Re: Moeder worden/zijn zonder moeder

Stuiterbal di 14 feb 2012 - 0:37

Ik zit in dezelfde situatie als Jolicious.
Mijn moeder leeft wel nog maar al meer dan 8 jaar geen contact meer mee.

Ja soms mis ik het maar ik zou je niet kunnen vertellen wat ik mis. Als ik kijk naar gelukkige gezinnen waar het contact goed is en een sterke band is tussen moeder en dochter dan zie ik wat ik zou kunnen missen.
Maar omdat ik het nooit heb ervaren, weet ik ook weer niet wat ik mis.

Oke erg onsamenhangend maar dit is wat ik voel.

Supertalentje di 14 feb 2012 - 3:06

Wat vreselijk dat er zoveel hun moeder/vader al moeten missen...

Mijn moeder leeft nog wel, maar er is niks van haar over op het moment. Ze is totaal gedrogeerd, helemaal niet bij. Ze heeft mijn zoon 1 keer gezien, maar totaal gevoelloos.
Mijn broertje mis ik nu ik met K. zijn foto album bezig ben. Ik denk dat ik een foto laat fotoshoppen van K en mijn broertje, dan heeft hij later ook een foto van mijn broertje in zijn album. (maar dan niet een foto waarbij mijn broertje hem dan zogenaamd vast heeft ofzo)

Gast di 14 feb 2012 - 7:14

Het is niet heel direct dat ik geen ouders meer heb, maar de band is tussen mij en hun zoiezo al niet sterk. En wat wel "vervelend/lastig" vind is dat mijn schoonouders ook niks zullen meemaken.

Mijn schoonmoeder is 8jaar terug overleden en mijn schoonvader as eind febr. alweer 4jaar terug. Manlief lijkt er weinig moeite mee te hebben, die had vroeger al niet zo'n beste band, maar hij zal ze ongetwijfeld heel erg missen! (hij praat er ook niet over!)

Ik vond het heel wel heel jammer en spijtig dat ze er nu niet meer zijn. Ik had nog zoveel vragen, ook over mijn man zijn kinder tijd etc. Maar ook daar zal ik nooit geen antwoord op krijgen.

Wel ben ik van plan om straks een mooie foto neer te zetten en alles wat ik weet over opa en oma kan ik Yenthe dan vertellen, ik denk dat ik er bewust meer last van heb als mijn man, omdat ik ook mijn gevoel er over uit.

Heel veel sterkte lieve meid, het is nu moeilijk maar het zal de komende tijd (jaren) nog moeilijker worden, maar het belangrijkste wat ik je kan mee geven is, als het zonodig is uit je gevoel, en blijf er vooral over praten! Dat (kan) het zo af en toe wat dragelijker maken!

Moeder worden/zijn zonder moeder - Pagina 2 699888

Moeder worden/zijn zonder moeder - Pagina 2 699888

Gast di 14 feb 2012 - 7:27

Happydobby schreef:
TGR schreef:Het zal er ook aan liggen welke band je hebt met je moeder (ouders). Ik zou het vreselijk vinden als ik mijn moeder nu al zou verliezen. Ze de enige ouder die ik nog heb en ik haar leven moet eigenlijk nog beginnen.

Het is misschien raar, maar een van de redenen om kinderen te krijgen is om mijn moeder dat mee te laten maken.

Mijn moeder is bijna 3 jaar geleden overleden, daarom wilde ik zo snel mogelijk een kleintje en dit jaar nog trouwen zodat mijn vader het nog mee kan maken.
Niet dat mijn vader nu iets heeft waardoor hij zou kunnen overlijden maar toen mijn moeder ziek werd is ze 10 weken later al gestorven.

Maar ik mis mijn moeder ook, ik kan niks aan haar vragen en mijn vader die weet gewoon veel niet meer. En nu M. er is is het gemis wel groter, ook omdat ik met mijn schoonmoeder geen goede band heb. Met mijn schoonmoeder valt niet te praten. Gelukkig heb ik wel een collega, die net zo oud is en die ook net oma geworden is, met haar kan ik wel fijn praten erover.

Hier kan ik me wel bij aansluiten, al heb ik gelukkig wel een hele goede band met mijn schoonmoeder, maar toch is dat heel anders dan je eigen moeder. Ik merk dat ik mijn moeder echt steeds meer ga missen, ook wat HD zegt, mijn vader weet gewoon niks/zeer weinig van vroeger en dat vind ik wel moeilijk. Het enige houvast dat ik dan nog heb is mijn eigen groeiboekje.

pindaatje di 14 feb 2012 - 8:34

Wat zijn er toch een hoop meiden die hun moeder of vader al moeten missen! Moeder worden/zijn zonder moeder - Pagina 2 699888

Zelf heb ik mijn moeder nog wel, maar mijn vader niet meer, die is ruim 11 jaar geleden overleden, iets waar ik de laatste jaren ook veel moeite mee heb... Hij heeft mijn man niet gekend (zijn bijna 10 jaar samen), was niet bij ons trouwen, en heeft zijn kleinkinderen nooit mogen kennen... Ook ik weet zeker dat hij apetrots zou zijn geweest, zowel op mij, als op ons gezinnetje..

Ik heb wel een hele lieve schoonvader, en een lieve stiefvader (mijn moeder is inmiddels hertrouwd), maar dat vind ik toch heel wat anders..

Aggi di 14 feb 2012 - 8:56

Ik heb mijn moeder dan nog, maar mijn vader is einde volgende maand alweer 7 jaar uit ons midden, hij was ongeneeslijk ziek.

Tijdens mijn zwangerschap heb ik wel momenten gehad dat ik het er moeilijk mee had.

Toen onze zoon geboren was, besefte ik des te meer dat hij nooit zijn echte opa zou leren kennen. Mijn vader zou dol op dit kereltje zijn, maar helaas mocht het niet zo zijn.

Wij hebben onze zoon vernoemd naar de vader van mijn vriend en naar mijn vader.

Bruintje Beer di 14 feb 2012 - 9:09

Hier heb ik gelukkig mijn moeder nog. Maar mijn vader is ruim 6 jaar geleden plots overleden. Had een hele goede band met hem.
Hij zou supertrots opzijn kleinkinderen zijn. Hij had het er altijd over als hij met de Vut zou zijn een stacaravan zou kopen met mijn moeder bj de Veluwe waar ik woon zodat ze in de zomer lekker dichtbuij zijn kleinkinderen zou wonen. Met de zomer moet ik daar altijd aandenken.
Sinds ik kinderen heb mis ik hem steeds meer en droom ik vaker over hem dat hij speelt met mijn kids enz.

Maar een dikke hug

Gast di 14 feb 2012 - 11:27

Bruintje Beer schreef:Hier heb ik gelukkig mijn moeder nog. Maar mijn vader is ruim 6 jaar geleden plots overleden. Had een hele goede band met hem.
Hij zou supertrots opzijn kleinkinderen zijn. Hij had het er altijd over als hij met de Vut zou zijn een stacaravan zou kopen met mijn moeder bj de Veluwe waar ik woon zodat ze in de zomer lekker dichtbuij zijn kleinkinderen zou wonen. Met de zomer moet ik daar altijd aandenken.
Sinds ik kinderen heb mis ik hem steeds meer en droom ik vaker over hem dat hij speelt met mijn kids enz.

Maar een dikke

Heel herkenbaar! Ook ik heb dat soort dromen steeds vaker, dat ze als een trotse oma met haar kleinkinderen loopt enz. Dat was ook haar wens, ze wilde zo graag nog eens wandelen als onze oudste (haar 1e kleinkind) geboren zou zijn. Helaas is dat nooit gebeurd. Ik hoor haar soms ook als ik half slaap, dan is het net of ze hier beneden is.

Earane di 14 feb 2012 - 23:53

Bedankt voor alle reacties! Wat moeten veel meiden hun moeder of vader missen...

@ Shygirl: Wat mooi dat je op de verjaardag van je moeder getrouwd bent. Is toch een bijzondere datum. Bij mij werd er ook iets gezegd over mijn moeder en dat vond ik ook erg moeilijk.

@ frolic: Wat fijn dat je moeder je kinderen nog heeft kunnen meemaken.

@ Anniej: Bedankt voor je lieve reactie. Wat erg dat je man zijn beide ouders niet meer heeft en dat jij geen goede band hebt met je ouders.

@ MamaRosa: Mijn vader weet ook niet heel veel van vroeger. Fijn dat je nog een groeiboekje hebt. Mijn moeder heeft veel plakboeken gemaakt voor mij en mijn broers, met foto's en veel tekst. Het is mijn kostbaarste bezit (naast mens en dier dan).

Verder ben ik het even kwijt...

Toen ik zwanger werd, had ik een lichte 'voorkeur' voor een meisje. Puur en alleen omdat ik haar dan zou kunnen vernoemen naar mijn moeder. Ik zet voorkeur tussen haakjes omdat het meer een gevoel was. Het idee vond ik zo fijn en mooi. We verwachten dus een meisje en haar tweede naam is mijn moeders naam.

De laatste weken ben ik meer met haar bezig omdat ik gewoon zo benieuwd ben naar haar ervaringen wat betreft bevallen. Van mijn vader weet ik wel dat mijn moeder vrij snel is bevallen van mij en mijn broers. Toen ze zwanger was van mij heeft ze een moeilijke zwangerschap gehad en ik ben ook ongeveer 7 weken te vroeg geboren. Ik zou zo graag van haar willen horen hoe die tijd was. Gelukkig overheersen deze gevoelens niet en kan ik het vaak wel van mij afzetten, maar af en toe...

Gesponsorde inhoud