Waarom zoeken we naar de ideale partner?

Fred schreef:

Storm schreef:Fred, ben je Bliss nou gewoon aan het versieren?

Nee, was gewoon een geintje en Bliss kan dat wel hebben.. Ze reageerde er in iedergeval leuk op...

Jammer, ik zag wel een mooi koppel...

Fred schreef:

Storm schreef:Fred, ben je Bliss nou gewoon aan het versieren?

Nee, was gewoon een geintje en Bliss kan dat wel hebben.. Ze reageerde er in iedergeval leuk op...

@ Angela.. idd.. dat zocht ik maar ik was effe de woorden kwijt. Het wordt weer tijd dat de pronkzittingen er aankomen. Dan wordt er veel Brabants gesproken...

Of ge gat gewoon in 'n bejoardehuis (in jullie geval denk ik 'huus') werken, dan proate van eigens 'n bietje plat...

Idd.. hier is ut huus.. mar kenne ze bij jou ook pronkzittingen Angela?

We zijn behoorlijk het topic aan het vervuilen geloof ik.. Sorry TO.

Mwah we dwalen maar 'n klein beetje af... haha! Nou ja, sommige mensen komen met carnaval wel hun ideale partner tegen dus ik zie de link met 't topic

Ja maar bij ons noemen ze 't vaker tonpraten. Is toch 't zelfde hè?

Zie net dat 'I love carnaval' alweer op omroep Brabant is, das vroeg... maar wel gezellig!

Jolie schreef: maar ik denk dat je anderen te zwart-wit afschildert, zodat je zelf excentriek uit de verf komt.

Ik ben het hier heel erg mee eens Jolie, goed gezegd.

Enne Fred, Blissie heeft al gescoord hoor Maar ze is inderdaad een erg leuke meid!

TGR, je geeft aan dat je nergens last van hebt en gelukkig bent met/geen twijfels hebt over de keuzes die je maakt maar de topics die je opent geven mij een ander gevoel. Het lijkt me vervelend dat je je laat leiden door jouw invulling van andermans verlangens. Jolie heeft het mooi omschreven vind ik. Als jij iets anders voelt is daar niets mis mee, daar hoef je geen algemene maatstaven op los te laten. Ga 'gewoon' ontdekken wat jij zelf wilt en geniet daarvan!

We've got a possible match here?

Oeps zie nu pas dat er al antwoord op gegeven is

Angela_1986 schreef:

Fred schreef:Scherp Prosecco, kom jij dan ook uit Brabant? Jezelf is eigenlijk mienne, maar dat gaat past niet in deze zin.

Bij 'ons' zouden ze zeggen "en da bende gij zelf"...

Dat zou ik ook zeggen ja.

Ik kom niet uit het zuiden nee, maar vind het wel een leuk accent.

De mooiste zin die ik ken is: "As ge ou eige nie kietelt dan lachde nie"

Marin schreef:
Enne Fred, Blissie heeft al gescoord hoor Maar ze is inderdaad een erg leuke meid!

Dat wist ik al. Heb ik toch gezegd in een eerdere reactie van me. Daar doelde ik op met je hebt een fijn weekend gehad.

Ow, met carnaval mag ineens alles.. Heerlijk gek doen en je wordt eens niet beoordeeld op je uiterlijk of wat je aan hebt. Met carnaval vind ik het altijd leuker qua uitgaan etc.. Eens gaan bedenken hoe ik dit jaar zal gaan.. Ik heb er al helemaal zin in.

Tonpraten is overigens een onderdeel van de Pronkzitting op de avond zelf zijn er ook leuke stukjes van groepen en showdansen. Met name de stukjes die over het dorp gaan zijn erg leuk. Het afgelopen jaar komt daarbij weer grotendeels voorbij.

mozzarella schreef:Fred je had toch een vriendin? Via dit forum?

Dat dacht ik ook!

Fred schreef:

Marin schreef:
Enne Fred, Blissie heeft al gescoord hoor Maar ze is inderdaad een erg leuke meid!

Dat wist ik al. Heb ik toch gezegd in een eerdere reactie van me. Daar doelde ik op met je hebt een fijn weekend gehad.

Ow, met carnaval mag ineens alles.. Heerlijk gek doen en je wordt eens niet beoordeeld op je uiterlijk of wat je aan hebt. Met carnaval vind ik het altijd leuker qua uitgaan etc.. Eens gaan bedenken hoe ik dit jaar zal gaan.. Ik heb er al helemaal zin in.

Tonpraten is overigens een onderdeel van de Pronkzitting op de avond zelf zijn er ook leuke stukjes van groepen en showdansen. Met name de stukjes die over het dorp gaan zijn erg leuk. Het afgelopen jaar komt daarbij weer grotendeels voorbij.

Maar ik heb wel 'n gruwelijke hekel aan mensen die inderdaad denken dat álles mag met carnaval, in de zin van dat ze denken dat ze zich helemaal lam mogen zuipen om vervolgens iedereen die ze tegen komen vast mogen pakken en zoenen, dingen gaan slopen enzovoorts. Die heb je met 'gewoon' uitgaan ook wel maar er zijn volgens mij mensen die écht denken dat dat de definitie van carnaval is...

Het 'probleem' van hoe ik zal gaan heb ik gelukkig niet! Wij hebben als club 'club-kleuren' waarin we ons kleden.

Hmm ik ga eigenlijk nooit naar 't tonpraten dus weet niet hoe dat hier gaat... Maar hier worden dat soort avonden wel aangekondigd als 'tonpraat-avonden'...

Dat lamzuipen en dan iedereen zo maar zoenen en de boel vernielen bedoel ik niet Angela.. Ik heb altijd het gevoel dat met carnaval een relaxtere sfeer hangt. Meer gemoedelijk en er wordt minder ruzie gezocht etc.. Dat vind ik fijn aan carnaval en lekker gek doen. Als een dolle rond rennen etc.. Het kan allemaal en je wordt er niet gek op aangekeken.. zulke rare dingen doen etc..

Fred schreef:Dat lamzuipen en dan iedereen zo maar zoenen en de boel vernielen bedoel ik niet Angela.. Ik heb altijd het gevoel dat met carnaval een relaxtere sfeer hangt. Meer gemoedelijk en er wordt minder ruzie gezocht etc.. Dat vind ik fijn aan carnaval en lekker gek doen. Als een dolle rond rennen etc.. Het kan allemaal en je wordt er niet gek op aangekeken.. zulke rare dingen doen etc..

Nee had ook niet verwacht dat je dat zou bedoelen maar moest daaraan denken omdat jij zei dat alles mag met carnaval. Wat je omschrijft herken ik wel! Maar dat ligt er ook wel heel erg aan waar je het viert vind ik... Tot 'n paar jaar geleden ging ik nooit echt carnaval vieren omdat ik 't niet gezellig vond, daar werd wel gevochten en waren veel mensen die de definitie van carnaval hebben zoals ik eerder beschreef. Via via ben ik in 'n ander dorp carnaval gaan vieren en daar is 't idd zoals jij beschrijft. Super gezellig! Nog maar 7 weken hè...

Idd.. al kan het per jaar verschillen.. Zo was het 2 jaar geleden erg gezellig in een discotheek in de buurt en vorig jaar dacht ik een stuk minder gezellig.. Dat lag toen voornamelijk aan de dj en we zijn toen maar naar huis gegaan...

Enfin we gaan er off-topic..

Fred schreef:Idd.. al kan het per jaar verschillen.. Zo was het 2 jaar geleden erg gezellig in een discotheek in de buurt en vorig jaar dacht ik een stuk minder gezellig.. Dat lag toen voornamelijk aan de dj en we zijn toen maar naar huis gegaan...

Enfin we gaan er off-topic..

Haha ja hè? Tijd voor 'n carnavalstopic...

TGR schreef:En naar exclusiviteit en naar samenwonen, kindjes krijgen en een huisje met een tuin op het zuiden?

Is dat iets wat de meeste mensen willen of is dat meer de trend op dit forum? Ik voel me namelijk een enorme afwijking op het moment. Ik dacht dat ik ook wel wilde wat de meeste mensen willen (wat ik om me heen zie, wat ik hoor enz) maar eigenlijk word ik daar helemaal niet gelukkig van. Ik voel me dan zo ondankbaar. Want tot anderhalve week geleden had ik alles om gelukkig te zijn en het lijkt net of ik gewoon maar niet tevreden te krijgen ben.

Het is de algemene standaard. Met die ideeen wordt je opgevoed. Met een partner zit je goed. Dat jij dat anders ziet dat moet toch kunnen? Daar is niets ondankbaars aan. Maar ergens begrijp ik je niet helemaal. Jij was altijd zoals je nu omschrijft, tot je je laatste ex leerde kennen. Ineens was je leven roze en zag je ook die dingen die je nu weer wegschuift en roept niet te willen. Denk je niet dat je het vast wel wilt met de juiste partner? Dat je dacht dat dit de juiste was maar toch bleek van niet? En nu weer op deze manier het voor jezelf goed probeert te praten?

Prosecco schreef:Ik begrijp ook niet waarom overal de nadruk zo licht op gaan samenwonen, trouwen en kindjes krijgen.

Zelf ben ik al een behoorlijke tijd vrijgezel en zou ik het ontzettend leuk vinden om weer verliefd te worden. Maar wat er ook gebeurd, mijn eigen appartement hou ik. Misschien niet tot het eind van m'n leven, maar no-way dat ik dit binnen 5 of 10 jaar verkoop om bij iemand in te trekken. Als dat betekent dat het een lat-relatie wordt, prima. Heb ik ook gewoon lekker tijd voor mezelf, kunnen.
Als dat betekent dat ik nog 5 jaar, 10 jaar of 25 jaar vrijgezel blijf, ook goed. Dan vermaak ik mezelf wel. Ik heb niemand nodig om voor me te zorgen of dingen voor me op te lossen. Het is natuurlijk altijd fijn dat iemand een arm om je heen slaat als je verdrietig bent, maar het is niet nodig, ik ben er niet afhankelijk van.

En zelfs al zal ik nooit gaan samenwonen omdat ik het vertik m'n appartement te verkopen, lijkt me ook prima.

Trouwen zou me nog best leuk lijken, maar eerlijk gezegd heb ik niet meer de illusie dan een relatie voor het leven is, dus ik weet niet of dat er ooit van zal komen.

En kinderen weet ik ook niet of ik wel wil. Nu neig ik heel erg sterk naar nee, dus een eventuele vader van die kinderen moet wel een enorme overredingskracht hebben.

Daarmee pas ik ook niet binnen het plaatje van de maatschappij. Maar weet je, de maatschappij zorgt ook niet dat er een geweldige man voor mij klaar staat, die zorgt er ook niet voor dat ik in een eensgezinswoning kan wonen met een mooie achtertuin, enz, enz. Dus pech wat de maatschappelijk normen zijn.

+1 alleen ben ik niet meer vrijgezel maar heb een lieve vriend met 2 lieve kinderen. We wonen apart en blijven dat de komende jaren iig nog doen. Wij vinden het geweldig zo!!

Zusje van Bert schreef:

TGR schreef:En naar exclusiviteit en naar samenwonen, kindjes krijgen en een huisje met een tuin op het zuiden?

Is dat iets wat de meeste mensen willen of is dat meer de trend op dit forum? Ik voel me namelijk een enorme afwijking op het moment. Ik dacht dat ik ook wel wilde wat de meeste mensen willen (wat ik om me heen zie, wat ik hoor enz) maar eigenlijk word ik daar helemaal niet gelukkig van. Ik voel me dan zo ondankbaar. Want tot anderhalve week geleden had ik alles om gelukkig te zijn en het lijkt net of ik gewoon maar niet tevreden te krijgen ben.

Het is de algemene standaard. Met die ideeen wordt je opgevoed. Met een partner zit je goed. Dat jij dat anders ziet dat moet toch kunnen? Daar is niets ondankbaars aan. Maar ergens begrijp ik je niet helemaal. Jij was altijd zoals je nu omschrijft, tot je je laatste ex leerde kennen. Ineens was je leven roze en zag je ook die dingen die je nu weer wegschuift en roept niet te willen. Denk je niet dat je het vast wel wilt met de juiste partner? Dat je dacht dat dit de juiste was maar toch bleek van niet? En nu weer op deze manier het voor jezelf goed probeert te praten?

Ik reageer nog even op een paar mensen, jou o.a.

Wat ik 2,5 jaar geleden wilde, was heel anders dan wat ik nu wil. Geen idee of ik met de juiste partner (tja wat is dat?) ineens weer wel die vastigheid wil. Want stel ik ontmoet nu iemand waar ik dat de komende tijd mee wil, maar de kans is enorm groot dat het me na een jaar of 2 weer helemaal niet zint. Ik heb geen zin om met dat gezeur iedere keer relaties aan te gaan. Men wordt altijd verliefder op mij dan andersom lijkt het wel.

Maar goed, ik wil ook veel te ver in de toekomst kunnen kijken, dat kan niet, dat snap ik. Maar ik snap dan ook heel slecht dat er huwelijken zijn die 60 jaar duren.

Jolie schreef:Ik vind het zo raar dat je zoeken we zegt. Wie dan? De mensen hier op het forum? Ik vind het knap als je precies weet waar je naar opzoek bent en knapper nog waarnaar anderen opzoek zijn. Dat je, je leven opzoek bent naar een constante die je hele leven geldig is? Denk je dat, omdat je hier op het forum leest dat mensen trouwen, een huis kopen en kinderen krijgen? Ik denk dat er dingen op je pad komen en dat je dromen verwezenlijkt worden, illusies blijken te zijn of zich omvormen tot andere dromen.

De vrouwen die nu trouwen en kinderen krijgen, droomden vijf jaar eerder misschien van een wereldreis, een afgeronde studie en baan als barvrouw. Dansten op festivals, kwamen om 6 uur in de ochtend thuis en wilden alleen maar vrij zijn. Misschien dromen ze als ze 40 zijn wel van een nieuwe spannende man, een b&b in Zuid-Frankrijk of denken ze een schildertalent te hebben. Als ze 60 zijn ze misschien opzoek naar een nieuw buitenlands avontuur, een wereldreis of een studie.

Misschien moet je minder naar anderen kijken en invullen waar zij naar opzoek zijn, waarvan zij gelukkig worden en hun plaatje uittekenen (en vooroordelen) en je alleen richten op jouw zoektocht. Ik begrijp dat je afzetten tegen en een beeld creëren van het doel van anderen jou mogelijkheid geeft tot het vormen van je eigen identiteit, maar ik denk dat je anderen te zwart-wit afschildert, zodat je zelf excentriek uit de verf komt.

Je bedoelt het lief, maar je zweverigheid en je taalgebruik maken het een heel vaag verhaal voor me. Zeker je eerste en laatste alinea.

Ik heb sowieso namelijk geen idee waar ik naar op zoek ben, als ik ergens die indruk geef, dan wil ik dat meteen uit de wereld helpen. Op dit moment weet ik alleen wat me de afgelopen 9 jaar niet gelukkig heeft gemaakt: langdurige specifieke relaties met mensen.

Ik zie wat mensen om me heen doen (ik vul niets voor ze in) ik zie ze trouwen, ik hoor ze gelukkig zijn. Als ze dat niet zijn, houden ze dat goed voor me geheim

"Ik begrijp dat je afzetten tegen en een beeld creëren van het doel van anderen jou mogelijkheid geeft tot het vormen van je eigen identiteit, maar ik denk dat je anderen te zwart-wit afschildert, zodat je zelf excentriek uit de verf komt.".
Hiermee sla je werkelijk de plank mis, hoe leuk en spannend het je stukje ook maakt. Waarom denk je dat ik ben gaan samenwonen, in een koophuis, met een lieve jongen zo'n 9 maanden geleden? Niet om me zo af te zetten tegen de norm, meer om te proberen of dat voor mij werkt. Werkt blijkbaar niet en daarmee heb ik mezelf en mijn ex niet blijer of gelukkiger gemaakt natuurlijk. Dat het niet werkt vind ik ergens gewoon erg jammer en ik ben dan ergens benieuwd waarom dat voor anderen wel werkt. Caro gaf daar wel een mooi antwoord op: twijfels houden is menselijk en je kunt niet in de toekomst kijken. Als je het in het nu maar leuk hebt.

Ik kan alleen niet goed omgaan met twijfels, zeker niet als ze mijn toekomst teveel kunnen bepalen. In dat leerproces en in dat getwijfel wil ik mijn - nu - ex niet meesleuren. Ik wil voor mezelf uitvogelen wat ik wil. Zolang ik eerlijk ben wil me graag steunen hierin. Dat lukt me alleen niet als we samenwonen, dus dan maar even een rigoureuze stap.

[left]
Het is de standaard die ons opgelegd wordt door de maatschappij/media. Mijn man en ik willen bijvoorbeeld geen kinderen, nou je moet de reacties eens horen, we zijn egoistisch, we snappen het niet, het komt nog wel. Nou nee hoor, ik ben 30 en mijn man 37. We zijn 6 jaar samen. We vinden het gewoon prima zo maar dat schijnt niemand verder te snappen. Like we care

TGR schreef:

Zusje van Bert schreef:

TGR schreef:En naar exclusiviteit en naar samenwonen, kindjes krijgen en een huisje met een tuin op het zuiden?

Is dat iets wat de meeste mensen willen of is dat meer de trend op dit forum? Ik voel me namelijk een enorme afwijking op het moment. Ik dacht dat ik ook wel wilde wat de meeste mensen willen (wat ik om me heen zie, wat ik hoor enz) maar eigenlijk word ik daar helemaal niet gelukkig van. Ik voel me dan zo ondankbaar. Want tot anderhalve week geleden had ik alles om gelukkig te zijn en het lijkt net of ik gewoon maar niet tevreden te krijgen ben.

Het is de algemene standaard. Met die ideeen wordt je opgevoed. Met een partner zit je goed. Dat jij dat anders ziet dat moet toch kunnen? Daar is niets ondankbaars aan. Maar ergens begrijp ik je niet helemaal. Jij was altijd zoals je nu omschrijft, tot je je laatste ex leerde kennen. Ineens was je leven roze en zag je ook die dingen die je nu weer wegschuift en roept niet te willen. Denk je niet dat je het vast wel wilt met de juiste partner? Dat je dacht dat dit de juiste was maar toch bleek van niet? En nu weer op deze manier het voor jezelf goed probeert te praten?

Ik reageer nog even op een paar mensen, jou o.a.

Wat ik 2,5 jaar geleden wilde, was heel anders dan wat ik nu wil. Geen idee of ik met de juiste partner (tja wat is dat?) ineens weer wel die vastigheid wil. Want stel ik ontmoet nu iemand waar ik dat de komende tijd mee wil, maar de kans is enorm groot dat het me na een jaar of 2 weer helemaal niet zint. Ik heb geen zin om met dat gezeur iedere keer relaties aan te gaan. Men wordt altijd verliefder op mij dan andersom lijkt het wel.

Maar goed, ik wil ook veel te ver in de toekomst kunnen kijken, dat kan niet, dat snap ik. Maar ik snap dan ook heel slecht dat er huwelijken zijn die 60 jaar duren.

Ik neem aan dat je wel snapt dat ieder mens verschillend is? Er zijn mensen die huisje boompje beestje het ideaal vinden. Als jij dat niet vindt is dat prima maar laat anderen dan ook lekker gaan waar ze voor willen gaan. Ik snap wel dat er huwlijken van meer dan 60 jaar zijn (heb er zelf 1 mogen meemaken ). Wellicht, en dat zeg ik niet om je te pesten, hangt het ook een beetje af van het voorbeeld dat je krijgt of je om je heen ziet. Ik kon best gefrustreerd raken dat het mij niet lukte hoor. Wat mijn ouders hebben zie ik als mijn ideaal. En dat wil niet zeggen dat ik niet voor mezelf kan denken hoor want ik sta behoorlijk anders in het leven verder.

Ik kan er natuurlijk best naast zitten, maar ik vind toch dat je verkeerde aannames maakt. Een vrouw is getrouwd en een vrouw is gelukkig, dus de vrouw is gelukkig, omdat ze getrouwd is. Een vrouw is gelukkig en een vrouw woont samen, dus de vrouw is gelukkig, omdat ze samenwoont. Ik denk dat een gemiddelde vrouw meer facetten in haar leven nodig heeft, die gelukkig maken, of juist minder, het is maar net hoe je het bekijkt. Meer omdat alleen een liefde met een man niet genoeg is. Je kan in een goed huwelijk nog ongelukkig zijn door andere factoren, reeel of irreeel. En minder omdat geluk het hem juist in de kleine dingen zit, een mooi liedje, een oprechte glimlach van een willekeurig ander, de eerste lentedag, meezingen in de auto etc. Voor al die dingen hoef je niet getrouwd te zijn.

Liefde is een universeel iets en dat hoef je niet per se te vinden in de traditionele man-vrouw situatie waaraan jij refereert. Liefde heb je in allerlei vormen. Nu heb jij hem niet op de traditionele manier, maar dat maakt je niet anders. Je weet niet wat de toekomst je brengt. Misschien wel weer een man met wie je het weer wilt proberen, maar misschien ook niet.

Het monogame hetero-huwelijk is inderdaad cultuur gebonden. Als het Christendom en later hollywood ons dat nooit had opgelegd, dan hadden ook niet zoveel meisje ervan gedroomd. Uiteindelijk is het ook gewoon een boterbriefje halen. Toen het in de Griekse tijd nog normaal was de leerlingen seks hadden met hun meester (man-man), vond niemand dat pedofilie, maar hoorde dat toen in de opvoeding. Niemand staat buiten de cultuur, dat is in ons verankerd. Echt wezenlijk anders denken, dan dat wat je kent is vrijwel onmogelijk. ALs je dat werkelijk zou doen dan zou je, net als nu, inderdaad niet willen trouwen en kinderen krijgen, maar dan zou je het niet continu aanhalen en jezelf er mee vergelijken. Dan zou je alles individu werkelijk los staan van de cultuur en dan zou die cultuur jouw denkwijze op geen enkele manier beïnvloeden. Als je nu echt 'waanzinnig' zou zijn en psychoses zou hebben, die niemand anders ziet dan jij, dan zou ik nog wel kunnen zeggen dat je echt een randfiguur/genie bent. Dan zou ik nog wel kunnen denken dat jij de wereld anders zou kunnen zien, dan dat wij hem zien. Dat je los bent van de representaties van de wereld waarmee iedereen opgroeit. Dat je onafhankelijk van een cultuur de wereld 'zelf' kan bekijken. Maar dat is niet zo. Je bent niet anders dan een getrouwde vrouw met kinderen, je denkt ook niet heel anders en je bent ook niet raar.

Ik ben het met Jolie eens, ze verwoordt goed wat ik ook denk. Je bent niet anders, je bent net zoals ieder van ons. Ik denk dat er maar heel weinig mensen zijn die deze twijfels niet hebben. Mensen die net zoals jou gewoon zoekend zijn naar wat bij hen past in het leven.

Ik had het nooit verwacht, maar in mijn werk nu merk ik dat des te meer. Oudere mensen die alsnog zoekend zijn, maar ook: elk huisje heeft zo z'n kruisje. En wat aan de buitenkant 'perfect' lijkt te zijn, is het vaak niet.

Ik denk dat je het niet zo moet forceren. Als jij je niet gelukkig voelt in het huisje-boompje-beestje concept is er niemand die jou daar toe dwingt, toevallig omdat de meerderheid dit doet. Ik denk dat je met de tijd er wel achter komt wat voor jou de juiste keuzes zijn. Misschien moet je wat meer met je flow mee gaan.

Marin schreef:

Jolie schreef: maar ik denk dat je anderen te zwart-wit afschildert, zodat je zelf excentriek uit de verf komt.

Ik ben het hier heel erg mee eens Jolie, goed gezegd.

+1

Gloria schreef:

Marin schreef:

Jolie schreef: maar ik denk dat je anderen te zwart-wit afschildert, zodat je zelf excentriek uit de verf komt.

Ik ben het hier heel erg mee eens Jolie, goed gezegd.

+1

Ik ben het daar juist totaal niet mee eens, maar dat is gebaseerd op meer dan alleen dit topic.