Waarom zoeken we naar de ideale partner?

Bij mij heeft het weinig te maken met niet gelukkig zijn met mezelf. Ik ken mezelf heel goed en ik weet precies wat ik wil, nu moet ik alleen nog leren om beter naar mezelf te luisteren en minder naar anderen.

TGR schreef:En naar exclusiviteit en naar samenwonen, kindjes krijgen en een huisje met een tuin op het zuiden?

Omdat dat dingen zijn waar ik gelukkig van word, waarmee ik gelukkig ben in mijn leven. Maar dat gevoel had ik pas echt toen ik mijn vriend leerde kennen, toen klopte het allemaal en vielen alle puzzelstukjes in elkaar. En niet omdat het moet; maar omdat het voor mezelf het fijnste is.

Ik begrijp ook niet waarom overal de nadruk zo licht op gaan samenwonen, trouwen en kindjes krijgen.

Zelf ben ik al een behoorlijke tijd vrijgezel en zou ik het ontzettend leuk vinden om weer verliefd te worden. Maar wat er ook gebeurd, mijn eigen appartement hou ik. Misschien niet tot het eind van m'n leven, maar no-way dat ik dit binnen 5 of 10 jaar verkoop om bij iemand in te trekken. Als dat betekent dat het een lat-relatie wordt, prima. Heb ik ook gewoon lekker tijd voor mezelf, kunnen.
Als dat betekent dat ik nog 5 jaar, 10 jaar of 25 jaar vrijgezel blijf, ook goed. Dan vermaak ik mezelf wel. Ik heb niemand nodig om voor me te zorgen of dingen voor me op te lossen. Het is natuurlijk altijd fijn dat iemand een arm om je heen slaat als je verdrietig bent, maar het is niet nodig, ik ben er niet afhankelijk van.

En zelfs al zal ik nooit gaan samenwonen omdat ik het vertik m'n appartement te verkopen, lijkt me ook prima.

Trouwen zou me nog best leuk lijken, maar eerlijk gezegd heb ik niet meer de illusie dan een relatie voor het leven is, dus ik weet niet of dat er ooit van zal komen.

En kinderen weet ik ook niet of ik wel wil. Nu neig ik heel erg sterk naar nee, dus een eventuele vader van die kinderen moet wel een enorme overredingskracht hebben.

Daarmee pas ik ook niet binnen het plaatje van de maatschappij. Maar weet je, de maatschappij zorgt ook niet dat er een geweldige man voor mij klaar staat, die zorgt er ook niet voor dat ik in een eensgezinswoning kan wonen met een mooie achtertuin, enz, enz. Dus pech wat de maatschappelijk normen zijn.

TGR schreef:En naar exclusiviteit en naar samenwonen, kindjes krijgen en een huisje met een tuin op het zuiden?

Ik woon dan wel samen maar ik wil geen kinderen en huis met tuin op het zuiden. Maar ik kan me perfect inbeelden dat je dat wél wilt, redenen genoeg. Dat is gewoon ook een gevoel vaak, dat kinderen willen. De beslissing maken om geen kinderen te krijgen, was en is voor mij ook geen gemakkelijke beslissing. Het voelt ook een beetje raar, soms zelfs een beetje als buitenbeentje. En ik erger me ook aan mensen die me zeggen dat ik nog wel later kinderen zal krijgen, ooit, als ik groot ben (ik ben 29). Maar ik maak me niet meer druk om wat anderen denken en doen, het is belangrijker om na te gaan wat ik nog wil in dit leven. En dat kan nog alle kanten op, tijd genoeg.

Ik zie het niet (langer) als beperkend om een gezin te hebben, hoewel ik dat zelf niet wil. Ik heb de indruk dat jou dat wel beperkend lijkt. Ik heb dan ook de indruk dat je met iets aan het vechten (innerlijk) bent, omdat je zo stellig bent. Raak jij echt tot je echte gevoel, vraag ik me dan af?

@Prosecco.. Hoe oud ben je? Wellicht denk je daar over 10 jaar (als bijv. je 'eierstokken aan het rikkelen zijn' (biologische klok door tikt)) heel anders over.

Ook ik heb zo mijn eigen denkwijze over gelukkig worden. Iets wat ik wil bereiken in me leven. Met name qua huisvesting neem ik eigenlijk geen genoegen met minder dan een 2 onder een kap huis met garage...

Dan natuurlijk een leuke vrouw en of ik kinderen wil ben ik nog niet helemaal over uit. Het is toch een hele verantwoordelijkheid en ik weet niet of ik dat wel aan kan en of ik dat wel wil. Vooral als je zeurende kids tegen kom dan denk ik gelukkig heb ik ze nog niet... Maar aan de andere kant lijkt het me wel leuk om ze van alles te leren etc.. Dubbel gevoel dus..

Fred schreef:
Ook ik heb zo mijn eigen denkwijze over gelukkig worden. Iets wat ik wil bereiken in me leven. Met name qua huisvesting neem ik eigenlijk geen genoegen met minder dan een 2 onder een kap huis met garage...

Oh jee, daar gaan we weer... Heb je ook je afritsbroek weer aan vandaag?

Fred schreef:@Prosecco.. Hoe oud ben je? Wellicht denk je daar over 10 jaar (als bijv. je 'eierstokken aan het rikkelen zijn' (biologische klok door tikt)) heel anders over.

Het enige wat mij leuk lijkt aan kinderen is met ze gaan zwemmen, koekjes bakken, knutselen en logeerpartijtjes houden. Dus nu heb ik voor mezelf de conclusie getrokken dat ik niet kan wachten toch vriendinnetjes kinderen krijgen zodat ik daar zulk soort dingen mee kan doen.

Ik heb absoluut niet de behoefte om mezelf voort te planten en kinderen op te voeden.

Misschien kom ik daar inderdaad wel op terug, misschien ook wel niet. Ik weet in ieder geval wel zeker dat ik geen oude moeder wil worden, en aangezien ik nu 25 ben blijft er niet zo veel tijd over.

@ Bliss, die heb ik niet aan (zo vaak draag ik die nu ook weer niet, eigenlijk alleen met vakantie en op festivals).. Dat kan niet met een kantoorbaan... Maar Bliss volgens mij ben je redelijk alternatief of niet? Bedoel je zet een tattoo en houdt van festivals zoals Lowlands etc... Ik denk dat je nog best wel eens bij me zou kunnen passen. Meer dan je denkt haha.. en jip, ik weet dat een leuk weekend hebt gehad dit weekend.. haha.. Ik wil er ook absoluut niets mee zeggen verder..

Lol Fred, nu begin ik toch sterk aan je motieven te twijfelen haha

Waarom we op zoek zijn naar het ideale leven (want zo zie ik het meer).
Ik denk inderdaad ook dat veel mensen gevormd worden door de hedendaagse maatschappij. Er wordt van ons verlangt dat we huisje boompje beestje krijgen. Kijk maar eens naar mensen die naar buiten brengen dat ze helemaal geen kinderen willen, maar gewoon lekker alleen of met z'n 2en willen blijven. Hoeveel van die mensen worden wel niet raar aangekeken of voor gek verklaard?

Voor mij is het ideale leven absoluut niet wat de mensen van me verwachten. Zolang ikzelf me gelukkig voel bij wat ik doe en hoe ik over dingen denk, dan zit het goed. Dan kunnen andere mensen nog zo hard roepen dat je zo niet gelukkig wordt, maar als zij zelf wel in dat hokje willen zitten, dan moeten ze dat vooral doen. Maar of je daar nou altijd gelukkiger van wordt...

So don't worry, just be happy!

Fred schreef:@ Bliss, die heb ik niet aan (zo vaak draag ik die nu ook weer niet, eigenlijk alleen met vakantie en op festivals).. Dat kan niet met een kantoorbaan... Maar Bliss volgens mij ben je redelijk alternatief of niet? Bedoel je zet een tattoo en houdt van festivals zoals Lowlands etc... Ik denk dat je nog best wel eens bij me zou kunnen passen. Meer dan je denkt haha.. en jip, ik weet dat een leuk weekend hebt gehad dit weekend.. haha.. Ik wil er ook absoluut niets mee zeggen verder..

Whaha! Good to know... Hoef alleen niet per se een twee onder een kap mét garage hoor

Zonder garage voldoet ook Bliss? Maar dan toch wel mét zwembad in de achtertuin he

Fred schreef:
Ook ik heb zo mijn eigen denkwijze over gelukkig worden. Iets wat ik wil bereiken in me leven. Met name qua huisvesting neem ik eigenlijk geen genoegen met minder dan een 2 onder een kap huis met garage...

Maar haal je je geluk ook nog uit andere dingen dan materialistische?

Haha, meiden.. jullie brengen een grote glimlach op me gezicht.. Van dit soort humor houd ik wel van..

Eigenlijk is het heel simpel. Je moet doen waar je jezelf gelukkig bij voelt.

Of zoals inmiddels een ex-collega van me zei:

"Er is maar een mens belangrijk en dat ben jezelf!" (en dat dan eigenlijk in het Brabants: "Der is mar enne mins belangrijk en dat ben jezelf").

@ Dijn82.. Jazeker, dat heb ik ondertussen in de loop van de jaren wel geleerd. Een fijne relatie gelijkwaardige relatie is denk ik wel erg fijn en natuurlijk vrienden om leuke dingen mee te doen en familie zijn zeker zo belangrijk voor mijn geluk.

Fred schreef:Haha, meiden.. jullie brengen een grote glimlach op me gezicht.. Van dit soort humor houd ik wel van..

Eigenlijk is het heel simpel. Je moet doen waar je jezelf gelukkig bij voelt.

Of zoals inmiddels een ex-collega van me zei:

"Er is maar een mens belangrijk en dat ben jezelf!" (en dat dan eigenlijk in het Brabants: "Der is mar enne mins belangrijk en dat ben jezelf").

@ Dijn82.. Jazeker, dat heb ik ondertussen in de loop van de jaren wel geleerd. Een fijne relatie gelijkwaardige relatie is denk ik wel erg fijn en natuurlijk vrienden om leuke dingen mee te doen en familie zijn zeker zo belangrijk voor mijn geluk.

Zei ze dat laatste wel ineens in ABN

Zwoesj schreef:Zonder garage voldoet ook Bliss? Maar dan toch wel mét zwembad in de achtertuin he

Haha, ik bedoelde eigenlijk dat een twee onder één kap überhaupt niet mijn levensdoel is Al sla ik een zwembad in de tuin niet af natuurlijk!

Scherp Prosecco, kom jij dan ook uit Brabant? Jezelf is eigenlijk mienne, maar dat gaat past niet in deze zin.

Whahaha Fred...of je bij elkaar past of niet heeft toch niets te maken met afritsbroeken, alternatief zijn, tattoo's en lowlands?

Meer met karakter...wellicht ten overvloede.

@ Bliss....grijp je kans hahahah

Fred je had toch een vriendin? Via dit forum?

@ mozzarella, maar als je al een paar gezamelijke interesses hebt is dat wel zo fijn... Praat wel een stuk makkelijker weg.. haha..

Maar karakter is wel zo belangrijk.

Fred, ben je Bliss nou gewoon aan het versieren?

Ik vind het zo raar dat je zoeken we zegt. Wie dan? De mensen hier op het forum? Ik vind het knap als je precies weet waar je naar opzoek bent en knapper nog waarnaar anderen opzoek zijn. Dat je, je leven opzoek bent naar een constante die je hele leven geldig is? Denk je dat, omdat je hier op het forum leest dat mensen trouwen, een huis kopen en kinderen krijgen? Ik denk dat er dingen op je pad komen en dat je dromen verwezenlijkt worden, illusies blijken te zijn of zich omvormen tot andere dromen.

De vrouwen die nu trouwen en kinderen krijgen, droomden vijf jaar eerder misschien van een wereldreis, een afgeronde studie en baan als barvrouw. Dansten op festivals, kwamen om 6 uur in de ochtend thuis en wilden alleen maar vrij zijn. Misschien dromen ze als ze 40 zijn wel van een nieuwe spannende man, een b&b in Zuid-Frankrijk of denken ze een schildertalent te hebben. Als ze 60 zijn ze misschien opzoek naar een nieuw buitenlands avontuur, een wereldreis of een studie.

Misschien moet je minder naar anderen kijken en invullen waar zij naar opzoek zijn, waarvan zij gelukkig worden en hun plaatje uittekenen (en vooroordelen) en je alleen richten op jouw zoektocht. Ik begrijp dat je afzetten tegen en een beeld creëren van het doel van anderen jou mogelijkheid geeft tot het vormen van je eigen identiteit, maar ik denk dat je anderen te zwart-wit afschildert, zodat je zelf excentriek uit de verf komt.

Fred schreef:@ mozzarella, maar als je al een paar gezamelijke interesses hebt is dat wel zo fijn... Praat wel een stuk makkelijker weg.. haha..

Maar karakter is wel zo belangrijk.

Maar als je alles hetzelfde vindt heb je weinig te praten he.

"Leuk he?"

"Ja..."

"Maar echt leuk he!"

"Ja, echt wel!"

...stilte....

"Hoe vind je die en die band?"

"Te gek!"

"Ik ook!"

...stilte...


enz...

Fred schreef:Scherp Prosecco, kom jij dan ook uit Brabant? Jezelf is eigenlijk mienne, maar dat gaat past niet in deze zin.

Bij 'ons' zouden ze zeggen "en da bende gij zelf"...

Storm schreef:Fred, ben je Bliss nou gewoon aan het versieren?

Nee, was gewoon een geintje en Bliss kan dat wel hebben.. Ze reageerde er in iedergeval leuk op...

@ Angela.. idd.. dat zocht ik maar ik was effe de woorden kwijt. Het wordt weer tijd dat de pronkzittingen er aankomen. Dan wordt er veel Brabants gesproken...

Haha Mozz, klinkt als een goed gesprek ja Gelukkig kent Fred mij door en door, want ik kan wel tegen zulke geintjes, en valt mijn sarcastische ondertoon niet op