Werken

Ruim 3,5 jaar geleden ben ik afgestudeerd. I.v.m. een chronische ziekte heb ik de jaren vol moeten maken met suffe baantjes (oppassen e.d.) en kwakkelen met gezondheid. Sinds een paar maanden heb ik de ziekte onder controle en heb ik ook mijn eerste echte baan. Het kostte veel moeite om aan een baan te komen door crisis en ziekte. Even wat voor's en tegen's van deze baan:

- het sluit perfect aan op mijn opleiding
- ik vind het werk heel erg leuk
- het betaalt goed
- het is in mijn woonplaats

Kortom, de ideale baan voor mij. Nu de nadelen:

- het begint om half 9 en ik moet daarvoor voor mijn doen vroeg opstaan

Dat is er dus maar één. Nu heb ik het gevoel dat dit nadeel zoveel zwaarder weegt dan alle voordelen bij elkaar, heel vervelend. 's Morgens vroeg voor het naar het werk gaan ben ik níet te genieten, ik voel me lichamelijk ziek en ik heb geen zin om te praten tegen mijn vriend. De werkdag vliegt zo om omdat ik het werk leuk vind. Maar als ik thuiskom ben ik zo kapot, ik heb nergens zin in, alleen om op de bank te hangen. Rond 9 uur ga ik mij al klaarmaken voor de volgende dag: brood smeren, kleding klaar leggen e.d. en daarna ga ik op tijd naar bed. Want de volgende ochtend voel ik me weer een wrak. Het weekend idem dito: ik voel me heeerlijk alleen zo rond zaterdagavond/zondag komt het besef: ojee de werkweek komt er weer aan en mijn weekend is voorbij voor ik er erg in heb.

Ik voel mij zo ongelukkig hierdoor, ik kan niet genieten van mijn werk en ook niet van mijn vrije tijd. Ik heb het gevoel dat ik mijn werk niet leuk vind, ook al vind ik dat wel. Ik ben alleen maar bezig met 'werk'. Aan de andere kant voel ik mij ook weer zo'n aansteller, iedereen werkt en niemand loopt zo te zeuren, de baan is ideaal, ik moet gewoon wennen. Maar nu heb ik het gevoel dat ik dit gewoon niet wil. Vrije tijd is mij kostbaarder dan leven om te werken.

Ik ben echt een beetje radeloos omdat ik echt niet weet wat ik hiermee aan moet. Stel ik mij aan? Moet ik wennen? Moet ik iets anders gaan doen? Pfff...

Zijn er mensen die dit herkennen of die misschien tips hebben?

Dankje voor het lezen in ieder geval

Ik vind het vroege opstaan echt geen reden om een verder prima aan op te zeggen, vind het eigenlijk echt een onzinreden.
Ik ben ook totaal geen ochtendmens, maar sta tussen 6 uur en half 7 op, ben om half 8 op m'n werk en dan sta ik ook nog steeds niet te springen.
Het is iets waar je je overheen moet zetten, in het weekend baal ik ook dat ik bijna weer aan het werk moet, ik denk dat iedereen dat wel heeft.

Helemaal eens met Princess. Daarnaast is het een kwestie van wennen. Je dagritme verandert.

als het echt zoveel fysiek van je kost vanwege je ziekte zou je nog kunnen overwegen om parttime te gaan werken. dan heb je en een leuke baan en wat meer vrije tijd.

elke baan vraagt namelijk veel van je zeker als je fulltime werkt!

Ik ga ook echt niet deze baan opzeggen omdat ik te moe ben 's ochtends ofzo hoor, zo slim ben ik ook wel Alleen ik heb wel steeds het gevoel dat het niets voor mij is zo. Ik zou me juist gelukkiger voelen met een zinvolle en leuke dagbesteding en mijn vrije tijd meer gaan waarderen maar voorlopig voel ik er weinig geluk bij.

En ik werk ook nog maar 4 dagen per week. De ziekte speelt nu geen rol meer, dat is namelijk onder controle. Ik zou wel minder kunnen gaan werken maar dan denk ik weer, stel je niet zo aan...

Je zegd dat je een ziekte hebt die je nu onder controle hebt. In hoevere heb je daar 'last' van? ik heb geen idee wat je ziekte is maar misschien is fulltime werken niet haalbaar voor je (of is de baan niet fulltime)

Maar je zegt in je eerste post dat je het werk heel erg leuk vindt?
Misschien als je voor 's avonds wat meer dingen zoekt om erbij te doen je je vrije tijd ook meer waardeert.
Bijvoorbeeld een cursus volgens, of een sport gaan doen ofzo.
Ik merk dat ik dat fijner vind dan elke avond op de bank te hangen, daar word ik juist moe/ lui van.

Queen schreef:Ik ga ook echt niet deze baan opzeggen omdat ik te moe ben 's ochtends ofzo hoor, zo slim ben ik ook wel Alleen ik heb wel steeds het gevoel dat het niets voor mij is zo. Ik zou me juist gelukkiger voelen met een zinvolle en leuke dagbesteding en mijn vrije tijd meer gaan waarderen maar voorlopig voel ik er weinig geluk bij.

En ik werk ook nog maar 4 dagen per week. De ziekte speelt nu geen rol meer, dat is namelijk onder controle. Ik zou wel minder kunnen gaan werken maar dan denk ik weer, stel je niet zo aan...

Dan in het denk ik een kwestie van wennen, En zou ik zeggen kijk het aan. Je kan altijd minder gaan werken als je het over een tijdje nog niet red

Ik denk dat je toch een manier moet vinden om hiermee om te gaan.. Want vind maar eens een baan die zo goed bij je aansluit, en waar je lekker om 11 of 12 uur mag beginnen 's middags.. Vind half 9 nog vrij laat als ik eerlijk ben, ben zelf op mijn vorige werk gewend tussen 7 en 8 te beginnen en bij mijn huidige bijbaantje om 6 uur.

Je begint om half 9 en de baan is in je woonplaats. Zo heel vroeg hoef je dan toch niet op? Ik ben zelf ook absoluut geen ochtendmens, ik haat vroeg opstaan en zou ook het liefst later een baan willen waarbij ik pas om 11 uur hoef te beginnen. Maar goed, dat is niet realistisch en er zijn echt ergere dingen dan vroeg opstaan. Mij helpt het om zulke dingen ook tegen mezelf te zeggen. Rustig op gang komen met het nieuws en een ontbijtje werkt voor mij tegen ochtendhumeur. Als ik 20 minuten voor vertrek opsta, word ik niet lekker wakker en dat maakt me juist cranky.

Probeer ook je focus te verleggen. Soms heb ik het idee dat ik het gruwelijk druk heb met van alles, en dat ik echt geen normaal leven meer kan leiden. Maar anders bekeken heb ik relatief weinig werk en studie-uren en is veel van die drukte leuke drukte (bijvoorbeeld feestjes, afspraken met vrienden, etentjes). Jij zegt het gevoel te hebben dat je leven vooral uit werken bestaat. Maar je vindt je werk leuk, dus je zou ook kunnen zeggen dat je voor een groot deel dus leuke dingen doet! Op zo'n manier positief denken kan je echt helpen.

SuperGrover schreef:Je begint om half 9 en de baan is in je woonplaats. Zo heel vroeg hoef je dan toch niet op? Ik ben zelf ook absoluut geen ochtendmens, ik haat vroeg opstaan en zou ook het liefst later een baan willen waarbij ik pas om 11 uur hoef te beginnen. Maar goed, dat is niet realistisch en er zijn echt ergere dingen dan vroeg opstaan. Mij helpt het om zulke dingen ook tegen mezelf te zeggen. Rustig op gang komen met het nieuws en een ontbijtje werkt voor mij tegen ochtendhumeur. Als ik 20 minuten voor vertrek opsta, word ik niet lekker wakker en dat maakt me juist cranky.

Probeer ook je focus te verleggen. Soms heb ik het idee dat ik het gruwelijk druk heb met van alles, en dat ik echt geen normaal leven meer kan leiden. Maar anders bekeken heb ik relatief weinig werk en studie-uren en is veel van die drukte leuke drukte (bijvoorbeeld feestjes, afspraken met vrienden, etentjes). Jij zegt het gevoel te hebben dat je leven vooral uit werken bestaat. Maar je vindt je werk leuk, dus je zou ook kunnen zeggen dat je voor een groot deel dus leuke dingen doet! Op zo'n manier positief denken kan je echt helpen.

Dankjewel voor de goede tips, het gaat er denk ik vooral om dat ik wat positiever moet gaan denken ofzo. Want ik weet ook wel dat ik in vergelijking met anderen niet heel vroeg op hoef te staan e.d., maar voor míj is het een hele opgave. Ik heb er onbewust een heel negatieve draai aangegeven denk ik, ik ga overal aan twijfelen omdat ik er totaal niet aan gewend ben.

Dan zul je er toch echt aan moeten wennen...
Bij werken hoort, meestal, op tijd opstaan.

Edit: ik denk dat wel meer mensen in t begin t idee hadden dat ze alleen maar aan t werk waren. Ik heb dat rond de examens ook. Overdag werk ik 5 dagen en na t werk studeer ik dan savonds thuis en in t weekend. Allemaal voor t werk.
Dan heb ik ook wel eens dat ik t ff zat ben, maar dat hoort erbij..

Queen schreef:

SuperGrover schreef:Blablabla.

Dankjewel voor de goede tips, het gaat er denk ik vooral om dat ik wat positiever moet gaan denken ofzo. Want ik weet ook wel dat ik in vergelijking met anderen niet heel vroeg op hoef te staan e.d., maar voor míj is het een hele opgave. Ik heb er onbewust een heel negatieve draai aangegeven denk ik, ik ga overal aan twijfelen omdat ik er totaal niet aan gewend ben.

Ik snap dat het voor jou als een hele opgave voelt. Maar ook dit kan je omzetten in positieve gedachten. In plaats van "oh help nu moet ik om half 8 mijn bed uit, wat onmenselijk vroeg, ik ga waarschijnlijk de hele dag hondsmoe zijn", denk je: "ik stap om half 8 mijn bed uit, terwijl veel mensen nu allang aan het werk zijn!" Of: "Gelukkig is het geen half 6!".

Moeheid is ook voor een groot deel psychisch. Als je bang bent moe te worden, zul je zeker ook moe worden. Daarom kunnen gedachten hierin ook veel doen.

Herkenning, herkenning, herkenning!!!!!

Nou vind ik op het moment m'n werk ook niet leuk meer, dus dat helpt niet mee, maar oooowwww, die ochtenden. Drama, elke keer weer. Ik zou zo graag een baan hebben waar ik pas om 10.00 hoef te beginnen... Die moeheid heb ik trouwens ook, er is nog geen oorzaak voor gevonden helaas. Het liefste zou ik de lotto winnen en uberhaupt niet meer hoeven werken. Dat klinkt heel lui, ik weet het. Ik hoop heel hard dat het verandert als ik ergens dit jaar een andere baan vind in een heel andere sector.

Echt tips heb ik niet. Wellicht is het in jouw situatie ook omdat je nog moet wennen en een ritme moet krijgen. Fijn dat je je werk in ieder geval wel leuk vind!

Queen schreef:'s Morgens vroeg voor het naar het werk gaan ben ik níet te genieten, ik voel me lichamelijk ziek en ik heb geen zin om te praten tegen mijn vriend.

Ik heb werkelijk geen idee wat je ziekte inhoudt en of het verband houdt met wat ik dikgedrukt heb hierboven, maar het valt me op dat je enerzijds zegt dat je ziekte onder controle is en dus niet meespeelt maar tegelijkertijd voel je je 's morgens vroeg lichamelijk ziek. Zijn dit dan twee aparte 'oorzaken'?

Ik reageer even omdat ik het wel herken dat half 9 beginnen erg vroeg is om op te staan. Ik ken je ochtendritme verder niet, maar ik zou dit zelf ook erg vroeg vinden. Waarom? Omdat ik zelf minimaal 2 uur vóórdat ik de deur uit moet, op moet staan. Soms lees ik van mensen die opstaan en binnen een half uur de deur uit zijn en dan denk ik: ' Hóe kan dat???' In dat opzicht vind ik het zelf fijn dat ik pas om 10u hoef te beginnen (vrijwilligerswerk, dat dan weer wel) en dus 'pas' om 8 uur op hoef.

Wellicht is het inderdaad een kwestie van wennen (hoe lang heb je deze baan inmiddels?), maar ik kan me ook voorstellen dat sommige dingen gewoon niet kúnnen wennen. Als je over een tijdje nog het gevoel hebt dat je 'alleen maar' aan het werk bent, dan moet je wellicht toch opnieuw alles op een rijtje gaan zetten om te zien of het aantal uren dat je nu werkt tóch teveel is. Maar geef het wél reëel de kans, want wennen heeft tijd nodig. En probeer in je vrije tijd genoeg leuke dingen te plannen want die kosten weliswaar energie, maar géven ook vaak energie.

Succes!

Slaap je niet te lang? Krijg je genoeg beweging en frisse lucht?

Als je om zeven uur staat moet je genoeg tijd hebben om op tijd te komen en jezelf uit de kreukels te trekken. Dat betekend rond half elf naar bed, dan heb je vijf uur de tijd voor huishouden, eten en ontspanning, lang genoeg toch? Probeer gewoon dingen te plannen in de avond, zodat je niet om. Negen uur al half slaapt, dan heb je nog wat aan je avond.

Ik herken het deels. Ik werk overigens wisselende diensten en heb vaak een ochtend diensten en dan moet ik om 7.30 beginnen.
Kan er soms heel erg tegen aan zien en me er heel druk om maken.
Maar ik negeer het vaak in mijn vrije dagen dan denk ik niet aan mijn werk. En als het dan zover is dan denk het zijn maar 3 of 4 dagen lekker op tijd naar bed en dan tel ik de ochtenden af haha

Ik vind het heerlijk om 's avonds niet zoveel verplichtingen te hebben en kan er ook naar uitzien om een avondje op de bank te hangen
Zoek leuke dingen om 's avonds te doen...

Caroow schreef:Slaap je niet te lang? Krijg je genoeg beweging en frisse lucht?

Als je om zeven uur staat moet je genoeg tijd hebben om op tijd te komen en jezelf uit de kreukels te trekken. Dat betekend rond half elf naar bed, dan heb je vijf uur de tijd voor huishouden, eten en ontspanning, lang genoeg toch? Probeer gewoon dingen te plannen in de avond, zodat je niet om. Negen uur al half slaapt, dan heb je nog wat aan je avond.

Indd, van te lang slapen wordt ik ook alleen maar moe en lam!

Ik begin om 6.15 uur 's morgens en sta om 5 uur op, dan werk ik ook nog eens tot half 6 meestal en blijft er dus weinig vrije tijd over. Ik herken je gevoel dus helemaal. Op woensdag ben ik wel vrij.

Wat ik zelf doe om het me iets makkelijke te maken is op zondag voor de hele week brood smeren (alleen vleeswaren) en alles gesmeerd en al in de vriezer, zodat ik niet elke avond nog weer tijd kwijt ben met me klaarmaken voor de volgende dag. Ook zet ik op zondag al voor zover mogelijk het eten klaar voor de komende twee dagen, zodat als ik thuis kom ik zo min mogelijk hoef te doen en ik " meer" avond over houd.

Daarnaast merk ik dat nu in de winter nu het koud is en donker dat het me zwaarder valt. Vaak duik ik ook vroeg mijn bed in op dagen dat ik geen afspraken heb, terwijl ik dat in de zomer helemaal niet doe, toen gingen we vaak 's avonds nog even naar het park, of bbq-en met vrienden en de volgende ochtend stond ik zonder problemen weer op, terwijl ik nu om half 10 in bed lig en het opstaan me nog steeds zwaar valt.

En mijn persoonlijke ervaring is dat het ook gewoon wennen is. In het begint vraagt een baan veel energie van je, je krijgt daar vanzelf een ritme in, went eraan en doordat niet alles mee nieuw is vraagt het ook minder energie.

Maar hoe laat sta je dan op? Want als je om half 9 pas hoeft te beginnen, dan hoef je toch ook niet zo heel belachelijk vroeg op te staan en dus ook niet heel vroeg naar bed, of heb je veel slaap nodig?

Klinkt als mijn weken, maar dan 5 dagen per week. Ik moet voor 9 uur op mijn werk zijn (maar eerder komen betekent ook eerder klaar), na het werk koken, eten, sporten, douchen, opruimen, dan is het al 8 uur. Dan zit ik even een uurtje en is het tijd klaar te maken om te gaan slapen. Volgens mij is dat vrij normaal.

Het went wel. Ik zie stagiars die er ook moeite mee hebben, maar naarmate ze langer meedraaien wordt het vaak steeds beter. Ik begin ook steeds beter in mijn ritme te komen.

Dankjewel voor jullie reacties.

Ik ben nu al een paar maanden 6 maanden 3 dagen in de week bezig, en sinds 1 januari is het 4 dagen per week. Ik geef het ook echt wel de tijd en ga niet per direct stoppen ofzo, zeker niet omdat het een baan is die goed bij mij past. Alleen het rottige moeie gevoel wat ik steeds heb maakt het niet echt fijn en drukt zo'n stempel op het hele werkgebeuren. Ik moest vooral even mijn gal kwijt geloof ik En positief denken vind ik zo moeilijk, maar is denk ik nu wel de oplossing.

Sjaan: ik had/heb een chronische darmaandoening, die darm is inmiddels verwijderd en leef ik met een stoma. Dit gaat zo goed, dat ik daar geen klachten meer van heb. Het moe zijn en mij 's ochtends ziekig voelen (misselijk, pijn in mijn maag, zwakjes, geen energie) heeft niets te maken met die chronische ziekte (gelukkig ).

Is het dan niet eens slim om uit te zoeken waar dat gevoel 's morgens wél vandaan komt?
Douche je bijvoorbeeld 's morgens (zodat je goed wakker wordt)? Ontbijt je?

Probeer anders eens juist iets later naar bed te gaan, kijken of dat werkt?

AngelNyn schreef:Is het dan niet eens slim om uit te zoeken waar dat gevoel 's morgens wél vandaan komt?
Douche je bijvoorbeeld 's morgens (zodat je goed wakker wordt)? Ontbijt je?

Probeer anders eens juist iets later naar bed te gaan, kijken of dat werkt?

Nou ik kan het eens beschrijven, volgens mij doe ik alles goed maar wie weet:

Ik smeer mijn brood 'savonds en leg dan ook alles klaar voor de volgende ochtend (kleding, tassen, sleutels e.d). Zo probeer ik stress te voorkomen in de ochtend. Dat werkt goed. Dan ga ik rond 10 uur in bed liggen en rond 11 uur slaap ik pas (door vriend die later komt, tegen me aan kletst e.d.). Om half 7 gaat mijn wakeuplight langzaam aan en om kwart voor 7 gaat de radio aan en klinkt mijn telefoonalarm. Dan om 7 uur sta ik op, douche ik, ontbijt ik uitgebreid. Ik heb genoeg tijd om rustig aan te doen. Om 8 uur fiets ik weg.

Queen schreef:

AngelNyn schreef:Is het dan niet eens slim om uit te zoeken waar dat gevoel 's morgens wél vandaan komt?
Douche je bijvoorbeeld 's morgens (zodat je goed wakker wordt)? Ontbijt je?

Probeer anders eens juist iets later naar bed te gaan, kijken of dat werkt?

Nou ik kan het eens beschrijven, volgens mij doe ik alles goed maar wie weet:

Ik smeer mijn brood 'savonds en leg dan ook alles klaar voor de volgende ochtend (kleding, tassen, sleutels e.d). Zo probeer ik stress te voorkomen in de ochtend. Dat werkt goed. Dan ga ik rond 10 uur in bed liggen en rond 11 uur slaap ik pas (door vriend die later komt, tegen me aan kletst e.d.). Om half 7 gaat mijn wakeuplight langzaam aan en om kwart voor 7 gaat de radio aan en klinkt mijn telefoonalarm. Dan om 7 uur sta ik op, douche ik, ontbijt ik uitgebreid. Ik heb genoeg tijd om rustig aan te doen. Om 8 uur fiets ik weg.

Tja er is geen "goede" of "slechte" manier.. Ik zou dan toch eens met je huisarts overleggen waar zo iets door kan komen.. Want zoals ik het zo lees, dan zou je juist heel relaxt aan je dag moeten beginnen..

Volgens mij heb je in je hoofd echt er een enorme big deal van gemaakt terwijl het waarschijnlijk wel mee zal vallen. Je moet gewoon je ritme aanpassen. Brood smeren enzo.. Tja eventueel kan je op een zondag alles voor de hele week smeren en alles in de diepvries doen, overal zijn oplossingen voor. Als dit echt jouw baan is dan laat je hem niet schieten om zoiets.