Alleen maar ruzie sinds zwanger

Susan schreef:

2CKC2 schreef:

Susan schreef:stukje Susan

Refereer je nu naar mijn post? Haha nee tegen mij zei hij ook niet dat hij het zwaar had, maar tegen zijn vriend wel.

Post Susan

Ja, nou ik begrijp dat gevoel heel goed. Dat hij er eerder nooit mee kwam en dan opeens zo bij een 'vreemde'. Soms vind ik mannen heel vreemd.. Ik kan bijv eindeloos naar babykamers staren op internet, omdat ik ook graag een kamertje wil inrichten voor een babytje.. maar als ik dan zeg: 'O, J. Moet je kijken, dit is echt heeeeeeeeeeeeel schattig...' Dan kapt ie me af met: 'Ja,als het zover is gaan we kijken..' Ik vond het dan ook lekker dat hij een beetje lik op stuk kreeg vorige week bij de fertiliteitsarts. De arts vertelde hem dat door de stoot hormonen ik een andere vrouw zou kunnen worden en anders zou reageren op bepaalde dingen en dat hij moest zien dat dat tijdelijk is en dat hij echt even een standje omhoog zou moeten qua tollerantie. Zei mijn man: 'Ja, maar goed ik kan niet alles slikken natuurlijk..' Beetje stoer zo van.. ze moet niet te ver gaan.. zegt de arts: 'Ja, ik kan je nu al zeggen dat zij het een heel stuk zwaarder heeft dan jij straks, dus deal with it, want dat is wel het minst wat een man kan doen tijdens IVF!' Zo die zat.

Dat is inderdaad wel een goede opmerking van die arts.

Zo herkenbaar! Mijn man was vrijwel niet betrokken tijdens de zwangerschap. Ik dacht; leuk samen babyspullen shoppen en heerlijk fantaseren over hoe de kleine zou zijn e.d. Maar niets daarvan. Liepen we in de babyzaak, stond hij daar met een chago hoofd. Ook toen F eenmaal geboren was, deed hij helemaal niets. Uiteindelijk is na 3 maanden de bom gebarsten en heb ik gezegd zo niet meer door te willen. Toen hebben we eens goed gepraat. Voor hem was het allemaal zo anders dan voor mij. Hij zag mij alleen maar dikker worden en was ontzettend bang: zouden we wel goede ouders zijn e.d. Daarnaast had hij helemaal niets met een baby. Het huilde en poepte alleen maar. Gelukkig gaat het nu wel heel erg goed! Voor mannen is het heel anders dan voor ons. Blijven communiceren met elkaar, dat is het belangrijkste!

Heel herkenbaar hoor! Waar ik in het begin juist veel begrip en ondersteuning vroeg omdat ik het zelf ook super spannend nieuw vond, moest hij nog heel erg aan het idee wennen dat we een baby kregen. Hij liep een beetje achter op mij had ik het idee.. Het boek van Kluun heeft wel veel gedaan voor hem. Het wordt allemaal wat duidelijker. Maar nu, sinds we weten wat het is, een duidelijke en goede echo gehad hebben, is hij niet meer te stuitten. Iedereen krijgt te horen dat hij vader wordt, of ze het nou willen of niet. Hij wil ineens mee beslissen met de kleuren voor de babykamer en heeft een mening over de babykleertjes. Ik moet er soms wel om lachen. Het komt allemaal goed! Ze hebben gewoon iets meer tijd nodig om er aan te wennen en helaas hebben wij dan de eerste moeilijke periode al achter de rug.

Hahaha ach ja, ook herkenning hier mijn ex ging rustig een bak babi pangang voor mijn neus zitten leegvreten, terwijl ik groen zag van de ochtendmisselijkheid, en toen ik met 35 weken zwanger en flinke rug- en bekkenklachten in mijn eentje de babykamer stond te witten en om hulp vroeg, zei hij 'hee, je bent zwanger, niet invalide'. Eh, ja. Leuk.

Mijn huidige vriend heeft grote verhalen over wat hij gaat doen als ik zwanger zou zijn in de toekomst. Mee naar de echo's, zich vrijmaken voor elk bezoekje verloskundige, mijn voeten wrijven en mijn buik insmeren met creme, hij gaat me op handen dragen, zegt hij. Mooie insteek, maar eerst zien, dan geloven

Voel je je al wat beter, Charlie?

mijn man is ook de nuchterheid zelve. Balen, als het om zulke dingen gaat. Hij gaat wel mee shoppen, geeft dan ook zijn mening maar als ik sta te twijfelen over een blauw of grijs dekje dan krijg ik standaard, ja kies jij maar.

Hij vind zwanger zijn niet leuk (goh ik ook niet), hij zit dus ook niet aan mijn buik, voelt de baby niet en bemoeid zich nergens mee (ja dat ik niet dik moet worden , of beter blijven) . Hij ziet het allemaal wel. Maar zodra mijn zoontje werd geboren was hij om. Dit keer wist ik dus al waar ik aan begon, geen ontbijtjes op bed (ondanks mijn moeizame zwangerschappen), geen hulp met de boodschappen of in huis en nog steeds lange dagen alleen. Heeft ook met zijn drukke werk te maken, dat is iets wat ik van tevoren al wist.

Maar hij doet op zijn manier zijn best en als de baby er zo is, dan is hij er gelijk weer helemaal weg van, dat weet ik zeker. Maar je relatie wordt wel ruzie gevoelig idd

Ook mijn man is minder actief betrokken bij de zwangerschap dan ik, maar hij merkt in het voorbij gaan wel op dat mijn buik begint te groeien bijvoorbeeld. Gisteren was ik bezig met het geboortekaartje, 2 uur mee bezig geweest, ik roep heel blij mijn man, hij komt kijken en het enige wat ie zegt is: 'oh, ja, leuk' en liep toen weer weg. Dat was wel een domper.

Maar ik ben wel blij dat ie het fatsoen in z'n kont had om mij een cracker te brengen toen ik misselijk was, onze dochter te tillen op momenten dat we samen thuis zijn en mij wat probeert te ontzien. Dat hij minder geïnteresseerd is in de kleertjes en zelf niet zo met babyspullen thuis komt boeit me niet zo, des te meer reden heb ik om los te gaan met shoppen, maar ik vind het wel fijn als hij even de moeite neemt om in ieder geval te kijken wat ik heb gekocht.

Rejoy. schreef:Maar ik ben wel blij dat ie het fatsoen in z'n kont had om mij een cracker te brengen toen ik misselijk was, onze dochter te tillen op momenten dat we samen thuis zijn en mij wat probeert te ontzien. Dat hij minder geïnteresseerd is in de kleertjes en zelf niet zo met babyspullen thuis komt boeit me niet zo, des te meer reden heb ik om los te gaan met shoppen, maar ik vind het wel fijn als hij even de moeite neemt om in ieder geval te kijken wat ik heb gekocht.

Lijkt me ook wel meer dan normaal inderdaad.

Jeetje, ik kan overal wel +1 achter gaan zetten!
Heel herkenbaar allemaal! Zijn alle mannen toch een béétje hetzelfde?!
Maar ja, als ik zie hoe hij dan nu met onze dochter is: Zo lief, betrokken en zorgzaam.. Dat is dan toch wel weer een tikkeltje belangrijker dan hoe hij is tijdens de zwangerschap!!

Sophiee schreef:Heel herkenbaar hoor! Waar ik in het begin juist veel begrip en ondersteuning vroeg omdat ik het zelf ook super spannend nieuw vond, moest hij nog heel erg aan het idee wennen dat we een baby kregen. Hij liep een beetje achter op mij had ik het idee.. Het boek van Kluun heeft wel veel gedaan voor hem. Het wordt allemaal wat duidelijker. Maar nu, sinds we weten wat het is, een duidelijke en goede echo gehad hebben, is hij niet meer te stuitten. Iedereen krijgt te horen dat hij vader wordt, of ze het nou willen of niet. Hij wil ineens mee beslissen met de kleuren voor de babykamer en heeft een mening over de babykleertjes. Ik moet er soms wel om lachen. Het komt allemaal goed! Ze hebben gewoon iets meer tijd nodig om er aan te wennen en helaas hebben wij dan de eerste moeilijke periode al achter de rug.

Helemaal mee eens en als ik nu zie wat een troste papa hij is en zo graag weer papa wil worden. Vind ik helemaal geweldig en had ik ook wel verwacht, maar hijzelf was zo onzeker. In het begin was het bijna een wedstrijdje wie het eerst bij de deur van T stond om haar uit bed te halen.

Pfff wat een opluchting jullie posts!

Ik dacht echt dat iedereen zachte, romantische mannen had die dolblij waren papa te worden.

Hij gaat wel mee naar alle echo's en doet ook boodschappen (weliswaar met een chago hoofd) en ik krijg elke dag mijn cornflakes op bed (gewoon naast het bed geknald hoor, voordat ie gaat werken, met te weinig melk en te veel cornflakes ) maar dat doet ie gelukkig wel. Hij heeft ook de echo-foto's meegenomen naar zijn werk om daar te laten zien. Verder heeft ie het er alleen maar over welke auto hij nu wil kopen zodat de tweeling erin past (kunnen we helemaal niet betalen) en dat hij nog veel wil reizen (leuk, zonder ons ofzo? nu opeens een vlaag van vrijheidsdrang) en misschien wel 2 weken naar China moet voor zijn werk als de tweeling rond de twee maanden is (leuke timing als ik onzeker ben en van de hormonen barst).

Wat ook niet meehelpt is dat mijn ouders van die ontzéttend enthousiaste mensen zijn en elke keer als we er zijn beginnen de fantaseren en dan aan mij vragen: wat vond K. ervan? Wat zei ie?
Nou euh....niks. Dan voel me ik me nogal sneu haha. En dan zit hij bij elke opmerking van mij stomme grappen te maken of 'de hormonen' dan kan ik 'm wel wat aandoen!

Maar gelukkig herkennen veel mensen het, en moet het echt groeien blijkbaar en als ze er eenmaal zijn gaat het hopelijk beter (al kan ik me niet voorstellen dat ie mn buik gaat inzepen zoals iemand hier postte).

Dit topic heeft me echt geholpen!!! Fijn forum .

ooh, die stomme grappen herken ik wel, dat doet mijn man tegenover z'n vrienden. Vind ik altijd een beetje sneu, snap ook niet waar het voor nodig is om mij zo te kakken te zetten, maar als ik er wat van zeg, is het al gauw: ach, joh, dat is toch maar een geintje?

Ja, maar die grapjes gaan over jou en jij vindt het echt niet leuk, dus daar moet hij dan ook rekening mee houden. Je kunt niet alles maar zeggen onder het mom van een grapje.

het is niet alleen hij, het is zijn hele omgeving. Zwanger worden is blijkbaar enorm grappig en geeft het recht aan alle mannen om sexuele grappen erover te maken
Net als vlak na de bevalling, dat schijnen sommige mannen ook als vrijbrief te zien om stomme sexuele grappen te maken (iets met een hechtinkje extra enzo). Gelukkig doet mijn man aan dat soort waardeloze dingen niet mee, zijn grappen zijn nog een soort van respectvol.

Rejoy. schreef:het is niet alleen hij, het is zijn hele omgeving. Zwanger worden is blijkbaar enorm grappig en geeft het recht aan alle mannen om sexuele grappen erover te maken
Net als vlak na de bevalling, dat schijnen sommige mannen ook als vrijbrief te zien om stomme sexuele grappen te maken (iets met een hechtinkje extra enzo). Gelukkig doet mijn man aan dat soort waardeloze dingen niet mee, zijn grappen zijn nog een soort van respectvol.

Ik vind zoiets ook echt niet grappig, zeker niet in mijn situatie (totaal ruptuur, 1,5 uur gehecht, en véél hechtingen) en ik vind eerlijk gezegd de man in kwestie echt een hork als ie zo'n grapje maakt.

ik vind die grapjes ook to-taal niet grappig hoor, echt respectloos. Net als grapjes over tijdens de sex goed drinken (borstvoeding) enzo.

Dat van die hechting extra vind ik niet alleen grof en puberaal, maar die grap heeft ook een baard van hier tot overmorgen.

Susan schreef:Dat van die hechting extra vind ik niet alleen grof en puberaal, maar die grap heeft ook een baard van hier tot overmorgen.

Rejoy. schreef:ik vind die grapjes ook to-taal niet grappig hoor, echt respectloos. Net als grapjes over tijdens de sex goed drinken (borstvoeding) enzo.

iehw

die grappen werden hier gemaakt door de eeuwige-vrijgezelle ooms. één van diezelfde ooms kreeg het voor elkaar om voor de grap onze deurbel in te blijven houden, omdat onze hond dan hysterisch wordt. Dan doe je dat bij een kraamgezin met een baby van een week oud. Dan heb je echt het verstand van een garnaal als je het aan mij vraagt. Hij vond het grappig om tijdens het feliciteren zijn hand zo ver weg te houden dat ik er naartoe moest bewegen en dan vragen of ik niet even op kon staan voor het fatsoen (met een dikke grijns omdat ie 't zelf zo grappig vond om een pas bevallen vrouw op te laten staan, wát een dijenkletser). Hij zat ook constant grapjes te maken over waarom borstvoeding zo vet is (piepen de baby;s minder), goed drinken tijdens de sex en meer van dat soort ongein. We willen 'm bij de volgende baby niet weer op kraambezoek, we moeten nog even kijken hoe we dat gaan doen, want zijn oma komt niet zonder hem.

De kans bestaat dat hij sowieso niet komt, bij de tweede krijg je vaak veel minder kraamvisite dan bij de eerste.

Oh ja, en wat betreft die oma (ik kan er niet uit opmaken of het nou jouw oma is of de oma van die oom), dan ga je toch zodra je weer een beetje mobiel bent bij haar langs met de baby? Of woont die oom daar?

Rejoy. schreef:die grappen werden hier gemaakt door de eeuwige-vrijgezelle ooms. één van diezelfde ooms kreeg het voor elkaar om voor de grap onze deurbel in te blijven houden, omdat onze hond dan hysterisch wordt. Dan doe je dat bij een kraamgezin met een baby van een week oud. Dan heb je echt het verstand van een garnaal als je het aan mij vraagt. Hij vond het grappig om tijdens het feliciteren zijn hand zo ver weg te houden dat ik er naartoe moest bewegen en dan vragen of ik niet even op kon staan voor het fatsoen (met een dikke grijns omdat ie 't zelf zo grappig vond om een pas bevallen vrouw op te laten staan, wát een dijenkletser). Hij zat ook constant grapjes te maken over waarom borstvoeding zo vet is (piepen de baby;s minder), goed drinken tijdens de sex en meer van dat soort ongein. We willen 'm bij de volgende baby niet weer op kraambezoek, we moeten nog even kijken hoe we dat gaan doen, want zijn oma komt niet zonder hem.

Oh wow hier valt mijn mond wel van open hoor....wat onbeschoft.

Susan schreef:Oh ja, en wat betreft die oma (ik kan er niet uit opmaken of het nou jouw oma is of de oma van die oom), dan ga je toch zodra je weer een beetje mobiel bent bij haar langs met de baby? Of woont die oom daar?

dat is de oma van mijn vriend, de moeder van die oom dus. En hij woont daar inderdaad. Letterlijk een eeuwige vrijgezel, nooit uit huis gegaan.