depressie na je zwangerschap

Ik denk dat het wel helpt om dan een termijn te stellen. Gaat het na een maand nog niet heel veel beter, dan stap je weer naar de huisarts. Anders blijf je doorlopen met klachten waar je nou niet bepaald blij van wordt.

Verder nog een tip van Jolicious: ik slik nu 2 dagen calcium-magnesium-zink tabletten ( gewoon van de AH) en dan schijnt ook van invloed te zijn op je humeur.

Darius schreef:

Verder nog een tip van Jolicious: ik slik nu 2 dagen calcium-magnesium-zink tabletten ( gewoon van de AH) en dan schijnt ook van invloed te zijn op je humeur.

Dat mag je altijd slikken toch? Ook bij bv en medicatie?

Stofzuiger schreef:

Darius schreef:

Verder nog een tip van Jolicious: ik slik nu 2 dagen calcium-magnesium-zink tabletten ( gewoon van de AH) en dan schijnt ook van invloed te zijn op je humeur.

Dat mag je altijd slikken toch? Ook bij bv en medicatie?

Dat denk ik wel, maar pin me er niet op vast!

Wat ik me nou afvraag aan de meiden die een depressie na de zwangerschap hadden hoe gingen jullie daarmee om waar was je kindje op dat moment als je je bed niet uit kwam of kon komen komen? had je veel hulp uit de omgeving?oma, vrienden? en hoe gingen die er mee om?
Ik heb bij mijn zoontje wel een vorm van depressie gehad (door zware darm problemen) en had gelukkig mijn man en familie die mij hebben opgevangen.

Ik moest wel, ik moest voor 2 kindjes zorgen. Als het echt niet meer ging, kon ik naar mijn moeder bellen, maar vaak voelde ik me dan weer zo schuldig dat ik dat niet deed. Voor de rest had ik geen hulp.

Ik moest mijn bed wel uit. En ja, het was een kwestie van uit bed slepen, maar ik had geen keus. Mijn man hielp mij ook bewust niet in de zin van 's ochtends voor zijn werk het eerste flesje geven. Niet omdat hij niet wilde, maar omdat ik op deze manier gedwongen werd mijn bed uit te komen en de structuur van J. aan te houden. Deze structuur was ook van groot belang voor mij herstel. Dat was ook het advies van mijn psycholoog en psychiater destijds. Aan het einde van de dag was ik dan wel dusdanig kapot dat ik niet meer in staat was eten te koken, maar dat deed mijn man dan wel.

goed dat je hulp heb gezocht.

ik heb na de bevalling van mijn dochter ook een depressie gehad, dit heeft 2 jaar
geduurd, en ik kan je vertellen het heeft mij bijna mijn huwelijk gekost, ik had dagelijks
buien waarbij ik alles op mijn man afreageerde, ik heb via de huisarts
een verwijzing gekregen toen naar psygoloog en dat heeft mij goed geholpen.

succes ermee het is geen makkelijke tijd

ik moest idd net als de andere meiden ook gewoon mn bed uit om voor de 2 rakkers te zorgen. inmiddels kan ik wel zeggen dat ik weer lekker in me velletje zit. nu gaat het gewoon goed en neem ook niet teveel hooi op mn vork en ben ook minder gaan werken.