Lastige kwestie met schoonouders (sorry alweer)

Denk dat je het gesprek inmiddels wel gehad hebt? Hoop dat het naar jouw idee goed is gegaan en je hebt kunnen zeggen wat je wilde.

Ik ben het met de rest eens trouwens

Ben ook benieuwd hoe het gesprek is gegaan, hopelijk heeft je vriend je bijgestaan en hebben jullie het gesprek beneden gevoerd. Meestal valt zoiets heel erg mee zodra er over gepraat wordt maar ik snap absoluut je spanning en frustratie.

Had zo mijn schoonmoeder kunnen zijn.
Mocht zij ook ooit op ons kind passen dan zie ik het ook zo gebeuren dat ze hem over gaat 'showen'... En dan heeft ze niet een het idee dat het ongepast is ofzo.
Zelfs de vreemdste mensen die wij nog nooit hebben gezien...

Ze is ook met heel veel mensen langs ons nieuwe huis gereden, toen wij pas verhuisd waren. Dat vonden we ook heel vervelend, want ze reed zo weer met een auto vol 'vriendinnen' langs.
Ook wel tegen haar gezegd, maar ze heeft het nooit echt begrepen.

Maar goed het is ook een hele familie met een hele story erachter...
Blijft lastig!
Maar snap heel goed dat het vervelend is.
Probeer duidelijk te zijn wanneer je hem op komt halen en volgens mij heb je er verder geen verantwoording over af te leggen. Het is jullie kind!

Succes met het gesprek

Het is erg lief aangeboden van je schoonouders en heel fijn dat ze zo bij hun kleinzoon betrokken zijn, maar als jij je zoon het liefst gewoon om 14:30 wilt ophalen dan lijkt mij dat dát gewoon gebeurt. Ik vind dat je al enorm hebt ingegeven je schoonouders die extra 3.5u met hun kleinzoon te gunnen en geven. Als het dan eens voorkomt dat je hem eerder ophaalt dan jullie normale afspraak, dan sta jij in je volste recht en vind ik dat je je daar niet eens voor hoeft te verontschuldigen. Ook vind ik het bizar dat zulke uitstapjes niet met je/jullie zijn overlegd. Ik ben het geheel eens met de andere meiden en ik hoop dat het gesprek goed is gegaan.

Anniej_S schreef:Hoe is het gegaan Holaagirl?

+1

Daar ben ik dan:-)
Vanmorgen met toch wel wat zenuwen dat gesprek in gegaan.
Eerst nog even wat betreft mijn vriend: Hij is het met mij eens. Toch vindt hij het moeilijk omdat hij vindt dat we blij moeten zijn dat ze oppassen. Hij vindt het lastig om 'eisen' te stellen en dingen te verbieden. Toch deelt hij die vervelende gevoelens. Maar het blijven zijn ouders dus vindt hij het moeilijk om daar woorden mee te hebben. Hij vindt dat we het maar moeten slikken. Het staat momenteel echt een beetje tussen ons in. Het blijven wel zijn ouders...

Heb het gesprek beneden gevoerd met vriend en schoonpa erbij. Daar stond ik op. Ze vond het raar dat ik er boos over was. ik gaf aan dat ik het gevoel had 'verantwoording af te moeten leggen' , en zij vond dat dat totaal niet zo was. Ze vind dat ze gewoon in haar recht stond dat te zeggen, en er niet mee te blijven lopen. Klaar was de discussie.

Toen begon ik direct over dat punt van het verre reizen met hem. Bleek dat ze het geheel achter onze rug om hdden willen doen, zodat vriend zijn oom er niet achter zou komen. (die oom eist nogal de aandacht op als wij er zijn, waardoor zijn tante niet met N kan spelen.) En toen begon ze helemaal te janken toen ik daar over begon. ' Al onze vrienden met kleinkinderen mogen ze meenemen naar waar ze willen' en ' oh, dus we moeten ook overleggen als we een boodschapje moeten doen' kreeg ik naar mijn hoofd. Ook nog ' wij hebben ook kinderen opgevoed, vertrouw je ons niet' werd erin gegooid.
Ik heb rustig uitgelegd dat het prima is dat andere mensen het geen probleem vinden, dat ik ze heus wel vertrouw, en dat alles binnen de woonplaats oke is maar verder graag overleg. Ik sloot af met: ' en wij zijn zijn ouders, dus wat wij zeggen gebeurt!' Toen antwoorden ze met; Ja, en wij zijn zijn opa en oma!!' Toen gingen mijn nekharen helemaal overeind staan. Weer rustig uitgelegd dat zij niets te zeggen hebben over hem en dat zij rekening moeten houden en respect moeten hebben voor wat WIJ willen!

Ze vonden het heel raar, en zeiden NOOIT erover nagedacht te hebben dat dit wel eens niet goedgekeurd zou worden door ons. Waarop ik reageerde, NOOIT gedacht te hebben mij te moeten verantwoorden als ik MIJN kind wil ophalen (en dat netjes de ochtend aangeef)

De boodschap is wel overgekomen volgens mij, we gaan het zien de komende tijd!

Wil jullie enorm bedanken voor de steun en moeite om te reageren op mijn bericht... ik heb er enorm veel aan gehad! Jullie zijn geweldig

Zijn jullie er wel echt uitgekomen? Zoals je het omschrijft, klinkt het alsof jullie je mening hebben gegeven en je schoonouders hun mening hebben gegeven en dat het dus wel uitgesproken, maar niet opgelost is. Zijn er nu afspraken over wat er wel en niet kan?

Ik vind het wel echt heel erg dat ze gewoon bewust dat bezoekje achter jullie rug om wilden doen . Dat ze er misschien niet over na hadden gedacht zou ik nog in kunnen komen (moeilijk maar ok...) maar dat ze het gewoon echt stiekem wilden doen, belachelijk. Heb je nu wel weer het vertrouwen dat ze dat niet nog een keer doen? Ik denk dat ik dat wel moeilijk zou vinden.

Ja, ik ben heel duidelijk geweest (denk ik dan, haha). Ze delen mijn mening niet. Dus op die manier zijn we er niet uitgekomen. Maar ben heel duidelijk geweest over wat ik wel en niet wil in het vervolg. Ik denk dat ze zich er wel aan houden, omdat ze het risico niet willen nemen mij zo boos te maken dat ze hem zouden kwijtraken (door ruzie bijv.) Hij is het enige geluk in hun leven, wat mij ook al zo irriteert maar oke...Ik zal trouwens nooit mijn zoon bij zijn opa en oma weghouden hoor! Maar denk wel dat ze zich nu aan onze regels willen houden, ongeacht dat ze het wel raar vinden! Die discussie wilde mijn schoonvader nog aangaan. Die discussie heb ik afgekapt met; ' prima wat jullie, jullie vrienden etc vinden, IK heb er geen goed gevoel over, PUNT UIT!'
Denk dat ik niet meer uit dit gesprek had kunnen halen, had ik ook niet verwacht...
Heb ook inderdaad wel gezegd dat ik mijn zoon met een goed gevoel wil blijven wegbrengen naar hun, dat het niet gaat als ik ze niet kan vertrouwen.

Dat ze achter iedereens rug om met jouw zoon weg wilden gaan, snap ik ook niet zo goed.
Maar ik vind wel dat je nu hard oordeelt over je schoonouders. Dat hij hun zo gelukkig maakt, zou mij heel trots maken.
En hebben ze wel begrepen dat ze gerust met hem dingen mogen gaan doen maar dat jullie het graag willen weten als ze een groter uitstapje gaan maken? En waarom je dat graag wilt weten?
Ik vind het ook naar klinken dat je zegt dat je denkt dat ze zich er wel aan houden omdat ze bang zijn dat ze hem anders niet meer mogen zien.
Ik ben het echt met je eens dat ze in sommige dingen te ver zijn gegaan, maar ik vind je nu wel echt hard overkomen. Het zijn toch opa en oma die gek zijn op hun kleinkind.

Liadan schreef:Dat ze achter iedereens rug om met jouw zoon weg wilden gaan, snap ik ook niet zo goed.
Maar ik vind wel dat je nu hard oordeelt over je schoonouders. Dat hij hun zo gelukkig maakt, zou mij heel trots maken.
En hebben ze wel begrepen dat ze gerust met hem dingen mogen gaan doen maar dat jullie het graag willen weten als ze een groter uitstapje gaan maken? En waarom je dat graag wilt weten?
Ik vind het ook naar klinken dat je zegt dat je denkt dat ze zich er wel aan houden omdat ze bang zijn dat ze hem anders niet meer mogen zien.
Ik ben het echt met je eens dat ze in sommige dingen te ver zijn gegaan, maar ik vind je nu wel echt hard overkomen. Het zijn toch opa en oma die gek zijn op hun kleinkind.

Ik snap wat je bedoeld. Maar zoals ik eerder zei, dit is niet het eerste voorval, er is een flinke geschiedenis. Dat speelt mee in mijn emoties etc. Ik zal jullie er niet mee lastig vallen maar zeg dit niet zomaar. Ik denk dat de meeste mensen al afgehaakt zouden zijn. Ik slik al heel veel, misschien teveel...maar ik gun N een opa en oma, mijn schoonouders een kleinzoon! En natuurlijk is het niet alleen maar kommer en kwel, ze zijn heel lief voor hem maar dit schoot bij mij gewoon in het verkeerde keelgat!

Natuurlijk ben ik blij dat ze zo gelukkig met hem zijn. Liever dit, dan een opa en oma die niet naar hem omkijken. Maar hij is wel het enige geluk in hun leven, van niks anders worden ze blij. En ik wil die verantwoordelijkheid niet aan hem geven.. Hij is er ook niet om ons gelukkig te maken. Die taak ligt niet bij hem, voor ons niet en ook voor anderen niet. Snap je het verschil? (kan het moeilijk uitleggen)

Natuurlijk heb ik uitgelegd dat normale dingen in de woonplaats etc geen probleen zijn, en dat ik juist blij ben dat ze dingen met hem ondernemen. Maar achter mijn rug om zo ver gaan vind ik toch wel iets te ver gaan.

puntjes van geschiedenis kort:
- Ze belden pas om te zeggen dat ze wilde dat hij kwam logeren. Wij gaven aan dat als het nodig is we ze zouden bellen. Maar ze wilden dat hij dan maar zomaar kwam, omdat ZIJ dat wilden....(heb ik gedaan)
- ik vertelde zaterdags dat ik met N een rondje openbaar vervoer wilde gaan doen voor de eerste keer. Kijken hoe hij het zou vinden etc. Ik keek er erg naar uit. Woensdags hebben zij dat toen met hem gedaan. Terwijl ze wisten dat IK dat de eerste keer wilde doen met mijn zoon..(heb ik niks van gezegd).
- en nog veel meer....maar nogmaals; ze zijn ook lief voor hem hoor!! Maar het zijn flinke irritatiepunten...

Natuurlijk is het heel fijn dat ze zo trots op hem zijn en dat ze hem zo graag zien, dat zal niemand ontkennen, maar dat opeisen, dat zou mij ook wel benauwen.

Susan schreef:Natuurlijk is het heel fijn dat ze zo trots op hem zijn en dat ze hem zo graag zien, dat zal niemand ontkennen, maar dat opeisen, dat zou mij ook wel benauwen.

Na de laatste post van holaagirl ben ik het hier mee eens.

merci:-)
Snap dat het wel even hard overkomt. Zo ben ik totaal niet. Ik ga altijd uit van het goede in de mens. En dat doe ik ook nog steeds bij mijn schoonouders...

Misschien dat het scheelt als jullie af en toe zelf eens het initiatief nemen, dus een dagje uit plannen en je schoonouders meevragen, ze een keertje extra uitnodigen of een keertje zomaar bellen of je langs kan komen als je weet dat ze thuis zijn. Of misschien wel, als de band daar goed genoeg voor is, een keer een weekendje in een huisje met z'n allen. Ik heb het idee dat je schoonouders ook wel handelen uit angst om tekort te komen en daarom een beetje 'pakken wat ze pakken kunnen' om het maar zo uit te drukken.

Wat een aparte schoonouders heb jij zeg! Ik vind het knap dat je je nog zo opstelt en ik vind dat je heel veel geduld hebt, je schoonouders hebben maar geluk met jou/jullie!

Ik heb toen ik mijn vrieind net kende al besloten dat ik mijn toekomstige kids nooit bij mijn schoonouders zou willen onderbrengen elke week, ik ben zo bang voor scheve gezichten en irritaties, want die zijn er nu al, zonder kinderen, haha!

Puk schreef:
Ik heb toen ik mijn vrieind net kende al besloten dat ik mijn toekomstige kids nooit bij mijn schoonouders zou willen onderbrengen elke week, ik ben zo bang voor scheve gezichten en irritaties, want die zijn er nu al, zonder kinderen, haha!

Zoooo, dat doe je dan al enorm snel....

Lieskuh schreef:

Puk schreef:
Ik heb toen ik mijn vrieind net kende al besloten dat ik mijn toekomstige kids nooit bij mijn schoonouders zou willen onderbrengen elke week, ik ben zo bang voor scheve gezichten en irritaties, want die zijn er nu al, zonder kinderen, haha!

Zoooo, dat doe je dan al enorm snel....

Ja met zulke mensen kun je ook niet anders, haha! Ze zijn heel erg simpel, laten we het daar op houden;-)