Ik wil slapen

Parel schreef:
SK ; bereid je maar voor hoor, als het goeod is ga jij dit ook krijgen! maar ik moet zeggen, de gebroken nachten, je raakt eraan gewend.

Laat de verbrijzelde nachten maar komen haha. Maar dat weet je van te voren. Het is sinds ik zwanger ben al drama 's nachts dus kan er allemaal ook wel bij.

Maar ik zou op een gegeven moment giftig worden als mijn man geen kind in bed wil en zelf blijft liggen. Dus daar reageerde ik meer op

Twellie schreef:Haha Balloon, ik zit ook al te snacken. Met een pak roomboterkrakelingen achter de computer voor tien uur 's ochtends is misschien toch wel een beetje apart .

Valt mee

Met de 10 weken echo stonden wij rond deze tijd al bij de mac gevalletje eetlust
Voordeel, je kreeg wel alles warm

SarahKey schreef:

Maar ik zou op een gegeven moment giftig worden als mijn man geen kind in bed wil en zelf blijft liggen. Dus daar reageerde ik meer op

In dat geval zou ik mijn eigen plan trekken en het kind dus toch gewoon naast me in bed leggen. Als hij het anders wil staat het hem vrij om op te staan.

Mijn man blijft ook altijd liggen 's ochtends en ik heb daar op een gegeven moment wat van gezegd. Hij zei dat A. toch niet door hem uit bed gehaald wil worden (ze zegt inderdaad altijd: 'Nee, mama!') en dan dook hij terug in bed en kon ik met A. naar beneden. Ik heb tegen hem gezegd dat hij dat maar moet doorbreken, anders kan ik nooit eens weg omdat ze zo aan mij hangt. De laatste tijd gaat dat gelukkig wel beter.

Gebroken nachten ken ik gelukkig niet. Ik ben wel bang dat het bij een eventuele tweede dan wel tegenvalt mocht hij/zij niet direct doorslapen. Maar dat zien we tegen die tijd wel

Susan schreef:

SarahKey schreef:

Maar ik zou op een gegeven moment giftig worden als mijn man geen kind in bed wil en zelf blijft liggen. Dus daar reageerde ik meer op

In dat geval zou ik mijn eigen plan trekken en het kind dus toch gewoon naast me in bed leggen. Als hij het anders wil staat het hem vrij om op te staan.

Ik dus ook of had hem beneden laten zitten en zelf gaan slapen. Komt hij vanzelf wel achter dat je liever in je bed ligt.
Ga vast niet elke keer beneden zitten terwijl meneer slaapt.

( wij hebben dan wel afgesproken dat ik er uit ga 's nachts want hij werkt 40 uur en ik niet. Maar dat betekend dan niet dat hij door kan slapen dat heb ik hem wel even verteld Je zult altijd wel beide wakker worden van zo'n ukkie)

Susan schreef:

SarahKey schreef:

Maar ik zou op een gegeven moment giftig worden als mijn man geen kind in bed wil en zelf blijft liggen. Dus daar reageerde ik meer op

In dat geval zou ik mijn eigen plan trekken en het kind dus toch gewoon naast me in bed leggen. Als hij het anders wil staat het hem vrij om op te staan.

zo heb ik het op een gegeven moment ook gedaan. Prima als ik naar m'n dochter moet, maar dan neem ik haar in bed. Wil je dat niet: dan ga je er zelf maar heen. Nu hebben we overigens een ledikantje naast ons bed staan waar ze in komt te liggen, zo hebben we een middenweg:D



En wij hadden ook afgesproken dat ik er de eerste weken uit zou gaan, maar in praktijk bleek dit niet te werken. Door de slaaptekort kon ik het overdag niet meer aan, ik had mijn uren nodig om overdag de hele dag bij een huilende baby te kunnen zijn. De eerste weken was ik echt blij als mijn man thuis kwam. Dan gaf ik haar aan hem met de boodschap dat ik er even niks meer mee wilde doen. Had ik even een tijd voormezelf nodig. Als mijn man een groot deel van de voedingen niet op zich had genomen die weken, dan was ik compleet ingestort.

Alex schreef:Mijn man blijft ook altijd liggen 's ochtends en ik heb daar op een gegeven moment wat van gezegd. Hij zei dat A. toch niet door hem uit bed gehaald wil worden (ze zegt inderdaad altijd: 'Nee, mama!') en dan dook hij terug in bed en kon ik met A. naar beneden. Ik heb tegen hem gezegd dat hij dat maar moet doorbreken, anders kan ik nooit eens weg omdat ze zo aan mij hangt. De laatste tijd gaat dat gelukkig wel beter.

Wat dat betreft is Dion wel echt een schat, als hij 's morgens thuis is gaat hij eerder naar beneden en dan mag ik nog even blijven liggen. Hij is 's avonds vaker moe, dus als hij Ezra naar bed heeft gebracht slaapt hij vaak een uurtje of zo terwijl ik beneden de boel aan kant maak.

echt, ik heb echt medelijden met jullie!! Ik kan me voorstellen dat je er echt moe van word, letterlijk en figuurlijk!

ik ken het nachtbraken helemaal niet, alleen de eerste week snapte D. niet dat als het donker is dat ze moest gaan slapen.Sinds dat ze 5 maand is slaapt ze door, de keren dat ze wakker wordt snachts is op 2 handen te tellen.

hopelijk kunnen alle wakkere mama's straks nog wat uurtjes bij tanken!

Het is idd ook nog maar afwachten hoe het gaat lopen. Mijn man is rond 16:00/16:15 thuis en zou dan eventueel de kleine over kunnen nemen zodat ik dan nog een uur slaap pak voor het eten.
Zodat ik het 's nachts kan doen zodat hij dan er niet uit hoeft.
Maar goed we zien wel hoe het loopt. Ik wil graag borstvoeding geven en dat zou hij ook niet kunnen doen. Dan lees ik wel eens dat de man de baby dan aangeeft of de luier verschoond. Maar ach ik ben er dan toch al uit dus kan dat er ook wel bij. Maar zo denk ik nu
We zullen allebei wel moe zijn op ieders eigen manier.

Mijn vriend had daar eerst ook een handje van, zoals Alex zegt: zeggen dat mijn zoontje toch niet door hem uit bed gehaald wilde worden en dus zelf blijven liggen....de laatste tijd wil M. alleen maar door papa uit bed worden gehaald

Maar mijn vriend laat mij ook wel eens liggen terwijl hij de zorg op zich neemt, dat is wel fijn.

wij hebben nu sowieso de afspraak dat ik zaterdagochtend blijf liggen en hij zondagochtend. (eerst was het omgedraaid, maar toen kon ik zondagavond de slaap niet meer vatten, waardoor ik heel laat sliep en alsnog de hele week moe was).

SarahKey schreef:

( wij hebben dan wel afgesproken dat ik er uit ga 's nachts want hij werkt 40 uur en ik niet. Maar dat betekend dan niet dat hij door kan slapen dat heb ik hem wel even verteld Je zult altijd wel beide wakker worden van zo'n ukkie)

Mijn man niet hoor. Die slaapt gewoon verder, zelfs toen J. nog naast ons in z'n wiegje lag en huilde. En zoals vannacht heeft J. een paar uur bij ons in bed gelegen (hier ook een nachtbrakertje afgelopen nacht) en dat heeft hij dan niet eens gemerkt .

Dat je vriend er nooit uitgaat omdat hij 40 uur werkt is iets wat ik ook nog een beetje open zou laten. Straks als de baby er is kan het prima zijn dat je allebei hondsmoe bent, dat je overdag ook totaal niet aan je rust toekomt ook al ben jij thuis, dan is het wel zo eerlijk als je die gebroken nachten ook verdeelt. Het is niet zo dat je alleen recht op slaap hebt als je (fulltime) werkt.

Susan schreef:

Rejoy. schreef:Mijn man wilde ook geen kind in bed eerst, tot ik het verdomde om dan alle keren naar haar toe te gaan.

Dus hij wilde geen kind in bed, maar verwachtte wel dat jij het oploste?

O, dat denkt die van mij ook hoor. Met de insteek 'maak me maar wakker als hij wakker is'. Jaa, daaaag. Voordat ik vriend wakker heb, krijst meneer al het hele huis bij elkaar.

Susan schreef:Dat je vriend er nooit uitgaat omdat hij 40 uur werkt is iets wat ik ook nog een beetje open zou laten. Straks als de baby er is kan het prima zijn dat je allebei hondsmoe bent, dat je overdag ook totaal niet aan je rust toekomt ook al ben jij thuis, dan is het wel zo eerlijk als je die gebroken nachten ook verdeelt. Het is niet zo dat je alleen recht op slaap hebt als je (fulltime) werkt.

Wat dat betreft ben ik te soft. Ik laat mijn vriend altijd liggen omdat hij meer dan fulltime werkt en ik huismoeder ben.
Maar vandaag heb ik wel gemerkt dat huismoeder zijn en doodmoe zijn geen goede combi is.....

N. is van 22.30 uur tot 03.00 uur wakker geweest. Uiteindelijk is ze naast mij op de bank in slaap gevallen, nadat ik zelf een half uur heb moeten toneelspelen dat ik sliep. Ze was gewoon klaarwakker, wilde spelen, ze begon te gillen zodra ik met haar haar kamer in liep, etc. Bij ons in bed, op schoot, op de bank.. niks hielp. Uiteindelijk heeft ze het maar opgegeven. En dan de hele avond niet hoesten en geen verstopte neus, maar zodra ze in bed ligt en slaapt: neus dicht en weer die vervelende hoest. Gelukkig heeft ze zich weer omgedraaid en is verder gaan slapen.

Ze heeft in 24 uur tijd totaal zo'n 7 uurtjes geslapen, zonder dat ze nu chagrijnig of moe is. Dit is al een paar dagen zo. Ik begin toch sterk te twijfelen of de kinderarts misschien gelijk had over een melatonine tekort..

Ik ben hier trouwens ook degene die eruit gaat met N. Mijn vriend was afgelopen nacht aan het werk, dus had ook geen keuze. Maar als we samen zijn ben ik toch eigenlijk altijd wel degene die eruit gaat. N. voelt zich toch fijner bij mama dan bij papa. Daarnaast werkt hij ruim 40 uur per week ('s avonds en 's nachts) en ik niet.

Balloon schreef:

Susan schreef:Dat je vriend er nooit uitgaat omdat hij 40 uur werkt is iets wat ik ook nog een beetje open zou laten. Straks als de baby er is kan het prima zijn dat je allebei hondsmoe bent, dat je overdag ook totaal niet aan je rust toekomt ook al ben jij thuis, dan is het wel zo eerlijk als je die gebroken nachten ook verdeelt. Het is niet zo dat je alleen recht op slaap hebt als je (fulltime) werkt.

Wat dat betreft ben ik te soft. Ik laat mijn vriend altijd liggen omdat hij meer dan fulltime werkt en ik huismoeder ben.
Maar vandaag heb ik wel gemerkt dat huismoeder zijn en doodmoe zijn geen goede combi is.....

Mijn vriend kan dan toch echt de rambam krijgen als hij verwacht dat ik ALLES doe. Hij werkt ook fulltime en heeft daarnaast nog een druk eigen bedrijf.

Susan schreef: Het woord 'gebroken nachten' dekte de lading niet eens, het waren meer verbrijzelde nachten.

Die term dekte ook hier de lading.

Nu gaat het echt goed, al hadden we vorige nacht weer een slechte, tussen half 3 en 4 was het drama, uiteindelijk om 4 uur gevoed en toen hebben ze doorgeslapen tot ik ze wakker maakte voor het KDV.

Afgelopen nacht hebben ze weer gewoon geslapen van 18.30 tot de voeding van 22.00, van 23.00 tot 6.00 en na de voeding van 6.00 door tot 9.00. Echt geen klagen dus.

voor alle mama's met slechte nachten.

Hier is het 4,5 maand beter geworden (geen nachtvoeding meer) en met 5,5 maand eigenlijk zelden er nog uit voor speentjes. Soms mopperen ze even maar vallen ze vanzelf weer in slaap zonder dat ik er uit moet.

Voordeel is dat we hier allebei 1 kind doen/ deden met nachtvoedingen en de voeding van 6.00, dus geen discussies wie er aan de beurt is.
Ik verschoon, hij maakt flessen.

Zelda schreef:

Balloon schreef:

Susan schreef:Dat je vriend er nooit uitgaat omdat hij 40 uur werkt is iets wat ik ook nog een beetje open zou laten. Straks als de baby er is kan het prima zijn dat je allebei hondsmoe bent, dat je overdag ook totaal niet aan je rust toekomt ook al ben jij thuis, dan is het wel zo eerlijk als je die gebroken nachten ook verdeelt. Het is niet zo dat je alleen recht op slaap hebt als je (fulltime) werkt.

Wat dat betreft ben ik te soft. Ik laat mijn vriend altijd liggen omdat hij meer dan fulltime werkt en ik huismoeder ben.
Maar vandaag heb ik wel gemerkt dat huismoeder zijn en doodmoe zijn geen goede combi is.....

Mijn vriend kan dan toch echt de rambam krijgen als hij verwacht dat ik ALLES doe. Hij werkt ook fulltime en heeft daarnaast nog een druk eigen bedrijf.

Inderdaad. Gelukkig heeft hij dat nooit verwacht.

Susan schreef:Dat je vriend er nooit uitgaat omdat hij 40 uur werkt is iets wat ik ook nog een beetje open zou laten. Straks als de baby er is kan het prima zijn dat je allebei hondsmoe bent, dat je overdag ook totaal niet aan je rust toekomt ook al ben jij thuis, dan is het wel zo eerlijk als je die gebroken nachten ook verdeelt. Het is niet zo dat je alleen recht op slaap hebt als je (fulltime) werkt.

Oh maar hij heeft idd die recht niet en dat weet hij zelf ook wel.
Maar hij is bouwvakker en is lichamelijk altijd bezig. We hebben een oud huis waarbij hij veel aan het klussen is, dus al met al is hij heel wat uren per week lichamelijk in touw.
(vorige week bijvoorbeeld lekkage gehad, is hij 3 avonden en de hele zaterdag mee bezig geweest naast zijn werk, dat kun je dan ook niet uitstellen)
Ik werk straks maar twee (mid)dagen. Dus heb ik zelf gezegd, we proberen het eerst zo dat ik er uit ga. En hij eventueel in het weekend oid.
Ik vind het soms echt sneu voor hem dat hij zoveel in de weer is. En als je dan 's nachts al slecht slaapt dan breekt dat een keer op. En tenzij hij de hoofdkostwinner is wil ik dat hij goed voor zijn lijf zorgt.
Ik kan dan overdag misschien niet slapen maar ben wel thuis.

Maar dat zal niet betekenen dat hij dan niets hoeft te doen. Hij is ook wel een type wat veel uit zichzelf doet of zal gaan doen met de kleine. Hij zal straks ook sowieso twee middagen een paar uur alleen zijn met de baby en op zaterdagochtend. Zaterdagochtend word mijn sportochtend. Dus hij mag zijn deel ook doen Waar hij nu al met plezier naar uit kijkt haha.

RiLiJu schreef:Ik vind het wel wennen.
Nou moet ik zeggen dat ik ook nooit uren beneden zit, maar ik ben wel zeker een paar keer wakker.
Onze jongste ligt bij ons in bed, die voed ik terwijl ik slaap of ik word heel even wakker, maar slaap dan altijd zo weer.
Onze dochter komt 's nachts ook standaard, dan moet ze plassen. Dan leg ik haar terug in haar eigen bed, na een uur is ze altijd weer wakker en dan kruipt ze er bij ons in. (Wij hebben het 's nachts heel gezellig in bed)
Ik vind het wel heerlijk dat ik er op één keer na niet uithoef, ik ben ook nooit echt heel moe, toch wel fijn.

Zo ervaar ik het ook bij nachten dat de kinderen vrijwel meteen weer gaan slapen. Als Kian 2 uur klaarwakker is midden in de nacht, vind ik het wel vermoeiend. Ik ben ook heel blij dat hij naast me ligt in de co-sleeper.
Als hij een keer een nacht 3 keer wakker wordt, dan hebben we een hele goede nacht. Meestal is het minstens 5 keer en regelmatig is hij dan ook zeker een uur wakker.
Toch ben ik er wel een beetje aan gewend inmiddels.

SK: Dat had ik me ook voorgenomen . Maar had me niet gerealiseerd dat ik zo moe zou zijn. Mijn man werkt ook fulltime in de bouw met soms nog een extra klusje, maar heeft veel meer energie als ik. Ik ben dan ook niet gezond, dat zal vast meespelen.
Overdag rusten zit er hier echt niet in. De eerste tijd liep ik continue met een kind op mijn arm en nu vragen ze ook veel aandacht, dus het huishouden doe ik vooral als ze slapen. Daarnaast moet ik natuurlijk ook vaak kolven wat ook tijd vreet.

Jemig.... Hij wil nu overdag ook al niet slapen! Huilen, huilen, huilen. Ik herken mijn eigen kind niet meer....

Is er een sprong rond de 13 maanden?

Balloon schreef:Jemig.... Hij wil nu overdag ook al niet slapen! Huilen, huilen, huilen. Ik herken mijn eigen kind niet meer....

Is er een sprong rond de 13 maanden?

Herkenbaar .. heb een meisje van nu 15 maanden en dat is hier ook een poosje .. nu doet ze zelfs weer 2 korte slaapjes omdat ze 's middags maar een mini slaap doet en dan is ze rond 6e weer uitgeteld