Re: Moet ik dit accepteren?

Gast di 24 jan 2012 - 6:32

Ik wilde niet als de 'zelfmoord moraalridder' overkomen, maar nu er nog meer mensen zijn die dit kwalijk vinden wil ik echt nog even kwijt dat als deze jongen zelfmoord pleegt, wat ik niet hoop, achterblijven met een schuldgevoel heel makkelijk is. En geloof me, dat is echt pure horror.

Janelie di 24 jan 2012 - 8:48

Ik denk dat jullie geen van beide kwaad moeten zijn. Jullie zijn allebei zo vervuld van je eigen problemen dat er geen ruimte is om te luisteren naar de ander. Ik hoop dat jullie bij een ander jullie verhaal kwijt kunnen. Bij elkaar lijkt me niet handig.

Gast di 24 jan 2012 - 10:04

_Leaf_ schreef:Ik wilde niet als de 'zelfmoord moraalridder' overkomen, maar nu er nog meer mensen zijn die dit kwalijk vinden wil ik echt nog even kwijt dat als deze jongen zelfmoord pleegt, wat ik niet hoop, achterblijven met een schuldgevoel heel makkelijk is. En geloof me, dat is echt pure horror.

Maak ik hieruit op dat jij je schuldig voelt?

Gast di 24 jan 2012 - 10:06

Lorna mercedez schreef:
_Leaf_ schreef:Ik wilde niet als de 'zelfmoord moraalridder' overkomen, maar nu er nog meer mensen zijn die dit kwalijk vinden wil ik echt nog even kwijt dat als deze jongen zelfmoord pleegt, wat ik niet hoop, achterblijven met een schuldgevoel heel makkelijk is. En geloof me, dat is echt pure horror.
Maak ik hieruit op dat jij je schuldig voelt?

Helaas wel. Het houdt me wakker s nachts.

Gast di 24 jan 2012 - 10:49

Als je het niet wilt vertellen dan begrijp ik dat Leaf, maar waar voel je je schuldig over?

Gast wo 25 jan 2012 - 10:13

Over ongeveer alles op dit moment. Ik vind mezlf egoistisch en hard geweest naar hem toe, ik vind dat ik hem in de steek heb gelaten, aan zijn lot over gelaten....

Dat is gevoelsmatig. Rationeel gezien weet ik dat ik alles gegeven heb....maar dat weegt gevoelsmatig niet op.

Het breekt me, echt.

TGR wo 25 jan 2012 - 22:14

Het is moeilijk om te bevatten dat je misschien zelf ooit oud in je eigen bed met je familie om je heen sterft als iemand zich zo alleen heeft afgezonderd. Het is uberhaupt moeilijk te bevatten dat je zelf oud kunt worden als je gewoon wel goed voor je lichaam en geest zorgt. Je hebt aan je vader geen goed voorbeeld gehad en je had (en dat weet je rationeel ook wel) niets kunnen doen dan heb de rest van zijn leven in een kamer op te sluiten. Je zit nog steeds in een rouwproces en dat zal nog wel even duren voor je daar uit komt.

Lenthe wo 25 jan 2012 - 22:24

Antibes schreef:Sorry, maar is er niemand die vind dat TO dit eigenlijk ook niet echt handig heeft aangepakt?

Blijkbaar hebben jullie een verstandhouding waarin je dermate grote problemen aan de ander verteld. Hoe verschrikkelijk pijnlijk de situatie rondom jouw zus is, het geeft geen "alleenrecht op verdriet". Hij kan nog steeds serieus depressief zijn en hij geeft dat bij jou aan. Jij had het ook bij hem kunnen houden en hem kunnen steunen, lós van hoe pijnlijk dat is in de context van jouw zus. Dat is van hem niet handig, dat ben ik met je eens. Maar je geeft zelf aan dat je dat een behoorlijke periode terug verteld hebt en dat het dus niet een dagelijks gespreksonderwerp is. Ik kan me dus voorstellen dat hij ook weer een keer met zijn problemen bij jou aanklopt.

Ik vind het op zo'n moment ook niet fair om iemand die komt met de ontboezeming "ik wil dood" te zeggen "ik ken iemand die dood gaat, dus stel je niet aan".....

Mijn conclusie: ik zou op jullie allebei boos zijn. Wellicht nog wel meer op TO zelfs, omdat die in het moment zelf anders had kunnen handelen.

Absoluut met Antibes eens!

Gast wo 25 jan 2012 - 22:27

Lenthe schreef:
Antibes schreef:Sorry, maar is er niemand die vind dat TO dit eigenlijk ook niet echt handig heeft aangepakt?

Blijkbaar hebben jullie een verstandhouding waarin je dermate grote problemen aan de ander verteld. Hoe verschrikkelijk pijnlijk de situatie rondom jouw zus is, het geeft geen "alleenrecht op verdriet". Hij kan nog steeds serieus depressief zijn en hij geeft dat bij jou aan. Jij had het ook bij hem kunnen houden en hem kunnen steunen, lós van hoe pijnlijk dat is in de context van jouw zus. Dat is van hem niet handig, dat ben ik met je eens. Maar je geeft zelf aan dat je dat een behoorlijke periode terug verteld hebt en dat het dus niet een dagelijks gespreksonderwerp is. Ik kan me dus voorstellen dat hij ook weer een keer met zijn problemen bij jou aanklopt.

Ik vind het op zo'n moment ook niet fair om iemand die komt met de ontboezeming "ik wil dood" te zeggen "ik ken iemand die dood gaat, dus stel je niet aan".....

Mijn conclusie: ik zou op jullie allebei boos zijn. Wellicht nog wel meer op TO zelfs, omdat die in het moment zelf anders had kunnen handelen.
Absoluut met Antibes eens!

Ik ook!

PluDan do 26 jan 2012 - 0:43

Zelda schreef:
Lenthe schreef:
Antibes schreef:Sorry, maar is er niemand die vind dat TO dit eigenlijk ook niet echt handig heeft aangepakt?

Blijkbaar hebben jullie een verstandhouding waarin je dermate grote problemen aan de ander verteld. Hoe verschrikkelijk pijnlijk de situatie rondom jouw zus is, het geeft geen "alleenrecht op verdriet". Hij kan nog steeds serieus depressief zijn en hij geeft dat bij jou aan. Jij had het ook bij hem kunnen houden en hem kunnen steunen, lós van hoe pijnlijk dat is in de context van jouw zus. Dat is van hem niet handig, dat ben ik met je eens. Maar je geeft zelf aan dat je dat een behoorlijke periode terug verteld hebt en dat het dus niet een dagelijks gespreksonderwerp is. Ik kan me dus voorstellen dat hij ook weer een keer met zijn problemen bij jou aanklopt.

Ik vind het op zo'n moment ook niet fair om iemand die komt met de ontboezeming "ik wil dood" te zeggen "ik ken iemand die dood gaat, dus stel je niet aan".....

Mijn conclusie: ik zou op jullie allebei boos zijn. Wellicht nog wel meer op TO zelfs, omdat die in het moment zelf anders had kunnen handelen.
Absoluut met Antibes eens!
Ik ook!

Ik ben het er ook mee eens!

Gast do 26 jan 2012 - 9:20

_Leaf_ schreef:Over ongeveer alles op dit moment. Ik vind mezlf egoistisch en hard geweest naar hem toe, ik vind dat ik hem in de steek heb gelaten, aan zijn lot over gelaten....

Dat is gevoelsmatig. Rationeel gezien weet ik dat ik alles gegeven heb....maar dat weegt gevoelsmatig niet op.

Het breekt me, echt.

Wat heftig. Ik herken het wel al betrof het mijn vader niet maar mijn eerste vriendje en later beste vriend. PM je morgen. Sterkte.

Gesponsorde inhoud