwen. Dus ik dacht dat het al aan de gang was en wist niet dat hij daar zoooo ontzettend van over de zeik van kon gaan. Ik dacht dat de aarde verging..

Steep schreef:Nou, ik raak er zelf verdrietig van omdat hij zo intens verdrietig is. Hij ligt nu op zijjn buik (terwijl hij daar echt een bloedje hekel aan heeft) tegen mij aan te slapen. Wegleggen gaat niet, want dan begint hij opnieuw heel erg te huilen. Ik snap er niks van.

Dat je er zelf verdrietig van wordt kan ik me wel wat bij voorstellen. Heb zelf ook regelmatig met de tranen in mijn ogen gestaan als ons ventje maar bleef huilen. Wat hij gelukkig niet vaak gedaan heeft.

Hier toen hij nog kleiner was wel regelmatig meegemaakt dat hij lag te slapen en zo ineens vanuit het niets oorverdovend begon te huilen, krijsen eigenlijk. De 1e keer dat ik dat hoorde schrok ik me werkelijk wezenloos.

Y. heeft ook altijd heel erg last van zijn tandjes als die doorkomen. Nu komen de kiesjes door, dus dat is helemaal drama bij hem. Zit hele dagen/avonden met 'm op en hij is net zwaan-kleef-aan

mama2be schreef:

Steep schreef:Nou, ik raak er zelf verdrietig van omdat hij zo intens verdrietig is. Hij ligt nu op zijjn buik (terwijl hij daar echt een bloedje hekel aan heeft) tegen mij aan te slapen. Wegleggen gaat niet, want dan begint hij opnieuw heel erg te huilen. Ik snap er niks van.

Dat je er zelf verdrietig van wordt kan ik me wel wat bij voorstellen. Heb zelf ook regelmatig met de tranen in mijn ogen gestaan als ons ventje maar bleef huilen. Wat hij gelukkig niet vaak gedaan heeft.

Hier toen hij nog kleiner was wel regelmatig meegemaakt dat hij lag te slapen en zo ineens vanuit het niets oorverdovend begon te huilen, krijsen eigenlijk. De 1e keer dat ik dat hoorde schrok ik me werkelijk wezenloos.

Dat doet onze zoon ook, zo vanuit zijn slaap. Mijn moeder zat een keer hier in huis met mij thee te drinken die schrok zich rot, 'gelukkig' doet hij het 's nachts niet vaak meer, dat vond ik echt vreselijk om op die manier wakker te worden met zo'n overstuur kindje.
Overigens als ik er zelf verdrietig van wordt, gaat hij alleen maar harder en langer huilen en raakt hij helemaal overstuur.

Floor schreef:

mama2be schreef:

Steep schreef:Nou, ik raak er zelf verdrietig van omdat hij zo intens verdrietig is. Hij ligt nu op zijjn buik (terwijl hij daar echt een bloedje hekel aan heeft) tegen mij aan te slapen. Wegleggen gaat niet, want dan begint hij opnieuw heel erg te huilen. Ik snap er niks van.

Dat je er zelf verdrietig van wordt kan ik me wel wat bij voorstellen. Heb zelf ook regelmatig met de tranen in mijn ogen gestaan als ons ventje maar bleef huilen. Wat hij gelukkig niet vaak gedaan heeft.

Hier toen hij nog kleiner was wel regelmatig meegemaakt dat hij lag te slapen en zo ineens vanuit het niets oorverdovend begon te huilen, krijsen eigenlijk. De 1e keer dat ik dat hoorde schrok ik me werkelijk wezenloos.

Dat doet onze zoon ook, zo vanuit zijn slaap. Mijn moeder zat een keer hier in huis met mij thee te drinken die schrok zich rot, 'gelukkig' doet hij het 's nachts niet vaak meer, dat vond ik echt vreselijk om op die manier wakker te worden met zo'n overstuur kindje.
Overigens als ik er zelf verdrietig van wordt, gaat hij alleen maar harder en langer huilen en raakt hij helemaal overstuur.

Hier was dat vooral in de namiddag, begin avond. Ik wist de 1e keer echt niet hoe snel ik bij hem moest zijn pfff. Wat dat nou altijd was, geen idee. Gelukkig doet hij dat niet meer op die manier. Hij schrikt nu wel eens wakker, dat hij begint te huilen. Maar dan heb ik echt het idee dat hij heeft gedroomd ofzo. Hij doet dat ook vaak als we een drukke dag hebben gehad. Dan zal hij wel alles aan het verwerken zijn.

Klinkt als tandjes! Wij zitten er momenteel ook weer middenin helaas

Wij hebben het van het wknd gehad. 2 dagen en nachten en echte kleefaan niks was goed alleen maar bij je liggen. Zoals het kwam is het nu weer weg, maar nog geen tand te bekennen wel de spuitluiers en rode wangen.
Hopelijk is het bij hem ook snel weer over.

Ik hoop het! Het is nu al klevend, huilen, drinken en slapen. Heb m net eindelijk kunnen wegleggen, maar ik ben benieuwd voor hoelang.. Nog tips? Bijtring ligt in de koelkast, de gengigel ligt klaar..

Veel wandelen en afleiding geven, een broodkorstje wil ook nog wel helpen. En als je het echt niet meer trekt, met name 's nachts zou ik hem wel een zetpil geven.

Ok top, ga ik dat proberen als hij weer wakker is.. Is het ook normaal dat hij zoveel slaapt? Hij is denk ik een uurtje max wakker geweest vanaf 8 uur vanochtend Hij drinkt verder heel goed en heeft goede plasluiers en geen koorts (wel rode, gloeiende wangetjes).

Hier had J van de ondertandjes heel veel last, boven lijkt minder. S had van onder ook niet zo heel veel last. Ze hebben er nu allebei 6 maar ik vind het qua drama meevallen. De eerste tand was een ramp, de rest viel mee.

Hier kunnen ze uit het niks gaan krijsen als ze echt honger hebben of heel erg moe zijn en rust willen.

Nou ik hoop dat R dan lijkt op jouw mannen Stofzuiger!
Hij heeft nu wel verhoging, 38,1 dus toch maar een zetpil gegeven.

Ik zit midden in het krijgen een verstandskies en als het kon was ik ook als een dolle gaan staan schreeuwen.

Ik snap die kleintjes heel goed!

Geef ook makkelijk een zetpil. Ik ga zelf ook geen pijn zitten lijden als ik paracetamol in huis heb, dus waarom mijn kinderen wel?

Hoe lang kan zo'n periode eigenlijk duren? Of, met andere woorden, hoe lang duurt het gemiddeld voor tandjes doorkomen? N. slaapt nu al ruim 1,5 maand verschrikkelijk slecht, wordt meerdere keren per nacht huilend wakker. Eerst deed ze dat ook 's avonds al en dan krijste ze echt en moesten we met haar gaan zitten, en dan viel ze meteen in slaap. Maar 10 minuten later werd ze dan weer wakker. De laatste nachten gaat het iets beter. Vanaf 12 uur wordt ze ongeveer elke 2 uur wakker en dan is meestal haar speentje wel voldoende. Ze heeft nog geen tandjes maar het kan nooit lang meer duren voor in elk geval de twee ondertandjes doorkomen. Daar gooien we het spoken 's nachts nu steeds op, waarschijnlijk omdat er dan hoop is dat deze fase snel voorbij is Maar is het echt reëel dat ze er zo lang last van heeft? Ze sliep eigenlijk al sinds ze een week of 3, 4 oud is door, op een enkele nacht na, dus dit zijn we helemaal niet van haar gewend.

Ze kunnen 's nachts of met slapen meer last krijgen omdat er dan druk op de kaken komt te staan, doordat ze plat liggen. Dus eigenlijk zou je het hoofdeind van het bedje iets omhoog moeten zetten. Net als wanneer ze reflux zouden hebben of verkouden zijn bijv. ik zou nu ook niet zuinig zijn met paracetamol.

Ayla schreef:Ze kunnen 's nachts of met slapen meer last krijgen omdat er dan druk op de kaken komt te staan, doordat ze plat liggen. Dus eigenlijk zou je het hoofdeind van het bedje iets omhoog moeten zetten. Net als wanneer ze reflux zouden hebben of verkouden zijn bijv. ik zou nu ook niet zuinig zijn met paracetamol.

Ik kan me helemaal voorstellen helaas hoe dat voelt. Poosje terug zo ziek geweest met een bijholte ontsteking. Dan krijg je ook gigantische druk op je kaken. Echt niet grappig.