Als mama nog tijd voor jezelf?

.

Jij bent idd wel druk met dingen voor je zoontje! Dat hebben wij hier niet. Maar als ik tijd voor mezelf wil, dan past mijn man gewoon op. Bovendien slapen E hier allebei twee uur tussen de middag, dUs dan kan ik ook even relaxEn.

.

Nee, ook geen tijd voor mezelf, maar dat komt vooral door het alleenstaande moeder zijn en fulltime werken. Bij mijn jongens waren er ook nooit de situaties die jij beschrijft, met helmpjes en fysio's.

Heb je een sociaal netwerk dat wat voor je kan betekenen qua oppassen?

Ik heb weinig tijd voor mezelf. Toen we alleen onze dochter nog hadden, had ik veel meer tijd voor mezelf dan nu. Ik probeer er wel voor te zorgen dat ze tegelijk in bed liggen in de middag, dan heb ik vaak een half uur voor mezelf, maar dan ben ik vaak bezig met opruimen/de was. In de avonden hebben we vaak een paar uurtjes voor onszelf als de kinderen in bed liggen, maar regelmatig wordt onze zoon dan ook nog een keer wakker (en 's nachts meerdere keren).
Ik ga af en toe een avond/dag/paar uur weg zonder kinderen, dat heb ik wel nodig.

.

ik maak af en toe gewoon lekker tijd voor mezelf. En dat hoeft dan niet lang te zijn, maar bv als D slaapt dan kijk ik een leuk tv programma of lees ik een boek. Wat ik ook nog wel eens doe is naar mijn moeder toe gaan, en dan spring ik in bad en dan gaat me moeder wat leuks doen met D.

Verder brengen we haar af en toe een zaterdag naar me schoonzusje/zwager, schoonouders of moeder en gaan wij samen iets leuks doen! En dan heb ik natuurlijk nog de tijd na 19.00 als ze lekker op bed ligt. Maar dan moet er natuurlijk ook nog wel wat schoongemaakt/opgeruimd worden

Ik geniet nu enorm van een douche. Dat is mijn ultieme moment voor mezelf. Ik douche zoveel mogelijk terwijl mijn vriend thuis is. Zo is het echt mijn momentje.

Verder werk ik drie dagen (28 uur per week). En daardoor heb ik alleen maar meer zin om mijn ventje weer te zien. 's avonds gaat hij rond 20.00 naar bed. Dus daarna is er nog voldoende tijd!

Iedere maandagavond ben ik weg voor mijn hobby, dat is ook genieten.

In principe geen tijd voor mijzelf,maar ik maak er tijd voor. Ben alleenstaande moeder en heb gewoon 2x in de maand een avond/nacht voor mijzelf nodig om weer op te laden,nu de kleine ouder word besef ik des te meer dat ik niet alleen maar mama ben,maar ook nog Niene. Win win situatie,ik blij met mijn avondje uit en de kleine blij omdat ze bij opa en oma mag logeren :-)

Nee wij hebben eigenlijk niet echt iemand waar ik mijn zoontje naartoe zou willen brengen qua oppassen.

Zoals ik in het begin al zei, hebben wij geen gezellige familie. Dus dan heb ik hem nog liever thuis en dat ik maar zie hoe ik alles doe. Maar dat valt me best zwaar. En dat doet dan ook best pijn als je dan verhalen leest van meiden die wel zo'n fijne familie hebben en daar op terug kunnen vallen. Kijk ik wist van te voren wel hoe de situatie met de familie was, voor we aan kinderen begonnen. Maar goed dat was voor mij geen reden om er niet aan te beginnen. Maar nu hij er eenmaal is merk je eigenlijk pas hoe het dan echt is. Ik zou hem voor geen goud willen missen hoor.

We hebben wel een fijne gastouder maar daar breng ik hem liever niet nog vaker naartoe als dat hij gaat voor mijn werk.[/quote]

Dat ervaar ik dus ook zo. We wisten waar we aan begonnen maar nu merk ik echt dat het zwaar is zonder mensen om op terug te vallen.
Ik heb ook echt geen seconde voor mezelf, hij slaapt pas na de fles van 23 uur en dan besteed ik mijn tijd ook aan slapen.

Die tijd moet je ook máken. Dus bewust denken: vanavond ga ik dit en dit doen voor mezelf.

Normaal gezien heb ik ook niet zo veel tijd voor mezelf, want combi studie en werk. Maar als ik een drukke week heb gehad, dan vraag ik bijv of mijn man iets leuks wil doen op zaterdagochtend met mijn zoon zodat ik de hele ochtend in bed kan blijven liggen. Andersom ook trouwens.
Nu zit ik in de ziektewet, maar gaat zoon wel gewoon 3 dagen naar de opvang. Die dagen dat ik alleen ben gebruik ik voor studie en om wat te relaxen en slapen. Merk dat ik dat nu ook wel lekker vind, extra tijd voor mezelf. En waarom ook niet, als ik nog aan het werk was, ging zoon ook gewoon naar de opvang.

[

ik ben het eens met wat andere meiden zeiden: je moet er tijd voor maken.

ik spreek bijvoorbeeld met vriendinnen af en dan heeft mijn vriend gelijk tijd voor een vader-zoon-moment.
komend weekend is de 2e keer dat t. gaat logeren, dan maken we tijd voor ons beiden om iets met z'n 2en te doen en de volgende dag uit te slapen. de opa's en oma's vinden dit ook helemaal leuk, die straf je er echt niet mee!
vooral in periodes dat t. meer aandacht vraagt vind ik het wel lastig en heb ik ook het gevoel dat ik alleen maar met hem bezig ben en verder aan niets toe kom, maar uiteindelijk wordt het beter en soms moet je er even tussen uit!

edit: ik lees nu dat je weinig familie hebt waar je je zoontje naar toe zou kunnen brengen?
probeer verder niet te vergelijken met andere kindjes (al weet ik dat dat moeilijk is, want dat doe ik zelf ook). mijn zoontje vind op zijn buik liggen ook niet leuk, dit heeft hij nooit leuk gevonden en ik vind dat hij zijn hoofdje nogsteeds niet heel goed op kan tillen.. het ene kindje is er gewoon sneller mee dan de ander. ik probeer het los te laten en de denken 'het komt wel'.

Ik vond het eerste jaar ook erg zwaar en deed ik eigenlijk niks voor mezelf,nu begin ik eigenlijk weer tijd voor mezelf krijgen, ik sport 2 keer in de week en smiddags lees ik een tijdschrift ofzo,daarbij werk ik ook nog 24 uur per week. En als je zegt dat hij na 1 jaar zijn helmpje af mag,zal dat ook al een hoop tijd schelen. mijn zoontje kon trouwens op die leeftijd ook niet zoveel hoor, komt vanzelf.

,

.

Als ik jou was, zou ik er echt even mee oppassen. Het eerste jaar van L heb ik ook als zwaar ervaren. Kwam vooral omdat ik 32 uur werkte en daarnaast veel reistijd had. Op woensdag, zaterdag en zondag was ik vrij en dan wilde ik ook echt iedere minuut met L doorbrengen. Dat breekt je op. Je bent heus geen slechte moeder als je wat aan een ander overlaat. Breng hem dan alsjeblieft eens een middagje bij de gastouder extra en ga wat leuks voor jezelf doen!

Wbt oppas: met 28 weken zwangerschap van L. zijn we komen wonen waar we nu wonen, waar we niemand kenden en dus ook geen sociaal leven en een sociaal netwerk hadden. Na een half jaar kwam daar verbetering in: het hebben van jonge kinderen zorgt er ook voor dat je sneller aanspraak hebt van andere jonge ouders. Nu heb ik hier twee leuke gezinnen vlakbij in de buurt wonen en waar ik in geval van nood altijd mijn kinderen mag brengen. En daarbij is het ook gewoon lekker om als moeders zijnde onder elkaar thee te drinken terwijl de kinderen met elkaar spelen!

Ik weet ook nooit hoe laat mijn man thuis is, maar dan nog kies ik er bewust voor om even tijd voor mezelf te maken. Mik het speelgoed even snel in een bak en laat de rest van het huishouden gewoon even wachten. Het loopt niet weg. Kind op bed en gewoon even uitpuffen op de bank.

Moet zeggen dat het eerste jaar ook altijd wel pittig is hoor. Daarna wordt het over het algemeen echt rustiger/beter.

.

.

[quote="mama2be"]

Jolicious schreef:Ik weet ook nooit hoe laat mijn man thuis is, maar dan nog kies ik er bewust voor om even tijd voor mezelf te maken. Mik het speelgoed even snel in een bak en laat de rest van het huishouden gewoon even wachten. Het loopt niet weg. Kind op bed en gewoon even uitpuffen op de bank.



Ik moet ook af en toe het huishouden laten voor wat het is, maar af en toe schaam ik me kapot hoe het eruit ziet. Als er dan zo ineens iemand aan de deur zou staan

2 honden en een kind en een vriend die niet vaak thuis is zorgen best voor veel troep.

Ik hou ook niet van onverwacht bezoek.

Ik herken het helemaal, wij hebben hier ook 2 honden en 2 katten rondlopen en dan wordt de boel snel vies. Maar het gaat om jou hè? En als er iemand onverwacht voor de deur staat en je huis is een troep: nou so be it! Je bent ten eerste al helemaal niet de enige (loop bij een gemiddeld gezin onaangekondigd naar binnen, dan zul je het zien) en daarnaast snapt iedereen het wel. Je hoeft je nergens voor te schamen.
Je kunt beter je huis een rommeltje hebben en ontspannen zijn, dan de boel spik en span willen houden en het gevoel hebben dat je jezelf overloopt.

Echt, aan het einde van de rit interesseert het werkelijk niemand hoe schoon jouw huis is. Écht niet.

Zou je een hele slechte, ontaarde moeder zijn als je je zoon nog een ochtend/middag naar je gastouder zou brengen?

Kinderen zijn een dagtaak, maar je kunt jezelf niet voorbij lopen, daar doe je jezelf en je kindje geen plezier mee. Misschien kun je een soort ritme/schema in je dagen aanbrengen zodat je niet eindeloos tegen je huishouden aanhikt of constant in de stress zit om alles wat eigenlijk nog gedaan moet worden?

Ik heb tijd voor mezelf als de jongste 's middags op bed ligt. Daarnaast probeer ik nog wel eens wat voor mezelf te doen als de jongste ook wakker is, maar de jongens komen toch wel weer bij me met het een of ander.

En ja, ook het huishouden schiet er hier regelmatig bij in.

Vanmorgen wilde ik perse de bovenverdieping schoon hebben maar als er twee achter je kont aan zitten te zeuren, schiet het niet echt op.