En toen zat ik thuis..

*Weg*

Wat een vreselijke baas zeg! Sterkte!

Jeetje zeg, lekker begripvol :s Goed dat je meteen al een afspraak bij de huisarts gemaakt hebt. In ieder geval een eerste stap! Lekker bijkomen vanavond Heb je wel lieve mensen om je heen, of als je daar geen zin in hebt, leuke filmpjes/series en iets lekkers?

Wat rot dat jij je zo voelt, en dan ook nog een baas heeft die hier niet adequaat mee omgaat.
Goed idee van je om naar de huisarts te gaan, hopelijk kan hij je hiermee helpen/doorverwijzen.

Zora schreef:Jeetje zeg, lekker begripvol :s Goed dat je meteen al een afspraak bij de huisarts gemaakt hebt. In ieder geval een eerste stap! Lekker bijkomen vanavond Heb je wel lieve mensen om je heen, of als je daar geen zin in hebt, leuke filmpjes/series en iets lekkers?

Ik kan nog wel een keer hetzelfde typen, maar dit is precies wat ik bedoelde, dus +1

Heerst er altijd zo'n sfeer op je werk door je baas.

Jemig hee.. Ik zou daar heel slecht tegen kunnen en er elke dag tegenop zien om te moeten werken.

Ik weet niet of je 'problemen' verder met je baan te maken hebben of wel een duidelijke oorzaak hebben. Maar kan het niet zo zijn dat je baan de oorzaak is?

Wat een zeikreactie van je baas. Daar heb je helemaal niks aan zeg! Als je in gesprek gaat op je werk, moet er sowieso iemand bij zitten, want op deze manier kun jij ook niet verder. Al had ze maar even aan hand op je schouder gelegd en gezegd: 'ik ben erg gehaast nu, maar deze week heb ik wel ergens een gaatje voor je vrij om er rustig over te praten..' Maar nee. Dit klinkt als een baas die de touwtjes niet op de juiste manier in handen heeft.

Hopelijk kom je even wat tot rust nu en kan de dokter je morgen verder helpen

Ik doe vanavond inderdaad rustig aan. Mijn zusje, een vriend en een lieve collega hebben me net al aangehoord en een vriendin belt me straks nog even, dus dat is wel heel lief.

Ik weet niet wie het vroeg, maar dat ik me zo voel komt niet door het werk. Ik werk er nog niet zo heel lang, maar voel me al wel een tijdje niet helemaal oke. Begin nu te twijfelen dat ik niet eerder aan de bel had moeten trekken, want nu zit ik er echt helemaal doorheen.

Ik wist dat mijn baas nors was, maar dat ze tot zoiets in staat was, ik kan het nog steeds niet geloven. Ik had ook best aan willen geven van 'ik zit niet zo lekker in mijn vel, dan weten jullie dat voor nu, zou eventueel na werktijd wel even erover willen praten als daar tijd voor is', maar daar kreeg ik niet eens de kans voor.

En Punk'd, ik ga nu ook liever even niet daarheen, maar gelukkig hebben ze me sowieso voor deze week niet meer ingepland. Moet even alles op een rijtje zetten en dan kijk ik verder.

Bedankt voor jullie reacties.

Wat een baas zeg dat snap je toch niet. Empatisch vermogen nog nooit van gehoord zo te lezen. Sterkte iig

Nog wel een praktische tip meld je nog wel ziek nu.

Ja dat ga ik morgen inderdaad ook doen.

Wat een nare situatie en wat naar dat je je zo rot voelt. Ik herken je gevoel wel een beetje. Ik heb in het verleden ook wel huilbuien gehad waarbij ik niet uit kon leggen wat er nu precies was. Ik voelde me gewoon ontzettend rot. Mijn werkgever probeert zich dan in te leven, maar het enige wat hij dan kan zeggen is: "goed dat je het aangeeft", maar vervolgens vraagt hij nooit hoe het gaat e.d. Ontzettend irritant, want voor je gevoel werk je je uit de naad voor je werkgever en je krijgt er zo weinig begrip voor terug.
Veel sterkte en denk echt aan jezelf. Ga niet te snel weer aan de slag, ook al voel je misschien die druk van je werkgever(ik herken dat ook) Het is niet voor niets dat dit er nu allemaal uitkomt.

Wat ontzettend rot en naar dat je je zo voelt! En wat een baas zeg jeetje, is ze altijd zo tegen je geweest? Goed aan jezelf denken en goed dat je naar de huisarts gaat. Denk dat het heel belangrijk is om te praten en hulp erbij te halen. Sterkte!

Wat een nare reactie van je baas zeg. Alsof jij voor je lol daar zit te huilen. Jou verhaal lijkt een beetje op mijn verhaal 1,5 jaar terug (behalve de baas dan). Ik moest ook zomaar ineens huilen en kon ook niet meer stoppen. Ik ben toen een aantal weken thuis gebleven en lekker rustig aan gedaan en kon toen voor mijn gevoel de wereld weer aan.
Heel goed dat je naar de huisarts gaat en pak verder goed je rust. Luister goed naar je lichaam en jezelf.

Tinus schreef:Wat een nare situatie en wat naar dat je je zo rot voelt. Ik herken je gevoel wel een beetje. Ik heb in het verleden ook wel huilbuien gehad waarbij ik niet uit kon leggen wat er nu precies was. Ik voelde me gewoon ontzettend rot. Mijn werkgever probeert zich dan in te leven, maar het enige wat hij dan kan zeggen is: "goed dat je het aangeeft", maar vervolgens vraagt hij nooit hoe het gaat e.d. Ontzettend irritant, want voor je gevoel werk je je uit de naad voor je werkgever en je krijgt er zo weinig begrip voor terug.
Veel sterkte en denk echt aan jezelf. Ga niet te snel weer aan de slag, ook al voel je misschien die druk van je werkgever(ik herken dat ook) Het is niet voor niets dat dit er nu allemaal uitkomt.

Ze had tegen een collega verteld dat ik morgen wel weer gewoon zou komen, nog een teken dat ze niet in kan schatten dat ik echt niet lekker in mijn vel zit. Ik blijf zeker komende week rustig thuis en denk nu echt even aan mezelf inderdaad. Ik heb geen zin om depressief te worden, al zit ik daar volgens mijn zusje al tegenaan..

Meiden, bedankt voor jullie lieve woorden! Ook al 'ken' ik jullie niet, het doet me wel goed.

Puggle schreef:Wat ontzettend rot en naar dat je je zo voelt! En wat een baas zeg jeetje, is ze altijd zo tegen je geweest? Goed aan jezelf denken en goed dat je naar de huisarts gaat. Denk dat het heel belangrijk is om te praten en hulp erbij te halen. Sterkte!

Ik werk er nog niet heel lang, maar tot vandaag waren de keren dat we elkaar gesproken hebben gewoon normaal. Maar ben nog nooit eerder met een probleem bij haar geweest.

mosio schreef:Wat een nare reactie van je baas zeg. Alsof jij voor je lol daar zit te huilen. Jou verhaal lijkt een beetje op mijn verhaal 1,5 jaar terug (behalve de baas dan). Ik moest ook zomaar ineens huilen en kon ook niet meer stoppen. Ik ben toen een aantal weken thuis gebleven en lekker rustig aan gedaan en kon toen voor mijn gevoel de wereld weer aan.
Heel goed dat je naar de huisarts gaat en pak verder goed je rust. Luister goed naar je lichaam en jezelf.

Wat fijn dat een paar weken thuis zitten goed heeft geholpen bij jou. Je hebt nooit geweten waar het ineens vandaan kwam?

De huisarts heeft het woord 'depressie' laten vallen. Zit er ver tegenaan, dus heb op het goede moment aan de bel getrokken. Ik had al antidepressiva, dat was ik aan het afbouwen maar dat wordt nu dus weer de oude dosis. Verder ga ik een psycholoog bellen om mee te praten, hopelijk gaat dat helpen. Ik heb me ook zeker voor de komende 2 weken ziek gemeld op het werk, dan moet ik terug naar de huisarts om te kijken hoe het dan gaat. Nu in ieder geval rustig aan en aan mezelf denken. Nooit gedacht dat een mens zich zó slecht kon voelen.

Goed dat je bij de huisarts geweest ben! Ik weet verder niet wat ik moet zeggen maar wil je even sterkte wensen

Goed dat de dokter je even 'rust' geeft. Hopelijk doen deze eerste twee weken je goed en voel je je weer wat beter.

Waarom slikte je ad, als ik vragen mag? Vervelend dat de dosis weer omhoog moet, maar als het je helpt zou het fijn zijn.
Sterkte, nogmaals

Goed dat je aan de bel hebt getrokken en dat je bij de ha bent geweest!!
Denk nu eerst maar even aan jezelf. Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt!
Sterkte .

Youandi; Ik heb jaren terug een angststoornis gehad waarvoor ik toen AD heb gehad. Dat ging een tijd goed en ging afbouwen maar nu ben ik weer terug bij af helaas.

Jemig, het zit je niet mee dus En dan zó'n reactie van je baas. Weet zij van je angststoornis? Want als je dat weet, dan reageer je toch ietwat begripvoller, lijkt me.

Youandi schreef:Jemig, het zit je niet mee dus En dan zó'n reactie van je baas. Weet zij van je angststoornis? Want als je dat weet, dan reageer je toch ietwat begripvoller, lijkt me.

Nee zij weet dat niet. Niemand op het werk eigenlijk, omdat ik dat afgesloten dacht te hebben.