Het UP-topic

Teddyaapje, fijn dat vandaag gezellig was. Hier helpt haar gevoel erkennen ook zo goed. Ik vind het mooi om te zien hoe haar verdriet/boosheid kan omslaan als ik bijv. alleen maar zeg 'jij had dat graag willen hebben hè'.
How 2 talk 2 kids heb ik nog niet gelezen, maar ik heb 'm net bij bol.com besteld, ik ben nu ook wel nieuwsgierig .

Parisienne, moeilijke situatie, lastig om er iets over te zeggen omdat je niet wilt dat het verkeerd opgepakt wordt. Misschien kan je proberen je buurvrouw voor te zijn in situaties dat het andere meisje iets van jouw dochter afpakt of af wil pakken en het buurmeisje iets anders te spelen geven/afleiden.

Ik up het UP topic weer even

Ik ben nu bezig in het boek van Justine Mol - opgroeien in vertrouwen. En ik merk dat ik beter snap waar het principe van UP nu werkelijk over gaat. En eerlijk gezegd kan ik me er ook wel heel goed in vinden. Aan het eind van elk hoofdstuk staan opdrachten waar je dieper over bepaalde dingen gaat nadenken en ik merk dat er dingen bij mij persoonlijk zijn die me raken. Zo ben ik ook altijd iemand geweest die altijd ergens bevestiging zocht van anderen, voornamelijk van mijn moeder. En juist omdat mijn moeder heel erg van het straffen en belonen was. Ergens ben ik altijd onzeker op bepaalde vlakken en kijk ik altijd naar wat een ander ervan vind. Terwijl ik rationeel gezien mezelf dan tot de orde roep, omdat ik wel weet dat het onzinnig is. Maar het gevoel blijft ergens altijd. Ik kan ook echt heel erg faalangstig zijn, omdat ik weet dat sommige mensen mij een loser kunnen vinden (in mijn eigen gedachten dan, het is eigenlijk nooit écht zo). Dit heb ik ook altijd al gehad, van kinds af aan. Voor iemand herkenbaar? En wat was voor jou de reden om hier in verder te gaan?

jolicious: leuk dat je nu het principe beter snapt, het is echt omschakelen hè, een hele andere manier van denken en redeneren. Ik herken trouwens niet wat je schrijft, ik vind het vooral allemaal heel logisch en natuurlijk en daarom voelt het voor mij zo goed om er op deze manier mee bezig te zijn.

Ik zal How2Talk2Kids snel uitlezen, zodat jij 'm kunt lenen dit boek is heel praktisch en ik vind 'm persoonlijk prettiger dan opgroeien in vertrouwen.

Rejoy. schreef:jolicious: leuk dat je nu het principe beter snapt, het is echt omschakelen hè, een hele andere manier van denken en redeneren. Ik herken trouwens niet wat je schrijft, ik vind het vooral allemaal heel logisch en natuurlijk en daarom voelt het voor mij zo goed om er op deze manier mee bezig te zijn.

Ik zal How2Talk2Kids snel uitlezen, zodat jij 'm kunt lenen dit boek is heel praktisch en ik vind 'm persoonlijk prettiger dan opgroeien in vertrouwen.

Haha, dan moet ik even checken of ik 'm nou wel of niet gereserveerd had . En anders bestel ik 'm wel via bol.com als het lang duurt.

Ik vind het ook heel logisch, maar ik was er nog nooit echt mee in aanraking gekomen. Zelfs niet in mijn opleiding (pabo), daar besteden ze nog voornamelijk aandacht aan straffen en belonen. Straffen was ik al niet zo van trouwens.
Ik laat straks ook even een hoofdstuk lezen aan mijn man, die is namelijk wel van het 'als het op de gang zetten helpt, dan is het toch goed? Dan doet hij het toch niet meer?'. Heb ik al regelmatig discussies over Wordt nog wel pittig om het hier in te voeren geloof ik.

Jolicious schreef:

Rejoy. schreef:jolicious: leuk dat je nu het principe beter snapt, het is echt omschakelen hè, een hele andere manier van denken en redeneren. Ik herken trouwens niet wat je schrijft, ik vind het vooral allemaal heel logisch en natuurlijk en daarom voelt het voor mij zo goed om er op deze manier mee bezig te zijn.

Ik zal How2Talk2Kids snel uitlezen, zodat jij 'm kunt lenen dit boek is heel praktisch en ik vind 'm persoonlijk prettiger dan opgroeien in vertrouwen.

Haha, dan moet ik even checken of ik 'm nou wel of niet gereserveerd had . En anders bestel ik 'm wel via bol.com als het lang duurt.

Ik vind het ook heel logisch, maar ik was er nog nooit echt mee in aanraking gekomen. Zelfs niet in mijn opleiding (pabo), daar besteden ze nog voornamelijk aandacht aan straffen en belonen. Straffen was ik al niet zo van trouwens.
Ik laat straks ook even een hoofdstuk lezen aan mijn man, die is namelijk wel van het 'als het op de gang zetten helpt, dan is het toch goed? Dan doet hij het toch niet meer?'. Heb ik al regelmatig discussies over Wordt nog wel pittig om het hier in te voeren geloof ik.

Hier levert het ook discussies op, hoor! Maar ik ga gewoon op een bepaalde manier met mijn dochter om en mijn vriend ziet ook dat het goed gaat. Hij volgt nu al een beetje mijn voorbeeld met sommige dingen.

Ik heb hier ook een discussie over gehad met mijn vriend, hij wilde allerlei dingen weten waar ik (nog) geen antwoord op kan geven omdat ik mezelf ook pas sinds kort aant inlezen ben. Ik heb m zover weten te krijgen (geheel upstyle, ik heb m overtuigd tijdens onze discussie en dwing hem niet ) dat hij zich ook inleest. How2talk2kids waren we al aan begonnen zonder dat we wisten wat up was en we vonden t allemaal 'logisch'. De beste vriend van mn vriend is leraar in t basisonderwijs en mn vriend liet hem de boeken zien die we aant lezen waren en vroeg aan hem wat hij ervan vond, hij vond t na t lezen van de achterzijde erg interessant en zei dat hij allang wist dat straffen geen effect heeft! Mijn vriend was toen helemáál overtuigd. Ik vind t trouwens wel belangrijk dat hij het ook leest, en anders op zn minst toepast (ook als we een andere opvoedingsmethode hadden gehad). Lijkt me wel zo handig, en voor het kind zo duidelijk als de ouders op één lijn zitten.

@ Jolicious: Sinds ik me ben gaan inlezen snap ik ook wat er precies bedoelt wordt, toen ik een half jaar geleden las dat (volgens mij) Laiden nooit strafte of beloonde/complimentjes gaf verklaarde ik haar nog net niet voor gek, nu ik de achtergrond ervan ken ben ik helemaal om. Ik vind t trouwens ook heel confronterend, ik werd zowiezo al niet vrolijk als ik terug dacht aan vroeger en de opvoeding die ik heb gehad, maar nu ik lees hoe het ook gekund had denk ik dat we met zn alle een stuk gelukkiger waren geweest en we nu ook een sterkere band hadden gehad.

@ Rejoy en Laiden; Ik heb een aantal hoofdstukken van opgroeien in vertrouwen gelezen en snap wat jullie bedoelen met kriebelig worden. How2talk2kids vind ik echt een aanrader, dat boek zou gewoon iedereen moeten krijgen na de bevalling! Heel duidelijk en toegankelijk.

Jolicious, fijn dat je het principe nu beter snapt. Ik herken zelf niet wat je zegt, mijn ouders straften ons ook nooit en belonen ook niet overmatig. Het voelt voor mij daardoor misschien al vrij natuurlijk.

Teddyaapje, ik ben mijn vriend ook aan het overhalen om wat te lezen in how 2 talk 2 kids (heb het boek gisteren binnengekregen). Ik vind het wel erg fijn dat er nu meer mensen op het forum zijn die zich kunnen vinden in UP, 2 jaar geleden heb ik heel wat over me heen gekregen op het forum in een bepaald topic toen ik daar vertelde over niet straffen en belonen.

Laiden, Ik denk dat je vriend h2t2k wel wil lezen (tenzij hij heel standvastig is). Wij lezen elke maand een hoofdstuk, dan heb je binnen een uurtje ofzo al uit. Kan me voorstellen dat je het fijn vind dat er meerdere upfans zijn nu.

Ik heb het boek toch eens besteld bij de bibliotheek. Zal me er eens in gaan verdiepen.

Welk boek nillis? H2t2k?

Ohja, was ik nog vergeten te zeggen, mijn vriend moet voor zijn werk een cursus gaan volgen; 'managing without power'...klinkt ook behoorlijk UP toch?

Ik vraag me dit nu al een paar dagen af dus ga de vraag toch maar eens stellen hier.
Ik weet dat UP niet alleen gaat over niet straffen en niet belonen maar toch vraag ik me iets af wbt belonen.

Ik werk zelf als logopedist op een school en wanneer kinderen bij mij zijn geweest voor een behandeling krijgen ze een sticker ter beloning. ( als ze dus goed meegewerkt hebben)
Hoe staan jullie daar tegenover? Niet alleen als je kind bijv. logopedie of fysiotherapie nodig heeft en dan beloond wordt met een sticker oid. Maar ook tijdens de eventuele sportlessen zullen ze vaak beloond worden met goed zo of knap gedaan etc.
Toen ik hier overna ging denken kon ik me best veel situaties voorstellen waarin je kind toch gestraft of beloond zal worden. Hoe denken jullie dit in te passen in het volgens UP opvoeden?

Vancity_girl schreef:Ik vraag me dit nu al een paar dagen af dus ga de vraag toch maar eens stellen hier.
Ik weet dat UP niet alleen gaat over niet straffen en niet belonen maar toch vraag ik me iets af wbt belonen.

Ik werk zelf als logopedist op een school en wanneer kinderen bij mij zijn geweest voor een behandeling krijgen ze een sticker ter beloning. ( als ze dus goed meegewerkt hebben)
Hoe staan jullie daar tegenover? Niet alleen als je kind bijv. logopedie of fysiotherapie nodig heeft en dan beloond wordt met een sticker oid. Maar ook tijdens de eventuele sportlessen zullen ze vaak beloond worden met goed zo of knap gedaan etc.
Toen ik hier overna ging denken kon ik me best veel situaties voorstellen waarin je kind toch gestraft of beloond zal worden. Hoe denken jullie dit in te passen in het volgens UP opvoeden?

ik ben zelf ook logopedist en mijn tenen staan krom als ik zo'n sticker uit 'moet' delen.

En wees eerlijk, het kind krijgt áltijd een sticker toch? Ook als ze minder gepresteerd hebben of als ze helemaal niet zo goed hebben mee gedaan. Ik vind die sticker ook 0.0 bijdragen, zo'n kind doet echt niet beter z'n best omdat ie een sticker krijgt. Voor die kinderen is het helemaal niet meer leuk of speciaal om een sticker te krijgen.

Het zou onbegonnen werk zijn om iedereen te 'bekeren' naar up, het zal dus idd voorkomen dat er door anderen wel goedzo wordt gezegd, wel een beloning wordt gegeven of ze wel de hele dag 'nee nee' horen zonder uitleg waarom dan niet. Ik pas het zelf zoveel mogelijk toe en hoop dat anderen zien hoe ik met T. omga en dat het werkt en er zelf interesse in krijgen. De basis leg je thuis denk ik.

Wat betreft de stickers als beloning als ze goed hebben meegedaan, ik zou de kindjes niet omkopen met stickers maar ik zou uitleggen waaróm ze de logopedie nodig hebben (en niet 'omdat dat nodig is', maar echt waarom, zoals je het ook aan ouders uitlegt maar wel met 'kindvriendelijke woorden'). Dan doen ze met je mee voor zichzelf en zal de motivatie waarschijnlijk groter zijn en doen ze het niet voor een sticker. Een sticker mag je daarna denk ik wel geven, maar dan wel altijd; ook als ze eens geen zin hadden en misschien minder goed hebben meegedaan. Je zou dan kunnen zeggen dat je het jammer vindt dat ze niet goed hebben meegewerkt omdat het om die en die reden wel belangrijk is goed mee te doen maar dat je het fijn vond dat ie er was.

edit; je zou ook nog kunnen vragen wat de reden is dat ie niet goed heeft meegedaan (moe bijv) en misschien kunnen jullie daar samen een oplossing voor vinden.

Rejoy. schreef:

Vancity_girl schreef: **

ik ben zelf ook logopedist en mijn tenen staan krom als ik zo'n sticker uit 'moet' delen.

En wees eerlijk, het kind krijgt áltijd een sticker toch? Ook als ze minder gepresteerd hebben of als ze helemaal niet zo goed hebben mee gedaan. Ik vind die sticker ook 0.0 bijdragen, zo'n kind doet echt niet beter z'n best omdat ie een sticker krijgt. Voor die kinderen is het helemaal niet meer leuk of speciaal om een sticker te krijgen.

Haha ja idd een kind krijgt altijd een sticker en ik zie de meerwaarde er verder ook niet echt van in hoor. Het is meer dat ik me afvraag hoe je zoiets dan ziet in het kader van niet straffen/belonen. De sticker bij de logopedie was slechts een voorbeeld.

@Teddyaapje: Bedankt voor je uitleg, maar ik vraag me dus af hoe jij als moeder zo omgaan met het feit dat je kind beloond wordt. ( bijv met een sticker, tijdens bijv de logopedie les)
Die stickers krijgen ze zowiezo altijd zoals hierboven al staat, ik gebruik dit alleen even als voorbeeld. Ik was verder niet van plan UP toe te gaan passen in mijn behandelingen ( hoewel veel van de dingen die ik hier lees al automatisch gaan bij mij)

Yara kreeg pas nog een sticker op het CB omdat ze de ogentest had gedaan. De verpleegkundige zei al tijdens de test 'nog een paar plaatjes en dan krijg jij een mooie sticker', ik ga daar op zo'n moment niet over in discussie want dat vind ik niet nodig met mijn dochter erbij. Ik vind het zelf wel heel irritant als anderen mijn dochter 'omkopen' en belonen met een sticker. Wel grappig trouwens dat het mijn dochter echt niks doet of ze wel of geen sticker krijgt.

En zo zullen er alleen maar meer situaties zijn dat mijn dochter in aanraking komt met straffen en belonen. Ik vind het niet heel erg dat ze het ergens anders anders doen dan wij het thuis doen.
Thuis krijgt ze van ons de UP manier mee van de mensen die het dichtst bij haar staan, ik denk dat dat belangrijker is dan de sticker die ze zal krijgen als ze ergens anders is.

Liadan schreef:
Thuis krijgt ze van ons de UP manier mee van de mensen die het dichtst bij haar staan, ik denk dat dat belangrijker is dan de sticker die ze zal krijgen als ze ergens anders is.

Daar ben ik het wel mee eens, bedankt voor je antwoord.

Sorry verkeerd begrepen! Maar idd wat Laiden ookal zegt, zie t eerste stukje van mijn reactie.

Dames, welke boeken kunnen jullie een beginnende UPper adviseren (die wel al helemaal AP is)? Ik heb in ieder geval how2talk2kids in m'n mandje zitten. Maar wat nog meer? Het mogen best een aantal boeken zijn, dan kan ik ze in 1 keer bestellen (heb nog wat boekenbonnen liggen).

als je het niet erg vindt om engels te lezen: uncunditional parenting van alfie kohn!

Rejoy. schreef:als je het niet erg vindt om engels te lezen: uncunditional parenting van alfie kohn!

Oh nee, liever eerst in het Nederlands. Mijn Engels is niet super goed. Dan kan ik het eerst in het Nederlands begrijpen voordat ik overstap in het Engels.

Ik heb nu 6 boeken op mijn lijstje staan.

- how2talk2kids

- opgroeien in vertrouwen

- luisteren naar kinderen, gordon methode

- kijk, luister en begrijp

- het ongedwongen kind

- luie ouders hebben gelijk

Ik ga even nadenken welke ik zal bestellen, hoewel ik geneigd ben om ze allemaal te kopen, haha. Die laatste is trouwens vooral voor m'n eigen amusement (en wellicht voor manlief).

Ervaringen en tips zijn erg welkom!

Ik heb 'Kijk, luister en begrijp' ook liggen. Daar ben ik nu in aan het lezen. Een boek wat (een deel van) de UP-theorie redelijk goed uitlegt. Een boek wat makkelijk doorleest. Heb 'Opgroeien in vertrouwen' ook gelezen en heb 'How2Talk2Kids' nog liggen als volgende boek.

@ Rejoy: heb jij Unconditional Parenting van Alfie Kohn gelezen? Is het een beetje te doen in het engels? Of komen er termen in voor waarbij je echt een woordenboek nodig hebt (ook met een redelijk goede Engelse talenkennis)?

ik heb 'm hier twee keer thuis gehad, maar twee keer niet verder gekomen dan de eerste pagina's. Ik kan ook niet voor de ontspanning in het engels lezen, daar moet ik echt geconcentreerd voor gaan zitten.

@ Rejoy: misschien dat ik Alfie Kohn dan later nog eens ga lezen. Als ik nu geconcentreerd moet lezen is het (helaas) voor de studie, dus dat vind ik wel even genoeg! Voorlopig houd ik het dan wel even bij (makkelijke) Nederlandse boeken.

Even iets anders:
Ik merk dat ik me steeds fijner ga voelen bij UP. Het gaat allemaal een stuk natuurlijker, voel me daar gewoon heel prettig bij en merk dat N. dit ook heeft. Zo was mijn schoonmoeder gisteren en vandaag hier (is blijven slapen). Nu pas viel me op hoe vaak men over het algemeen 'goedzo' zegt. Ik flap er ook wel eens een 'goedzo' uit, maar die van mij klinkt zoveel meer gemeend. Schoonmoeder had N. een tijd niet gezien en was vrij onder de indruk van wat ze allemaal kon, zeker wat betreft het praten. Ze zaten een boekje te lezen waarbij schoonmoeder vroeg: "Wat is dit?", waarna N. netjes antwoordde. Na elk woordjhe hoorde ik 'goedzo', echt bij alles wat N. zei en deed. De hele dag door. Ik werd er zelf op een gegeven moment helemaal kriegelig van. Bij elke hap eten die N. nam zei ze het weer. Alsof het knap van N. is dat ze haar eten op eet. Als we eten vind ik het niet meer dan normaal dat N. goed mee-eet, heeft ze altijd gedaan. N. vind het ook niet meer dan normaal. Ik merkte dat N. hierdoor alleen maar slechter at. Telkens die aandacht, telkens die 'goedzo's'. Nee, gisteravond was ze snel klaar met eten. Terwijl als wij met z'n 3-en zijn en we haar lekker haar gang laten gaan en zelf wat bijpraten ze wel gewoon prima eet.

Een volgende keer dat ik schoonmoeder zie wil ik haar graag meer vertellen over UP en over hoe wij het dus doen met N. Voor sommige dingen zal ze totaal niet openstaan. Zo hadden we het over het slapen van N. Ik zei op een gegeven moment: "Als N. bij ons in bed zou willen/kunnen slapen had ik dat met alle liefde gedaan! Helemaal als ik daardoor mijn nachtrust terug kan krijgen. Helaas kan/wil ze niet bij ons in bed slapen." Schoonmoeder: "Neee! Niet doen hoor!" Ik ben er rustig op ingegaan maar ze bleef erbij dat dat "het domste is wat je met kinderen kunt doen" (haar letterlijke woorden). Heb het verder laten rusten, maar ik was behoorlijk pissig om deze opmerking!

Ach, ze is weer weg en ik voel me nu eigenlijk alleen maar goed na haar bezoek. Het heeft mij bevestiging gegeven dat ik blij ben dat ik niet de hele dag meer 'goedzo' zeg! Ik zou er, als ik N. van wordt, helemaal gek van worden! N. vond het ook helemaal niet leuk met oma..