Veranderd je kijk als je verliefd bent?

En dan bedoel ik het maken van beslissing waarbij je voorheen altijd riep van dat zou ik nooit doen? Denk bv aan te snel samenwonen, huis kopen, te snel kinderen. Wel eens meegemaakt? En is het toch goed gekomen of juist fout gegaan?

Ik wilde nooit kinderen en nu lijkt het me ineens wel leuk. Maar niet NU, pas over een aantal jaar.

Ik heb altijd gezegd dat ik niet ging hardlopen; Nu heb ik een hardloopwedstrijd achter m'n naam

Yoyo schreef:Ik heb altijd gezegd dat ik niet ging hardlopen; Nu heb ik een hardloopwedstrijd achter m'n naam

Je vriend is daar actief in?

Ja, riep altijd dat ik niet binnen een jaar samen wilde wonen. Samenwonen dat doe je na een jaar of twee. En nu heb ik 6,5 maand een relatie en woonden we eigenlijk na 3 maanden al samen. Of eigenlijk al vanaf het begin (komt omdat we woonden/werkten op dezelfde plek en ik vaak bij hem bleef slapen omdat hij zijn eigen kamer had en ik niet) En tot nu toe gaat het dus heel goed.

Oftewel als je verliefd bent doe je rare dingen Hmmmmm

Ik ben stellig in sommige zaken. Maar ik heb gemerkt dat ik voor de liefde toch opeens een stuk milder word. En ik kan me voorstellen, dat op het moment dat de ware zich aandiend, mijn mening over bepaalde zaken weleens compleet kan worden veranderd.

Oh absoluut, hele rare dingen. Vrouwen die wel eens mee gingen op de tractor, dat vond ik echt afschuwelijk, onvrouwelijk, boers en al het negatieve wat je je kunt bedenken.

Ik ga nu wel eens mee met m`n vriend, uit vrije wil en ik vind het nog wel gezellig ook.

Rush schreef:Oh absoluut, hele rare dingen. Vrouwen die wel eens mee gingen op de tractor, dat vond ik echt afschuwelijk, onvrouwelijk, boers en al het negatieve wat je je kunt bedenken.

Ik ga nu wel eens mee met m`n vriend, uit vrije wil en ik vind het nog wel gezellig ook.

En ik vind ineens schepen heel interessant en machines ook. Dat boeide me totaal niet eerst.

Ik roep dat soort dingen nooit zo snel. Wel zijn mijn behoeftes anders in een relatie. Ik wil dan wel over trouwen en kindjes praten/ nadenken enzo. Nu heb ik daar geen behoefte aan.

Ja, bij mij wel. Ik wilde nooit kinderen en nu wil ik ze wel. En ik wilde niet samenwonen. Dat deden we binnen 3 maanden.

Maar eigenlijk wilde ik daar ook nooit echt aan denken. Gewoon omdat er niet over na te denken viel. Want wat als ik altijd single was gebleven? Dan zou het onzin zijn om daar over te dromen m.i.

Als je verliefd bent denk je anders en is je kijk anders. Ik heb geroepen na mn ex dat ik nooit meer zou gaan samenwonen, niet zou gaan trouwen.. En dat is waar ik het nu al met mijn vriend over heb en dat terwijl we nog maar zooo kort samen zijn.. Dit voelt gewoon goed en zie het ook wel zitten om te doen... (over een tijdje)

Ik riep eerst altijd dat ik eerst een tijdje op mezelf wilde wonen, voordat ik zou gaan samenwonen. Nadat ik een relatie kreeg met m'n vriend, veranderde ik toch vrij gauw van mening en ben toch maar meteen gaan samenwonen

Misschien maar een relatief kleine;

Ik heb altijd gezegd dat ik nooit meer seks wilde binnen drie maanden met iemand samen te zijn. Na drie weken deden we het dus al.

Ja, ik vind verliefdheid maar een achterlijke emotie.. Alsof ineens je IQ met sprongen achteruit gaat.

Ik denk dat je kijk veranderd als je het gevoel hebt dat je de persoon ben tegengekomen waar je de rest van je leven mee wil delen. Het moet toch wel wat verder gaan dan verleifdheid voor je besluit om kinderen te nemen lijkt me....?

Ik wilde zelf ook nooit snel samenwonen, ik was wel gehecht aan mijn eigen stulpje. Toch woonden mijn vriend en ik binnen een jaar samen.

Ik wilde altijd pas na een jaar of 2 samenwonen, maar wij zijn ook al na een jaar op zoek gegaan en met een jaar en een paar maanden woonden we samen.

Ik heb altijd gezegd dat ik m'n haar nooit lang zou laten groeien. Nu is het dat toch echt en ik vind het veel leuker!

Nee, eigenlijk niet. Of ik zit al zo lang in relaties dat dat mijn "normale" gevoel is.