Waarom zoeken we naar de ideale partner?

TGR schreef:Maar het probleem zit niet in dat ik niet van mezelf houd hoor. Ik vind mezelf helemaal prima.

Marin schreef:

TGR schreef:Maar het probleem zit niet in dat ik niet van mezelf houd hoor. Ik vind mezelf helemaal prima.

Toch zie ik je net in een ander topic dit reageren:
Ik weet het ook even niet meer namelijk (waar ik mee bezig ben, waarom ik doe wat ik doe enz)

Dus blijkbaar zit iets in jou je toch dwars en gaat er iets niet helemaal lekker. Je bent blijkbaar toch op zoek naar iets. Dat is toch niet erg om toe te geven? Anders zat je niet in deze situatie nu

Caro schreef:Dan snap ik je probleem niet. Aan wie wil je jezelf uitleggen? Aan wie wil je helder maken dat ondanks dat je je nu anders gedraagt dan je normaal doet, het wel voelt alsof het goed is? Niemand, ik leg alleen uit dat ik gewend ben dat ik hard op mn bek ga en dat ik dit nu maar niet heb aangezien het over mijn gebrek aan liefde voor mezelf ging ineens

Want ik hebhet idee alsof je vreselijk zoekend bent. Alsof je enorm onrsutig bent, ondanks dat je jezelf msschien wel prima vindt. Dat klopt helemaal, dat weet ik ook. Als alles wat "normaal" is, niet goed (genoeg) voelt, wat wil ik dan?

Of wil je je verantwoorden?

Want als jij jezelf prima vindt, waarom dan wel zo'n topic openen? Om tegen anderen aan te schoppen? Om anderen bewust te maken dat als je een andere richting opgaat, dat prima is? Om anderen misschien wakker te schudden? Allemaal niet, maar als ik dit zo voel, dan moet het toch voor meer meiden zo voelen? Ik kan enorm genieten van verliefdheid, me daarin helemaal mee laten sleuren, maar al snel kom ik er dan achter dat wat ik heb niet helemaal is wat ik wil. Ik wil even stoppen met zoeken voor ik ergens waar ik niet blij mee ben genoegen mee neem, snappie?

CKC schreef:TGR, is je relatie over?

TGR schreef:

CKC schreef:TGR, is je relatie over?

Ja, ruim een weekje nu. Ik hoef geen sterkte of "ahh gossie", want dit is de beste beslissing ooit. Voor zowel mij als mijn ex (ook al is het nu natuurlijk even lastig allemaal)

TGR schreef:

Caro schreef:Dan snap ik je probleem niet. Aan wie wil je jezelf uitleggen? Aan wie wil je helder maken dat ondanks dat je je nu anders gedraagt dan je normaal doet, het wel voelt alsof het goed is? Niemand, ik leg alleen uit dat ik gewend ben dat ik hard op mn bek ga en dat ik dit nu maar niet heb aangezien het over mijn gebrek aan liefde voor mezelf ging ineens

Want ik hebhet idee alsof je vreselijk zoekend bent. Alsof je enorm onrsutig bent, ondanks dat je jezelf msschien wel prima vindt. Dat klopt helemaal, dat weet ik ook. Als alles wat "normaal" is, niet goed (genoeg) voelt, wat wil ik dan?

Of wil je je verantwoorden?

Want als jij jezelf prima vindt, waarom dan wel zo'n topic openen? Om tegen anderen aan te schoppen? Om anderen bewust te maken dat als je een andere richting opgaat, dat prima is? Om anderen misschien wakker te schudden? Allemaal niet, maar als ik dit zo voel, dan moet het toch voor meer meiden zo voelen? Ik kan enorm genieten van verliefdheid, me daarin helemaal mee laten sleuren, maar al snel kom ik er dan achter dat wat ik heb niet helemaal is wat ik wil. Ik wil even stoppen met zoeken voor ik ergens waar ik niet blij mee ben genoegen mee neem, snappie?

Caro schreef:

Ik snap je dan wel iets meer nu. Maar je bent op zoek naar meer meiden die zoekenden zijn?

Ook ik kan je vertellen dat ik me wel eens afvraag of mijn man (moet nog steeds wennen aan die term) het nu echt is. Of ik daadwerkelijk de rest van mijn leven met hem kan delen en of er niet iets meer is.

Maar die gedachten verdwijnen bij mij ook wel weer.Komt en gaat die gedachten bij je of verdwijnt die helemaal? Bij jou blijven ze. Persoonlijk denk ik dat jij altijd op zoek blijft gaan naar iets wat je niet hebt. En niet dat ik je persoonlijk ken, en tegen anderen zou ik dit niet zo hardop uitspreken maar volgens mij kan jij het wel hebben :-). Wat kan ik wel hebben? Kan ik die zoektocht wel aan of ik kan wel krijgen wat ik niet heb?

Ik zie je nu weer overkomen als een rusteloos type. Je geniet volgens mij meer van je jacht dan iets anders, en dat is niet erg zolang de ander ook weet dat het je daarom te doen is. gewoon, tijdelijk het leuk hebben en daarna weer afscheid nemen. Maar nu doe je mensen er wel mee pijn. Bewust of onbewust. De mensen die ik nu in mijn leven heb ken ik al jaren, het is geen kwestie van tijdelijk leuk hebben, ik investeer enorm in wat ik voor ze beteken en andersom. Ik ben niet op zoek naar sleazy avontuurtjes met de buurman op de hoek. Zo zit ik niet in elkaar (gelukkig) Iedereen die zich (weer) met me inlaat weet waar hij/zij aantoe is

Je bent eigenlijk weer de TGR van vroeger, die soms onnavolgbaar was, rusteloos, rare sprongen maakt maar tegelijkertijd zichzelf volgens mij helemaal kapot kan piekeren en analyseren. Want de topics die je opent zijn vergezocht, het komt niet over en dat ligt niet aan jouw gebrek aan communicatiekunsten. Maar volgens mij meer aan het feit dat je gedachten nu best een brei zijn. Ik ben jaren aan ervaring en kennis rijker en minder labiel dan vroeger, eigenlijk schrik ik daar het meeste van, dat is mn gevoel nu eindelijk de baas kan of er naar durf te luisteren omdat ik weet dat mijn verstand me toch wel redt.

Overigens denk ik dat het heel goed is dat je even stopt met zoeken... En misschien hebben meer meiden het en is het inderdaad een soort taboe. Dat niemand erover durft te praten omdat 'iedereen toch huisje, boompje, beestje wil?' In dat geval hoop ik dat die meiden zich melden :-). Nou, meiden meld je maar, des noods anoniem (mag biechtje hier ook komen?)

Sogood schreef:Wil je een PM van me?

Caro schreef:Ik bedoelde dat jij het wel kan hebben als ik een opmerking maak over wat ik denk hoe jij bent. Want ik ken je niet, sommigen mensen schrikken daarvan. Maar bij jou heb ik dat idee niet. Niet dat ik nu probeer een psycholoog uit te hangen, verre van dat :-).

Of die gedachte bij mij helemaal verdwijnt? In hoeverre verdwijnt iets als het zo her en der weer terugkomt? Ik heb geen idee. Ik weet wel dat mijn man mij nu gelukkig maakt en ik kan niet in de toekomst kijken. Ik weet niet wat ik over 10 jaar van hem vind, want dan kunnen we allebei andere personen zijn met andere wensen dan nu. Dus voor nu weet ik dat het goed is, dat ik de intentie heb bij hem te blijven maar zo niet dan niet. Dan zal ik heel verdrietig zijn, maar dat is niet het einde van alles.

Ik denk ook wel dat jij geen type bent voor een avontuurtje van om de hoek. Maar je kan het ook leuk hebben met iemand, zonder de intentie dat het meer moet worden, voor een langere periode. Zeg een jaar of 2. Zolang die mensen maar inderdaad weten dat het risico erin zit dat jij weggaat. En niet vanwege omstandigheden, maar omdat jij zo in elkaar zit.

Je weet nooit wat er gebeurt in de toekomst. Maar de intentie van mensen maakt veel duidelijk. Ik heb nu de intentie wel bij mijn man te blijven, jij hád die intentie bij je ex maar het blijkt dat je daar niet gelukkig van wordt. MIsschien als je de volgende keer een relatie aangaat, met wie dan ook, dat je niet moet uitgaan van het hele samenwonen, kinderen, trouwen verhaal. Maar dat jij duidelijk maakt dat je voor nu blij bent en geen idee hebt hoe je er over 1 jaar in staat.

Marin schreef:Kan je eens proberen te verwoorden waarom je twijfelt aan het standaard beeld en of dat iets voor jou is? Komt dat door wat caro zo goed omschrijft vanwege je onrust, jacht en tegen aan schoppen? Of denk je echt dag je beter 'functioneert' in je eentje. En zo ja, waarom dan?

Want ik herken echt wel veel er van hoor, dat onrustige en altijd weer iets anders willen. En ik weet t ook echt nog niet of ik zo'n till death do us part relatie aan kan. Ik wil het heel graag willen, maar ik weet zeker dat ik ook van die twijfelmomenten ga krijgen en ik kan dan ook rare sprongen maken.

Oh ja en bij mij is het natuurlijk meer omdat ik juist zo ongeveer m'n hele leven al vrijgezel ben. Ik ben juist zo gewend om alleen met mezelf te zijn. Ik denk dat het echt heel erg goed voor je is om dat een tijd te ervaren.

TGR schreef:
Ik ben jaren aan ervaring en kennis rijker en minder labiel dan vroeger, eigenlijk schrik ik daar het meeste van, dat is mn gevoel nu eindelijk de baas kan of er naar durf te luisteren omdat ik weet dat mijn verstand me toch wel redt.

Marin schreef:

Marin schreef:Kan je eens proberen te verwoorden waarom je twijfelt aan het standaard beeld en of dat iets voor jou is? Komt dat door wat caro zo goed omschrijft vanwege je onrust, jacht en tegen aan schoppen? Of denk je echt dag je beter 'functioneert' in je eentje. En zo ja, waarom dan? Ik ben te onrustig en ik neem eigenlijk nergens genoegen mee.

Want ik herken echt wel veel er van hoor, dat onrustige en altijd weer iets anders willen. En ik weet t ook echt nog niet of ik zo'n till death do us part relatie aan kan. Ik wil het heel graag willen, maar ik weet zeker dat ik ook van die twijfelmomenten ga krijgen en ik kan dan ook rare sprongen maken.

Oh ja en bij mij is het natuurlijk meer omdat ik juist zo ongeveer m'n hele leven al vrijgezel ben. Ik ben juist zo gewend om alleen met mezelf te zijn. Ik denk dat het echt heel erg goed voor je is om dat een tijd te ervaren.

Kan je op mijn bovenstaande alinea reageren? Of weet je daar zo geen antwoorden op?

TGR schreef:
Dank je wel, vind het fijn om je reactie te lezen!

Ik vind het eng, gedachten die terugkomen met vlagen. Twijfels.

Roze Roos schreef:Ik denk dat een heleboel mensen dat willen, maar dat je pas gelukkig kunt zijn als je gelukkig bent met jezelf. Al die "uiterlijke dingen" zoals samen wonen en het gevoel hebben dat er iemand altijd voor je is, kunnen heel mooi zijn maar als je je innerlijk er niet goed bij voelt dan zal het je benauwen.
Ik ben al een tijd vrijgezel en heb juist die tijd genomen om mijzelf te leren kennen en zo'n leven op te bouwen dat ik er zelf gelukkig mee ben. Ik zie het bij een aantal mensen om mij heen, die rollen van de ene in de andere relatie en ik denk dat ze daarbij nog wel eens vergeten dat ze ook alleen gelukkig kunnen zijn en dat je geen partner daarvoor nodig hebt.Nu ik dit zo typ denk ik dat veel mensen hun geluk halen uit de dingen die jij benoemd en niet uit zichzelf. Zoals Harry Jekkers als zingt "hou van jou joh, maak de ander overbodig. Ware liefde, geloof me, begint altijd bij jezelf"