Samenwonen (jaaaa, hij heeft het gevraagd!)

Gisteren kregen we van alle kanten de vraag of we al gaan samenwonen. We zijn ook eigenlijk wel constant bij elkaar, en van de week had ik voor het eerst echt dat ik liever bij hem wilde zijn dan alleen, na een reis. Gewoon de behoefte om bij hem te zijn, te knuffelen en m'n verhaal even te doen, in plaats van lekker naar huis in alle rust. Langzaam maar zeker merk ik dat ik er wel over een tijdje klaar voor zou zijn. We zijn nu zo'n 7 maanden samen en ik zou wel graag willen samenwonen over een aantal maanden (nu nog niet), maar ik durf het eigenlijk niet zo goed aan te kaarten. Het is wel duidelijk dat we het gaan doen, hebben het er constant over, maar nooit in een termijn. Ik zou zelf heel graag in mei of juni willen gaan samenwonen, zo vlak voor de zomer. Dan zijn we bijna een jaar samen. Maar m'n vriend heeft het er wel over, maar dan meer volgens mij over de iets verdere toekomst. Zo heeft hij het vaak over 'als we samenwonen, dan dit en dat', ik mag dan een kantoortje inrichten etc. Maar tegelijkertijd heeft hij het er dan over dat hij een desktop computer wil kopen voor dat kantoortje. Als ik dan zeg: Ja maar schat, ik heb er zelf net eentje, die we daar neer kunnen zetten, gaat ie daar niet op in. Het lijkt wel alsof ie pas over een jaar wil gaan samenwonen, of gewoon 1+1 niet bij elkaar op telt. Hij weet dat ik financieel krap zit (al gaat het steeds beter), en ook daar lijkt het alsof ie niet helemaal realiseert dat 1+1 = 2 kan zijn. Ik wil absoluut niet om de financiën samen wonen, maar het zou wel een fijne bijkomstigheid zijn, en dan kunnen we onze krachten bundelen. Op die manier kunnen we zelfs samen sparen! Maar ik vind het dus zo moeilijk om hier over te beginnen. Ik weet niet zo goed hoe ik het gesprek kan openen er over en nou maak ik er in m'n hoofd een veel grotere deal van dan dat het is. Ik heb het op de een of andere manier zo opgeblazen, dat ik er zelf een groot probleem van heb gemaakt en het gesprek niet aan durf te gaan. Ik weet niet zo heel goed wat ik aan tips kan gebruiken, omdat het in essentie gewoon gaat om m'n mond open trekken en niet zo vreselijk bang te zijn voor het antwoord.. Want wat is het ergste dat ie kan zeggen? Dat ie nog even wil wachten? Nou, dan doen we dat toch? Maar ik durf gewoon niet over die termijn te beginnen. Stom he?

Iemand tips? Iemand ervaring? Iemand die zegt dat ik het gewoon moet doen?

Gewoon doen. Ahw nee dat is zo makkelijk gezegd.
maar als het weer over samenwonen gaat kun je hem toch vragen wat voor termijn hij in zijn hoofd heeft?
Ik heb niet echt tips, bij mij en mn vriend is het gewoon zo gelopen. Hij had al een huis, ik niet en ik zat steeds bij hem en kon hier ook aan het werk dus t is eigenlijk nooit echt besproken.

Wat betreft die financien. Je hebt heel vaak hier gezegd dat je juist daarom NIET wilde samenwonen. Het lijkt nu alsof je mening daarin wat is bijgedraaid. Weet je vriend dit wel? Misschien wat je tegen hem wel net zo stellig als hier en denkt hij daarom wel dat het wat jou betreft voorlopig nog niet aan de orde is.

Lizardje schreef:
maar als het weer over samenwonen gaat kun je hem toch vragen wat voor termijn hij in zijn hoofd heeft?

Ja stom he.. Ik heb zo vaak goede mogelijkheden om het te vragen, maar ik klap gewoon dicht. En nou heb ik 't in m'n hoofd gewoon heel groot gemaakt en durf ik 't niet meer te vragen. Maar als we echt begin zomer zouden gaan samenwonen, zou het misschien wel goed zijn, om zo ongeveer nu eens aan te kaarten.

Charlie schreef:Wat betreft die financien. Je hebt heel vaak hier gezegd dat je juist daarom NIET wilde samenwonen. Het lijkt nu alsof je mening daarin wat is bijgedraaid. Weet je vriend dit wel? Misschien wat je tegen hem wel net zo stellig als hier en denkt hij daarom wel dat het wat jou betreft voorlopig nog niet aan de orde is.

Ja ik wilde absoluut niet samenwonen omdat ik geen werk kon vinden en om die reden m'n huis uit moest, en dan wel bij hem terecht kon.
Intussen verdien ik gelukkig redelijk wat en in elk geval genoeg om mezelf zo'n beetje te onderhouden. Maar ik kan niet sparen of iets opbouwen, en omdat het toch thuiswerk is en het geen kont uitmaakt waar ik zit te werken, zouden we inderdaad onze krachten misschien beter kunnen bundelen en dan meer overhouden samen. Dat vind ik een heel ander verhaal dan vanuit een werkeloze positie gaan samenwonen, dat wilde ik idd echt niet.

Hij weet dit allemaal niet eigenlijk. Hij weet dat ik het heel moeilijk heb gehad afgelopen maanden qua financien, maar me er door heen heb geslagen, en dan zegt ie dingen als dat het wel beter wordt en het echt wel goedkomt, en we samen wel aan een oplossing gaan werken.. Heel lief, maar niet bepaald concreet. En ik merk dat ik het ZO moeilijk ben gaan vinden om het te gaan concretiseren voor hem, ik ben gewoon ergens bang voor geworden denk ik.

Gewoon zeggen. Ik heb daar ook wel een handje van. Heel hard NEE roepen en ondertussen hopen dat hij je gaat zitten 'overhalen' wat ze dus natuurlijk niet doen want het zijn mannen en die hebben geen antennes zoals wij. Gewoon duidelijk zijn, anders schiet t nie op .

weet je ook waar je bang voor bent? Hij geeft zelfs aan ooit met je te willen trouwen dus ik zou me niet teveel zorgen maken en na een jaar samenwonen is denk ik heel gebruikelijk.
Wat als je het hem via mail ofzo vraagt?

Kan je hem dit topic niet gewoon laten lezen?

Lizardje schreef:
Wat als je het hem via mail ofzo vraagt?

Ja ik zat er ook aan te denken om dat via de Google Chat te doen. Daar kletsen we altijd mee als we een avondje niet bij elkaar zijn, en ik dus gewoon thuis. Maar dan denk ik ook, ja hallo, het is wel m'n vriend, als ik iets al niet aan hém durf te vragen.. Ik moet me er gewoon over heen zetten, het is gewoon m´n eigen stomme onzekerheid. En waar ik bang voor ben, kan ik ook niet eens precies verwoorden.

Marin schreef:

Lizardje schreef:
Wat als je het hem via mail ofzo vraagt?

Ja ik zat er ook aan te denken om dat via de Google Chat te doen. Daar kletsen we altijd mee als we een avondje niet bij elkaar zijn, en ik dus gewoon thuis. Maar dan denk ik ook, ja hallo, het is wel m'n vriend, als ik iets al niet aan hém durf te vragen.. Ik moet me er gewoon over heen zetten, het is gewoon m´n eigen stomme onzekerheid. En waar ik bang voor ben, kan ik ook niet eens precies verwoorden.

Hahaha, herkenbaar. Ik vraag sommige dingen ook via een smsje, omdat ik het dan 'in het echt' even niet durf te vragen ofzo. Dom is dat eigenlijk.

Maar ik ben het eens met Charlie, je zal er toch over moeten beginnen, want die antennes ontbreken altijd.

naja juist als je even niet bij elkaar bent is zo'n onderwerp makkelijk aan te snijden natuurlijk En als het zo makkelijker is?
Ik snap je gedachtes wel.. maar tja je moet t doen op de manier die voor jou goed voelt.

Gewoon vragen! Wie weet heeft hij een heel ander beeld van jouw mening wat betreft samenwonen dat het in werkelijkheid is. Het zou zonde zijn als het door onduidelijkheid tussen jullie steeds maar voor uit geschoven wordt, terwijl jullie beiden er misschien er juist hetzelfde in staan en er concrete plannen gemaakt kunnen worden.

Ik ben het ook eens met Charlie. Mannen snappen hints vaak niet. Schraap al je moed bij elkaar en vraag het! Ik denk echt niet dat ie er moeilijk over gaat aangezien hij jullie ook al samen ziet wonen . Hou je ons op de hoogte?

Inderdaad, kaart het onderwerp gewoon weer eens aan en vraag wat hij voor zich ziet en op wat voor termijn. Wel lastig hoor Marin! Dat hadden mijn vriend en ik ook. Op gegeven moment was mijn vriend ook wel zover en hebben we ons ingeschreven bij diverse woningbouwinstanties. Nu eerst nog een huis..

Ja jullie wachten echt al heel lang toch yoyo?
Hoop dat jullie snel wat kunnen vinden!

M'n vriend heeft gewoon een koop appartement dus daar kan ik zo intrekken en ben ik al de helft van de week. Praktische zaken zijn ook niet zo heel ingewikkeld. Mijn boekenkast en nog wat andere dingen moeten mee en m'n katje moet helaas een nieuw huisje voor gevonden worden (maar weet ik misschien wel iemand voor). En ik zou toch pas over paar maanden willen, niet morgen. T is meer m'n onzekerheid wat me tegen houdt er over te hebben.
Maar denk dat wat Charlie zegt wel klopt hoor en de ie t gewoon nog niet zo bekeken heeft en gewoon echt niet die hints snapt of zelf in ziet wat handig is.

Moet gewoon maar eens wat moed verzamelen, maar zit er al weken tegen aan te hikken, sukkeltje dat ik ben want het valt vast mee ;-)

Klopt, wij wachten al 1,5 jaar.. Terwijl de wachtlijst 1,5 jaar zou zijn maximaal. Maar goed, we hebben toch allebei geen zekerheid voor wat betreft werk en inkomen. Kijken wel een beetje rond, ook bij makelaars etc.

Wel jammer trouwens dat je katje weg moet.. Waarom is dat?

Je hoeft niet bang te zijn lieve schat. Grab yourself by the balls en zeg gewoon: 'PP, ik wil het ergens over hebben met je maar ik hik er al even tegenaan en weet niet zo goed hoe ik het moet vertellen maar ik wil dat jij ook eerlijk bent..' en dan heb je al een opening voor jezelf en zeg je toch gewoon dat je heel graag bij hem bent en graag wil samenwonen en dat je voelt dat je er klaar voor bent en hoe hij er nu in staat.

Dan hoor je vanzelf wat hij zegt.

Ik zou op zich ook wel heel graag samen willen wonen, wonen nu ook al parttime samen (ik zie hem twee dagen per week niet ) alleen wil hij graag dat ik eerst op mezelf ga. Ik vind dit eigenlijk vrij doelloos, want ja dan woon ik een half jaar of een jaar op mezelf kan ik dan weer verhuizen + alle dubbele lasten die je dan krijgt. Op zich snap ik hem wel hoor hij is op zijn 22ste of 23ste het huis uit gegaan en woont daar nog steeds. Hebben ook afgesproken dat als ik straks een baan heb dat ik dan ook mee ga betalen met huur e.d. dus ik denk dat ik daar dan langzamerhand steeds meer zal zijn. Al zal het voor hem wel even moeilijk zijn dan aangezien hij heel erg trots is dat hij het weet te redden enz.

Haha CKC thanks for the peptalk!

Yoyo, hij is ontzettend allergisch voor katten. Zelfs als ik m'n huis helemaal stofzuig, bed verschoon en hij medicijnen neemt, piept ie nog als een malle. Daarom ben ik ook bijna altijd bij hem. Vind het heel erg maar ja kan er ook niets anders aan doen. Maar hij houdt wel van honden en kan daar tegen dus als we later kinderen hebben, komt er ook een hond. Dat maakt wel veel goed :-)

FT, dat is ook lastig zeg! Ik kan me van je vriend wel voorstellen dat hij wil dat je eerst op jezelf gaat, dat kan heel goed zijn om eens mee te maken. Maar logistiek is het totaal niet handig natuurlijk. En of het voor een half jaartje nou zin heeft..

FT, mijn vriend wou ook eerst heel graag op zichzelf. Dat woont hij nu ook. Zijn ouders vinden dat ik eigenlijk ook eerst op mezelf moet, maar dat zie ik gewoon niet zitten en heb ik geen behoefte aan. Mijn vriend en ik wonen door de week praktisch ook samen (alleen mag dat op papier niet en is het ook niet praktisch in een kamer van 20m2) en daar leer ik ook voldoende van mijns inziens. En inderdaad, voor een half jaar vind ik het persoonlijk een beetje zinloos..

Volgens mij leest ie gewoon mee (hij weet dat ik hier kom), want hij begint ineens via whatsapp te zeggen dat ik 't reizen wel zat zal zijn en dat ik misschien maar een baantje bij hem in de stad moet zoeken!

Hallo!

haha

yoyo bij mijn vriend zou het dus makkelijk kunnen hij heeft gewoon een appartement met 3?? slaapkamers, best bizar eigenlijk

Marin schreef:Volgens mij leest ie gewoon mee (hij weet dat ik hier kom), want hij begint ineens via whatsapp te zeggen dat ik 't reizen wel zat zal zijn en dat ik misschien maar een baantje bij hem in de stad moet zoeken!

Hallo vriendje van Marin! goed plan he samen wonen?