depressie na je zwangerschap

Ik ben van de week naar mijn huisarts geweest omdat ik toch wel depressieve klachten heb. dit is gekomen na de bevalling van mijn zoon. en in eerste instantie wijd je het aan dat het je hormonen zijn die je hebt. nu heeft de ha me bloed laten prikken op mijn schildklier dat wilde hij uitsluiten dat dat een oorzaak kon zijn. nu moet ik volgende week weer terug naar de ha en als er geen bijzonderheden van het bloed prikken is krijg ik ant depressivia.de klachten zijn gelukkig niet tegen mijn kinderen.ik ben blij en gelukkig met ze.en hou van ze. ik heb gewoon dat ik heel snel boos en uitbarstingen heb en hetandere moment kan ik weer gieren van het lachen dit doe ik vooral tegen mijn man. kon ik maar huilen want ik krop dus ook nog alles op. zijn er meiden die dit hebben meegemaakt en herkennen. wat hebben jullie eraan gedaan en hoe gaat het nu





liesje

Heel goed dat je naar je huisarts bent gegaan. Dat is de eerste stap naar een oplossing. Ik heb het zelf niet meegemaakt maar mijn man heeft wel een depressie gehad na de bevalling dus ik kan er wel iets over meepraten. Hij huilde ook niet, hij toonde sowieso geen emoties, was gewoon een compleet afwezig en in gedachten verzonken schim die de hele dag op de bank zat of in bed lag. Die periode was echt vreselijk en ik ben er zelf ook bijna aan onderdoor gegaan omdat ik niet meer wist wat ik er mee aan moest. Ik heb een flinke dip gehad toen het met mijn man wat beter ging, ik liep hele dagen te huilen en kreeg geen hap door mijn keel. Gelukkig is dat snel beter gegaan en nu, na 1,5 jaar kan ik zeggen dat het eindelijk echt stabiel is. Mijn man heeft wel nog een aantal keer een terugval gehad maar door een goede psycholoog en medicijnen gaat het nu echt beter en denk ik dat we er echt doorheen zijn.

Heel veel succes de komende tijd, het zal niet makkelijk zijn maar je komt er wel. Verwacht niet van jezelf dat het met een maand beter is en voel je niet schuldig over het feit dat je je zo voelt. Dit zijn jouw gevoelens en die mogen er zijn, ook als ze negatief zijn. Het wordt echt beter!

Meid toch! Het is deels herkenbaar, maar het waren bij mij echt mijn hormonen en daar bleef het dan ook bij. Ik wil je heel veel sterkte wensen!

Liesje, ik vind het heel erg voor, hoop dat je je gauw beter voelt (ik heb er zelf geen ervaring mee, dus kan je niet helpen, ik vind het wel heel goed van je dat je naar de huisarts bent gegaan!)

Knap dat je naar de huisarts gegaan bent.

Hier deels wel herkenbaar, denk dat ik ook tegen een depressie aanzat na de bevalling. Ik kijk ook terug op die eerste weken als een zwarte wolk ipv roze...

Mijn man was ernstig ziek en dat bracht veel zorgen etc met zich mee. Al het kraambezoek dat kwam kwam eerst alleen maar overmijn man praten, daarna nog even over mijn zoontje en hoe het met mij ging werd niet gevraagd... Al met al waren de eerste weken hier erg heftig, voor mijn gevoel huilde ons kleine mannetje ook erg veel en wist ik niet goed wat ik ermee moest. In die tijd dacht ik ook; neem allebei mijn mannen (kind en man dus) maar mee ik hoef ze niet meer te hebben.
Toen mijn man opknapte en we een beter ritme hadden ging het langzaamaan beter.
Ik knapte zelf vooral ook veel op toen ik weer ging werken eerlijk gezegd, en er ook eerlijk met mensen over ging praten. En toen bleek dat echt heel veel jonge moeders soortgelijke gevoelens hebben en lang niet allemaal op een roze wolk zitten. Dat heeft mij geholpen met het besef dat iedereen wel roept over een roze wolk maar dat het heel vaak echt niet (alleen maar) zo is.

Nu gaat het al een hele tijd weer goed, en denken we aan een tweede kindje, al blijf ik die negatieve gevoelens vd eerste periode wel in mijn achterhoofd houden en dat maakt dat ik nog wat blijf twijfelen.



Succes met alles, dikke knuffel voor jou!

Hier ook geen roze wolk, ik ben ook na 4 maanden na de H.A. gegaan, voelde me moe, depri, het gevoel dat alles langs je heen raast, ik was ook sloom, bij mij was het wel mijn schildklier die traag werkte, sinds ik medicatie gebruik gaat het weer beter.

sterkte! Je hebt natuurlijk ook twee kinderen kort op elkaar gekregen, dus je hebt weinig herstelmogelijkheden gehad na de bevalling van je dochter, en nu weer een baby erbij, dat zal wel druk zijn!

Ik ben pas ook weer begonnen met Prozac. Hou er wel rekening mee dat AD een paar weken nodig hebben voor ze werken en de klachten eerst kunnen verergeren.
Goed dat je aan bel hebt getrokken! Hou je taai

Ik heb dit ook meegemaakt na de zwangerschap, gelukkig kon ik het redelijk goed handelen. Een tijdje geleden is het weer teryg gekomen ik ben na de huisarts gegaan omdat het zich ook keerde tegen mijn dochtertje. Ik heb helaas heel erg het gevoel gekregen dat ik er mee afscheept werd dan mn dochtertje gewoon moeilijk is (!) ik heb ook hulp gehad vanuit het CB. Er zijn wat dingen veranderd wbt een schema en ik ben ondertussen gestopt met mn werk die heel veel ellende veroorzaakte. Ik merk dat ik bepaalde dingen beter kan hebben maar toch heeft het een hele impact gehad. Ik heb toch nog regelmatig huilbuien en mn studie is er onder gaan lijden zodat ik waarschijnlijk het jaar over moet doen helaas. Gelukkig geen uitbarstingen meer naar mijn dochtertje en man.

Een hele dikke knuffel!

Hoi meiden,



heel lief de reacties doen me goed.



Moniek wat jammer dat het weer terug is gekomen. ja ik moet volgende week weer aan de slag aan de ene kant wil ik heel graag gaan beginnen maar aan de andere kant wil ik het helemaal niet. maar finaciëel is het niet mogelijk om minder of helemaal te stoppen met werken. iig neemt me ha me heel serieus en dat vind ik ook fijn.fijn om begrepen te worden.maar me moeder weet er ook vanaf en kan gelukkig met haar er ook over praten met mijn man ook wel maar minder

Wat knap dat je naar de huisarts bent gegaan!

Na de bevalling van T heb ik ook een tijd niet goed in mijn vel gezeten. Mijn vriend had het er ook wel eens over dat ik misschien een post natale depressie had, maar ik zelf zag dat niet zo en weet het aan de hormonen. Toen er op mijn werk vanalles was voorgevallen, zakte ik in een diep dal en ben ik eindelijk op aandringen van mijn vriend naar de huisarts gegaan. Van hem kreeg ik lichte slaappillen met ook iets van antidepressiva erin. Ook ben ik bij een psycholoog terecht gekomen, voornamelijk voor hetgeen wat er op mijn werk is voorgevallen maar ook kon ik hier mijn ei kwijt over andere zaken. Hierdoor voelde ik me na een paar weken al weer stukken beter.
Ik kan zeggen dat ik me nu voor 99% de oude voel. Soms heb ik wel nog eens momenten dat ik een beetje last heb van een soort van winterdepressie, maar naarmate de dagen langer worden en het weer beter, zal dat ook wel overwaaien.

Fijn dat je ook mensen hebt waar je mee kan praten! Ik voelde me destijds heel erg onbegrepen door mensen die dichtbij me stonden. Daarom vond ik een psycholoog heel prettig, omdat die er vanuit een andere hoek naar kijkt.

Na de geboorte van mijn eerste had ik lichte klachten, ik was vooral erg moe en hierdoor neerslachtig. Pas na een jaar werd ontdekt dat mijn schildklier te traag werkte, toen was ik ondertussen zwanger van onze tweede. Sinds hij geboren is, zijn de klachten verergerd, en ik ben al een aantal keer van dosis medicijnen veranderd, helaas nog weinig tot geen verandering.

Ik vind het heel goed dat je naar de huisarts bent gegaan.
Ik hamer daar altijd goed op bij iedereen want mijn vriendin is na de bevalling ook depressief geraakt. Maar dat is niet goed afgelopen.
Dus trek idd op tijd aan de bel.

Ik herken het wel, in de tijd na de geboorte vd 2e. Had toen een matige postnatale depressie. Al zal hier mijn schildklier probleem ook wel meegespeeld hebben. Ik ben toen een paar keer bij een psycholoog geweest.
Als je wil mag je me wel pmen.

*

Even voor de mama's met schildklierproblemen:
Hadden jullie hier voor de zwangerschap al last van? En is dit misschien de reden waarom jullie daarop getest zijn? Kunnen schildklierproblemen ook vanzelf overgaan of heb je daar echt medicatie voor nodig? Mijn bloed is destijds namelijk nooit getest op een te trage schildklier.

Kat1980 schreef:Even voor de mama's met schildklierproblemen:
Hadden jullie hier voor de zwangerschap al last van? En is dit misschien de reden waarom jullie daarop getest zijn? Kunnen schildklierproblemen ook vanzelf overgaan of heb je daar echt medicatie voor nodig? Mijn bloed is destijds namelijk nooit getest op een te trage schildklier.

Hier is na de oudste een te snel werkende schildklier ontstaan (graves). Ik ging toen naar de huisarts omdat ik af bleef vallen. Achteraf ook wel andere klachten. Heb jij verder nog klachten? Ze ver ik weet moet een te snel werkende schildklier wel behandeld worden, want dat kan zelfs gevaarlijk zijn.

Kat1980 schreef:Even voor de mama's met schildklierproblemen:
Hadden jullie hier voor de zwangerschap al last van? En is dit misschien de reden waarom jullie daarop getest zijn? Kunnen schildklierproblemen ook vanzelf overgaan of heb je daar echt medicatie voor nodig? Mijn bloed is destijds namelijk nooit getest op een te trage schildklier.

Bij mij ontstonden de klachten na de geboorte van mijn oudste, ik was vooral erg moe. Zo moe dat ik soms niet eens de kracht had om uit bed te komen of van de bank op te staan. Er zijn toen verschillende bloedonderzoeken gedaan maar achteraf bleek nooit op mijn schildklier. Na een jaar bleek mijn schildklier veel te traag te werken, ik was toen pril zwanger van mijn tweede, en moest tijdens deze zwangerschap iedere 4 weken weer bloed laten prikken om het goed in de gaten te houden. Ook kreeg ik medicijnen. Nu, na de geboorte van mijn tweede, schommelen de waarden erg, en ben ik al 4x veranderd van dosis medicijnen. Waarschijnlijk zal ik deze de rest van mijn leven moeten gebruiken.

nogmaals lief van jullie knuffels en woorden. dat doet me goed. ik wach woensdag af en dan zien we hoe het gaat lopen. iig blijf ik bij de ha onder controle en neemt hij me serieus





nogmaals dank je wel

Kat1980 schreef:Even voor de mama's met schildklierproblemen:
Hadden jullie hier voor de zwangerschap al last van? En is dit misschien de reden waarom jullie daarop getest zijn? Kunnen schildklierproblemen ook vanzelf overgaan of heb je daar echt medicatie voor nodig? Mijn bloed is destijds namelijk nooit getest op een te trage schildklier.

Hey Kat,

Bij mij zijn de schildklierklachten ontstaan na de zwangerschap, daarvoor had ik die klachten niet eerder gehad.
De huisarts noemde het Post-partum thyreoiditis. Het kan ook weer overgaan of terugkomen na een volgende zwangerschap of als je ouder word.

woezel schreef:

Kat1980 schreef:Even voor de mama's met schildklierproblemen:
Hadden jullie hier voor de zwangerschap al last van? En is dit misschien de reden waarom jullie daarop getest zijn? Kunnen schildklierproblemen ook vanzelf overgaan of heb je daar echt medicatie voor nodig? Mijn bloed is destijds namelijk nooit getest op een te trage schildklier.

Hier is na de oudste een te snel werkende schildklier ontstaan (graves). Ik ging toen naar de huisarts omdat ik af bleef vallen. Achteraf ook wel andere klachten. Heb jij verder nog klachten? Ze ver ik weet moet een te snel werkende schildklier wel behandeld worden, want dat kan zelfs gevaarlijk zijn.

Heb wel vaker last van vermoeidheid, maar dat kan natuurlijk ook door mijn kleine nachtbraker komen Hoewel ik het ook heb als ik weer een aantal dagen wel goed heb geslapen. En af en toe dagen dat ik niet lekker in mijn vel zit, maar ja dat heeft ook vast iedereen wel eens.
Maar goed, vind het gewoon raar dat er bij mij destijds niet gewoon bloed is geprikt om daarop te testen.

Kat1980, dan vraag je toch of je eens bloed mag laten prikken.
Al is het maar alleen voor je gemoedsrust als er niets uit komt.
Bij mij had de ha ook niet verwacht dat er wat uit kwam. Maar toch wel.

Liesje, fijn dat je ha je serieus neemt en succes alvast voor woensdag.

woezel schreef:Kat1980, dan vraag je toch of je eens bloed mag laten prikken.
Al is het maar alleen voor je gemoedsrust als er niets uit komt.
Bij mij had de ha ook niet verwacht dat er wat uit kwam. Maar toch wel.

Liesje, fijn dat je ha je serieus neemt en succes alvast voor woensdag.

dank jewel

Liesje, wat goed dat je aan de bel trekt en om hulp vraagt. Die eerste stap is vaak het moeilijkste. Hopelijk helpen de AD en gaat het zonnetje weer voor je schijnen.

Hier helaas ook herkenbaar. Ik denk niet dat er echt sprake is van een postpartum depressie, want ik zit met dingen die al jaren spelen en heb elk najaar/winter wel een (flinke) dip. Maar het is door alle hormonen van de zwangerschap en het prille moederschap dit jaar wel flink heftiger dan anders. Ik ben een tijdje terug bij de huisarts geweest en heb een doorverwijzing gekregen voor de psycholoog. Hopelijk kan ik met een paar gesprekken wat dingen op een rijtje zetten.

ben vanmorgen weer geweest bij mijn huisarts. mijn bloed was goed. ik heb met besproken dat ik het toch nog even wil aankijken of het verbeterd aangezien ik weer ben begonnen met werken als het niet verbeterd krijg ik alsnog medicatie