Hoe om te gaan met overlijden?

Mijn oma is vanochtend vrij plotseling overleden. Ze zal vrijdag gecremeerd worden. Maar hoe kan ik dat het beste doen met de kinderen? Wel of niet meenemen naar de crematie (er is alleen een dienst in het uitvaartcentrum)? En hoe leg ik de oudste uit dat haar 'oude oma' (zoals ze haar noemt) dood is?

Heeft er iemand een idee? (Ik heb net al het boekje 'Lieve oma Pluis' gekocht)

Ten eerste, gecondoleerd.

Hoe oud is je oudste kind precies (edit, ik zie het nu in je onderschrift)?

Wij hadden twee maanden geleden een soortgelijke situatie, de oudste was toen 2 jaar en 8 maanden. Het ging hier om de opa van mijn vriend. Hij had alleen een tijdje in het ziekenhuis gelegen en de kinderen waren een keer meegeweest, geen idee hoeveel hij daar toen van heeft begrepen verder. Wij hebben er zelf voor gekozen om ze niet mee te nemen naar de dienst, maar hij lag opgebaard en we hebben de kinderen daar wel mee naartoe genomen. Hij was heel erg onder de indruk en ik heb hem zo goed mogelijk proberen uit te leggen hoe het kon, en wat er zou gaan gebeuren met opa. Hij heeft het er nu nog wel eens over. Wat ik heb gezegd is dat opa heel ziek was, en dat hij daarom is doodgegaan. Nu lijkt het alsof hij slaapt maar hij wordt niet meer wakker (hij vroeg een paar keer of hij sliep) en morgen gaan ze de kist dichtmaken, gaat de kist in de grond en krijgt hij een mooie steen. Ja het is zo moeilijk uit te leggen aan zo'n kindje he, maar ik had toch het idee dat hij er wel wat van snapte. We zijn een week erna ook nog naar de begraafplaats geweest en toen heeft hij ook gekeken en dan weet hij ook wie daar ligt.

ten eerste gecondoleerd met het verlies.

ik zou de jongste sowieso niet meenemen naar de dienst en de oudste denk ik alleen als ik zeker weet dat ze zo'n poos stil zou kunnen zitten. Ik zou het zelf denk ik heel vervelend vinden als ik met mijn aandacht continu bij mijn kinderen zou zijn i.p.v. bij de dienst.

Wat arden verder schrijft kan ik me ook wel in vinden, dat zou ik misschien ook wel op die manier doen.

Allereerst gecondeleerd

Mijn oma is vorige maand overleden. Wij hebben haar niet meegenomen naar de begravenisdienst.
Wel heeft ze van oma afscheid genomen toen iedereen afscheid ging nemen van haar toen ze nog heel slecht lag. Maar ze was toen 16 maanden. Nog te jong om het echt te begrijpen

Mijn nichtje was net 2 jaar toen mijn vader plotseling overleed. Die was niet bij de dienst aanwezig maar wel op de begraafplaats zelf aanwezig toen we hem ter aarde gingen stellen. We hebben teggen haar gezegd. Dat opa sliep en dat hij in de hemel op ons neerkijkt.

Dit zeggen wij ook tegen de kinderen als ze wat ouder zijn en het begrijpen. Wij gaan regelmatig naar de begraafplaats dus zijn al op dat soort vragen voorbereidt

Hoi,

Gecondoleerd met dit verlies.

Mila haar oma is overleden toen Mila bijna 3 was. Ze wist dat ze ziek was, we hebben haar overal bij betrokken. Ze is elke keer mee geweest naar het mortuarium, mocht tekeningen maken en heeft die in de kist gelegd, zo ook een knuffel. Toen de kist dicht ging heeft ze meegeholpen het deksel dicht te maken. Dit alles ging op een hele speelse manier.
In de kerk is ze ook mee geweest, en ook mee naar de begraafplaats, waar ze heeft gezien dat de kist onder de grond ging.
Het boekje van nijntje pluis hadden we ook gekocht. Mila heeft het nu nog soms over, ze weet ook, oma is nu een sterretje.

Sterkte met alles.

Groetjes Esther

Ik zie dat bruintje beer heeft geschreven dat opa sliep.
Doe dat echt nooit, kinderen kunnen bang worden om te gaan slapen. Waarom niet de waarheid vertellen?

Afgelopen augustus is mijn schoonmoeder overleden. Ze was al een tijdje ziek (kanker) dus het zat er wel al aan te komen. Ons dochtertje was 3 dagen vantevoren 3 jaar geworden. Ons zoontje was 1 jaar en 3 mnd.
We hebben ons zoontje niet meegenomen naar de begrafenis. die kan niet zo lang stilzitten. Ons dochtertje hebben we wel meegenomen. Ze is er ook bij geweest toen de kist begraven werd, ze heeft er zelf ook een schepje zand op gedaan.
We hebben haar er niet bijgehad toen oma in de kist gelegd werd.

Oma lag thuis opgebaard en ze is eigenlijk elke dag wel een paar keer daar binnen gelopen bij oma en idd tekening voor oma gemaakt e.d.
De begrafenisondernemer heeft verder wat tips gegeven. Dat de kinderen het beste naast oma konden gaan kijken ipv bij het voeteneind, en idd zoals iemand anders ook al zei, nooit zeggen dat oma slaapt, want dat kunnen kindjes helemaal verkeerd oppakken.

Nu heeft ze het nog steeds heel vaak over haar oma. En dat ze haar nooit meer kan zien (behalve op foto's natuurlijk).
En dat ze oma mist.

Oja vergeet ik het nog bijna: jij natuurlijk ook gecondoleerd en veel sterkte !!

Ik ben eigenlijk wel benieuwd waarom veel van jullie ervoor hebben gekozen de kinderen wel mee te nemen naar de 'opgebarene', maar niet naar de crematie/begrafenis. Ikzelf neig er eigenlijk meer naar om het andersom te doen; niet meenemen naar het uitvaartcentrum waar ze opgebaard ligt, maar wel naar de crematie. Op de een of andere manier lijkt het eerste me zo eng. De crematie is meer een herdenking voor 'oude oma', waarvan ik vind dat Fenne er eigenlijk bij hoort te zijn. Aan de andere kant vind ik het ook moeilijk.. Fenne kennende gaat ze het liefst bij iedereen buurten en de grapjas uithangen (en eigenlijk is dat ook wel meer mooi op een bepaalde manier, maar wellicht vinden sommige mensen dat juist ongepast).

Ik ga in ieder geval met mijn vader overleggen wat hij ervan vindt, het is tenslotte de uitvaart van zijn moeder.

Minneke schreef:
Aan de andere kant vind ik het ook moeilijk.. Fenne kennende gaat ze het liefst bij iedereen buurten en de grapjas uithangen (en eigenlijk is dat ook wel meer mooi op een bepaalde manier, maar wellicht vinden sommige mensen dat juist ongepast).

En daarom heb ik mijn kinderen niet meegenomen, maar een foto van ze erbij gezet. Zo waren ze er toch een beetje bij.

Ten eerste gecondoleerd.

Toen mijn oma kwam te overlijden was Lise 2,5 en zij is wel bij de crematie geweest, ook in de kerk.
Mijn oma wilde ook heel graag dat ze er bij was, want tja ze hoort erbij. Lise en mijn oma waren hartstikke gek op elkaar en Lise heeft ook wel gepraat tijdens de dienst, maar dat heeft niemand gestoord zover ik weet. En al zou het wel, dat is dan heel jammer. Mijn oma wilde het zo. Lise heeft in de kerk ook een zonnebloem op mijn oma's kist gelegd.
Lise heeft overigens nog wel een liedje gezongen voor mijn oma in het crematorium, maar daar was alleen naaste familie bij.

Rataplan schreef:

Minneke schreef:
Aan de andere kant vind ik het ook moeilijk.. Fenne kennende gaat ze het liefst bij iedereen buurten en de grapjas uithangen (en eigenlijk is dat ook wel meer mooi op een bepaalde manier, maar wellicht vinden sommige mensen dat juist ongepast).

En daarom heb ik mijn kinderen niet meegenomen, maar een foto van ze erbij gezet. Zo waren ze er toch een beetje bij.

Ja, als ze niet meegaan wil ik dat ook zeker doen, dat vind ik heel mooi! Maar aan de andere kant wil ik Fenne ook zelf de gelegenheid geven mee te doen aan het afscheid. Ze begrijpt al zoveel, waarom zou ik haar hiervan buiten sluiten? Hmmm moeilijk, moeilijk.

Het is in ieder geval een kleine crematie in besloten kring, met alleen familie. Wat dat betreft neig ik er ook meer naar om ze gewoon mee te nemen.

Doedell schreef:Ten eerste gecondoleerd.

Toen mijn oma kwam te overlijden was Lise 2,5 en zij is wel bij de crematie geweest, ook in de kerk.
Mijn oma wilde ook heel graag dat ze er bij was, want tja ze hoort erbij. Lise en mijn oma waren hartstikke gek op elkaar en Lise heeft ook wel gepraat tijdens de dienst, maar dat heeft niemand gestoord zover ik weet. En al zou het wel, dat is dan heel jammer. Mijn oma wilde het zo. Lise heeft in de kerk ook een zonnebloem op mijn oma's kist gelegd.
Lise heeft overigens nog wel een liedje gezongen voor mijn oma in het crematorium, maar daar was alleen naaste familie bij.

Als ik dit zo lees, denk ik eigenlijk dat ik er wel uit ben; ze hoort er gewoon bij. En het geeft haar ook de gelegenheid iets af te sluiten samen met de rest van de familie. Lijkt me voor haar ook belangrijk. En mijn oma was zó trots dat ze achterkleinkinderen had


Wat knap dat Lise een liedje heeft gezongen bij de crematie, lijkt me erg mooi!

jeetje gecondoleerd en sterkte!

ik heb geen kids, en niet zoveel ervaring dus wat dit betreft...maar ik zou haar wel gewoon meenemen. ze hoort erbij, en zo kan ze het inderdaad ook afsluiten.

nog een tip wat betreft een boekje, Kikker en het vogeltje ...die is ook vaak heel duidelijk voor kinderen....misschien heb je er wat aan...

sterkte!!

Ik heb in eerste instantie aan de kinderen gedacht, hoeveel zegt zo'n dienst hen nou, in zo'n kerk met allemaal mensen die ze niet kennen, heel onpersoonlijk. Dan vond ik het persoonlijke afscheid nemen bij opa in de kist voor hun een gepaster afscheid, waarbij wij ook de ruimte hadden om hun vragen te beantwoorden en zij de kans hebben gekregen om even te spelen en dan weer te kijken en zo zelf er mee om te gaan, dan dat ze verplicht bij zo'n hele dienst hadden moeten zitten. En zo hebben ze het ook afgesloten. Wij vonden het goed zo en dat vind ik nog steeds. Maar ik zou het wel bij elk overlijden apart bekijken, niet dat we het per se de volgende keer weer zo doen. Maar in dit geval was dit de goede manier voor ons!

Coco schreef:

Maar een kind meenemen naar een opgebaard persoon? Dat zou ik echt nooit doen. Dochtertje van mijn zus wilde ook in de kist kijken en er tekeningen in leggen, dat hebben we mijn zus afgeraden en dat is maar goed ook. Ik krijg het beeld niet van mijn netvlies af en wordt er serieus bang van als ik 's avonds/'s nachts naar de kinderen moet of toilet.

Maar dat is ook heel persoonlijk. Ik heb nu meerdere sterfgevallen meegemaakt en of het nu naaste familie was of een kennis, ik ben altijd even gaan kijken en dat geeft mij juist rust.

Nu je het zo zegt. Mijn broer zei dit dus tegen haar en ze heeft dus een hele tijd dus niet kunnen slapen. Ik zou dit dus zelf ook niet zeggen tegen mijn kinderen. Maar wel dat opa en omi in de hemel is en dat ze op ons neerkijken. En later komt dan zelf het begrip dat ze dood zijn.

Gecondoleerd.
Ik wens je heel veel sterkte toe.

Ik heb zelf nog geen kinderen. Ik zou wel oppassen met de uitleg dat oma ziek was en nu dood is gegaan.
Want wanneer jij of je man dan eens de griep hebben > en dus ziek zijn, verbinden kinderen dit gemakkelijk aan elkaar.
En zijn ze misschien bang dat iedereen die ziek is dood gaat.
Ik heb zo'n reactie van een kind eens meegemaakt in mijn naaste omgeving.
Daarom zou ik voorzichtig zijn met de uitleg.

Nogmaals heel veel sterkte voor de komende tijd.

Coco schreef:

Arden schreef:
Maar dat is ook heel persoonlijk. Ik heb nu meerdere sterfgevallen meegemaakt en of het nu naaste familie was of een kennis, ik ben altijd even gaan kijken en dat geeft mij juist rust.

Dat is ook de reden waarom ik ging kijken. Ik kon het namelijk nog niet beseffen. Bij mijn oom net zo.
Misschien een vreemde vraag, maar vond je het geen naar gezicht dan? Of leken ze gewoon te slapen?
.

Ik heb het tot nu toe bij niemand een heel akelig gezicht gevonden. Ik vond ze er zelf niet uitzien alsof ze sliepen, wel echt dood. Sommigen zien er wel anders uit door bijv ziek zijn en dat is dan wel moeilijk maar ik vind het voor mezelf wel echt fijn.

En over dat verbinden van ziek zijn en doodgaan, tsja dat is nou eenmaal de waarheid. Ik heb dat toen ook tegen mijn zoontje gezegd en ik kan het niet mooier maken dan het is.

_Donnaa schreef:Volgens mij ziet iemand die dood is er nooit uit alsof diegene slaapt.. Ik heb al een hele hoop dode mensen gezien, maar niemand leek alsof hij/zij sliep hoor..

Nou het kan wel hoor, ik heb 2 jonge mensen gezien die dood waren ja oke ze waren bleek maar verder leek het wel of ze sliepen.
Mijn oma en oom die al ouder waren die leken wel gewoon dood.

OT, Gecondoleerd. Ik zou de oudste meenemen naar de dienst en misschien wanneer de kist net dicht is dat ze wat "persoonlijker" afscheid kunnen nemen in kleine kring.

TO; gecondoleerd! Snap dat je het een moeilijke beslissing vind, de oudste wel of niet meenemen. Je moet hierbij toch zelf je eigen gevoel volgen. Als je denkt dat ze de lange dienst aankan dan moet je het doen.. voor haar inderdaad ook een mooie manier om het later een plekje te kunnen geven. Ik heb echter een maand geleden bij een crematie van mijn moeders nicht gezien dat mijn achterneefje (haar kleinzoon, 4 jaar oud) helemaal instortte. Hij werd ineens zo verdrietig en besefte alles tijdens de dienst, op zo'n jonge leeftijd al! Hij begon heel erg hard te huilen.. zijn moeder liep met hem naar een apart kamertje om hem te troosten, maar ze zei dat ze het jammer vond dat ze zelf de rest van de dienst niet heeft kunnen meemaken. Daarnaast werd het nog een stuk moeilijker voor de rest van de familie om dit kleine jongetje zo verdrietig te zien. De dienst liep even helemaal anders dan 'gepland'. Denk hier dus wel aan, in hoeverre denk je dat je dochter het aankan? Zowel emotioneel als natuurlijk het lange zitten en stil zijn.

Wat betreft het kijken; het ligt eraan hoe jouw oma erbij ligt. Als ze er rustig, vredig bij ligt en er niet veel anders uit ziet dan normaal dan zou ik het persoonlijk wel doen. Echter, als ze er 'ziekig' uitziet zou ik dit je dochter besparen. Je wilt graag dat je dochter haar 'oude oma' herinnert zoals ze was. De kans is groot dat ze toch vaak het laatste beeld in het geheugen houden, dat zou jammer zijn vind ik. Echter kan alleen jij dit bepalen. Nogmaals; doe wat jouw gevoel zegt.

Heel veel sterkte de komende tijd!