Ptss, en mijn verhaal? (lang verhaal)

.

Lieve Cimic,

Wat ontzettend naar om te lezen dat je in alle opzichten zo vastloopt in je leventje. Ik vind het minimaal zo rot om te lezen dat je jezelf indekt, door te stellen dat je een vreemde zou zijn en andere forummers met meer geconfronteerd worden dan jij. Sorry, maar ik zou niet graag met je willen ruilen, want ik vind het enorm heftig om te lezen hoe jouw jeugd eruit heeft gezien en hoe je daardoor beschadigd bent geraakt - ik snap heel goed dat je kampt met klachten die vallen onder de angststoornis PTSS. Zoals je wellicht weet, ben ik zelf "gespecialiseerd" in PTSS, maar dan meer t.a.v. seksuele trauma's, ook al valt jouw ervaring onder de paraplu-term huiselijk geweld in afhankelijkheidsrelaties. Ik vind het erg verdrietig om te lezen dat je daar stelselmatig aan bloot bent gesteld en ik vroeg me meteen af wat voor soort professionele hulp je nu krijgt?

Voor mij ben je iig geen vreemde forummer en ook al was je dat wel, dan nog denk ik aan je en leef ik met je mee en zou ik je graag willen helpen als dat mogelijk is. Knuffel voor jou

Poeh... Ik weet niet wat ik kan zeggen, maar wil je wel een dikke knuffel geven. Het klinkt allemaal heel heftig

Ik kan me heel goed voorstellen dat dit alles maakt dat je op dit moment erg verdrietig bent! Goed dat je mbv een psycholoog bezig bent om de dingen op een rijtje te zetten. Wat er gebeurd is kun je niet meer veranderen maar ik hoop dat je het een plekje kunt gaan geven. Heel veel succes daarmee

Ps Je bent hier geen vreemde en je mag altijd je verhaal kwijt, ook als dat -in jouw ogen- minder zwaar is dan dat van anderen!

Bekende forummer of niet, iedereen mag hier zijn verhaal kwijt, jij ook! En jouw situatie vergelijken met die van anderen moet je niet doen hoor, daar doe je jezelf heel erg tekort mee!

Je hebt hele heftige dingen meegemaakt en ik kan begrijpen dat je nu vast loopt! Zeker omdat je nu ook de steun vanuit je relatie lijkt te missen... Het is goed dat je hulp hebt gezocht bij een psycholoog, ook al heb je het idee dat je tegen een betonnen muur vecht. Eens gaat die muur afbrokkelen en kun je de stukken puin opruimen. De herinneringen aan die 'puin' zullen er blijven maar wel op de achtergrond, zonder dat ze jouw leven verder, negatief, beinvloeden.

Daarbij vind ik je helemaal niet overkomen als een wispelturig en/of labiel persoon. Ja, je staat nu waarschijnlijk voor jouw gevoel niet sterk in je schoenen omdat je de controle over je emoties een beetje kwijt bent maar het is juist ontzettend sterk om dit toe te geven, hulp te zoeken en hier je verhaal neer te zetten!

Ik vind niet dat jij jezelf moet vergelijken met een ander. Meid je hebt het zwaar en terecht als ik je verhaal zo lees. En ja je bent nu niet sterk genoeg om er tegen te vechten maar het feit dat je het inziet is al knap !
Je hebt hulp je bent op de goede weg alleen loopt het nu nog even niet zoals je het zelf graag zou willen.
Vul niet voor ons in dat wij je een zielig meisje vinden want dat is niet zo. Dat zijn jou gedachten.

Ik heb respect voor je dat je je verhaal hebt gedeeld dat moet al een hele stap zijn.
Ik kan je niet helpen alleen maar een dikke knuffel geven. Ik herken gedeeltes in je verhaal van mezelf. Maar iedereen is anders en gaat er anders mee om.

Ik hoop dat er betere tijden voor je aanbreken en dat je je beter gaat voelen !
Dikke knuffff

Ik sluit mij helemaal aan bij de dames boven mij. Heel veel sterkte gewenst

Dank jullie wel! Ik voel me nu onzeker omdat ik niet als een lastig persoon wil overkomen. De ruzie met mijn vriend zijn omdat we elkaar niet begrijpen maar ook een stukje alcohol verhaal. Wat het nog lastiger maakt. Ik hou van hem en wil hem niet kwijt maar. Zo heb ik een heel fijn weekend samen gehad en dat eindigd dan met ruzie. Nu ben ik ook geen heilige maar het brengt ook een hoop twijfels met zich mee

Niet quoten graag!

Lieve Cimic,

Allereerst: Je bent geen zielig meisje en die indruk wek je ook absoluut niet. Je bent gewoon een normaal persoon die problemen heeft. En het doet er niet toe of jouw problemen wel of niet zwaarder zijn dan die van een ander. Deze problemen hebben een grote impact op jouw leven, dus zijn ze voor jou sowieso zwaar. Voor mij ben je overigens ook geen vreemde, ik herken jouw forumnaam heel goed en kan ook zo een gezicht plakken bij jou.

Buiten dat, vind ik het heel erg om te lezen wat jij allemaal hebt moeten meemaken in je leven. Eigenlijk weet ik ook helemaal niet zo goed wat ik er op moet zeggen. Ik krijg tranen in mijn ogen bij het lezen van het stuk over de lichamelijke en geestelijke mishandeling, maar tegelijkertijd de liefde die je voelt voor je vader.

Ik vind het knap dat je je verhaal hier hebt neergezet en wil jou gewoon even een hele dikke knuffel geven en veel sterkte en kracht toewensen

Ach lieve Cimic.. Wat een vreselijk verhaal. Wat een groot en beladen verleden zit er achter jouw persoon zeg.. Heel goed dat je het helemaal opschrijft. Je komt altijd heel sterk en stoer over, maar deze kwetsbare kant, waarvan je steeds meer laat zien, is erg heftig. Sterkte meid

Het is dat ik niet alleen ben, anders was ik een potje gaan janken Dank jullie wel!

Je moet jezelf niet gaan wegcijferen hoor! Jij bent ook maar een mens met gevoel en wat jij hebt meegemaakt is ook niet niks. Wat zou jouw situatie "minder" erg maken dan van een ieder ander hier? Knap van je dat je er hulp bij zoekt, hopelijk helpt het je. Heel veel sterkte!

*

Cimic, wat jij hebt meegemaakt is behoorlijk heftig, natuurlijk mag je hier je verhaal kwijt! Ik krijg tranen in mijn ogen als ik je stuk lees en weet niet zo goed wat ik tegen je kan zeggen. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen!

Nogmaals dank je wel voor het lezen, het voelt fijn om om hier je verhaal neer te zetten. Ik voel me nu iets rustiger. Maar weet dat ik nog een lange weg te gaan heb.

Ik kan de goede woorden niet vinden, maar wil je wel even een dikke virtuele knuffel geven: