Hoe om te gaan met overlijden?

Eerlijk gezegd vind ik nog geen 3 jaar wel heel erg jong voor een crematie dienst. Toen een paar jaar geleden mijn opa is overleden waren daar ook nogal wat jonge neefjes en nichtjes bij. Die oudste van een jaar of 8 zijn toen wel mee gegaan, en eentje van 6 ook. Maar dat was eigenlijk heel zielig, dat meisje heeft zich de hele dienst goed gehouden totdat ze mij op de begraafplaats bij de kist zag huilen. Het arme kind werd compleet hysterisch en het heeft een uur geduurd om haar te kalmeren.
De kleintjes hebben wel allemaal bij opa gekeken toen hij thuis opgebaard lag, en ondanks dat dat een ontzettend naar gezicht was is dat wel allemaal goed gegaan.

Als je haar toch perse mee naar de dienst wilt nemen is het misschien een idee om een vertrouwde oppas mee te nemen? Als er dan wat is kan ze daar ook een beetje op terug vallen en heb jij je handen ook wat meer vrij.

Gecondoleerd!!

Als de persoon er mooi bij ligt zou ik ze zeker laten kijken bij de wake, kinderen kunnen dingen beter verwerken als ze dingen zien. Ze zien dan dat de persoon het "niet meer doet" en dan os dat duidelijk.
Ik zou de oudste ook meenemen naar de dienst en idd die verwerkingsboekjes lezen met ze.

Stertke, het is idd erg lastig allemaal!!

Ik denk dat mijn dochter met twee jaar nog wat te klein is om precies te beseffen wat er aan de hand is. Ik ben daarom niet bang dat ze hysterisch gaat huilen ofzo. Bovendien zal de dienst maar drie kwartier duren, dus dat is nog te overzien. En als het niet gaat kan mijn man altijd met haar naar buiten.

De jongste neem ik sowieso mee. Anders moet ik moeilijk doen met kolven enzo. Dan leg ik hem liever gewoon aan als er iets is. Desnoods leg ik hem gewoon op een kleedje zodat hij kan spelen.

Of ze mee gaan kijken bij het opbaren laat ik idd afhangen van hoe mijn oma erbij ligt.

Bedankt voor jullie tips en condoleances !

yes1984 schreef:Gecondoleerd.
Ik wens je heel veel sterkte toe.

Ik heb zelf nog geen kinderen. Ik zou wel oppassen met de uitleg dat oma ziek was en nu dood is gegaan.
Want wanneer jij of je man dan eens de griep hebben > en dus ziek zijn, verbinden kinderen dit gemakkelijk aan elkaar.
En zijn ze misschien bang dat iedereen die ziek is dood gaat.
Ik heb zo'n reactie van een kind eens meegemaakt in mijn naaste omgeving.
Daarom zou ik voorzichtig zijn met de uitleg.

Nogmaals heel veel sterkte voor de komende tijd.

Waar wat zeg je dan als een kind al mee heeft gemaakt maakt dat diegene ziek is en nu dood? Dan is het toch een feit?

TO> gecondoleerd en sterkte!

Hier krijgen mijn kinderen de eerst komende járen niemand te zien die opgebaard ligt. Je weet nooit hoe een kind daarop gaat reageren achteraf. Voor hetzelfde geld krijgen ze nachtmerries tot en met. Nee, dat bespaar ik hen en mezelf liever. Afscheid nemen kan ook op een heel andere manier. Je hoeft ze daar niet voor gezien te hebben. Daarnaast hebben veel volwassenen er zelfs moeite mee, waarom zou je dat een kind aandoen? Naar een dienst zou ik ze ook nog niet meenemen. Ze hebben er niets aan en zullen het je echt niet kwalijk nemen later. Ze zullen echt niet zeggen goh mam dat vind ik nou zo'n stomme beslissing van je, ik had daar bij willen zijn. Nee, dus dan bespaar ik ze de hordes mensen met verdriet liever. De dood en alles eromheen komt later wel, als ze groter zijn.

Mijn zusje was 4 toen mijn opa overleed en mijn ouders hebben er toen voor gekozen om haar de hele dag erbij te laten zijn. Tijdens het opbaren zat ze op mijn oma's schoot en zat ze mijn opa de hele tijd kusjes te geven en zat ze aan zijn neus. Ik vind het nu echt een goede keuze. Zo kan je kind afscheid nemen en ze zien dat degene echt dood is. Waarom zouden kinderen er een trauma aan overhouden? Aan een dood iemand is toch niks engs? Het is de natuur!

Dat weet jij als volwassen persoon. Maar leg dat maar eens uit aan een kind. Het is inderdaad de natuur, maar zo nuchter als jij erover praat is het dus ook weer niet.

Misschien heb ik er zelf ook zo'n moeite mee om mijn kinderen een overleden persoon te laten zien omdat ik er zelf iets te veel heb gezien. En helaas ook in alle soorten, maten en staat van je weet wel. Ik wil mijn kinderen daar nog tegen beschermen, ze zijn nog zo jong!

Ons werd vroeger vertelt dat degene die overleden was een mooi wolkje uitgekozen had en daarop wilde zitten omdat het lekker zacht was. En dat die nu voor de regen en de zon ging zorgen.

Mijn opa overleed toen ik 7 was. Mijn broertje was toen 3 en nichtje 2. Beiden zijn ze mee geweest naar de begrafenis. Mijn moeder zegt nog altijd dat ze dit heel prettig vond. Juist door die nuchterheid van die kleintjes. Mijn broertje zat bijvoorbeeld op de kop in de kist om te kijken of opa ook schoenen aan had. Ik zou haar dus gewoon mee nemen, zolang je er jezelf goed bij voelt natuurlijk.

Ik denkt dat het er ook aan ligt hoe je het zelf ervaart om mensen opgebaard te zien. Ik vind het zelf namelijk een erg naar gezicht en ga dan ook niet kijken als het niet nodig is. Dus ik zou mijn kinderen het ook niet ''aandoen'' om daar heen te moeten gaan. Als ze dat later als ze groot zijn wel willen, is dat hun recht en beslissing. Maar het zou niet van mij komen(tenzij het hun vader, moeder, broertje of zusje is, dan is het misschien wel goed)