Op vakantie zonder kind?

RYW schreef:

Zelda schreef:

RYW schreef:Jemig... Mijn zoons zijn om het weekend het hele weekend bij hun vader, en de helft van de vakanties ook. Dus ik ga inderdaad regelmatig op vakantie zonder mijn jongens.

Vanwaar die 'jemig'? dat is in jullie situatie toch ook vrij logisch?

Jemig, omdat ik van sommige mensen lees dat ze geen nacht of weekend zonder hun kind kunnen, terwijl het voor mij zo normaal is. Erg verschillend. Hoezo?

kunnen en willen is niet hetzelfde hè. De meeste mensen zitten niet in dezelfde positie als jij, als ze wel in die positie zouden zitten, moet je wel.

RYW schreef:

Zelda schreef:

RYW schreef:Jemig... Mijn zoons zijn om het weekend het hele weekend bij hun vader, en de helft van de vakanties ook. Dus ik ga inderdaad regelmatig op vakantie zonder mijn jongens.

Vanwaar die 'jemig'? dat is in jullie situatie toch ook vrij logisch?

Jemig, omdat ik van sommige mensen lees dat ze geen nacht of weekend zonder hun kind kunnen, terwijl het voor mij zo normaal is. Erg verschillend. Hoezo?

Ja dat vind ik ook. Voor ons is het vrij normaal om eens een nacht-dag zonder kind door te brengen. Vroeg me alleen af wat je met jemig bedoelde

twee nachten is voor mij de max. As week ga ik hem van maandagochtend tot woensdagavond (mr dan slaapt hij als ik thuiskom dus eigenlijk donderdagochtend) missen. Blij dat we donderdag lekker dagje samen hebben! zit dan in de UK en dat voelt toch stukje verder dan ergens in NL weekendje weg. Sinds l er is derde keer dat ik voor werk in buitenland zit, dus goed te doen tot dusver. allen op vakantie met vriend...nee, lijkt me helemaal niets! Vriend is wel twee weken weggeweest toen l half jr was...maar dat mag hij niet meer van mij....alles ging kapot toen

Rejoy. schreef:

RYW schreef:

Zelda schreef:

RYW schreef:Jemig... Mijn zoons zijn om het weekend het hele weekend bij hun vader, en de helft van de vakanties ook. Dus ik ga inderdaad regelmatig op vakantie zonder mijn jongens.

Vanwaar die 'jemig'? dat is in jullie situatie toch ook vrij logisch?

Jemig, omdat ik van sommige mensen lees dat ze geen nacht of weekend zonder hun kind kunnen, terwijl het voor mij zo normaal is. Erg verschillend. Hoezo?

kunnen en willen is niet hetzelfde hè. De meeste mensen zitten niet in dezelfde positie als jij, als ze wel in die positie zouden zitten, moet je wel.

Ja klopt, dat is zo. Het is denk ik naar beide kanten moeilijk voor te stellen. Ik kan er soms ook enorm van genieten om een weekendje voor mezelf te hebben, maar dat is ook niet raar als je het de rest van de tijd helemaal in je eentje moet doen, denk ik. Maar dat is denk ik anderszijds weer moeilijk voor te stellen.

RYW schreef:

Rejoy. schreef:

RYW schreef:

Zelda schreef:

RYW schreef:Jemig... Mijn zoons zijn om het weekend het hele weekend bij hun vader, en de helft van de vakanties ook. Dus ik ga inderdaad regelmatig op vakantie zonder mijn jongens.

Vanwaar die 'jemig'? dat is in jullie situatie toch ook vrij logisch?

Jemig, omdat ik van sommige mensen lees dat ze geen nacht of weekend zonder hun kind kunnen, terwijl het voor mij zo normaal is. Erg verschillend. Hoezo?

kunnen en willen is niet hetzelfde hè. De meeste mensen zitten niet in dezelfde positie als jij, als ze wel in die positie zouden zitten, moet je wel.

Ja klopt, dat is zo. Het is denk ik naar beide kanten moeilijk voor te stellen. Ik kan er soms ook enorm van genieten om een weekendje voor mezelf te hebben, maar dat is ook niet raar als je het de rest van de tijd helemaal in je eentje moet doen, denk ik. Maar dat is denk ik anderszijds weer moeilijk voor te stellen.

Je zult er ook wel aan wennen, ik kan me wel voorstellen dat als je er eenmaal aan gewend bent dat het af en toe ook wel lekker is om een weekend voor jezelf te hebben. Bij ons hoeft het niet en ben ik veel te veel emotionele-moederkloek geworden sinds ik zwanger ben en ben ik het liefst de hele dag bij m'n meisje en vind ik het al erg als ik haar één dag in de week naar de gastouder moet brengen (terwijl ze ook een half jaar 4 dagen in de week is geweest, toen ik daar eenmaal aan gewend was vond ik het ook niet meer vervelend).

Viva schreef:

Jasmine schreef:Nee, wij zijn nog nooit langer dan een avond zonder J. weg geweest. Ow, wacht, ze heeft één keer een nachtje bij opa en oma geslapen, omdat wij de volgende ochtend heel vroeg weg moesten. Voor de rest gaat ze gewoon mee.

Het lijkt me ook helemaal niks om zonder haar op vakantie te gaan. Ik zou haar vreselijk missen en ik ben van mening dat je vakantie viert met je gezin/familie. Daar maakt een kindje ook deel van uit.

+1.

Ook mee eens.

Een nachtje samen weg vind ik geen probleem. Maar een midweek/lang weekend/weekje vind ik te lang zonder kind en hond. Ik ga liever weg met ons allen.

Ja hoor. Meerdere keren. Toen J. 12 weken was zijn we een weekend naar Parijs geweest, toen J. een jaar was 10 dagen naar Californië en een paar weken terug zijn we ook weer een weekend weggeweest.

Moet wel zeggen dat deze vakanties meer bedrijfsuitjes en een zakenreisje zijn geweest... Ik weet niet of ik zelf zo snel een vakantie of weekendje weg zonder J. zou boeken.

Wij gaan in mei naar pinkpop. dan is hij van vrijdagavond tot dinsdagochtend bij mijn ouders. Voor die tijd brengen we hem nog wel een keer een nachtje naar mijn schoonouder om te 'wennen'.

Jasmine schreef:Nee, wij zijn nog nooit langer dan een avond zonder J. weg geweest. Ow, wacht, ze heeft één keer een nachtje bij opa en oma geslapen, omdat wij de volgende ochtend heel vroeg weg moesten. Voor de rest gaat ze gewoon mee.

Het lijkt me ook helemaal niks om zonder haar op vakantie te gaan. Ik zou haar vreselijk missen en ik ben van mening dat je vakantie viert met je gezin/familie. Daar maakt een kindje ook deel van uit.

Waarom zou je geen vakantie kunnen vieren met vrienden/vriendinnen? Ik ga elk jaar skiën met een groep vriendinnen. Mijn vriend ook met zijn vrienden, en gaat nog 1 of 2x per jaar 4-5 dagen met vrienden op pad, meestal naar een grote (Europese) stad. Vakanties met familie zijn heel waardevol, belangrijk en vooral erg leuk, maar dat geldt ook voor vakanties met vrienden, vind ik.

Wij zijn 8 dagen naar griekenland geweest. Super goed bevallen! Ons zoontje was bij zijn opa en oma.
Voor ons zoontje was het een weekje genieten, want hij werd natuurlijk verwend bij opa en oma. En voor ons was het ook heel goed omdat ik van mening bed dat je als ouders ook wel eens tijd voor jezelf in mag plannen. Het stomme is dat ik hem niet gemist heb. Ik vond het heerlijk even mijn handen volledig vrij. Komt niet vaak voor dat dat zo is.

Mijn kleine ventje zegt nu nog steeds regelmatig dat papa en mama in het vliegtuig moeten zodat hij naar opa en oma kan.

ellibre schreef:

Jasmine schreef:Nee, wij zijn nog nooit langer dan een avond zonder J. weg geweest. Ow, wacht, ze heeft één keer een nachtje bij opa en oma geslapen, omdat wij de volgende ochtend heel vroeg weg moesten. Voor de rest gaat ze gewoon mee.

Het lijkt me ook helemaal niks om zonder haar op vakantie te gaan. Ik zou haar vreselijk missen en ik ben van mening dat je vakantie viert met je gezin/familie. Daar maakt een kindje ook deel van uit.

Waarom zou je geen vakantie kunnen vieren met vrienden/vriendinnen? Ik ga elk jaar skiën met een groep vriendinnen. Mijn vriend ook met zijn vrienden, en gaat nog 1 of 2x per jaar 4-5 dagen met vrienden op pad, meestal naar een grote (Europese) stad. Vakanties met familie zijn heel waardevol, belangrijk en vooral erg leuk, maar dat geldt ook voor vakanties met vrienden, vind ik.

Het is hier trouwens niet zo dat de kinderen niet op vakantie gaan. Wij gaan nog veel vaker als gezin op vakantie. Tuurlijk is dat heel fijn om lekker met z'n allen iets te ondernemen, maar sommige vakanties zijn niet zo kidsproof en willen we toch meemaken. Dan gaan we of samen of met vrienden. Ik zou niet mijn kinderen meenemen op een cruise. Daar hebben ze geen zak aan. Ik wilde daar niet mee wachten tot ik 40+ ben omdat dan wellicht de kinderen oud genoeg zijn om alleen thuis te blijven of het huis uit zijn. Ik ben toen met een vriend gegaan omdat het heel lang ( 15dgn) was in totaal incl roadtrip en papa bleef thuis. Ook zijn wij gaan kamperen in Noord Zweden samen, het was -7 in de nacht. Met de juiste uitrusting voor ons prima te doen, maar ik zou mijn kinderen nooit naar zulke omstandigheden meenemen.

Ik ben ook van mening dat je niet alleen maar pap en mam bent en je kind niet continue om je heen hoeft te hebben. Ik hou echt niet minder van mijn kinderen omdat ik ze een nachtje of 2 nachtjes uitbesteed aan opa en oma ( waar de kinderen ontzettend naar uit kijken) en dat wij samen even van elkaar genieten. In ons leven zien we elkaar niet heel vaak dus voor ons is dit echt een moment van ons.

Ik weet niet wie het zei: Maar ja, ondernemend zijn wij wel. Maar dat waren we al voor er kinderen waren, maar we zijn nu wel wat " georganiseerder " geworden. We boeken tegenwoordig onze reizen. Normaal regelden we alleen een ticket en dat was het. Dat zou ik nu niet meer durven, ook boeken we de camping als we met de kids gaan.. Zomaar gaan durf ik niet, te bang dat het vol zit en de kinderen ergens terecht komen zonder luxe zwembad en speeltuintjes enzo

Voordat ons mannetje er was riep ik altijd heel hard we blijven samen weekendje weg gaan etc.

Maarrrrr....nu is ons ventje alweer 2 jaar en zijn we welgeteld 2x een weekendje weg geweest, en dat vond ik al meer dan genoeg hahaha.

Printje schreef:Voordat ons mannetje er was riep ik altijd heel hard we blijven samen weekendje weg gaan etc.

Maarrrrr....nu is ons ventje alweer 2 jaar en zijn we welgeteld 2x een weekendje weg geweest, en dat vond ik al meer dan genoeg hahaha.

Haha, dat zeiden we hier ook. En wij zijn om precies te zijn nog nooit een weekend weggeweest met zijn tweetjes sinds de kinderen er zijn.

Eerst 'zat' ik met C.eline en borstvoeding, toen ik hoogzwanger was stopte ik daarmee en nu 'zit' ik nog met J.ulian en de borstvoeding. Ik vind het nu zo totaal niet handig om langer dan een paar uur weg te gaan bij hem. C.eline doe ik nu zonder moeite wel eens een nacht uit logeren en bij een weekendje weg ook wel twee nachten. Bij J.ulian ben ik gewoon nog nooit langer dan vier uurtjes zonder hem geweest en ik moet er eerlijk gezegd ook nog niet aan denken. Ik denk dat wij in de zomer van 2013 maar eens een citytripje moeten gaan maken met zijn tweeën. Dan kan J.ulian ook gewoon communiceren en dan voel ik me een stuk lekkerder denk ik, als we weg zijn.

hahahha erg he RiLiJu hoe je hierin kan veranderen.



Ik zei ook altijd ik ga niet flauw doen hoor en hij gaat ook gewoon soms bij opa/oma slapen. Euh dat zei ik toen hahaha meneer slaapt dus ook, naast die weekendjes, nooit ergens anders. Ik vind dat gewoon zo ongezellig hahaha

Printje schreef:hahahha erg he RiLiJu hoe je hierin kan veranderen.



Ik zei ook altijd ik ga niet flauw doen hoor en hij gaat ook gewoon soms bij opa/oma slapen. Euh dat zei ik toen hahaha meneer slaapt dus ook, naast die weekendjes, nooit ergens anders. Ik vind dat gewoon zo ongezellig hahaha

Haha, ja behoorlijk. Ik voel me soms ook best wel een moeder die aan haar kinderen vastgeplakt zit:oops: . Helemaal als ik dan verhalen hoor/hier lees van moeders die rustig weekendjes, rondreizen, cruises maken. Het lijkt me heerlijk, maar ik kan echt niet een week zonder de kinderen. En ik heb de illusie dat zij dat ook niet zonder mij kunnen, haha.

C.eline heeft de laatste maanden drie keer bij mijn ouders geslapen, omdat ze daar nu zelf om begint te vragen. Ze vindt dat zo leuk. Ze gaan dan om half zeven naar bed(mag ze bij mijn moeder in bed slapen), gaan ze televisie kijken en lekkere dingen eten en drinken in bed. Nou, je snapt, ze slaapt daar nu het liefst vier keer in de week, haha.

De eerste keren dat ze daar sliep, dacht ik 's avonds serieus dat ze me riep. En pas boven kwam ik erachter dat dat helemaal niet kon. Mijn vriend lag zowat van de bank van het lachen. De laatste keer vond ik het ook wel lekker, maar dan hebben we J.ulian nog wel thuis. Zodra hij goed kan praten kan hij ook een keer mee. Dat duurt dus nog wel een jaar, maar het lijkt me dan toch wel een keer heerlijk om uit te kunnen slapen tot ik uit mezelf wakker word en dan de hele dag dingen voor mezelf/onszelf te kunnen doen.

Dan komt mijn tijd weer. Hopen dat ik het dan wel doe, want nu is daar dus ook niets van terecht gekomen, ondanks dat ik het zo hard riep.

Mijn man heeft het erover dat hij mee wilt naar Spanje met zijn volleybalteam, eind juni. Eind april ben ik uitgerekend en ik zie het helemaal niet zitten dat hij dan meegaat. Dat doen ze elk jaar prima geen problemen mee, heel leuk voor hem en geniet ervan maar nu vindt ik het toch wel anders.

Als ik inderdaad eind april beval is ons kindje net 8 weken en dan gaat hij al weg.. Pff heb er nu al zo geen zin in, misschien zeg ik tegen die tijd wel lekker doen joh maar dat kan ik mij nu nog niet voorstellen. We hebben ook samen beslist dat we tegen die tijd kijken hoe het gaat, en als ik bang ben dat ik het niet red dan gaat hij niet. Dat is wel een geruststelling. Gister hadden we het er weer over en ik begin gelijk te huilen, ja hormomen!

Shygirl85 schreef:Mijn man heeft het erover dat hij mee wilt naar Spanje met zijn volleybalteam, eind juni. Eind april ben ik uitgerekend en ik zie het helemaal niet zitten dat hij dan meegaat. Dat doen ze elk jaar prima geen problemen mee, heel leuk voor hem en geniet ervan maar nu vindt ik het toch wel anders.

Als ik inderdaad eind april beval is ons kindje net 8 weken en dan gaat hij al weg.. Pff heb er nu al zo geen zin in, misschien zeg ik tegen die tijd wel lekker doen joh maar dat kan ik mij nu nog niet voorstellen. We hebben ook samen beslist dat we tegen die tijd kijken hoe het gaat, en als ik bang ben dat ik het niet red dan gaat hij niet. Dat is wel een geruststelling. Gister hadden we het er weer over en ik begin gelijk te huilen, ja hormomen!

Die van mij wil waarsch eind juli nog weg (10 dgn geloof ik) op kamp mee... Ik zie dat dus echt niet zitten.. ben 24 aug uitgerekend en vorige keer met 35 weken bevallen en door complicaties nu meer kans op een prematuur kindje. Ik heb totaal geen problemen met die kamp dingen normaal... maar kom op.. hij laat me toch niet alleen bevallen en mijn kraamweek beleven en voor 34 kinderen zorgen wellicht terwijl lekker met een paar gasten in weet ik veel waar zit...
Dat praten we nog wel even uit zijn hoofd

Roodkapje schreef:

Shygirl85 schreef:Mijn man heeft het erover dat hij mee wilt naar Spanje met zijn volleybalteam, eind juni. Eind april ben ik uitgerekend en ik zie het helemaal niet zitten dat hij dan meegaat. Dat doen ze elk jaar prima geen problemen mee, heel leuk voor hem en geniet ervan maar nu vindt ik het toch wel anders.

Als ik inderdaad eind april beval is ons kindje net 8 weken en dan gaat hij al weg.. Pff heb er nu al zo geen zin in, misschien zeg ik tegen die tijd wel lekker doen joh maar dat kan ik mij nu nog niet voorstellen. We hebben ook samen beslist dat we tegen die tijd kijken hoe het gaat, en als ik bang ben dat ik het niet red dan gaat hij niet. Dat is wel een geruststelling. Gister hadden we het er weer over en ik begin gelijk te huilen, ja hormomen!

Die van mij wil waarsch eind juli nog weg (10 dgn geloof ik) op kamp mee... Ik zie dat dus echt niet zitten.. ben 24 aug uitgerekend en vorige keer met 35 weken bevallen en door complicaties nu meer kans op een prematuur kindje. Ik heb totaal geen problemen met die kamp dingen normaal... maar kom op.. hij laat me toch niet alleen bevallen en mijn kraamweek beleven en voor 34 kinderen zorgen wellicht terwijl lekker met een paar gasten in weet ik veel waar zit...
Dat praten we nog wel even uit zijn hoofd

Nee dat klinkt ook verre van ideaal!

Ik heb het idee dat ik een aansteller ben dat ik ook gelijk begin te janken als hij zegt dat hij meegaat. Ik denk hallo wat is nou belangrijker je eigen vrouw en kindje van net 8 weken of Spanje? Hij kan altijd nog naar Spanje verdorie! haha Mannen

En dan wordt er ook nog door verschillende mensen gezegd Nee joh dat doet hij niet, nou leer hem kennen dan hij is zo eigenwijs dus dat doet hij wel..

Wat leuk om te lezen Roodkapje! Veel mensen zeiden altijd tegen mij 'wacht maar tot je kinderen hebt, dan kan dat allemaal niet meer (reizen). Ik mis die logica nogal en uit jouw verhaal blijkt dus inderdaad dat het niet zo hoeft te zijn. Niet dat ik kinderen verwacht hoor maar blijkbaar verwachten anderen dat . Ik ben het dan ook met je eens dat je buiten je gezin ook nog gewoon een individu bent. Dat je niet wilt ok maar de regel dat je perse met gezin op vakantie moet vind ik nogal onzinnig... Mooie reizen maken jullie!

Shygirl85 schreef:Mijn man heeft het erover dat hij mee wilt naar Spanje met zijn volleybalteam, eind juni. Eind april ben ik uitgerekend en ik zie het helemaal niet zitten dat hij dan meegaat. Dat doen ze elk jaar prima geen problemen mee, heel leuk voor hem en geniet ervan maar nu vindt ik het toch wel anders.

Als ik inderdaad eind april beval is ons kindje net 8 weken en dan gaat hij al weg.. Pff heb er nu al zo geen zin in, misschien zeg ik tegen die tijd wel lekker doen joh maar dat kan ik mij nu nog niet voorstellen. We hebben ook samen beslist dat we tegen die tijd kijken hoe het gaat, en als ik bang ben dat ik het niet red dan gaat hij niet. Dat is wel een geruststelling. Gister hadden we het er weer over en ik begin gelijk te huilen, ja hormomen!

Dit is zo herkenbaar!! Toen ik zwanger was van N kon ik dat soort dingen ook echt totaal niet overzien en wilde voor, tijdens en na mijn bevalling alles thuis zo houden als het was. Een week voor ik uitgerekend was wilde mijn man zijn familie (zo'n 25 man) uitnodigen, maar ik schoot daarvan compleet in de stress. Niet gedaan dus.

Op vakantie gaan zonder de kinderen kan ik niet. Een nachtje wel denk ik, maar ik zit ook nog met ee nachtvoeding. Het is niet dat ik het niet vind kunnen want het zal vat heerlijk zijn en de kinderen vinden bij opa en oma logeren ook vast heerlijk, maar bij mij is vooral het idee dat ik zo ver bij ze vandaan ben wat me ervan weerhoudt. Bang dat er iets met ons gebeurt, of met de kinderen en dat ik er niet snel heen kan bijvoorbeeld.

Op d psz hoorde ik een moeder vertellen van haar skivakantie zonder haar 2 kinderen (van 2 en 3,5 jaar) ze vertelde dat het eens maar nooit meer was!

Zusje schreef:Wat leuk om te lezen Roodkapje! Veel mensen zeiden altijd tegen mij 'wacht maar tot je kinderen hebt, dan kan dat allemaal niet meer (reizen). Ik mis die logica nogal en uit jouw verhaal blijkt dus inderdaad dat het niet zo hoeft te zijn. Niet dat ik kinderen verwacht hoor maar blijkbaar verwachten anderen dat . Ik ben het dan ook met je eens dat je buiten je gezin ook nog gewoon een individu bent. Dat je niet wilt ok maar de regel dat je perse met gezin op vakantie moet vind ik nogal onzinnig... Mooie reizen maken jullie!

Dank je wel! Don't worry, mijn omgeving roept nog steeds rare dingen hoor:) Ze vinden dat we te veel reizen ( vonden ze altijd al). Ze zien ons liever op een camping op de Veluwe denk ik

Ik snap idd ook wel dat sommige mensen het echt niet zouden kunnen maar dat je stelt dat je als gezin op vakantie moet gaan vind ik ook wat ver gaan... Wel zou ik het raar vinden als je alleen maar samen op reis gaat en nooit als gezin.