Re: Waarom zoeken we naar de ideale partner?

Gast za 15 jan 2011 - 3:00

Het komt een beetje op mij over alsof je op mensen die wél huisje, boompje, beestje hebben, neerkijkt. Alsof dat mensen zijn die, in tegenstelling tot jou, niet luisteren naar hun innerlijke gevoelens, twijfels, verscheurdheid en zich er maar domweg bij neerleggen en settelen omdat de maatschappij 'dat nu eenmaal verwacht'.

Denk je soms dat jij de enige persoon bent met dit soort gevoelens? Met twijfel, moeilijke situaties, gedachten, angsten?

En bovendien denk ik dat jij twee dingen door elkaar haalt....jij bent ontevreden met jezelf, zoekende, niet blij met het effect dat jij op anderen denkt te hebben ( 'anderen worden altijd verliefder op mij dan andersom') en koppelt dit automatisch aan het huisje, boompje, beestje verhaal.

Het zit heel simpel: you got to love yourself. Als je niet van jezelf houdt kan je ook niet van anderen houden op de juiste manier, en anderen houden ook niet van jou, maar op wie je lijkt te zijn.

Gast za 15 jan 2011 - 3:02

Eens met Mozz, vooral met haar eerste twee stukjes.

TGR ma 17 jan 2011 - 6:19

mozzarella schreef:Het komt een beetje op mij over alsof je op mensen die wél huisje, boompje, beestje hebben, neerkijkt. Alsof dat mensen zijn die, in tegenstelling tot jou, niet luisteren naar hun innerlijke gevoelens, twijfels, verscheurdheid en zich er maar domweg bij neerleggen en settelen omdat de maatschappij 'dat nu eenmaal verwacht'. Was het maar zo gemakkelijk. Ik hoopte gewoon heel hard dat het zo simpel was. Dat ik de ware had gevonden en dat samenwonen zou werken. Ik kan me daarom voorstellen dat meer meiden zich opgeslokt voelen door de eisen van de maatschappij. Niet omdat ik om hen neerkijk, maar omdat het soms niet werkt om de norm te volgen.

Denk je soms dat jij de enige persoon bent met dit soort gevoelens? Met twijfel, moeilijke situaties, gedachten, angsten? Nee, maar soms wel net de enige die een onzeker risico durft te nemen

En bovendien denk ik dat jij twee dingen door elkaar haalt....jij bent ontevreden met jezelf, zoekende, niet blij met het effect dat jij op anderen denkt te hebben ( 'anderen worden altijd verliefder op mij dan andersom') en koppelt dit automatisch aan het huisje, boompje, beestje verhaal. Ik ben helemaal niet ontevreden met mezelf :S. Mensen met een grote mond zijn onzeker en mensen die moeilijke beslissingen nemen en zich dingen afvragen zijn onzeker over zichzelf? Zoiets?

Het zit heel simpel: you got to love yourself. Als je niet van jezelf houdt kan je ook niet van anderen houden op de juiste manier, en anderen houden ook niet van jou, maar op wie je lijkt te zijn. Ik vind mezelf hartstikke leuk, maar ik heb tot nu toe nog niemand gevonden waar ik me aan kan meten of die mij iig het gevoel geeft dat ze (emotioneel) op hetzelfde niveau zitten. Dit mis ik bij (veel) vrienden (en dan pik ik het wel) maar niet in relaties.

TGR ma 17 jan 2011 - 6:20

Dijn82 schreef:
Gloria schreef:
Marin schreef:
Jolie schreef: maar ik denk dat je anderen te zwart-wit afschildert, zodat je zelf excentriek uit de verf komt.
Ik ben het hier heel erg mee eens Jolie, goed gezegd.
+1

Ik ben het daar juist totaal niet mee eens, maar dat is gebaseerd op meer dan alleen dit topic.

Fijn, dankjewel Dijn I love you

Ik denk dat jij van iedereen hier het volledigste beeld hebt.

Isis ma 17 jan 2011 - 7:11

TGR schreef:

Ik vind mezelf hartstikke leuk, maar ik heb tot nu toe nog niemand gevonden waar ik me aan kan meten of die mij iig het gevoel geeft dat ze (emotioneel) op hetzelfde niveau zitten. Dit mis ik bij (veel) vrienden (en dan pik ik het wel) maar niet in relaties.[/b]

[/quote]

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat jouw niveau is. En dat bedoel ik oprecht, want als je het gevoel hebt dat je met weinigen op hetzelfde niveau zit, hoe zie je jezelf dan? Wat mis je in (vele) anderen? Wat heeft een ander nodig opdat hij/zij zich met jou kan meten?

Gast ma 17 jan 2011 - 8:19

TGR schreef:
mozzarella schreef:Het komt een beetje op mij over alsof je op mensen die wél huisje, boompje, beestje hebben, neerkijkt. Alsof dat mensen zijn die, in tegenstelling tot jou, niet luisteren naar hun innerlijke gevoelens, twijfels, verscheurdheid en zich er maar domweg bij neerleggen en settelen omdat de maatschappij 'dat nu eenmaal verwacht'. Was het maar zo gemakkelijk. Ik hoopte gewoon heel hard dat het zo simpel was. Dat ik de ware had gevonden en dat samenwonen zou werken. Ik kan me daarom voorstellen dat meer meiden zich opgeslokt voelen door de eisen van de maatschappij. Niet omdat ik om hen neerkijk, maar omdat het soms niet werkt om de norm te volgen.

Denk je soms dat jij de enige persoon bent met dit soort gevoelens? Met twijfel, moeilijke situaties, gedachten, angsten? Nee, maar soms wel net de enige die een onzeker risico durft te nemen

En bovendien denk ik dat jij twee dingen door elkaar haalt....jij bent ontevreden met jezelf, zoekende, niet blij met het effect dat jij op anderen denkt te hebben ( 'anderen worden altijd verliefder op mij dan andersom') en koppelt dit automatisch aan het huisje, boompje, beestje verhaal. Ik ben helemaal niet ontevreden met mezelf :S. Mensen met een grote mond zijn onzeker en mensen die moeilijke beslissingen nemen en zich dingen afvragen zijn onzeker over zichzelf? Zoiets?

Het zit heel simpel: you got to love yourself. Als je niet van jezelf houdt kan je ook niet van anderen houden op de juiste manier, en anderen houden ook niet van jou, maar op wie je lijkt te zijn. Ik vind mezelf hartstikke leuk, maar ik heb tot nu toe nog niemand gevonden waar ik me aan kan meten of die mij iig het gevoel geeft dat ze (emotioneel) op hetzelfde niveau zitten. Dit mis ik bij (veel) vrienden (en dan pik ik het wel) maar niet in relaties.

Op wat voor niveau zit jij dan?

TGR ma 17 jan 2011 - 8:29

Ik heb niet zo snel het gevoel dat mensen mij aan nieuwe inzichten helpen of dat ik bewondering heb voor iemand. Mensen kunnen mij niet zo snel overtuigen van hun keuzes. Lilith lukt dat bijvoorbeeld wel heel goed bij mij, dus het kan wel.

Gast ma 17 jan 2011 - 9:35

TGR schreef:Ik heb niet zo snel het gevoel dat mensen mij aan nieuwe inzichten helpen of dat ik bewondering heb voor iemand. Mensen kunnen mij niet zo snel overtuigen van hun keuzes. Lilith lukt dat bijvoorbeeld wel heel goed bij mij, dus het kan wel.

Maar als je bewondering voor iemand hebt kijk je dan niet een beetje tegen zo iemand op? Dan zit je toch niet op het zelfde niveau? Ik heb ook wel bewondering voor bepaalde mensen hoor maar moet er toch niet aan denken dat 100% van mijn vriendenkring incl mijn vriendje alleen maar daaruit bestaat. Ik kijk op sommige vlakken tegen mijn vriend op maar andersom gebeurd precies hetzelfde op andere vlakken. En moet je altijd overtuigd worden van iemands keuzes? Moet er altijd tekst en uitleg zijn op jouw manier? Lijkt me best vermoeiend eerlijk gezegd om zulke hoge eisen aan iedereen om je heen te stellen. Dat je op 1 lijn wilt zitten lijkt me vrij logisch maar dat overtuigen en bewondering snap ik niet zo. Dat klinkt naar mijn idee alleen maar tegenstrijdig Very Happy

.

Alias di 18 jan 2011 - 13:00

TGR schreef:En naar exclusiviteit en naar samenwonen, kindjes krijgen en een huisje met een tuin op het zuiden?

Is dat iets wat de meeste mensen willen of is dat meer de trend op dit forum? Ik voel me namelijk een enorme afwijking op het moment. Ik dacht dat ik ook wel wilde wat de meeste mensen willen (wat ik om me heen zie, wat ik hoor enz) maar eigenlijk word ik daar helemaal niet gelukkig van. Ik voel me dan zo ondankbaar. Want tot anderhalve week geleden had ik alles om gelukkig te zijn en het lijkt net of ik gewoon maar niet tevreden te krijgen ben.

De dingen die je in je eerste zin noemt zie ik als de buitenkant. Ja, als twee mensen heel gelukkig met elkaar zijn en zich bij de genoemde dingen goed voelen, dan snap ik tot op zekere hoogte best dat ze dat willen en natuurlijk hebben ze dan groot gelijk om dat ook te doen. Het huisje-boompje-beestje verhaal komt ook in mijn omgeving veel voor. Of de meesten dat echt doen omdat ze dat zelf echt graag willen of meer omdat het een soort van logisch voelt om dat te doen verschilt per koppel denk ik (van wat ik opmaak uit mijn omgeving bedoel ik dan).

Bij de dingen die jij noemt, voel ik me ook niet zo goed en inderdaad soms vraag ik me ook weleens af of ik nou zo'n afwijking ben. Samenwonen heb ik eigenlijk nog nooit echt gewild, in mijn relaties had ik vaak het gevoel dat ik niet goed aan mezelf toe kwam en alsof de ander mij op de een of andere manier in de weg staat. Dat de ander het gevoel zegt te hebben alles met me te willen delen en met mij die rambam van het huisje-boompje-beestje-kindje verhaal aan wil gaan en ik heb dat niet, dan vroeg ik me ook weleens af of ik nou zo ondankbaar was. Het is in elk geval niet iets dat ik wilde, dus heb ik het niet gedaan en ben daarbij echt wel tegen onbegrip aangelopen.
Wat ik al helemaal niet snap is dat mensen vaak aan mij vragen of ik (ooit) kinderen wil en als ik dan zeg 'nee nu in elk geval niet en ook zeker niet binnenkort. Ik weet natuurlijk niet hoe ik daar over 10 jaar tegen aan kijk maar het lijkt me heel onwaarschijnlijk, maar dat is nu toch ook helemaal niet aan de orde', mensen mij dan ongelovig aan zitten kijken en dan ook nog beweren dat ik daar (later) wel op terugkom...
Hoezo, het is toch zeker geen must?!

Ook nu ik sinds een paar maanden pas weer single ben, vragen veel mensen of ik al weer iemand op het oog heb of zeggen soms dingen die overkomen alsof zij denken dat ik "zielig en alleen" ben nu als single. Oké ik vind het ook niet altijd even leuk, maar het grootste deel van de tijd heb ik het wel naar mijn zin en ben ik blij dat ik de ruimte heb om na te denken over wat ik nou zelf graag wil, hoe ik dat kan bereiken en ook dat ik even met niemand rekening hoef te houden en kan me zo ook goed vermaken. Wie weet komt er over een tijd wel iemand bij wie ik een ander gevoel heb en ook aan dingen denk van dat standaard plaatje.

Maar ik heb mezelf wel voorgenomen die dingen niet automatisch maar te doen omdat het logisch is of bij een "volgende fase" van de relatie zou horen, wat volgens mij sommige mensen wel doen (en waarom zijn er zoveel scheidingen Rolling Eyes

). Maar als ik aan mezelf merk dat ik dat zelf echt graag zou willen en mijn partner ook, dan zou ik het er ook echt niet om laten en dan past dat standaard plaatje misschien toch ook bij mij angel

, zo niet ach dan blijf ik toch gewoon lekker afwijkend gedrag vertonen... Laughing

Gesponsorde inhoud